สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่286สาวใช้ตัวแสบ 190

ตอนที่286สาวใช้ตัวแสบ 190
บางครั้งหากยึดมั่นเกินไป ก็อาจจะเหมือนใบไม้บังภูเขา เป็นคนต้องมีสติ ต้องฟังก่อน แล้วค่อยเลือก ไม่ใช่ว่าเมื่อสัมผัสแล้วก็ตัดสินใจแน่วแน่เลย และนี่ก็คือสิ่งที่ทุกคนมักพูดเสมอว่าทำตัวให้เป็นเหมือนดั่งแก้วน้ำที่ว่างเปล่า
หลวงจีนเฒ่าไม่ได้พูดอย่างที่ใจส้งหลิงหลิงอยากได้ยิน เธอเสียใจอย่างที่สุด แม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้ายังแข็งทื่อไปบ้าง
ในใจนางกำลังคิดอยู่ว่า เรื่องง่ายๆแค่นี้ก็ยังพูดออกมาไม่ได้ ตั้งใจที่จะแกล้งเธอใช่ไหม?
ความจริงฉันยังตั้งใจวางแผนไว้ว่า หากพูดได้ดี ฉันก็จะบริจาคเงินให้เยอะหน่อย เพราะยังไงฉันก็ไม่ขาดเงิน แต่ในเมื่อไม่รู้จักคิด ฉันก็จะไม่มีทางให้เยอะ สำนึกเสียใจไปเถอะ
สีหน้าท่าทางของเธอเพียงแป๊บเดียว กลับไม่อาจรอดพ้นสายตาของหลวงจีนเฒ่า
“ขอบคุณไต้ซือ หนูขอบริจาคค่าธูปเทียน…..” ส้งหลิงหลิงคิด ต่อให้ยังไงเธอก็จะไม่ให้ใครมองว่าเธอขี้เหนียว แค่เพียงให้น้อยหน่อย แต่ยังไงก็ต้องให้ ใครจะไปคิดว่าเมื่อเธอกำลังพูดยังไม่จบ หลวงจีนเฒ่ากลับยิ้มแล้วส่ายหัวพูดขึ้นว่า “สีกาอย่าได้สิ้นเปลืองเลย ได้พบกันคือพรหมลิขิต ดั่งที่ได้พูดไป ล้วนขอมอบให้สีกา เพียงหวังให้ระมัดระวังอย่างรอบคอบ”
“เจ้า” ส้งหลิงหลิงโกรธคำพูดของหลวงจีนเฒ่ามาก พูดอย่างโกรธเคืองออกไปคำหนึ่งว่า “เจ้า”
เย่เชินหลินยืนอยู่ไม่ไกล สะกิดขึ้นอย่างไม่พอใจ เตือนส้งหลิงหลิง ในวัดในวาจะเสียมารยาทไม่ได้
ใบหน้าส้งหลิงหลิงร้อนผ่าวอย่างทรมานขึ้นมาทันที เหมือนโดนคนตบหน้ามา แล้วก็คิดขึ้นมาได้ว่าตนเองโดนหลวงจีนเฒ่าพูดให้โกรธจนเสียสติ
เธอรีบโกยรอยยิ้มกลับมา แล้วเปลี่ยนมาพูดขึ้นว่า “ท่านช่างมีเมตตา ขอบคุณจริงๆค่ะ” พูดจบ แล้วก็ให้การคำนับ
นางเปลี่ยนได้อย่างรวดเร็ว เย่เชินหลินก็ไม่ติดใจอะไร พูดขึ้นว่า “กลับกันเถอะ นี่ก็ใกล้เวลาทานอาหารเที่ยงแล้ว”
“คุณชายเย่ ท่านไม่เสี่ยงเซียมซีหน่อยหรือ?” จิ่วจิ่วถามขึ้นอย่างทะเล้น
ความหมายของเธอคือ ดูสิ ผู้หญิงสองคนที่อยู่ที่นี่ล้วนเสี่ยงเพื่อท่าน ก็ดูไม่เห็นได้ผลตามที่คาดหวัง
ท่านเป็นคนสำคัญ บางทีเมื่อเสี่ยงแล้วอาจจะสามารถรู้ได้อย่างแน่ชัด
เย่เชินหลินกลับไม่พูดอะไร เพียงแค่ทักทายหลวงจีนเฒ่าอย่างมีมารยาท แล้วก็เดินจากไป
ส้งหลิงหลิง เซี่ยชีหรั่นกับจิ่วจิ่วจึงต้องตามหลังไป ออกจากประตูแล้ว จิ่วจิ่วยังไม่แล้วใจ เดินไปด้านข้างเย่เชินหลิน แล้วชักชวนว่า “คุณชายเย่ องค์ชายเย่ ท่านลองไปเสี่ยงดูสิ อย่าได้เกรงใจเลย”
เย่เชินหลินยักคิ้ว แล้วพูดว่า “เกรงใจอะไร? ใครจะไปเหมือนพวกเจ้า อะไรก็เชื่อ? อย่าเอะอะเลย กลับไปทานข้าว”
