สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่407 สาวใช้ตัวแสบ 311

ตอนที่407 สาวใช้ตัวแสบ 311
เขากำลังพยายามควบคุม เธอก็ไม่ควรสูญเสียความคิด เธอก็ควรควบคุมเช่นกัน
เย่เชินหลินไปประเมินผลลับหลังเธออีกครั้ง ก็แสดงว่าเขาก็ฟังและเชื่อข้อเสนอของเธอ
ไม่ใช่สิ…เธอคิดได้ทันทีว่าเย่เชินหลินบอกว่าโม่เสี่ยวจุนได้เห็นรูปภาพนั้น และพวกเขายังประเมินผลจะต้องได้เจอกันแน่นอน
เขาจะทำให้โม่เสี่ยวจุนลำบากใจรึเปล่า?
น่าจะไม่มี เพราะหากทำให้ลำบากใจ จิ่วจิ่วไปดูโม่เสี่ยวจุนน่าจะเห็นเบาะแส
เย่เชินหลินยังคงนิ่งเงียบเป็นเวลานาน สุดท้ายก็พูดออกมาอย่างช้าๆ บอกกับเธอว่า: “เรื่องของวันนี้ เราจะคุยกันเป็นครั้งสุดท้าย ประเมินผลนี้เธอเห็นแล้ว ได้ไปทำที่เมืองไห่ ฉันเป็นคนเรียกให้หลินต้าฮุยไปทำอย่างลับๆ ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปทำประเมินผลที่ไหน ไม่มีใครที่อยู่เบื้องหลังการทำประเมินผล และอีกอย่าง รูปภาพที่เธอบอก โม่เสี่ยวจุนก็ได้เห็นแล้ว ตัวเขาเองก็รู้สึกว่าไม่ใช่ เมื่อก่อนเธอพูดซ้ำๆว่าเขาเป็นน้องชายของฉัน เธอทำไปเพราะดีกับฉัน และให้อภัยเธอ ไม่จุกจิก หากครั้งต่อไปเธอพูดถึงอีก ฉันก็จะคิดว่าเธอทำเพื่อเขา และจะไม่ให้อภัยเธอ”
เซี่ยชีหรั่นเงียบไป แต่เธอก็ไม่เห็นด้วย ก็ไม่กล้าพูดมาก เพียงแค่เงียบ
“โม่เสี่ยวจุนบอกว่าเธอเป็นคนดื้อมาก ตัวเธอเองก็คิดดูดีๆ รูปถ่ายอายุสองสามขวบแค่ใบเดียว เธอสามารถเห็นได้แม่นขนาดนั้นเลยเหรอ? โม่เสี่ยวจุนบอกว่ารูปถ่ายที่เก็บไว้ในสถานที่เลี้ยงเด็กกพร้า ก็ไม่ได้ชัดเจนมาก
และเขาพูดก็มีเหตุผล เด็กหลายคนก็มีลักษณะคล้ายกัน ตอนนี้เสี่ยวห้านของบ้านเราก็กลับมาแล้ว ฉันก็เคยไปประเมินผลกับเขา เป็นพี่น้องกันจริงๆ หากเธอเน้นย้ำว่าคนอื่นเป็นน้องชายของฉันอีก แล้วยังมองเขาด้วยสายตาแบบนั้น ความจริงแล้วก็เป็นการทำร้ายและไม่เคารพเขา เซี่ยชีหรั่น ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจบ้าง ฉันกำลังให้เธอ…” ให้เธอมาอยู่ในตำแหน่งที่สำคัญแล้ว
นับตั้งแต่ที่เซี่ยชีหรั่นบอกว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องชายของเย่เชินหลินตลอดจนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขาก็ไม่เคยพูดแบบนี้กับเธอ
อารมณ์ที่สงบแบบนี้ของเขา และยังมีเนื้อหาในคำพูดของเขาทำให้ความคิดของเซี่ยชีหรั่นสั่นไหวเล็กน้อย
ถ้าหากโม่เสี่ยวจุนคิดว่ารูปถ่ายนั้นไม่ใช่รูปในวัยเด็กของเขาจริงๆ อย่างนั้นก็แสดงว่าเธออาจจะดูผิดไป
“พอแล้ว เธอกลับไปห้องของเธอ จำไว้ต่อไปอย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก หากพูดถึงอีก ฉันจะไม่สงบแบบนี้กับเธอ”
เย่เชินหลินไม่พูดให้ชัดเจนกับเธอ ว่าเขาเอาเธอมาไว้ตำแหน่งที่สำคัญ
และก็จะไม่บอกเธอ ว่าเขาจะทำดีกับเธอ
ใกล้ถึงวันเกิดของพ่อส้งหลิงหลิงแล้ว เขายังมีอีกหนึ่งความคิดที่ดี แต่ก็ต้องดูความประพฤติในระยะนี้ของเซี่ยชีหรั่นอีกที
