สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 137 สาวใช้ตัวแสบ 41

ตอนที่ 137 สาวใช้ตัวแสบ 41
เมื่อเวลาผ่านไปไม่กี่วินาทีส้งหลิงหลิงและหวีซานซานต่างก็ตั้งสติได้
“เชินหลิน คุณมาได้ยังไงคะ？นี่ค่ะคุณจำเธอได้ไหมคะ เธอคือลูกสาวของท่านประธานสมาคมหอการค้าเมืองหลินเจียง คุณหวีซานซานค่ะ”ส้งหลิงหลิงแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้า
หวีซานซานก็ถือโอกาสก้าวเดินไปข้างหน้าแล้วพูดอย่างอบอุ่น “คุณเย่ค่ะ พอดีว่าครั้งที่แล้วได้เจอกับพี่หลิงหลิงแล้วรู้สึกถูกชะตานะคะ วันนี้เลยมาเยี่ยมเยียน เธอบอกว่าคุณยุ่งมากฉันเองก็เลยไม่กล้าไปรบกวน คิดไม่ถึงเลยนะคะว่าจะได้เจอ โชคดีจริงๆนะคะ”
เซี่ยชีหรั่นถูกกอดแน่นอยู่ใต้อ้อมแขนของเย่เชินหลิน เหมือนกันกับที่โทรทัศน์ฉายตอนที่น่ากลัวมากในหนังสยองขวัญแล้วผู้ใหญ่ก็คอยปิดตาเด็กน้อยยังไงยังงั้น ถูกเขาปกป้องคุ้มครอง
แต่ว่าเธอคงไม่สามารถรับรู้ถึงความอบอุ่นใดๆได้หรอกในขณะนี้
ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นหวีซานซาน แต่เมื่อเธอได้ยินเสียงของหวีซานซาน ในใจของเธอก็ยังถูกความเกลียดแค้นเข้าครอบงำอยู่ดี แค่ได้ยินเขาพูด เธอก็สั่นไปทั้งตัว
ในหัวเธอเอาแต่นึงถึงคำพูดที่หวีซานซานพูด แกคอยดูเถอะ ดูว่าฉันจะทำให้พวกแกตายยังไง ยิ่งคิดก็เหมือนว่าจะระเบิดออกมายังไงยังงั้น
เย่เชินหลินไม่รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นเธอกลัวผู้หญิงคนนี้หรือว่าเกลียดชังเขากันแน่ ถึงได้มีปฏิกิริยาแบบนี้
เธอที่ตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนเขาทำให้เขารู้สึกปวดใจ เขามองไปยังหวีซานซานที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มนั้นด้วยสายตาที่เย็นชาราวกับน้ำแข็ง
หวีซานซานเห็นท่าทีของเขาทำให้เธอหวาดกลัว ในใจร้อนรน เพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือทำอะไร ใบหน้าของเธอก็ยังคงเต็มไปด้วยความเสแสร้ง ตั้งทื่ออยู่ตรงนั้น
“เธอก็กล้าดีนี่ ถึงขั้นเข้ามายังบ้านของพวกเราได้！”อยู่ๆเย่เชินหลินก็พูดขึ้น จนทำให้หวีซานซานสั่นไปทั้งตัวด้วยความตกใจกลัว
เซี่ยชีหรั่นพยายามที่จะเอาชนะความแค้นในใจ เธอพูดโน้มน้าวตัวเองอย่างเงียบๆ เธอจะเผชิญหน้ากับเขา เธอไม่ควรที่จะพอเห็นเขาก็เจ็บปวดเสียใจจะเป็นจะตายสิ เพื่อเสี่ยวจุน ต้องทำให้เธอรู้สึกจะเป็นจะตายแทนสิถึงจะถูก！
พอคิดแบบนี้จิตใจของเธอจึงสงบลงได้ ค่อยๆดันตัวออกจากเย่เชินหลิน และหันกลับมาจ้องหวีซานซานตาแดงก่ำ
คำพูดของเย่เชินหลินเมื่อครู่มันชัดเจนอยู่แล้วว่าเขารู้ดีว่าหวีซานซานได้ทำอะไรไว้ เพราะฉะนั้นไม่มีประโยชน์อะไรที่เธอจะปิดบังเอาไว้ และเธอก็ไม่ต้องกลัวแล้วว่านี้จะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น
“เธอ！เซี่ยชีหรั่น นี่เธอหมายความว่าไงเธอคงไม่ได้ตั้งใจจะมาใส่ร้ายป้ายสีอะไรฉันให้คุณเย่ฟังใช่ไหม？”ที่จริงแล้วหวีซานซานเธอเองก็ตกใจ แต่หลังจากที่เย่เชินหลินพูดออกมาเช่นนั้น เธอก็เลยใช้วิธีคนไม่ดีย่อมพูดใส่ร้ายก่อน
“คุณเย่คะ อย่าไปฟังเธอนะคะ เธอกำลังใส่ร้ายฉันค่ะ”
เย่เชินหลินมองเห็นเหมือนเซี่ยชีหรั่นมีอะไรจะพูด จึงไม่ได้ตอบกลับหวีซานซาน
