สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 251 สาวใช้ตัวแสบ 155

ตอนที่ 241 สาวใช้ตัวแสบ155
เขากำลังนั่งอยู่บนเตียง ในชุดกีฬา
“พี่เชินหลิน พี่มาเช้าจัง!” โม่เสี่ยวหนงพูดไปหาวไป
“ฉันมีคำถาม มีอะไรเกิดขึ้นกับพี่สาวเธอมั้ย?” เย่เชินหลินถามด้วยสีหน้าจริงจัง โม่เสี่ยวหนงเริ่มกลับมาทำสีหน้าจริงจัง และมองอีกฝ่ายอย่างสงสัย
“ไม่มีอะไรหนิ ก็เมื่อคืนพี่สาวหนูอยู่ห้องกับพี่แล้วก็… หลังจากนั้นก็กลับไป พี่เชินหลิน พวกพี่เป็นอะไรกันแน่? แปลกๆนะพวกพี่”
เย่เชินหลินไม่มีเวลาหรือว่าอารมณ์ที่จะมาตอบคำถามของเธอตอนนี้ เขาคิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืน เขาแทบไม่ได้นอนทั้งคืน
“ดูเหมือนเธอจะลืมไปแล้ว งั้นฉันจะเตือนความจำให้ เมื่อวานที่ระเบียง เธอบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว สรุปมันเรื่องอะไร?”
เรื่องใหญ่อะไร……โม่เสี่ยวหนงเพิ่งนึกได้ เมื่อวานเธอตื่นเต้นมาก จนลืมตัวพูดเสียงดังไปหน่อย
“สีหน้าเธอมันฟ้อง ว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นแน่ๆใช่มั้ย! ถ้าเธออยากจะอาศัยอยู่ที่นี่ต่อไปละก็ ไม่ต้องห่วง ฉันจะให้คนมาปกป้องเธอ เธอรีบบอกความจริงกับฉันมา!” สีหน้าของเย่เชินหลินนิ่งมาก เพราะว่าเขากำลังพูดกับโม่เสี่ยวหนง ถึงแม้เขาจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่น่ากลัว แต่ความหมายที่เขาสื่อออกมาก็ยังทำให้เธอกลัวอยู่ดี
ถ้าเธอไม่ยอมพูด เธอก็จะโดนเขาไล่ออกจากบ้าน งั้นเธอก็ซวยสุดๆเลยหน่ะสิ?
พี่ พี่อย่าโทษหนูเลยนะ หนูจำเป็นต้องพูดจริงๆ
ใจเธอเต้นตุ๊มๆต่อมๆ จากนั้นจึงบอกเย่เชินหลินเกี่ยวกับข้อความของหวีซานซานจนหมดเปลือก
เธอคิดว่าพอเธอพูดจบ เย่เชินหลินจะโมโหมาก แต่เหนือความคาดหมาย สีหน้าเขาเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว
ขอบคุณพระเจ้า เธอลูบไปที่หน้าอกอย่างโล่งใจ จากนั้นจึงถามเย่เชินหลินอย่างระมัดระวัง “พี่เชินหลิน พี่คงจะไม่โกรธพี่สาวของหนูใช่มั้ย? ที่จริงแล้วเธอรักพี่มากนะ!”
“ไม่โกรธ เหมือนเธอจะยังนอนไม่อิ่ม เธอไปนอนต่อเถอะ”
“พี่พูดแล้วนะ อย่าโกรธพี่สาวเลยนะ พวกพี่อย่าทะเลาะกันอีกเลยนะ หนูเห็นแล้วหนูยังเหนื่อย” หลังจากที่เย่เชินหลินพยักหน้าตอบรับ โม่เสี่ยวหนงหาวออกมาอย่างรู้สึกผ่อนคลาย เธอเดินไปยังหน้าประตู จากนั้นเย่เชินหลินก็พูดขึ้นมา “เธออย่าเพิ่งบอกเซี่ยชีหรั่นว่าฉันรู้เรื่องนี้แล้วนะ แล้วก็ เธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันไม่ได้บอกให้ใครเลิกตามสืบคดีนั้น หวีซานซานก็มาข่มขู่อะไรเธอไม่ได้ แต่ว่าตัวเธอเองก็ต้องระวังตัวด้วย”
โม่เสี่ยวหนงพอได้ยินว่าเย่เชินหลินคอยเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยให้ เธอก็โล่งใจ
มองจากจุดนี้ เธอรู้สึกว่า เขาคงจะไม่ได้โกรธเซี่ยชีหรั่นอะไรมากมาย
หลังจากที่โม่เสี่ยวหนงกลับถึงห้อง ก็ยังรู้สึกง่วงอยู่ เธอจึงนอนต่ออีกสักพัก ตอนที่เซี่ยชีหรั่นกลับมา ก็เหมือนตอนที่เธอออกไป
“เสี่ยวหนง ตื่นได้แล้ว วันนี้ไม่มีเรียนเหรอ?” เธอยืนเรียกอยู่ที่ข้างเตียง
โม่เสี่ยวหนงลุกจากเตียงอย่างสะลึมสะลือ เมื่อลืมตาขึ้นเธอเห็นเซี่ยชีหรั่นกำลังถือกล่องข้าว เธอจึงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
“พี่ นั่นอะไรเหรอ?”