เซี่ยชีหรั่นยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็กลับไปห้องของเธอ
นอนเล่นอยู่บนเตียง ในหัวสมองคิดแต่รูปถ่ายที่ถูกเก็บไว้ที่สถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้า และก็คิดถึงรูปถ่ายของเย่จื่อห้าน
หลังจากตั้งแต่ที่เธอคาดเดาว่าโม่เสี่ยวจุนคือเย่จื่อห้าน เหมือนว่าเธอได้ตัดสินใจแล้ว ก็ไม่เคยคิดว่าไม่ใช่อีก
รูปถ่ายที่สถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้าเธอก็เคยเห็นแค่สองครั้งเท่านั้น นั่นเป็นภาพที่เก่ามาก และยังภาพที่ไม่ค่อยชัดเจน เย่เชินหลินบอกว่า รูปถ่ายอายุสองสามขวบแค่ใบเดียวเธอดูได้แม่นยำขนาดนั้นเลยเหรอ?
เมื่อเธอได้คิด เกรงว่าเธอคงให้ความสนใจกับความรู้สึกแรกและการคาดเดาของเธอมากเกินไป
เธอตัดสินใจที่จะเชื่อการคาดเดาของเธอเอง ให้ตายยังไงก็ไม่เชื่อผลที่เย่เชินหลินเอาให้เธอดู
เธอยังตำหนิว่าคนอย่างเย่เชินหลินเลอะเลือน แต่ก็ไม่เชื่อผลของกระดาษกับหมึกดำของคนอื่น หรือว่าจะเชื่อความรู้สึกของเธอจริงเหรอ?
ทำไมเธอต้องดื้อคิดว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องขายของเย่เชินหลินล่ะ ความจริงแล้วความปรารถนาที่ใหญ่ที่สุดของโม่เสี่ยวจุนก็คือครอบครัว เธออาจจะใจร้อนเกินไปช่วยเขาตามหาครอบครัว ดังนั้นเธอจึงดื้อรั้น และ เชื่อมั่น
เย่เชินหลินพูดถูก เธอยึดมั่นแบบนี้ โม่เสี่ยวจุนไม่ใช่น้องชายของเย่เชินหลิน เธอก็กำลังทำลายเย่จื่อห้านที่กลับมาของตระกูลเย่ อีกอย่าง เธอยังทำร้ายเย่เชินหลิน ทำให้เขารู้สึกว่าเธอสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อโม่เสี่ยวจุน
ก่อนที่เธอจะออกจากห้องของเขา สีหน้าของเขาไม่ค่อยดี เกรงว่าคงกำลังโกรธเธออยู่?
เธอนึกคิดอย่างถี่ถ้วนอีกครั้งว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอบอกว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องชายของเย่เชินหลิน ศาลในที่สาธารณะเธอยังพูดออกมา และยังทำร้ายแม่ของเขาที่ป่วย
พวกนี้ เขาก็ให้อภัยแล้ว เวลาที่เธอเกิดอันตราย เขาได้วางข้อโต้แย้งลงแล้วรีบไปช่วยเธอเป็นเวลาแรก
ครั้งก่อนที่ได้รับผลของพวกเขา ว่าพวกเขาไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ ที่ศูนย์ประเมินเธอตื่นเต้นมาก ยังขู่เขาในที่สาธารณะ ว่าจะจากเขาไปสุดท้ายเขาก็ให้อภัย
หลังจากวันนั้นที่เขาระเบิดอารมณ์ออกมากับเธอแล้ว เขารู้สึกเสียใจภายหลัง ดังนั้นกี่วันมานี้เขากับเธอมากจริงๆ
หาเหตุผลพาเธอไปเดินเล่น ช่วยเธอเป็นข้อมูลอ้างอิง และจับคู่ให้คำแนะนำ และยังกลัวว่าเธออยู่แต่วิลล่าจะเบื่อ เขายังเป็นคนเริ่มพาเธอไปทานข้าวกับทางบ้านและเพื่อนของเขาก่อน
แม้ว่าวันนี้เธอยังเน้นย้ำว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องชายของเขาอีกครั้ง เขาไม่เพียงไม่โมโหใส่เธอ แต่ยังพูดเหตุผลกับเธออย่างสงบ
เขาดีกับเธอขนาดนี้ ทำไมเธอถึงไม่เห็นกัน?
