สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 38 เอามา

ตอนที่ 38 เอามา
เขาเห็นฝ่ามือบอบบางของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงและยื่นมือออกไปอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับส่งสัญญาณให้เธอยื่นแตงกวาให้เขา
“คุณชายเย่ ยังล้างไม่เสร็จ”
“เอามา!“ น้ำเสียงของเขาดื้อรั้น และเธอก็ไม่พูดอะไรต่อ และยื่นแตงกวาให้แก่เขา
เธอรู้ เมื่อเขามองที่ฝ่ามือของเธอ ดังนั้นเมื่อเขาใช้ฝ่ามือของเขาเพื่อบดหนามออก เธอเองก็ไม่รู้ว่าในใจของเธอเกิดความรู้สึกอย่างไร
ซาบซึ้ง? ตื้นตัน? หรือว่าอะไร อย่างไรก็ตาม ราวกับว่าในตอนนั้นเธอเองก็ไม่อาจจะสงบนิ่งได้
อาจกล่าวได้ว่าเซี่ยชีหรั่นกำลังลงมืออยู่ แต่จริงๆแล้วเธอทำเพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆ ส่วนใหญ่คนที่จัดการก็๕อเย่เชินหลิน
อาหารที่เขาทำนั้นดูเรียบง่าย แต่ทุกอย่างดูน่าอร่อย เพียงแค่ยังไม่รู้ว่ารสชาติเป็นอย่างไร
“ไปเอาชามมา!” เขาออกคำสั่ง
เซี่ยชีหรั่นไปที่ตู้และหยิบชามและช้อนมา
เย่เชินหลินชี้ไปที่ผัดกุ้งและข้าวโพด เซี่ยชีหรั่นก็ไปหยิบชามเพิ่มอย่างเข้าใจดี
“ชิมดู อร่อยไหม” เย่เชินหลินกล่าว
“เอ่อ…”
นี่คือสิ่งที่เขาทำให้แม่เขา เซี่ยชีหรั่นคิดว่าตนเองไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะกิน
ท่าทางสายตาของเขามุ่งมั่นมาก และเขาก็ตั้งตารอคอย
เธอดูเหมือนจะเห็นเด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่ต้องการจะเอาใจแม่ของเขา และเธอทนไม่ได้ที่จะพูดอะไรสักคำ แน่นอน สิ่งที่เขาต้องการให้เธอทำเธอไม่สามารถปฏิเสธได้
เซี่ยชีหรั่นหยิบชาม และใช้ช้อนตักและส่งเข้าไปในปาก และรู้สึกว่ามันอร่อยและมันสมูทกันมาก
เมื่อเคี้ยว รสชาติของส่วนผสมหลายอย่างหลอมรวมเข้าด้วยกัน และรสชาติยังค้างอยู่ในปากไม่จางหาย
“เป็นไงบ้าง?” เย่เชินหลินถาม น้ำเสียงเขาดูร้อนใจ
“อร่อย! แม่ของคุณต้องชอบแน่นอน” เซี่ยชีหรั่นตอบด้วยรอยยิ้ม
แม้ว่าเขาจะทำสิ่งต่าง ๆ มากมายกับเธอ แม้แต่คำสั่งที่เขาสั่งให้เธอกรีดมีดที่ข้อมือของเธอ
ในตอนนี้เธอก็ลืมไปหมดแล้ว ตรงหน้าเธอคือลูกชายคนหนึ่งที่กตัญญูมากๆ ดังนั้นเธอจึงยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ
ดูเหมือนว่าการชื่นชมของเธอไม่เพียงแต่เกิดจากชามซุปเท่านั้นราวกับว่ายังมีเหตุผลอื่นอีกด้วย เย่เชินหลินมองไปที่ดวงตากระวนกระวายของเธอและนิ่งอยู่ชั่วครู่และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “แม่ของฉันชอบกินรสชาติเบา ๆ ถ้าเธอลองอีกครั้งมันอาจจะเค็ม”
“อื้ม!” เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า และตักอีกหนึ่งช้อนและลิ้มรสชาติอย่างพิถีพิถัน
เธอแลบลิ้นออกมาสองครั้งแล้วเลียน้ำซุปบนริมฝีปากของเธออย่างตั้งใจ ใบหน้าเล็ก ๆที่กำลังตั้งใจและการเคลื่อนไหวที่น่าตลกขบขันทำให้ปากของเย่เชินหลินที่กำลังจ้องมองอยู่สั่นอย่างรุนแรง
“ฉันขอลองหน่อย” เขาพูดและถือชามในมือเธอไว้
เธอคิดว่าเขาต้องลองชิมซุป ใครจะไปรู้ว่าเขาจะวางชามไว้ข้างกายและก้มศีรษะลงมาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ในขณะที่จับเธอไว้ ริมฝีปากที่ร้อนแรงของเขาก็กดทาบริมฝีปากเล็กๆของเธอที่เพิ่งชิมซุปไปเมื่อครู่
ริมฝีปากของเธอกลายเป็นอาหารที่เขาชิม เขาละลาบละล้วงริมฝีปากของเธอกลืนกินเธออย่างตะกละตะกลาม
เลือดของเซี่ยชีหรั่นไหลเข้าสู่สมอง ช่วงเวลาที่เขาเข้าหาเธอและจูบเธอ การเต้นของหัวใจของเธอดูเหมือนว่าจะไม่สามารถควบคุมได้
เธอพยายามหยุดจูบของเขา มือทั้งสองถูกร่างกายที่แนบชิดกดเอาไว้ ทำให้ไม่สามารถขยับไปไหนได้
แขนที่แข็งแรงของเขาโอบรอบเอวเธอ และกระชับให้แนบชิดกันมากยิ่งขึ้น
ไม่ว่าเธอจะต่อต้านเขามากแค่ไหนเขาก็จูบเธอด้วยวิธีที่ครอบงำ การผสานกันของริมฝีปากและลิ้นที่รุกเข้ามาในปากของเธอ การจูบที่เร่าร้อนเป็นเหมือนพายุที่รุนแรงทำลายกิ่งไม้ที่อ่อนโยน และเซี่ยชีหรั่นก็แพ้อย่างราบคาบ
เธอได้รับออกซิเจนไม่เพียงพอ และเริ่มเวียนศีรษะ และไม่สามารถบอกได้ว่าเธอสบายดีหรืออึดอัด
โม่เสี่ยวจุนไม่เคยจูบเธอเช่นนี้ ดังนั้นเมื่อเธอมีการเต้นของหัวใจที่รุนแรงเธอก็สูญเสียการรับรู้ไปโดยสิ้นเชิง