“ทำมื้อเช้าใส่กล่องให้คุณเย่หน่ะ” เซี่ยชีหรั่นบอกไปตามตรง
“ค่า ค่า~ นี่พี่ ในที่สุดพี่ก็รู้ตัวสักที พี่เชินหลินคงจะดีใจมากๆ”
“หวังว่านะ” เซี่ยชีหรั่นยิ้มออกมา ก่อนจะวางกล่องข้าวลงบนโต๊ะหัวเตียง
ปกติหลังจากที่เย่เชินหลินออกกำลังกายเสร็จในตอนเช้า เขาจะรอจนเหงื่อแห้ง แล้วเขามักจะเข้าไปอาบน้ำในห้องของเขา จากนั้นเปลี่ยนไปใส่ชุดสูทตัวเก่ง แล้วจึงลงไปทานข้าวที่ห้องอาหาร
พอเซี่ยชีหรั่นได้ยินว่าเย่เชินหลินกลับมาถึง เธอคำนวณเวลาไว้อย่างดี เวลานี้เขาน่าจะอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อย เธอจึงถือกล่องข้าวออกไปด้วยความตื่นเต้น
เมื่อเธอเดินไปที่หน้าห้อง โม่เสี่ยวหนงทนไม่ไหวจึงพูดออกมา “พี่!” เธออยากที่จะเตือนเซี่ยชีหรั่น ถ้าหากเย่เชินหลินโกรธอยู่ล่ะ เธอจะได้เตือนพี่สาวให้ระวังไว้ก่อน
“มีอะไรเหรอ?”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูแค่อยากเป็นกำลังใจให้!”
คิดไปคิดมา สุดท้ายเธอก็ไม่กล้าพูด ไม่กล้าขัดคำสั่งของเย่เชินหลิน
จากนั้นเซี่ยชีหรั่นจึงเดินออกจากห้องไป เมื่อไปถึงหน้าห้องของเย่เชินหลินเธอจึงเคาะประตู เสียงของเขาขานรับอย่างปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เข้ามา!”
เซี่ยชีหรั่นหมุนลูกบิดประตูเข้าไป พร้อมกับพูดอย่างเบาๆ “คุณเย่ ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมข้าวเช้ามาให้คุณค่ะ”
เย่เชินหลินมองเธอด้วยสายตาเย็นชา และพูดกับเธอ “ทำอะไรมา?”
เขาถามออกไปอย่างนั้น คือไม่ได้ปฏิเสธน้ำใจของเธอ? เซี่ยชีหรั่นพอเห็นอย่างนั้นก็เริ่มดีใจ ดังนั้นเธอจึงถือข้าวกล่องเดินไปทางเขา จากนั้นจึงหยุดลงตรงหน้าเขา แล้วจึงเปิดกล่องข้าวที่ถือในมือ
เย่เชินหลินมองไปยังกล่องข้าวนั้นพลางไม่ได้พูดอะไร เขาไม่ได้ชอบ แล้วก็ไม่ใช่ไม่ชอบสิ่งนี้
เขาแค่กำลังคิดว่า ที่เธอเตรียมมาให้เขาเป็นเพราะว่าความรู้สึกแบบไหน? เมื่อเทียบกับครั้งก่อนที่เธอทำมาให้รู้สึกว่าจะต่างกันเล็กน้อย อาหารเช้ามื้อนี้ความรู้สึกเหมือนกับเมื่อคืนที่เธอเอาตัวเธอเองมาเป็นอาหารค่ำให้กับเขา ทั้งหมดก็เป็นเพราะกลัวว่าจะไม่สืบคดีของโม่เสี่ยวจุนต่อ
ปกติเธอเป็นผู้หญิงที่ระวังตัว แต่การที่เธอยอมเป็นฝ่ายรุกก่อนแถมยังใส่ชุดนอนที่ยั่วยวนแบบนั้น แล้วยังพูดว่าจะทำให้เขามีความสุข เป็นโอกาสที่หาได้ยากจริงๆ
สิ่งที่เขาทำกับเธอเมื่อคืน ก็ไม่ใช่เบาๆ ร่างบางคงต้องเหนื่อยแน่ๆ แต่เธอก็ยังลุกขึ้นมาเตรียมข้าวเช้าให้เขา
เธอต้องใช้ใจทำมันออกมาขนาดไหน แต่ว่าน่าเสียดาย ความจริงใจที่เธอมี ไม่ได้มีให้กับเย่เชินหลิน เธอมีไว้ให้กับคนอื่น
เขาผิดหวัง ผิดหวังกับผู้หญิงคนนี้มากๆ เขาไม่ได้อยากที่จะเยาะเย้ยเธอ และก็ไม่ได้อยากที่จะปฏิบัติกับเธอไม่ดี