เซี่ยชีหรั่นเดินหน้าออกไปหนึ่งก้าว เผชิญหน้ากับหวีซานซานอย่างซึ่งๆหน้า พลางกัดฟันพูด “เธอจะโกหกต่อไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ฟ้ามีตา ความจริงยังไงก็ต้องชนะอยู่แล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไปเธอก็คอยนับรอวันตายของเธอไว้ได้เลยนะ！”
ส้งหลิงหลิงมองเชิงทุกคนต่างเผยพูดออกมากันหมดแล้ว ถ้าทำไม่ดีเอก็จะถูกเย่เชินหลินจับได้ว่าเธอร่วมมือกันกับหวีซานซาน เธอจึงรีบออกมาถามเซี่ยชีหรั่น “น้องชีหรั่น พวกเธอพูดเรื่องอะไรกัน ทำไมพี่ไม่รู้เรื่องเลย？ใส่ร้ายป้ายสีอะไรกัน？แล้วทำไมเธอต้องพูดว่าหวีซานซานจะต้องตายอีก นี่มันเรื่องอะไรกันแน่？หรือว่าพวกเธอรู้จักกันงั้นหรอ？”
เซี่ยชีหรั่นไม่แม้แต่จะมองส้งหลิงหลิง เธอยังคงจ้องไปที่หวีซานซานอย่างไม่ละสายตา เกลียจนต้องใช้สายตาเผาเขาให้เป็นจุณ
เห็นเธอไม่พูดจา ส้งหลิงหลิงจึงหันไปถามหวีซานซาน เธอหันหลังให้เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นอยู่ จึงส่งสายตาเป็นนัยย์ให้หวีซานซาน ก่อนที่จะถามหวีซานซานด้วยน้ำเสียงที่แปลกไป “หวีซานซาน นี่มันอะไรกัน？ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอกับน้องชีหรั่นนั้นมีปัญหากัน ถ้าฉันรู้ตั้งแต่แรกนะฉันก็คงไม่เป็นเพื่อนกับเธอหรอก ถึงว่าตะกี้นี้ไม่ยอมไปพบเชินหลิน ฉันก็คิดว่าเธออายซะอีก ทำเอาฉันเองก็พลอยตกใจเชินหลินจนต้องวิ่งกลับเข้ามาด้วยเลย”
หวีซานซานรู้ดี ในตอนนี้คนเดียวที่เธอจะฝากความหวังไว้ได้ก็คือส้งหลิงหลิง ถ้าจะดึงเธอลงมาด้วยคงไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก
ดังนั้นเธอจึงอธิบายว่า “พี่หลิงหลิง ฉันรู้สึกถูกชะตากับพี่มากจริงๆนะคะ ฉันถึงได้มาหาพี่ ขอโทษนะคะที่ฉันปิดบังพี่เรื่องเซี่ยชีหรั่น ที่จริงแล้วพวกเราเคยรู้จักกันมาก่อนแล้ว อีกอย่างระหว่างเราก็มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย……”
“เข้าใจผิดงั้นหรอ？นี่เธอยังจะกล้าพูดอีกหรอว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดอะ？”เซี่ยชีหรั่นขึ้นเสียง ดวงตาเริ่มมีไฟลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง　　ถ้าหวีซานซานยังกล้าที่จะพูดจาไร้สาระอีกละก็ เซี่ยชีหรั่นเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรลงไปบ้าง ตั้งแต่เล็กจนโตเอเป็นคนที่ คงบคุมอารมณ์ได้ดีมาก ไม่เคยที่จะอาละวาดตามใจตัวเองเลย
ตอนนี้เธอก็แค่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับศัตรูที่เธอเกลียดจนเข้ากระดูก เธอเกลียดและแค้นจนอดไม่ได้ที่ถลกหนังเขาทั้งเป็นเพื่อเสี่ยวจุน
หวีซานซานจงใจทำเป็นขอร้องเธอ “ชีหรั่นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดจริงๆนะ ทำไมเธอต้องคิดว่าฉันเป็นคนทำให้เขาตายล่ะ มันก็แค่ความบังเอิญเท่านั้นอ่ะ ทางตำรวจ……”
“เพี๊ยะ！”ฝ่ามือของเซี่ยชีหรั่นฝาดลงไปที่หน้าของเธอและตะคอกอย่างรุนแรง “หุบปาก！ถ้าเธอยังกล้าพูดโกหกอีกล่ะก็ ฉันจะฆ่าเธอทิ้งซะ！”
เมื่อหวีซานซานถูกเธอตบ น้ำตาก็ไหลออกมาในทันที พลางพูดเสียงอ่อยแสร้งทำเป็นขอร้องเธอ “ถึงเธอจะฆ่าฉันให้ตายก็เถอะ แต่เรื่องที่ฉันไม่ได้ทำ ยังไงฉันก็ไม่ยอมรับหรอก”