สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 124 สาวใช้ตัวแสบ 28

ตอนที่ 124 สาวใช้ตัวแสบ 28
ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นยิ่งดูน่าอึดอัดใจ จะให้จูบเขาต่อหน้าคู่หมั้น โดยไม่สนว่าคู่หมั้นของเขาเป็นคนอย่างไร เธอทำอย่างนี้ช่างไร้ศีลธรรม
“คุณส้งสวัสดีตอนเช้า”เธอจงใจทักทายส้งหลิงหลิง
“เหอะๆ สวัสดี ฉันไม่ใช่ว่ามารบกวนพวกคุณแล้วหรือ”ส้งหลิงหลิงส่งยิ้มถามราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“รู้ว่ารบกวนแล้ว ยังจะถามอีกไหม”เซี่ยชีหรั่นน้ำเสียงเย็นชา หยุดรอยยิ้มที่น่าอึดอัดของส้งหลิงหลิงที่กำลังพูด
“ฉันไปออกกำลังกายแล้ว พวกคุณเชิญตามสบายเถอะ”
ส้งหลิงหลิงปากพูดเช่นนี้ แต่เท้ายังอยู่ที่เดิม ไม่เคลื่อนไหว
เย่เชินหลินรวบคอของเซี่ยชีหรั่นในทันที โค้งตัวดึงเธอมาอยู่ในอ้อมกอด ข้ามหน้าข้ามตาส้งหลิงหลิงแล้วเดินตรงกลับเข้าห้องนอน………..
ส้งหลิงหลิงยืนอยู่ในห้องโถงคนเดียว กำปั้นรัดแน่นอย่างเอาเป็นเอาตาย จ้องมองเงาด้านหลังของพวกเขา ฉากที่เพิ่งเกิดขึ้นนั้น แสดงว่าเธอจงใจอ่อยเย่เชินหลิน ที่น่ารังเกลีย0คือเธอเพียงทำท่าทางสำส่อนก็สามารถทำให้ไฟพิศวาสของเขาถูกจุดขึ้นมา เธอจัดการกับเย่เชินหลินไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่มีทางทำกับเซี่ยชีหรั่นได้ตลอดไป ขอเพียงเธออยากทำ เธอต้องมีวิธีการอย่างแน่นอน
พอดีกับในเวลานี้ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอจู่ๆก็ส่งเสียงดัง หยิบขึ้นมาดู เป็นเบอร์นิรนามที่ส่งมา คุณพี่หลิง ฉันคือหวีซานซาน วันนี้ฉันอยากสัมภาษณ์คุณ ถ้าคุณอยากทำให้เซี่ยชีหรั่นออกจากเย่เชินหลินไปให้ไกล หรือทำให้เธอหายสาบสูญจากโลกใบนี้ ฉันคิดว่าคุณใช้ประโยชน์จากฉันได้อย่างแน่นอน
ดูเหมือนว่าเซี่ยชีหรั่นมีศัตรูอยู่ไม่น้อย ส้งหลิงหลิงยิ้มอย่างเยือกเย็น รู้สึกว่าข้อความนี้มาในช่วงเวลาที่เหมาะสม
เธอตอบกลับเพียงหนึ่งคำ ได้
เซี่ยชีหรั่นถูกเย่เชินหลินจับวางบนเตียงอย่างไม่อ่อนโยน เมื่อคิดถึงว่าบนเตียงมีผู้หญิงไม่รู้มากน้อยเท่าไรเคยนอนบนนี้มาแล้ว ในใจของเธอพูดความรู้สึกที่ทรมานนี้ออกมาไม่ได้
เขาตรึงเธอกดเอาไว้อย่างแข็งแรง ไฟพิศวาสในตอนเช้ารุนแรงยิ่งนัก
เธอยิ่งไม่ต้องการ เขายิ่งทำให้เธอต้องการ รอดูว่าเธอที่อยู่ภายใต้ร่างกายของเขาจะสูญเสียสติสัมปชัญญะอย่างช้าๆอย่างไร ยิ่งมากยิ่งใคร่เคลิ้ม
เซี่ยชีหรั่นนอนอยู่ภายใต้ร่างกายของเขาอย่างช่วยตัวเองไม่ได้ ไม่สามารถยังยั้งสมองคิดถึงฉากจูบอย่างเร่าร้อนของผู้หญิงจำนวนมากกับเขา ยิ่งคิดยิ่งอึดอัดใจ น่าขยะแขยง
นัยน์ตาดำสนิทของเธอเหมือนกระต่ายน้อยที่ที่บริสุทธิ์จ้องมองเขา ลักษณะตัวเล็กที่น่าสงสารไม่ได้ทำให้เขาใจอ่อนได้
แต่เขาไม่อยากใจอ่อนให้กับผู้หญิงใจร้ายคนนี้
