สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 123 สาวใช้ตัวแสบ 27

ตอนที่ 123 สาวใช้ตัวแสบ 27
เขาเก็บนิ้วชี้ เดินไปทางห้องโถง เซี่ยชีหรั่นตามอยู่ข้างหลังของเขา และรักษาระยะห่างจากเขาสองสามก้าว
คืนนี้ฟางลี่น่านอนไม่หลับ เธอเสียใจที่ต้องไปที่ห้องโถงเปลี่ยนเข้าเวรกะกลางคืน
ได้ยินเย่เชินหลินมาแล้ว เธอลุกลี้ลุกลนยืนขึ้นจากสถานที่ที่นอนหลับพักชั่วคราว หวีผมแล้วเดินมาข้างหน้า
“คุณเย่สวัสดีค่ะ ”เธอพูดยิ้มหวาน
“อืม”เย่เชินหลินทำเสียงในลำคอ ตั้งใจส่งสายตาไปที่คอของฟางลี่น่า ใช้เวลามองหยุดอยู่ที่บริเวณนั้นอยู่สองถึงสามวินาที
เซี่ยชีหรั่นประหลาดใจบ้างเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองไปตามที่เขามองผ่านมา เห็นรอยแดงๆบนคอของเธอด้วย
“เมื่อคืนเธอทำได้ดีมาก ฉันจะให้พ่อบ้านให้รางวัลกับเธอในอีกไม่นาน เธอคงเหนื่อยแล้ว พักผ่อนสองวัน ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น”
เย่เชินหลินพูดด้วยน้ำเสียงที่สนิทสนมมาก เหมือนว่าเขาจะเป็นห่วงฟางลี่น่าจริง และอาจจะเป็นเพราะความหื่นกระหายของเขาจึงทำให้เธอเหนื่อยด้วย ภายในใจของเซี่ยชีหรั่นปลอบใจตัวเอง เขาขึ้นเตียงกับใครก็เป็นอิสระของเขา เขาไม่มีท่าทีหึงหวง เธอตกตะลึงเห็นรอยจูบที่คอของเธอ เธอคิดว่าเขาน่าเกลียดชังจริงๆ เกลียดมาก มากับใครก็ได้ ง่ายดายไม่รักตัวเอง เธอสะดุ้งกัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว กัดแรงแรงไปแล้วสองสามที
“จริงใช่ไหม”ฟางลี่น่าดีใจมาก
ไม่ค่อยได้นอนทั้งคืน ให้เธอได้พักผ่อนเป็นเวลาสองวันทันที และให้เงินเธอ ทำให้คนมีความสุขมากอย่างแน่นอน
แต่ว่า ถ้าถูกคุณชายกินขึ้นมาจริงๆ รับรองต้องดีใจกว่านี้เป็นหมื่นเท่า
“จริง ไปเถอะ”
“ขอบคุณค่ะคุณชาย”
ฟางลี่น่าตอบกลับเสร็จ ออกจากประตูไปด้วยความร่าเริง
เย่เชินหลินหันหน้ามองเซี่ยชีหรั่น บนริมฝีปากของเธอมีร่องรอยเพิ่งกัดปากตัวเอง ใช้แรงค่อนข้างเยอะ ดูเหมือนจะมีเปื้อนเลือดอ่อนๆ
“เมื่อคืนเธอก็เหนื่อย ต้องการพักผ่อนสักสองวันไหม”เย่เชินหลินถามเซี่ยชีหรั่นเบาๆ ใช้น้ำเสียงเหมือนที่ใช้กับฟางลี่น่าแบบเดียวกัน
เขาทำให้เธอเสียเกียรติอย่างสมบูรณ์ ทำให้เธอเข้าใจว่าเธอคือหนึ่งในหมู่ผู้หญิงของเขาใช่ไหม
เธอเข้าใจ ทำไมเขาต้องการตั้งใจกล่าวถึง
เขาอยากทำให้เธอสนใจ อยากทำให้เธอเป็นทุกข์ เธอพยายามไม่สนใจ ไม่ทรมาน
เธอยิ้มบางๆมองกลับไปที่เขา และพูดเบาๆ“ขอบคุณคุณเย่ ฉันไม่เหนื่อยค่ะ”
“ไม่เหนื่อยจริงหรือ”เขาขมวดคิ้ว ภายในตามีชัยชนะเล็กๆ แต่เธอกลับไม่ทันสังเกต
เธอไม่อยากพูดกับเขา เธอเพียงอยากให้เขาไปถึงห้องออกกำลังกายโดยเร็ว มีคนอยู่กันเยอะ มีความเป็นไปได้ที่เขาจะไม่พูดกับเธอแล้ว