เพียงเพราะแต่ก่อนเขาเคยทำไม่ดีกับเธอ เธอก็จะเพิกเฉยต่อการเปลี่ยนแปลงของเขา แล้วจะไม่เชื่อว่าเขาจะดีต่อเธอไปตลอดเหรอ?
เขาไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่น หากทำเช่นนี้กับเธอในวันนี้ สำหรับเขาแล้วถือว่ายากมาก หากเธอยังไม่เห็นคุณค่า เขาคงต้องเศร้าใจแน่นอน
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัวมาก เห็นแก่ตัวกว่าเย่เชินหลินมาก เธอไม่เคยเป็นห่วงความรู้สึกของเขา เธอไม่ควรเพิกเฉยต่ออารมณ์ของเขาอีก
เซี่ยชีหรั่นลุกลงจากเตียง ใส่รองเท้าให้เรียบร้อย และรีบออกจากห้อง แล้วเคาะประตูห้องของเย่เชินหลินอีกครั้ง
“เข้ามา!” น้ำเสียงของเขาเข้ม สรุปแล้วก็ยังอารมณ์ไม่ดีอยู่
เมื่อเซี่ยชีหรั่นเข้ามา เห็นในมือของเขากำลังจุดบุหรี่ กลิ่นควันบุหรี่หนักกว่าก่อนหน้านั้นเยอะเลย
เขาไม่แสดงสีหน้าใดๆ เพียงแค่เหลือบมองไปที่เธออย่างเย็นชา ก็ไม่ได้ถามเขามาทำไม ก้มหน้าลง และดูดบุหรี่ไปสองครั้ง แล้วดับไฟก้นบุหรี่
เธอเดินไปข้างเขาอย่างช้าๆ จ้องมองเขา และพูดอย่างจริงใจว่า: “ฉันขอโทษ”
“ทำไมต้องขอโทษ?” เขาเลิกคิ้ว สีหน้ายังคงเข้ม
“ฉันอาจเข้าใจผิด คุณพูดถูก บางทีรูปถ่ายเก่าขนาดนี้มองไม่ชัดเจน เพราะฉันใจร้อนเกินไป และไม่ได้เป็นห่วงความรู้สึกของคุณ” เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ
เย่เชินหลินสูดหายใจเข้าลึกๆ กอดเอวของเธออย่างรุนแรง และพาเธอมานั่งบนตักของเขา กัดฟันพูดกับเธอไปว่า: “เธอยังรู้ว่าผิด! ฉันคิดว่าเธอจะดื้อรั้นให้ฉันเห็นไปตลอดชีวิต คิดว่าเธอจะไม่มีทางบอกว่าตัวเองคิดผิดไปตลอดชีวิต”
อันที่จริงผู้ชายคนนี้เป็นคนน่ารักมาก อารมณ์ที่ร้ายกาจของเขา มองดูแล้วเย็นชา ยังไงก็ยังรักเธออยู่
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกจมูกเปรี้ยวเล็กน้อย น้ำเสียงก็ไม่รู้สึกว่าสำลักอีก: “ฉันผิดไปแล้ว ทำไมคุณไม่เตือนฉัน เหมือนกับวันนี้ที่เตือนฉันล่ะ?”
“ฉันไม่ได้เตือนเธอเหรอ? ฉันพูดไปกี่ครั้งแล้ว เธอก็ไม่ฟัง ฉันคิดว่าในใจของเธอมีบางคนที่สำคัญกว่าฉันเป็นหมื่นเท่าก็ไม่ปาน?”
