สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่287สาวใช้ตัวแสบ 191

ตอนที่287 สาวใช้ตัวแสบ 191
เพราะว่าเธอกำลังเป็นห่วงเรื่องนั้น ดังนั้นเรื่องนี้ไม่สงวนตัว กลับตั้งใจเดินช้าลง รอให้เย่เชินหลินเดินมาหา
เธอยิ้มให้เขา ไม่ได้เรียกคุณชายเย่ ตอนนี้สามพยางค์นี้ เธอพยายามที่จะไม่ค่อยเรียก กลัวทำให้เขาไม่พอใจ
เธอยิ้มอย่างอ่อนหวานแบบนี้ ทำให้เย่บางคนมองอย่างเบิกบานใจ มีความสุขทั้งกายแล้วใจ แต่ด้วยความที่เห็นศักดิ์ศรียิ่งใหญ่กว่าสิ่งใด ก็คิดถึงเรื่องที่เธอจะได้เป็นราชาหญิงของตนขึ้นมาทันที ที่จริงบนเซียมซีของคนอื่นเขียนไว้เพียงว่ากษัตริย์ และก็ไม่ได้พูดว่าจะเป็นราชาหญิงของเขา เพียงแค่ในใจเขาคิดเองเออเองว่าเป็นอย่างนั้นเท่านั้น
“ของฟรีไม่มีในโลก” เย่เชินหลินตั้งใจพูดคำนี้ให้เธอฟัง เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ถือสา ดูออกว่าเขากำลังคิดเรื่องเซียมซีอยู่
ที่จริงเธอก็อยากเข้าไปควงแขนเขา แต่เมื่อกี้เห็นเขายังปฏิเสธส้งหลิงหลิง เธอเองก็คงจะไม่ต่างกัน จึงพูดจาดีๆดีกว่า
อีกอย่างส้งหลิงหลิงก็ยังอยู่ เธอจะใกล้ชิดกับเขาเกินไปไม่ได้ รู้สึกได้อยู่ตลอดว่า สถานะของเธออยู่ตรงนั้น ไม่สามารถใกล้ชิดเขาได้อย่างเปิดเผย
เห็นเซี่ยชีหรั่นไม่พูดอะไรอีก เย่เชินหลินจึงถามขึ้นว่า “อยากพูดอะไร ก็พูดมา”
“ฉันแค่อยากพูดว่า เวลาที่คุณยิ้มคุณหล่อมาก อย่ามัวแต่ปั้นหน้าโกรธเลย เรื่องเสี่ยงเซียมซี บางทีก็แม่นบางทีก็ไม่แม่น คุณเป็นคนแบบนี้ จะเชื่อเรื่องพวกนั้นทำไม” เซี่ยชีหรั่นนับว่าพูดประจบสอพลอได้ดีมาก
ทำให้อารมณ์ของเย่เชินหลินกระจ่างขึ้นมาหน่อย ท่าทางยังคงไม่ค่อยผ่อนคลาย พูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “คุณรู้ได้ยังไงว่าผมเชื่ออะไรไม่เชื่ออะไร ไม่ต้องมาเดาใจผม ยิ่งไม่ต้องคิดว่าสักวันจะสามารถควบคุมผมได้”
เซี่ยชีหรั่นก็ไม่รู้ว่าคำพูดไม่มีหัวไม่มีหางของเขานี้เอามาจากไหนกัน จึงบ่นเสียงพึมพำว่า “ฉันจะกล้าไปคิดควบคุมคุณได้ยังไง แค่คุณไม่ปั้นหน้าบึ้งใส่ฉันทั้งวันทั้งคืน ฉันก็ขอบคุณฟ้าดินแล้ว”
“นับว่าเจ้ารู้ตัวเองดี” เย่เชินหลินพูดเสร็จ แล้วยื่นมือไปบีบแก้มเธอ ท่าทางสนิทสนม เหมือนเขาทั้งคู่เป็นคู่รักที่รักกันมาก
ใบหน้าเซี่ยชีหรั่นโดนจับจนแดง รีบก้มหน้าลง ใจเต้นตูมตาม ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองเขา
เย่เชินหลินอดที่จะชื่นชมจิ่วจิ่วไม่ได้ เธอลากส้งหลิงหลิงออกไปได้ไกลแสนไกล ตอนนี้บนเขาก็ไม่มีคน
ด้วยความใจเต้น เขายื่นแขนทั้งคู่ คว้าเอาตัวเซี่ยชีหรั่นมาแนบอก กระซิบข้างหูเธอว่า “จำไว้ ไม่ว่าจะบนเตียง หรือใต้เตียง คุณก็อย่าแม้แต่จะคิดที่จะมาควบคุมผม ให้คุณทำหน้าที่สาวใช้ของคุณอย่างว่าง่ายก็พอ”
เขาสวมกอดขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้เซี่ยชีหรั่นตื่นเต้นสุดๆ และโดดเขาโอบรัดแน่น ดิ้นก็ดิ้นไม่ได้
แม้แต่เขาพูดอะไรไปบ้าง เธอก็รู้สึกว่าไม่ค่อยเข้าใจ รู้เพียงว่าในหัวสมองโดนลมหายใจของเขาทำให้มึนๆเวียนๆ
ด้วยสัญชาตญาณ เธอพยักหน้าแล้วตอบว่า “ฉันรู้ค่ะ ฉันจะทำเช่นนั้นค่ะ”
ท่าทางอ่อนโยนแบบนี้ ทำให้เย่บางคนพอใจเป็นอย่างมาก ยังจะพูดอะไรราชาหญิง เขาเห็นเธอยังไงก็ยังเป็นสัตว์เลี้ยงของตน แกะน้อย จะหนีไปจากอุ้งมือของเขาได้หรือ?