เขาจูบบดขยี้ปากเล็กๆของเธอ จูบอย่างรุนแรง ไม่อ่อนโยนแม้เพียงนิดเดียว
เธอกัดริมฝีปากเมื่อเช้ามาแล้วหลายครั้ง ตอนนี้ถูกเขาใช้แรงดูดปาก เลือดเปื้อนไหลซึมออกมาอย่างจางๆ
“รู้สึกผ่อนคลายให้ครางออกมา อย่าให้ฉันเตือนทุกครั้ง”เขากระซิบข้างหูเธอ ลมหายใจที่ร้อนแรงกระจายอยู่ในช่องหูของเธอ เธอถูกกระตุ้นให้มีความต้องการ ตัวสั่นเล็กน้อยอย่างอดรนทนไม่ได้
เครื่องแบบสาวใช้ของเธอถูกเขาฉีกขาด “แควก”เสียงเสื้อฉีกขาด เขาไร้ความปรานีเหมือนหมาป่า
วันนี้ไม่ได้ไปออกกำลังกายตอนเช้า ดูเหมือนว่าเย่เชินหลินเอาแรงทั้งหมดใช้กับร่างกายอันบอบบางของเธออย่างแนบชิด
แล้วก็ไม่รู้ว่าจะถูกเขาต้องการนานเท่าไร ผมของเซี่ยชีหรั่นเปียกโฉมชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อแล้ว
ในเวลาที่ส้งหลิงหลิงกลับจากออกกำลังกายตอนเช้า ได้ยินเสียงครางเบาๆออกมาจากภายในห้องของเย่เชินหลิน ถึงแม้ว่าไม่ชัดเจนเหมือนเสียงเมื่อคืน ทำให้เธอไม่พอใจต่อผลลัพธ์เหมือนกัน
เธอส่งสายตาให้พ่อบ้าน พ่อบ้านแม้ว่าไม่เต็มใจบ้างเล็กน้อย ยังคงเดินไปที่ห้องนอนใหญ่ของเย่เชินหลินเคาะประตูเบาๆ
“คุณเย่ ได้เวลาอาหารเช้าแล้วครับ”
เย่เชินหลินสีหน้าเคร่งเครียด ใจมากกว่าครึ่งรู้ว่าพ่อบ้านตั้งใจ น้ำเสียงเย็นชาคำรามผ่านออกนอกประตู “ออกไป”
“ครับ คุณเย่”พ่อบ้านส่งสายตามองส้งหลิงหลิงที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างอึดอัด ในใจอยากบอกว่าฉันพยายามแล้ว พวกเขาไม่หยุด ฉันก็หมดหนทาง
เซี่ยชีหรั่นถูกเขาทารุณจนหมดแรงทั้งหมดแล้ว เธอมองเขาอย่างร้องขอความช่วยเหลือ พูดเสียงต่ำๆ “ร่างกายจะเหนื่อย ท่านทาน………อาหารเช้า……ก่อน ”
……
“เธอมันหลายใจ ต้องลงโทษ”
……
เทียบกับความบอบบางของเธอ เซี่ยชีหรั่นเหมือนไม่ได้รับผลกระทบใดๆ
เห็นเธอถูกเขากระทำกลายเป็นอย่างนี้ ใบหน้าเล็กๆสีแดงๆ รอยจูบทั่วทั้งร่างกาย เขารู้สึกพึงพอใจอยู่ภายในใจ ที่แน่นอน ถ้าความรักนี้ ไม่ใช่เขาที่บีบบังคับ เป็นใจเธอที่ยินยอม เขาจะพอใจมากกว่านี้
ไม่ว่าอย่างไร เขาได้ระบายอารมณ์แล้ว เห็นสายตาของเธอก็อ่อนโยนแล้วไม่น้อย
“เหนื่อยแล้วหรือยัง”มุมปากของเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย
เซี่ยชีหรั่นมีหรือไม่กล้าพูดว่าเหนื่อย นอกจากว่าเธอเป็นบ้าไปแล้ว
เธอพยายามอยากจะพยักหน้า กลับแค่พยักหน้ายังไม่มีแรงเลย เพียงแค่พูดเบาๆนุ่มๆ“เหนื่อย เหนื่อยมาก”
เขาพอใจเป็นอย่างมาก แล้วยังลูบเส้นผมของเธออย่างอ่อนโยนที่หาได้ยาก
“นอนสักพักเถอะ ไม่ต้องลุกจากเตียง สายหน่อยจะมีคนนำอาหารเช้ามาส่งให้เธอ”
เธอไม่เข้าใจเป็นเพราะตัวเองเหนื่อยเกินไปใช้หรือไม่ คำพูดที่อ่อนโยนของเขาอย่างนี้ทำให้ในใจเธออ่อนลงเหมือนไม่มีกำแพงกันแล้ว
เธอปิดตาลงอย่างช้าๆ ไม่อยากคิดว่าตัวเองควรหรือไม่ควร