สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 18 ขอบคุณต่อหน้า

ตอนที่ 18 ขอบคุณต่อหน้า
ในห้องหนังสือของเย่เชินหลิน เขากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้โบราณ ใบหน้าเขาเย็นชาอีกกว่าตอนอยู่ในห้องโถง
ดวงตาที่เย็นชาของเขาก็จ้องมองไปยังพ่อบ้านอย่างกดดัน เสื้อเชิ้ตของพ่อบ้านชุ่มไปด้วยเหงื่อ
เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ เย่เชินหลินพูดอย่างเด็ดขาด “คุณแบ่งพรรคแบ่งพวก นี่เป็นครั้งแรกและจะเป็นครั้งสุดท้าย หากฉันพบเจออีก ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรคุณลองคิดเอาเอง!”
พ่อบ้านอยากจะแก้ตัว ไม่ต้องรอให้พูดอะไรก็โดนสายตาที่เย็นชาจ้องมอง จึงทำได้เพียงยืนอย่างสงบเสงี่ยม
“ขอโทษคุณเย่! ฉันผิดเอง หลังจากนี้ฉันจะไม่ทำเช่นนี้อีกแล้ว!”
“กลับไปได้แล้ว!”
“รับทราบ คุณเย่!”
พ่อบ้านพูดพร้อมทำความเคารพ เดินออกจากห้อง เมื่อออกมานอกห้องแล้วจึงหยุดซับเหงื่อที่ไหลลงมา
ทั้งหมดของที่นี่อยู่ภายใต้การตรวจสอบดูแล เขาเกลียดแล้วเกลียดอีก แต่ใบหน้าเขาก็ไม่แสดงอาการใดๆออก
เมื่อพ่อบ้านไม่อยู่ สาวใช้ทั้งหกคนก็แบ่งออกเป็นสองฝ่าย ทางฝั่งฟางลี่น่ายังคงกระซิบและพูดเรื่องราวที่ไม่ดีของเซี่ยชีหรั่น แม้ว่าเย่เชินหลินจะพูดแล้วว่าเซี่ยชีหรั่นไม่มีประสบการณ์ทางด้านการจูบเลย พวกเธอก็ยังคงไม่เชื่อ และคิดว่าหากเธอไม่มีทักษะการอ้อย เขาจะไม่จูบเธอต่อหน้าคนอื่นแบบนี้
มีเพียงฟ้าดินเท่านั้นที่รู้ว่าจูบที่ดุดันของเย่เชินหลินทำให้พวกเธอรู้สึกเกลียดและอิจฉา และคาดหวังว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนั้นกับพวกเธอบ้าง
และจิ่วจิ่วก็เปลี่ยนเรื่องในการพูดคุย ใบหน้าเธอแดง และพูดกับเซี่ยชีหรั่นอย่างอิจฉา “โอ๊ย คุณชายร้อนแรงเกินไปแล้ว หัวใจของฉันถูกเขาครอบงำไปแล้ว ชีหรั่น เธอโง่หรือเปล่า ทำไมเธอไม่ลองคล้องคอเขาแล้วจูบกลับล่ะ ไปผลักเขาออกทำไมกัน?”
หลิวเสี่ยวเจียวพูดเสียงเบา “ใช่ชีหรั่น ถ้าหากเธอคว้าโอกาสนี้ไว้เธออาจเป็นคนของคุณเย่ได้เลยนะ ยังกลัวพวกเขารังแกเธออีกเหรอ?”
ปัญหาของพวกเธอทำให้แก้มของเซี่ยชีหรั่นแดงระเรื่ออย่างรวดเร็ว การหายใจไม่ออกจากจูบนั้นจริงแล้วๆ….ไม่ เซี่ยชีหรั่น เขาไม่ใช่เสี่ยวโม่จุน ดังนั้นการจูบตอบเขาจะเป็นการกระทำที่น่าขยะแขยง
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้พูดอะไร หลิวเสี่ยวเจียวก็พูดชักชวนต่อ “เธอต้องรีบคว้าโอกาสไว้ ฉันได้ยินมาว่าคุณชายสนใจผู้หญิงคนหนึ่งได้ไม่นานนักหรอกนะ”
คำพูดนั้นได้เตือนสติเซี่ยชีหรั่น เธอควรเข้าใกล้เย่เชินหลินให้มากกว่านี้ในขณะที่เขาแสดงอาการรำคาญเธอน้อยลง
จากเหตุการณ์นี้แสดงให้เห็นว่า มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะสามารถให้เธออยู่ที่นี่ได้
ซักวันหนึ่งเธออาจเป็นเพื่อนกับเขาได้——-ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ก็ควรลองดู
“จิ่วจิ่ว เสี่ยวเจียว พวกเธอรอก่อนนะ ฉันจะไปขอบคุณคุณเย่แบบต่อหน้าเขา ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดของเขาในวันนี้ ฉันอาจจะไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วก็ได้”
“โอเค รีบไปเลย! ทางที่ดีไปนานๆเลยค่อยกลับมา!” เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งสองตื่นเต้นมากกว่าตัวเธอเอง
เซี่ยชีหรั่นพบพ่อบ้านตรงทางเดิน และเธอบังคับให้ตัวเองยิ้ม ถึงแม้ว่าในใจจะเกลียดเขามากกว่าเย่เชินหลินก็ตาม เพื่อที่จะอยู่ที่นี่เธอต้องยิ้มให้เขา
“พ่อบ้าน ขอถามหน่อยว่าคุณเย่อยู่ห้องไหน?”
ใบหน้าของพ่อบ้านเต็มไปด้วยรอยยิ้มและตอบอย่างสุภาพ “ชีหรั่น คุณเย่อยู่ห้องหนังสือ”
รอยยิ้มเขา ความสุภาพของเขา ทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเป็นกังวล
ปฏิบัติต่อเธออย่างดีโดยไม่มีเหตุผล บางทีลับหลังอาจจะทำอะไรกับเธอก็ได้ ดูแล้วเธอต้องเตรียมรับมือให้มากกว่านี้
“ขอบคุณมาก!”
เซี่ยชีหรั่นพูดจบก็เดินมาตามคำพูดของพ่อบ้าน เธอเคาะประตูห้องหนังสือเบาๆ
“เข้ามา!”
เธอสูดลมหายใจเข้า ผลักประตู และยืนหน้าประตู พูดเสียงอ่อนโยน “คุณเย่ ฉันมาที่นี่เพื่อขอบคุณคุณ”
“เข้ามา!” เขาออกคำสั่งอย่างปฏิเสธไม่ได้ น้ำเสียงและการแสดงออกของคุณชายราวกับว่ากษัตริย์กำลังปฏิบัติต่อทาสหญิงที่ไม่มีความต้านทาน