สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 271 สาวใช้ตัวแสบ 175

ตอนที่ 271 สาวใช้ตัวแสบ 175
ตัวอย่างเช่นให้เธอไปโรงเรียน ซื้อเสื้อผ้าให้เธอ หรืออะไรก็ตาม
ครั้งไหนที่ไม่ใช่เพราะโม่เสี่ยวจุนต่อสู้เพื่อเธอ มิฉะนั้นจะมีส่วนแบ่งของเซี่ยชีหรั่นเหรอ
แค่ภาพครอบครัว ยังทำให้เซี่ยชีหรั่นเศร้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนึดถึงโม่เสี่ยวจุน
เธอรู้สึกประทับใจแต่ในเวลาเดียวกันก็เจ็บใจ
คนดีขนาดนั้น อยู่ๆจะตายก็ตาย เธอเห็นศพที่ถูกเผาไหม้ด้วยตาของเธอเอง
เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาทิ้งเธอไว้จริงๆ พวกเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดชีวิตสิ
“ชีหรั่น คุณไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลคุณและรักคุณเสมอ”
ข้างหูมีเสียงราวกับว่าเป็นเสียงสัญญาของโม่เสี่ยวจุนอีกครั้ง เป็นเสียงเรียบง่าย
ไม่เหมือนคู่รักทั่วไปที่พูดว่าฉันรักคุณ ฉันชอบคุณอะไรแบบนั้น
เขาไม่เคยบอกว่าเขารักเธอ หรือชอบเธอ ความรู้สึกของพวกเขาคล้ายกับพี่น้อง
แต่เซี่ยชีหรั่นไม่สนใจ ตราบใดที่เธออยู่กับเสี่ยวจุนเธอก็รู้สึกได้ถึงความสงบ
และความรู้สึกสงบแบบนั้นก็คือความสุขนั่นเอง
“เซี่ยชีหรั่น?” ไห่ฉิงฉิงเห็นตาของเซี่ยชีหรั่นค้างตรง และจ้องที่รูปของเธอ เธอรู้สึกแปลก ๆ
มันไม่ใช่แค่ภาพครอบครัวหรอกเหรอ? เธอดูหลงลงไปได้อย่างไร?
“อ่า ฉันขอโทษ ฉันเพิ่งจะเหม่อลอยไป ขอบคุณนะ กระโปรงของคุณ!”
เซี่ยชีหรั่นพูดกับไห่ฉิงฉิงด้วยรอยยิ้ม และ ดวงตาของเขาก็ขยับออกไปจากภาพครอบครัวที่แสนเศร้า
“ ไม่เป็นไร คุณเปลี่ยนมันก่อน หลังจากเปลี่ยนเสร็จ ฉันมีอะไรอยากคุยกับคุณ”
ไห่ฉิงฉิงพูดเสร็จแล้ว กลัวความเธออาย เลยไปที่คอมพิวเตอร์ และหันหลังให้เธอ
เซี่ยชีหรั่นเข้าใจความหมายของเธอเช่นกัน ถึงแม้จะเป็นเรื่องผิดปกติเล็กน้อยที่เธอจะหันหลังให้
เธอรู้สึกไม่ดีที่ให้เธอออกไปข้างนอก ดังนั้นเธอจึงรีบถอดเสื้อผ้าของไห่ลี่หมินออก
และรีบใส่กระโปรงของไห่ฉิงฉิง
　
“ฉันเปลี่ยนเสร็จแล้ว!”ขมวดคิ้วกระซิบ และไห่ฉิงฉิงหันกลับมา และอดไม่ได้ที่จะมองเธอ
มันเป็นเพียงกระโปรงสีขาวธรรมดา แต่เธอใส่กลับมีคนชมว่าเธอสวย
แต่ก็สามารถอธิบายโดยใช้คำว่าสวยเท่านั้น ทำไมนามสกุลเซี่ยแค่ใส่ก็สวยเหมือนนางฟ้าเช่นนี้
ไม่น่าแปลกใจที่เธอสามารถกระตุ้นสงครามของผู้ชายได้อย่างง่ายดาย
ไห่ฉิงฉิงมองเซี่ยชีหรั่น ด้วยสายตาที่ดูสำรวจ ใบหน้าของเธอเป็นสีแดง
และเธอยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ และถามเธอว่า “คุณหนูไห่ต้องการจะพูดอะไรกับฉันหรือเปล่า?”
