สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่409 สาวใช้ตัวแสบ 313

ตอนที่409 สาวใช้จองคุณชายเย่ 313
ดังนั้นเธอจึงแสดงความกระตือรือร้นอย่างมาก อารมณ์แบบนี้ทำให้เย่เชินหลินคิดว่าสิ่งที่เขาจัดเตรียมให้ทำให้เธอมีความสุข
“เป็นตำแหน่งในแผนกการตลาดของสาขาเครื่องประดับ พิจารณาถึงว่าเธอยังไม่มีประสบการณ์ตำแหน่งไม่สูง เธอต้องปรับตัวก่อน ดูการทำงานของเธอ หากเธอเก่งจริงๆ ต่อไปจะพิจารณาตำแหน่งให้เธออีกที” เย่เชินหลินแสดงท่าทางล้อเลียน และพูดอย่างจริงจัง
เขามีหลักการของเขาเอง ภาครัฐและเอกชน
โดยทั่วไปผู้หญิงที่เกี่ยวข้องกับเขา จะไม่ได้รับการแต่งตั้งจากเขาให้ไปฝู้ซื่อ ที่นั่นเป็นที่ทำงาน การทำงานควรแยกกับการใช้ชีวิตอย่างชัดเจน
เซี่ยชีหรั่นไม่เหมือนกัน เธอเป็นคนเดียวที่เขาใส่ใจ ยกเว้นหลินเสี่ยวหรั่นจนถึงเธอ
ให้เธอไปเผชิญกับข้างนอก ไม่รู้ว่าจะเจอกับอันตรายอะไรบ้าง และไม่รู้ต้องเจอกับสิ่งไม่ดีและความไม่ยุติธรรมมากเท่าไหร่ เขาทนไม่ได้
สถานที่เธอต้องไปทำงานก็คือสำนักงานใหญ่ของฝู้ซื่อ เป็นอาคารเดียวกันกับเขา
แม้ว่าเขาจะอยู่ชั้นบนสุดของกลุ่ม มีระยะห่างจากตำแหน่งของเธอพอสมควร สุดท้ายก็อยู่ในการควบคุมของเขา อย่างน้อยก็รับประกันความปลอดภัยของเธอได้
“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง ถึงแม้ฉันจะมีความสามารถ คุณก็ไม่ต้องจัดเตรียมให้ฉัน ขอบคุณค่ะ แบบนี้ฉันก็พอใจแล้ว ฉันรู้ว่าเด็กจบใหม่จำนวนมากก็เริ่มต้นจากระดับล่างสุด ฉันก็เต็มใจค่ะ”
เย่เชินหลินกระตุกริมฝีปากยิ้มเล็กน้อย แล้วขยี้ผมเธอ ไม่ได้พูดอะไรมาก อันที่จริงในใจของเย่เชินหลินชอบเซี่ยชีหรั่นที่เป็นแบบนี้ความอ่อนน้อมถ่อมตนและตรงไปตรงมา
เธอเป็นผู้หญิงของเขา แต่เธอไม่เคยภูมิใจที่ได้เป็นผู้หญิงของเขา และมักเจียมเนื้อเจียมตัว
หากเขาไม่ได้เป็นบุคคลสาธารณะ เขาอยากจะวางเธอไว้ตำแหน่งของหลินหลิง ให้เขาได้ปรับคุณสมบัติของเธอเป็นการส่วนตัว ไม่ว่าจะทำอะไร เขาเชื่อว่าเธอสามารถทำได้
ตำแหน่งของหลินหลิงและหลินต้าฮุย ดูเหมือนเป็นแค่ผู้ช่วยของเขา อันที่จริงแล้วพวกเขาเป็นบุคคลสำคัญมากของกลุ่ม แม้แต่บางคนที่มีความสามารถมากกว่าผู้จัดการสาขาบางคนก็ยังมีความสามารถ
แม้ว่าเซี่ยชีหรั่นจะมีคุณสมบัติที่ดี ไม่มีประสบการณ์ด้านการทำงาน หากจะนำออกมา จำเป็นต้องใช้เวลา
วางเธอไว้ตำแหน่งล่างก่อน เหมือนเป็นการฝึกเธอภายในตัว
นอกจากนี้ หากเธอสามารถยืนหยัด ในการเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน นี่ก็เป็นสิ่งที่เขาต้องการเห็น ถอยหนึ่งก้าว หรือหากเธอทนลำบากไม่ได้จริงๆ รู้จักถอย ก็กลับบ้านไปเป็นผู้หญิงของเขาและคลอดลูกดูแลเขาก็พอแล้ว
ดังนั้นดูเหมือนจะจัดวางแบบสบายๆ แต่เขาก็ได้พิจารณาถึงหลายปัจจัย ก่อนที่จะตัดสินใจทำแบบนี้
เซี่ยชีหรั่นเห็นว่าเย่เชินหลินอารมณ์ดี ก็รีบประจบเขา: “คุณเย่คะ…”
“หืม?” เขาเลิกคิ้ว ทั้งสองคนกอดกันด้วยร่างที่เปลือยเปล่า น้ำเสียงที่เรียกคุณเย่แบบนี้ไม่รู้เรียกออกมาได้ยังไง
เซี่ยชีหรั่นคิดในใจ คุณบอกไม่ให้ฉันเรียกคุณว่า “หลิน” ไม่ใช่เหรอ?
