สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่164 สาวใช้ตัวแสบ 68

ตอนที่164 สาวใช้ตัวแสบ 68
แต่เขารู้สึกว่าทำแบบนี้จะได้ดึงความสนใจของเด็กผู้หญิงคนนั้น เหมือนได้ดึงความสนใจของเธอแล้วเธอก็ชอบเขาไป ใครจะไปรู้เด็กผู้หญิงคนนั้นไปฟ้องครู และให้ครูเปลี่ยนที่นั่งไปเลย”
เย่เชินหลินขมวดคิ้วอีกครั้ง แสร้งทำเป็นฟังไม่รู้เรื่อง พูดว่า“หุบปาก จะพูดอะไรเยอะแยะ”
คราวนี้หลินต้าฮุยทำเป็นเหมือนไม่ได้ยิน แล้วพูดต่อ“คุณเย่ ผมมีคำในใจอยากจะพูดกับคุณ ที่จริงเซี่ยชีหรั่นเป็นคนที่ดี….”
“อย่าพูดถึงชื่อนี้กับฉัน”
“อ่อ ก็สาวรับใช้คนนั้น เธอไม่เลวทีเดียวนะครับ”หลินต้าฮุยเปลี่ยนชื่อเรียกของเธอ อย่างที่คิดไม่ผิดเย่เชินหลินอยากฟังเรื่องของเธอและไม่ได้พูดอะไรอีก ดังนั้นหลินต้าฮุยพูดต่อว่า“ฉันเห็นว่าคุณเซ็นสัญญาอะไรนั้นก็แค่อยากจะให้เธออยู่ข้างๆคุณเท่านั้น ที่สัญญาอะไรนั่นมันไม่สำคัญ ต้องให้ผู้หญิงคนนั้นรักคุณเข้าแล้ว เธอถึงจะยอมอยู่ข้างๆตัวคุณ”
เขาพูดถึงนี่ก็หยุดแล้วแอบมองสีหน้าของเย่เชินหลินจากกระจก
เขาหลับตานั่งอยู่ข้างหลัง ดูเหมือนนอนหลับไปแล้ว แต่หลินต้าฮุยรู้ว่าเขากำลังฟังอยู่
“ถ้าคุณอยากให้เธอรักคุณ คุณทำแบบนี้ต้องไม่ได้ผลแน่ มีผู้หญิงคนไหนชอบผู้ชายที่ไปสถานที่แบบนี้หละ เดิมทีคุณก็ไม่ไปอยู่แล้วแต่ก็ยังให้เธอรู้สึกว่าคุณไป ทำแบบนี้มีแต่ทำให้เธออยากอยู่ห่างกับคุณเท่านั้น แถมยังรู้สึก….เกลียดคุณด้วย”
เย่เชินหลินขมวดคิ้วอีกครั้ง จู่ๆก็ลืมตาแล้วตะโกนใส่หลินต้าฮุยอย่างหมดความอดทน“ใครให้แกมาพูดคำพวกนี้ ถ้าแกพูดอีก ระวังฉันจะไล่แกออก”
หลินต้าฮุยมีแต่หุบปาก แน่นอนเขาไม่ได้กลัวโดนไล่ออก ที่เขากล้าพูดแบบนี้ก็เพราะเขารู้ดีว่าในทั้งบริษัทเย่เชินหลินไล่ใครออกก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ไล่เขาออกแน่ เพราะเขาเป็นคนที่เขาเชื่อใจมากที่สุด อีกทั้งโม่เสี่ยวจุนยังอายุน้อยกว่าเย่เชินหลินสองปี ตามที่เขารู้ก็คือน้องชายของเย่เชินหลินหายตัวไป คงเป็นเพราะคิดถึงน้องชาย เขาเลยดูแลหลินต้าฮุยเป็นอย่างมาก
หลินต้าฮุยก็เข้าใจเย่เชินหลินมาก เขาเกือบจะรู้ทุกเรื่องของเย่เชินหลิน แน่นอนมีแค่เรื่องเดียว นั่นก็คือเรื่องระหว่างเย่เชินหลินและหลินเสี่ยวหรั่นในตอนนั้น
เขาไม่ได้ออกคำสั่ง หลินต้าฮุยเลยขับรถไปคอนโดของเย่เชินหลินที่อยู่ในเมือง