“อย่าเรียกฉันว่าคุณหนูไห่ เรียกฉันว่าฉิงฉิงเถอะ ในกรณีที่คุณกลายเป็นน้องสะใภ้ของฉัน
พวกเราจะต้องอยู่ด้วยกัน”
หลังจากไห่ฉิงฉิงพูดประโยคนี้ เธอสังเกตเห็นหน้าแดงๆของเชี่ยชีหรั่น
“คุณหนูไห่อย่ามาล้อเล่น ฉันแค่รู้สึกขอบคุณคุณไห่ ไม่มีความคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น
และฉันคือนายเย่ …
คุณก็รู้ ดังนั้นฉันไม่สามารถคบกับคนอื่นได้”
นี่เป็นการลองใจของเธอขมวดคิ้วดูออก เธอรู้สึกว่า ไห่ฉิงฉิงจะบอกผลของการลองใจนี้กับไห่ลี่หมิน ดังนั้นเซี่ยชีหรั่นจึงไม่ลังเลที่จะแสดงสถานะของเธอ
“เขาไม่รังเกียจว่าคุณเป็นใครในอดีต ที่จริงแล้วฉันไม่เคยเห็นพี่ชายของฉันใส่ใจกับใครแบบนี้
เขาเป็นคนดื้อรั้นที่สุด ถ้าเขาตกหลุมรักคุณจริงๆ ถ้าเขาตามคุณไม่ได้ ทั้งชีวิตนี้เขาก็จะไม่ยอมแพ้”
ไห่ฉิงฉิง เป็นห่วงพี่ชายของเขามาก เขาเป็นคนที่สงบ และเขาไม่เคยตามใครมาก่อน
ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อายุก็เกินสามสิบแล้ว ยังจะดื้อด้านหัวแข็ง
เซี่ยชีหรั่น ถอนหายใจเบาๆ แม้ว่าเธอจะรู้จักไห่ลี่หมินไม่นานนัก แต่เธอก็พบว่าเขาเป็นคนที่ยืนหยัด
หากเป็นคนอื่น ถ้าได้รู้สึกถึงกรงเล็บของเย่เชินหลินแล้ว ก็จะยอมถอยไปนานแล้ว
แต่เขากลับดูเหมือนจะกล้าหาญมากขึ้น
“ฉันขอโทษจริงๆ คุณช่วยฉันเกลี้ยกล่อมเขาได้มั้ย？ระหว่างพวกเรามันเป็นไปไม่ได้”
“ไม่มีสิ่งใดในโลกที่จะเป็นไปไม่ได้!” ไห่ฉิงฉิงก็กลายเป็นจริงจังขึ้นมา
และรูปลักษณ์ก็เหมือนกับของพี่ชายของเธอ
เธอคาดว่าเธอจะเกลี้ยกล่อมพี่ชายของเธอ แต่ไม่ได้คาดคิดว่าให้เธอยืนเคียงข้างพี่ชายของเธอ
เพื่อโน้มน้าวเธอ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกหมดแรง
“ แต่งงานเข้าบ้านของเรา คุณจะมีความสุขมาก ชีหรั่นฉันจะเรียกคุณว่า ชีหรั่นได้ไหม？”

ไห่ฉิงฉิง ถาม
เซี่ยชีหรั่น พยักหน้าและพูดว่า “แน่นอน”
“ชีหรั่น ฉันอยากจะบอกความจริงกับคุณ
ฉันหวังว่าคุณจะไม่คิดว่าฉันจงใจยุยงความสัมพันธ์ของคุณกับเชินหลิน
จริง ๆ แล้วฉันก็ชอบเขาเช่นกัน
ฉันหลงใหลเขามาหลายปีแล้ว แต่ฉันก็ยอมแพ้ ฉันไม่ใช่ไม่กล้าหาญเหมือนพี่ชายของฉัน
แต่ฉันแค่คิดว่าข้างเขาจะต้องไม่มีเพียงแค่ผู้หญิงคนเดียว
เขาเย็นชากับผู้หญิงมาก และไม่จริงใจ ฉันเข้าใจสิ่งนี้ และฉันไม่เต็มใจที่จะแบ่งปันผู้ชายกับผู้อื่น
“ดังนั้นแม้จะเจ็บปวด ฉันก็ยอมแพ้ ”
เขาจะต้องไม่มีเพียงแค่ผู้หญิงคนเดียว ประโยคนี้ทิ่มแทงไปที่กลางใจของเซี่ยชีหรั่น
ความรู้สึกขมขื่นก็มาถึงใจ
จากมุมมองทางความรู้สึก เธอไม่เคยเต็มใจยอมที่จะแบ่งปันผู้ชายกับผู้อื่น
แต่บางครั้งคนเราก็ทำอะไรไม่ถูก ไม่อยากจะยอมแต่ก็ต้องยอม เธอไม่สามารถหลอกเขา
ให้เขาช่วยให้เธอลืมโม่เสี่ยวจุน และเอาหัวใจของเขามา เธอไม่ได้โลภขนาดนั้น
และเธอก็รู้ว่าถึงเธอจะโลภ เขาก็จะไม่ทำแบบนั้น