“คุณชายเย่” จิ่วจิ่วยังร้องเรียกอย่างอ้อนวอน แล้วมองไปยังเซี่ยชีหรั่น อยากพูดว่า ช่วยพูดให้เขาไปเสียงเซียมซีสิ ถึงตอนนั้นเมื่อผลของเขาออกมา หลวงจีนเฒ่าอธิบายเสร็จ ฉันก็จะแสดงฝีมือการพูดโน้มน้าว ช่วยๆเจ้า
เซี่ยชีหรั่นเพียงแค่ยิ้มบางๆ ไม่พูดอะไร
เธอเดาว่า เย่เชินหลินสนใจเซียมซีของเธอขนาดนี้ ยังไงก็คงเชื่อ แต่เขาเป็นคนที่รักหน้าตาขนาดนั้น จะไปเสี่ยงเซียมซีต่อหน้าพวกเธอได้อย่างไรกัน
“เคยได้ยินว่าเธอไม่ชอบทานเจ ทุกมื้อไม่เคยขาดเนื้อ ถ้างั้นเที่ยงนี้เธอไม่ทานละ?” เย่เชินหลินพูดขึ้นอย่างเฉยเมย จิ่วจิ่วรีบฉีกยิ้มแล้วตอบว่า “ก็ได้ ท่านไม่อยากเสี่ยงก็ไม่เสี่ยง ในวัดศักดิ์สิทธิ์ท่านอย่ารังแกลูกน้องเลย ฉันหิวจนท้องแบนราบแล้ว หากไม่ให้ฉันได้ทานอิ่ม ตอนขากลับต้องให้เซี่ยชีหรั่นแบกฉัน ดูสิว่าใครจะปวดใจ”
ใบหน้าเรียวเล็กของเซี่ยชีหรั่นโดนพูดจนหน้าแดงขึ้นมาทันที ยื่นมือไปตีแขนจิ่วจิ่วเบาๆ แล้วพูดว่า “เธอก็รู้ว่าที่นี่อยู่ในวัดศักดิ์สิทธิ์ อย่าพูดอะไรไปเรื่อย”
เย่เชินหลินเพียงมองพวกเขาหยอกล้อกันด้วยท่าทางอ่อนโยน มองดูหน้าผู้หญิงบางคนที่แดงระรื่น นับว่าเห็นนางร่าเริงแบบนี้ไม่บ่อยนัก เขามองดูอย่างจิตใจเบิกบาน
ส้งหลิงหลิงตามอยู่ข้างหลัง รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน
คิดๆแล้วก็โกรธ ทั้งๆที่เสี่ยงได้เซียมซีอย่างดี หลวงจีนเฒ่านั่นเหมือนมีความแค้นกับนาง เฮ้ย โชคร้ายจริงๆ
“เชินหลิน คุณหิวไหม?” ส้งหลิงหลิงคิดๆดูแล้ว ก็รีบวิ่งตามเย่เชินหลินไป แล้วถามเขา ไม่อยากให้ความสนใจของเขาสนใจแต่เซี่ยชีหรั่น
“ก็ยังดี”เย่เชินหลินตอบอย่างเรียบเฉย
ส้งหลิงหลิงคิดอยากจะมาควงแขนเขา เขาหลบห่างอย่างไร้ร่องรอย
จิ่วจิ่วก็มองเห็นความตั้งใจของส้งหลิงหลิง ที่จริงเธอกำลังคุยเล่นหยอกล้ออยู่กับเซี่ยชีหรั่น เหลียวตาไปมา คิดแผนอะไรบางอย่างขึ้นมา
“คุณหนูส้ง เซียมซีของคุณวันนี้ ไต้ซือยังไม่ได้อธิบายให้คุณ ที่จริงฉันสามารถอธิบายได้ ให้ฉันพูดให้ฟังนะ” เธอพูดไปด้วย พร้อมถอยหลังไปสองก้าว ไม่ทันพูดอะไรแต่คว้าแขนของส้งหลิงหลิงมาควงก่อน
“พวกเรารีบเดิน อย่าให้พวกเขาได้ยิน” ร่างกายจิ่วจิ่วนับว่าแข็งแรงพอสมควร ส้งหลิงหลิงเมื่อเทียบกับเธอ เพราะถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี จึงไม่มีแรงอะไรเลย
ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อทำให้เย่เชินหลินรู้สึกว่านางสวย แม้ว่าจะมาปีนเขาส้งหลิงหลิงก็ยังใส่รองเท้าส้นแหลมคู่สวย ส่วนจิ่วจิ่วใส่รองเท้าผ้าใบ ดังนั้นถึงส้งหลิงหลิงจะไม่อยากไปกับเธอ แต่ก็ต้านทานแรงของเธอไม่ไหว โดนเธอลากไปข้างหน้าเซี่ยชีหรั่นรู้ว่าจิ่วจิ่วตั้งใจลากส้งหลิงหลิงไป เพื่ออยากให้เธอกับเย่เชินหลินได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันเป็นการส่วนตัวกัน
เธอซึ้งใจเธอ ในขณะเดียวกันเธอก็ยังหวั่นใจ เมื่อกี้เรื่องเสี่ยงเซียมซีในวัด เธอยังไม่รู้ว่าผู้ชายขี้น้อยใจคนนี้จะหายโมโหหรือยัง