เย่เชินหลินหลับตาอยู่ตลอด ไม่รู้นานเท่าไหร่เขาถึงเอ่ยปากถามขึ้น“แกทำยังไงถึงให้แฟนแกรักแก”
หลินต้าฮุยหัวเราะในใจ แต่กลับแสดงท่าที่จริงจังออกมา“ก็ดีต่อเธอสิครับ ความคิดของผู้หญิงมันบริสุทธิ์มาก คุณเพียงแค่ทำดีต่อเธอ เธอจะจำมันไว้แน่น ก็แค่ตอนที่เธอป่วยผมไปดูแลเธอ ทำดีต่อครอบครัวเธอ และใจกว้างกับเธอ ถ้ามีเวลาผมก็ทำกับข้าวให้เธอกิน ส่งเธอไปทำงาน ถ้าหากว่าผมทำผิดแล้ว ผมก็จะขอโทษเธอและง้อเธอ”
“ไร้ศักดิ์ศรี”เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชา
หลินต้าฮุยยิ้มเหอะๆ“ศักดิ์ศรีมันนับเป็นของอะไร ความสุขมันสำคัญกว่า”
เย่เชินหลินไม่พูดอะไรอีก เขากำลังนึกถึงรายละเอียดตอนที่เขาอยู่กับเซี่ยชีหรั่น เขาไม่ใช่ไม่ทำดีต่อเธอ ก็ไม่ใช่ไม่ทะนุถนอมเธอ แต่เธอหละ ในใจมีแต่โม่เสี่ยวจุนเท่านั้น แถมบางทียังไปยั่วยวนไห่ลี่หมิน ไม่สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย
เย่เชินหลินกำลังคิดอยู่ ทันใดนั้นรถก็เบรก เขาเอียงไปข้างหน้าเพราะความเฉื่อย ลืมตาแล้วมองหลินต้าฮุยด้วยความสงสัย
“ข้างหน้าเหมือนเกิดเรื่องครับ”หลินต้าฮุยพูด และข้างหน้าก็มีรถหลายคันหยุดอยู่
มีกลุ่มคนกำลังล้อมรอบอยู่นั่น หลินต้าฮุยลดหน้าต่างลง ก็ได้ยินเสียงตะโกนของผู้ชายคนหนึ่ง“แกออกมาขายตัวยังมาแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์อะไรอีก”
“ไม่ ไม่ใช่ค่ะ ผู้จัดการคุณฟังฉันก่อน”เสียงสะอื้นของผู้หญิงแฝงไปด้วยความร้องขอ
“ไปดูหน่อย”เย่เชินหลินบอกกับหลินต้าฮุย
“ครับ คุณเย่”
………
เมื่อเซี่ยชีหรั่นกลับมาถึงห้องตนเองก็รีบล็อกประตู แล้วพิงที่ประตูสูดหายใจเข้าลึกๆ
โม่เสี่ยวหนงมองเธอด้วยความแปลกใจ ลุกจากเตียงแล้วถามเธอ“พี่ พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม พวกคุณ….”
เซี่ยชีหรั่นส่ายยัวแรงๆ“เปล่า เสี่ยวหนง ไม่มีอะไรเลย เขาออกไปแล้ว”พลางพูด หัวใจเธอยังเต้นเร็วอยู่ เหมือนกำลังรอดชีวิตออกมา
“ก็ดี ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว งั้นพี่ เรามานอนเถอะ”
เซี่ยชีหรั่นนอนอยู่บนเตียง เมื่อนึกถึงเรื่องวันนี้เธอก็นอนไม่หลับอีก ตอนนี้เธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเย่เชินหลินพูดแล้วพรุ่งนี้ค่อยต่อ วันนี้หลบไปได้แล้ว ไม่รู้พรุ่งนี้จะหลบอีกยังไง
และยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่เธอรู้สึกหงุดหงิดก็คือเย่เชินหลินบอกว่าจะไปบาร์หาสาวพรหมจาริณี