หยอกเล่นอารมณ์ของเธอ ช่างไม่เลว เขาแกล้งดูดอมใบหูของเธอ แอบออกแรงดูดไปสองที จนทำให้ร่างของเธอสั่นไหว ออกเสียงพูดอีกครั้งน้ำเสียงก็เปลี่ยนไปแล้ว
“เย่……ปล่อยฉันค่ะ ที่นี่บนดอย อย่าทำแบบนี้”
ยากนักที่เขาจะยอมฟังคำของเธอ เขาปล่อยเธอจริงๆ แต่ก่อนที่จะปล่อย เธอตกใจสัมผัสรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเขา
ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เธอตะลึงอย่างที่สุด เขาทำได้ยังไง แค่ดูดเธอสองทีก็……ก็แบบนั้นแล้ว ทำไมเขาถึงไม่อาย?
“ล้วนเป็นเพราะคุณ” เขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ พูดด้วยเสียงแหบ แล้วพูดอย่างเยือกเย็นอีกว่า “คุณไปก่อน อยู่ห่างๆผมหน่อย”
เขาไม่อยากให้ใครผ่านมาเห็นเขาเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัวแบบนั้น นางมารน้อยคนนี้ ดูสิว่าเขาจะไม่กระทำจนเธอสลบไป กล้ายั่วเขาบนเขาแบบนี้
เซี่ยชีหรั่นแอบลอบสังเกตสีหน้าของเขา ถึงแม้สีหน้าของเขาตอนนี้ยังคงดำอยู่นิดหน่อย เทียบกับอันเมื่อกี้ถือว่าไม่เหมือนกัน
คิดว่าเขาคงไม่โกรธเรื่องเซียมซีนั้นแล้ว เธอจึงเดินไปข้างหน้าอย่างสบายใจ
ตอนนี้จิ่วจิ่วยังคงลากแขนส้งหลิงหลิงแล้วก็คุยโม้ไปเรื่อย แน่นอนเธอก็ไม่ได้โม้จนไม่มีสาระ
“คุณหนูส้ง เซียมซีของคุณนั้น คุณลองคิดให้ดีๆ บอกว่าคุณเป็นอะไรนั่น นกที่เก่งกาจมาก แต่ยังมีคำพูดหนึ่ง โบยบินไปแดนไกล ไม่มีใครสามารถทำได้ คำพูดนี้หมายความว่าคุณต้องโบยบิน ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณควรอยู่ หากโบยบินไปแล้ว ไปถึงพื้นที่อื่นจะสามารถได้เป็นถึงกษัตริย์ นกอื่นๆล้วนตามคุณไม่ทัน หากอยู่ที่นี่ก็จะไม่ได้แล้ว ชีหรั่นของเราเป็นหงส์ คุณอย่าคิดที่จะปกคลุมแสงสว่างของเธอ คุณคิดดู คุณชายเย่แม้แต่เฮลิคอปเตอร์ ยังเอาออกมาใช้ คุณได้รับเกียรติขนาดนี้ไหม?”
“เธอ” ส้งหลิงหลิงโกรธจนกัดฟัน เธอไม่ได้หันไปดู แต่ก็รู้ว่าเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นห่างจากพวกเขาไม่ค่อยไกล เธอไม่กล้าอาละวาด และก็ไม่มีหนทางอื่น
“สงบสติอารมณ์ค่ะ คุณหนูส้งเป็นลูกผู้ดีมีตระกูล ยังไงชาติกำเนิดก็สู้คุณไม่ได้ หากฉันพูดแรงไป คุณอย่าโกรธฉันเลยนะ” จิ่วจิ่วพูดไปด้วย แอบเหลือบมองข้างหลังไปด้วย
เห็นเซี่ยชีหรั่นกำลังเดินตามทางพวกเขาแล้ว เธอก็คลายมือออกแขนส้งหลิงหลิง และไม่คิดที่โม้กับเธอต่อแล้ว