เพื่อให้เขาเดินให้ไว เธอเพิ่มน้ำหนักเสียง
“ไม่เหนื่อย ไม่เหนื่อยสักนิดเดียว”
“โอ้ ดูเหมือนว่าฉันพยายามไม่พอ”ถามด้วยความสงสัย เขาหักมุมปากอย่างมีเลศนัย มือจับที่คางของเธอ เชิดคางขึ้นจนเกือบทำให้เธอกัดริมฝีปาก
เซี่ยชีหรั่นเกือบจะแสดงปฏิกิริยาโดยสัญชาตญาณ หันหน้าหลบแล้ว
ผู้ชายคนนี้ ไม่แน่ว่าเขาได้จูบส้งหลิงหลิงแล้วเมื่อคืน และจูบฟางลี่น่าแล้ว ปากของเขาสกปรก
เย่เชินหลินคาดเดาออกว่าเธอจะมีปฏิกิริยาแบบนี้ กลับคิดไม่ถึงปฏิกิริยาของเธอจะรุนแรง
เขาไม่บังคับจูบ เพียงแค่วางมือ ยืนตัวตรง มองเธออย่างเฉยเมย ถามอย่างช้าช้า “เธอทำอย่างนี้ต้องการผิดสัญญาใช่ไหม ฉันขอเตือนเธอ ถ้าเกิดว่า เมื่อวานและวันก่อน ฉันจะถือว่าได้เพลิดเพลินไปวันวัน ฉันไม่สนใจจริงๆ”
“คุณ”เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากแล้วกัดอีก นึกถึงเรื่องเมื่อวานที่พูดปลอบตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขารักที่จะอยู่กับใคร เธอบอกตัวเองว่าไม่มีใจ แล้วทำไมต้องติดใจคิดว่าเขาสกปรกด้วย
เธอไม่มีคุณสมบัติ!
“ขอโทษค่ะ ครั้งนี้ฉันคิดว่าฉันวู่วามเกินไป ยังเปลี่ยนแปลงไม่ได้ในทันที ต่อไปจะไม่เป็นอย่างนี้อีก”เธอพูดขอโทษน้ำเสียงต่ำอย่างจริงใจ
การแสดงออกของเธอควบคุมได้ดี เพื่อโม่เสี่ยวหรงอดทนได้แบบนี้ทำให้ตาของเย่เชินหลินส่องประกายไม่ยินดีเล็กน้อย
“ตอนนี้เธอควรทำอะไร”เขาถามอย่างเย็นชา
เซี่ยชีหรั่นหายใจเข้าลึกๆ เขย่งปลายเท้า จู่โจมเข้าไปจูบเขา
น่าเสียดายที่ตัวเขาค่อนข้างสูง เธอเขย่งเท้าก็ไม่ถึงริมฝีปากของเขา
เขาไม่เคลื่อนไหว ปล่อยเธอให้พยายามที่ไร้ประโยชน์ครั้งแล้วครั้งเล่า
ที่จริงแล้วเธอไม่คิดอยากจูบเขา แต่กลับเหมือนว่าเธอมีความกระหายมาก อยากให้เขาจูบให้พอ ความรู้สึกอย่างนี้รับไม่ได้จริงๆ
ยังไม่รู้ว่าเวลาใด ส้งหลิงหลิงลุกขึ้นจากเตียง และออกมาออกกำลังกาย
เดินมาถึงทางเข้าห้องโถง ก็มองเห็นเซี่ยชีหรั่นกำลังเขย่งปลายเท้า อยากจูบเย่เชินหลิน
เมื่อคืนส้งหลิงหลิงได้ยินเสียงฟางลี่น่าร้องครางดังมาจากภายในห้องเย่เชินหลินค่อนข้างนาน ในใจหดหู่มาก ไม่คิดว่าพอลุกจากเตียงจะเห็นฉากอย่างนี้ อารมณ์โกรธขึ้นทันทีกัดฟันแน่น
“โอ้ เช้าขนาดนี้กำลังเล่นอะไรกันอยู่”ส้งหลิงหลิงปิดปาก เดินไปข้างหน้าอย่างยิ้มแย้ม
ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นแดงอย่างน่าอึดอัดทันที มองที่เย่เชินหลิน ไม่รู้ว่าควรดำเนินต่อไป หรือหยุดเท่านี้
รอยตบบนหน้าที่ชัดเจนของเธอแล่นเข้าไปในลูกนัยน์ตาของเขา เขารังเกลียจการกระทำของส้งหลิงหลิงมาก
“ทำต่อไป”เขาจ้องมองเซี่ยชีหรั่น ทำเหมือนส้งหลิงหลิงไม่ได้อยู่ตรงนี้