น้ำเสียงของเย่เชินหลินเย็นๆ ในเวลาเดียวกันก็มีกลิ่นเปรี้ยวอย่างรุนแรง เซี่ยชีหรั่นทั้งรู้สึกตลกและในใจนั้นรู้สึกหวานเล็กน้อย
“ทำไมคุณถึงมีความเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้ สามารถบอกฉันได้ไหมคะ? เหมือนว่าเมื่อก่อนคุณจะไม่ได้ทำแบบนี้กับฉัน” ในที่สุดเซี่ยชีหรั่นก็กล้าที่จะถามคำถามนี้
เพราะอะไร หรือจะเป็นเพราะคู่แข่งของเขาเตือนเขาเหรอ? ให้ตายยังไงเย่เชินหลินก็ไม่ยอมรับ เขาเปลี่ยนทัศนคติต่อเซี่ยชีหรั่นก็เพราะโม่เสี่ยวจุน
เขาคิดแต่ว่าเขาเป็นคนฉลาดและยอดเยี่ยม รู้วิธีจับผู้หญิง ตอนนี้มีทัศนคติที่ดีกับเธอ มันเป็นเพียงการทำให้เธอหลงรักเขา และไม่สามารถแยกจากเขาได้อีก
เขาอยากใช้ความคิดรึเริ่มให้ความรู้สึกของทั้งสองคน เขาไม่รักเธอได้ แต่เธอจะต้องรักเขาอย่างสุดหัวใจ
สำหรับเธอแล้ว ก็เพื่อการเอาชนะ เขาพูดกับตัวเองแบบนี้
“เธอยังไม่ได้ตอบฉัน ว่ามีบางคนอยู่ในใจเธอสำคัญกว่าฉันเป็นหมื่นเท่าใช่ไหม?” เขาถามเธออีกครั้งด้วยใบหน้านิ่ง และหลีกเลี่ยงคำถามของเธอก่อน
เขามักจุกจิกกับสิ่งนี้ เธอไม่ต้องการให้เขาเดาคำตอบกับคำถามนี้อีกแล้ว
สองมือของเธอจับใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาขึ้นมาอย่างเบามือ และจ้องมองดวงตาของเขาอย่างตั้งใจ พูดอย่างมั่นคงว่า: “คำถามนี้ ไม่สามารถเปรียบเทียบได้ พี่ชายกับคนรัก สำคัญเท่ากัน คุณเข้าใจไหมคะ?”
“เธอพูดอะไร?” เขาขมวดคิ้ว คำสารภาพที่ลึกซึ้งของเธอ เขาจะสงบลงได้ยังไง อันที่จริงหัวใจได้เต้นแรงแล้ว
“ฉันบอกว่า พวกคุณสองคน เขาเป็นพี่ชายของฉัน ส่วนคุณเป็นคนรัก…”
คนรัก คนรัก เขาเป็นคนรักของเธอ
ในใจของเย่เชินหลินพูดวนไปมาเป็นร้อยเป็นพันครั้ง ไม่รอให้เธอได้พูดจบ ก็ได้กดริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง
เขาเป็นคนรักของเธอไม่ใช่เหรอ เขาก็จะทำในสิ่งที่มีแค่คนรักเขาทำกันให้ดีๆ
ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นถูกคำพูดของเขาทำให้แดงขึ้น เขาจูบเธอที่หน้าโต๊ะคอมไปหนึ่งครั้ง แล้วก็โยนเธอลงบนเตียง
หลังจากร่วมรักกันมานาน เย่เชินหลินสวมกอดเซี่ยชีหรั่นที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ นอนที่เตียงอย่างเงียบๆ
ทั้งสองหน้าเข้าหากัน เซี่ยชีหรั่นมองไปที่ผู้ชายที่ควบคุมร่างกายของเธอ ในใจก็ถอนหายใจอย่างอธิบายไม่ได้ เขาได้เปลี่ยนไปจริงๆ ไว้ใจเธออย่างกะทันหัน เธอควรจะพอใจและมีความสุข แต่ก็ยังไม่สบายใจอยู่บ้าง
อารมณ์ที่สงบนี้หากหมดความอดทนในครั้งต่อไป จะรุนแรงขึ้นหรือเปล่า?
เธอยื่นมือของเธอออกมาแล้ววางไว้บนใบหน้าของเขา และลูกเบาๆ พร้อมกับพูดเบาๆว่า: “ระหว่างเราสองคนหากเป็นแบบนี้ต่อไปได้ มันจะดีมากแค่ไหนกัน”
เย่เชินหลินคว้ามือเล็กของเธอไว้ กุมไว้ในมือใหญ่ของเขา ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าเล็กของเธอนิ่งๆ เพียงแค่มองเฉยๆ ไม่ได้พูดอะไร
คำพูดที่ระวังของเธอนั้นเบามาก แสดงว่าเธอกำลังกลัวเขา ความรู้สึกลึกๆในใจจริงๆของเขา
ที่ผ่านมา เขาหึงหวงอย่างบ้าคลั่งมาก มักปฏิบัติกับเธออย่างรุนแรง แม้กระทั่งลงโทษเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า