สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 256 สาวใช้ตัวแสบ 160

ตอนที่ 256 สาวใช้ตัวแสบ160
“พี่ เหลืออีกห้านาทีก็สองทุ่มแล้ว” โม่เสี่ยวหนงเตือนเธออยู่ข้างๆ
“บนมือถือมีเวลาบอก ฉันรู้แล้ว”
เซี่ยชีหรั่นมองดูเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์ผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะต้องโทร
นาฬิกาบอกเวลาสองทุ่มตรง ทันใดนั้นเธอจึงรีบกดปุ่มโทรออก
เมื่อเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น เย่เชินหลินก็ให้ส้งหลิงหลิงไปคุยเป็นเพื่อนฝู้เฟิงหยี เขาตั้งตารอสายนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเกลียดผู้หญิงคนนี้มากๆ แต่ลึกๆแล้วเขาก็เป็นห่วงว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอ”
เขามองไปยังหน้าจอโทรศัพท์เขียนว่าเซี่ยชีหรั่นสามคำนี้ เย่เชินหลินมองโทรศัพท์ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ตั้งใจไม่กดรับโทรศัพท์
เซี่ยชีหรั่นคิดว่าเขาคงจะไม่รับสาย เมื่อเธอกำลังจะกดวาง ปลายสายถึงกดรับ
ทางปลายสายเย่เชินหลินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “มีอะไร?”
มีอะไรงั้นเหรอ? เซี่ยชีหรั่นเหนื่อยหน่ายจริงๆ เป็นเขาเองที่ให้เธอโทรไปหา แต่เขากลับมาถามเธออย่างเย็นชาแบบนี้
เขาคงเป็นคนปากแข็งที่สุดในประวัติศาสตร์ แถมยังเป็นคนที่สามารถทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ได้เก่งที่สุด
“ฉันจะโทรมารายงานคุณเรื่องวันนี้” เธอพูด เมื่อปลายสายไม่ยอมพูดอะไร เธอจึงพูดต่อไปว่า วันนี้ตอนเที่ยงหลิวเสี่ยวเจียวเป็นคนเอาอาหารมาให้ มีอะไรบ้าง มื้อเย็นก็เป็นหลิวเสี่ยวเจียวยกอาหารมาให้ กินอะไรไปบ้าง แล้วก็พูดถึงเรื่องที่ไปเดินเล่นรอบสวนในบ้านกับหลิวเสี่ยวเจียว ทั้งหมดนี้ก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้
เย่เชินหลินฟังอย่างเงียบๆ วันนี้เธอก็ไม่ได้ทำอะไร ใช้เวลาแค่ครู่เดียวก็พูดจบแล้ว
“คุณเย่ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันวางแล้วนะ” เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้นถามอีกฝ่าย
ที่จริงเธอควรจะวางสายได้แล้ว แต่ว่าใครบางคนอยากจะฟังเสียงที่อ่อนโยนผู้หญิงบางคนต่อ แม้เขาจะอยู่ห่างไปหลายพันไมล์ เขาก็รู้สึกได้ว่าเสียงที่ได้ยินนี้เป็นเสียงที่เพราะที่สุดในโลก
“รายงานเรื่องความคิดเห็นของเธอต่อ” เขาพูดอย่างเย็นชา
ความคิดเห็น…. เซี่ยชีหรั่นถึงกับชะงัก พูดครึ่งวันก็ไม่รู้จะพูดยังไงหมด ถึงจะบอกได้ถึงความคิดเห็นของเธอ
ประเด็นคือสิ่งที่เธอคิดนั้น เพื่อโม่เสี่ยวจุนเธอจึงต้องอดทนอะไรต่างๆ เธอไม่คิดที่จะบอกเขาอยู่แล้ว
“เมื่อวานเธอบอกว่า จะทำให้ฉันรู้สึกดีไม่ใช่เหรอ? พอมาวันนี้ ความคิดนั้นมันหายไปไหนหมด?” เย่เชินหลินพยายามถามคำถามเพื่อทำให้เธอรู้สึกไม่ดี แล้วเขาก็ทำสำเร็จ เขาทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกแบบนั้น
แม้ว่าจะอยู่ห่างกันไกล และแค่พูดผ่านโทรศัพท์ เซี่ยชีหรั่นก็อดไม่ได้ที่จะโมโหจนกัดปากของตน
“งั้น คุณรู้สึกดีมั้ยล่ะ? ฉันก็ยังคงคิดเหมือนเดิม อยากจะทำให้คุณมีความสุข” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างใจเย็น แม้แต่ตัวเธอเองยังรู้สึกได้เลยว่าคำพูดประโยคนี้มันเลี่ยนเอามากๆ ไม่รู้ว่าพอเขาได้ฟังแล้วจะคิดยังไง
“มีความสุขมาก มีคู่หมั้นอยู่ด้วย รู้สึกดีไปทั้งตัวและหัวใจ”
ที่จริงก็รู้ว่าที่เขาพูดเพื่อตั้งใจที่จะทำให้เธอโกรธ แต่เมื่อเซี่ยชีหรั่นได้ยินอย่างนั้น ในใจก็ไม่ได้รู้สึกดีนัก ทันใดนั้นเธอจึงสงบสติอารมณ์ของตน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คุณมีความสุขก็ดีแล้ว ราตรีสวัสดิ์!” พอพูดจบ เธอจึงรีบกดวางสายทันที
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่จะแสดงออกว่าโกรธใครง่ายๆ เย่เชินหลินได้ยินปลายสายกดวาง เขาได้เห็นคนแซ่เซี่ยบางคนหึง เขาจึงยิ้มออกมาที่มุมปาก
เมื่อเซี่ยชีหรั่นกดวางสาย โม่เสี่ยวหนงก็ถามถึงเรื่องที่คุยกัน ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ ก็มีเสียงของพ่อบ้านดังมาจากทางเดิน: “ชีหรั่น คุณโม่ พวกคุณอยู่ข้างในมั้ยครับ?”
“อยู่ค่ะ”เซี่ยชีหรั่นตอบ
“ไม่มีปัญหาอะไรนะครับ?”
“ไม่มี””
“งั้นผมไปนอนก่อนนะครับ ผมนอนอยู่ที่บ้านใหญ่ ถ้ามีอะไรก็เรียกใช้ผมได้นะครับ” เพราะคำที่เย่เชินหลินทิ้งท้ายไว้ พ่อบ้านจึงเป็นห่วงความปลอดภัยของเซี่ยชีหรั่น เขาก็กลัวว่าส้งหลิงหลิงจะทำอะไรไม่ดี ตอนนี้หล่อนไม่อยู่บ้าน ถ้าหากเกิดอะไรขึ้น คนที่รับเคราะห์คือตัวเขาเอง
เขาตัดสินใจว่าไม่กี่วันที่เย่เชินหลินไม่อยู่บ้านนี้ ไม่ว่าส้งหลิงหลิงจะทำอะไร เขาจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
“ค่า ขอบคุณนะคะ” เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าที่เขาปฏิบัติต่อเธอแบบนี้ไม่ใช่เพราะตัวเขาเองที่อยากทำ เธอจึงบอกขอบคุณเขาไปตามมารยาท
พ่อบ้านกลับไปยังบ้านใหญ่จากนั้นจึงเข้าไปยังห้องนอนรับแขก ห้องๆนี้เย่เชินหลินอนุญาตให้เขาใช้ได้ เมื่อจำเป็นจะต้องใช้ก็เข้ามาใช้ได้
หลังจากที่เขานอนลงไปที่เตียง เสียงของโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น มันคือเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้า มาจากหมายเลขที่เขาไม่รู้จัก
เขาคิดว่าเป็นข้อความโฆษณา จึงกดเปิดดูข้อความอย่างไม่ได้คิดอะไร ไม่คาดคิดว่าเนื้อหาในข้อความนั้นจะทำให้เขาถึงกับตกใจ มันคือคลิปวิดีโอสั้นๆ เนื้อหาในคลิปคือลูกของเขาถูกมัดมือ เขาพยายามดิ้นรนและถูกขังไว้ในที่ๆหนึ่ง คนในคลิปตะโกนขอความช่วยเหลือ: “พ่อ ช่วยด้วย!”
พอพ่อบ้านได้เห็นสิ่งนั้นทำให้เขาถึงกับทรุดแม้แต่แรงที่จะขยับยังไม่มี เขาดูคลิปวิดีโออีกครั้งทั้งอย่างนั้น จากนั้นถึงเรียกสติกลับมาได้แล้วจึงโทรกลับไปหาเบอร์แปลกนั่น
เสียงปลายสายเป็นเสียงของผู้หญิง เขาจำเสียงนี้ได้ มันคือเสียงของ หวีซานซาน
ทันใดนั้นเขาก็กระจ่าง หวีซานซานคือผู้สมรู้ร่วมคิดของส้งหลิงหลิง เธอคงรู้เรื่องที่เขารักษาความปลอดภัยให้เซี่ยชีหรั่นอย่างไม่กล้าขัดคำสั่ง เธอจึงใช้วิธีนี้มาข่มขู่เขา
“พ่อบ้าน เห็นสภาพของลูกแกแล้วใช่มั้ย?” หวีซานซานพูดออกมาอย่างเย็นชา พ่อบ้านได้ยินเสียงร้องเรียกพ่อเขาให้ช่วยด้วยจากปลายสาย เขาจึงสงบสติลง แล้วถามด้วยเสียงเข้ม: “เธอจะเอายังไง?”