ตอนนี้เธอกำลังขอร้อง และเรียกอย่างนุ่มนวล: “หลินคะ คุณมีทัศนคติสาธารณะและส่วนตัวที่ชัดเจน ฉันเคารพและชื่นชมคุณจริงๆค่ะ”
คิ้วของเย่เชินหลินกระตุก พูดเสียงเข้มว่า: “หลังจากนั้น? มีเรื่องจะขอร้องฉัน?”
ยัยตัวเล็ก ตอนนี้เรียนรู้ที่จะทำให้เขาหลง แต่ความหลงใหลนี้เขามีความสุข เพียงแค่เขาไม่ขอมากเกินไป เขาจะรักเธอและตามใจเธอ
เซี่ยชีหรั่นยิ้มแย้มแบะพูดประจบประแจงว่า: “คุณดูออกเหรอคะ? คุณดูสิว่าคุณเก่งแค่ไหน ฉันกำลังคิดอยู่ว่า คุณแยกความเป็นสาธารณะกับความเป็นส่วนตัวได้ดีแบบนี้ จะต้องไม่เต็มใจให้ใครรู้ความสัมพันธ์ของเราแน่เลย เมื่อให้ฉันไปทำงาน ก็สัญญากับฉัน หากฉันเจอเรื่องอะไรก็ให้ฉันจัดการเองดีไหมคะ? คุณคิดเสียว่าฉันก็เป็นพนักงานธรรมดาคนหนึ่ง อย่าให้ใครรู้ว่าฉันเป็นของคุณ…ได้ไหมคะ?”
ประเด็นนี้เย่เชินหลินก็เคยพิจารณาไว้แล้ว ตอนนี้เขาบอกให้หลินหลิงอย่าให้ใครรู้ว่าเซี่ยชีหรั่นกับเขาเป็นอะไรกัน รอให้เธอได้ทำงานอย่างเป็นทางการแล้วค่อยให้เธอเลือก ว่าจะบอกรึไม่บอก เขาก็แล้วแต่ ดูอารมณ์ของเธอ
“เธอดูเธอตอนนี้สิ ตอนนี้ยังไม่ต้องพูดก็ได้ หากเธอกล้าคลุมเครือกับพนักงานชาย ฉะนก็จะทำให้คนรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของใคร”
“ขอบคุณค่ะ! ไม่มีทางเกิดเรื่องอย่างที่คุณพูด ฉันจะระมัดระวังให้มาก”
เมื่อเขาพูดแบบนี้ แสดงว่าเขาเคารพในการตัดสินใจของเธอ เธอจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?
เมื่อดูท่าทางของคนตัวเล็ก เขาอะแฮมและพูดอย่างใจเย็น: “อย่าดีใจเร็วเกินไป ฉันยังไม่ได้พูดคำขอของฉัน”
“พูดสิคะ ขอแค่คุณให้ฉันทำงาน คำขออะไรฉันก็ตกลงค่ะ”
เธออาจตอบตกลงเร็วเกินไป ความคิดของใครบางคน
“ข้อที่หนึ่ง เธอไปทำงานทุกวันต้องมีพ่อบ้านเป็นคนจัดรถรับส่งให้ ข้อนี้ปฏิเสธไม่ได้เด็ดขาด”
“ข้อที่สอง ทุกคืนต้องทานข้าวเย็นที่วิลล่า ไม่ว่าเหตุผลอะไรไม่ควรค้างคืนข้างนอก”
“ข้อที่สาม ถ้าหากออกจากบริษัทเพื่อทำธุรกิจจะต้องรายงานให้ผู้นำของเธอ เพื่อให้แน่ใจว่าหลินหลิงสามารถหาที่อยู่ของเธอได้ และเวลาทำงานต้องเปิดเครื่องไว้ตลอด ต้องรับสายฉันด้วย”
“ข้อที่สี่ แม้ว่าเธอจะไปทำงาน แต่ตำแหน่งแรกของเธอก็ยังเป็นผู้หญิงของฉัน…” พูดถึงตรงนี้ เย่เชินหลินกอดเธอแน่นขึ้น และพูดกระซิบข้างหูเธอ: “เวลาที่ฉันต้องการเธอ จำเป็นต้องรีบไปหาฉันในสถานที่ดังกล่าว”
สรุปแล้วตอบตกลงเร็วเกินไปจริงๆ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอยากย้อนเวลา หน้าแดง พร้อมกับพูดติดขัดว่า: “หลินคะ คุณปล่อยให้ฉันได้อิสระแล้ว ข้อที่สี่นี้ ก็ไม่ต้องได้ไหมคะ? หรือว่าข้อนี้ใช้ตอนที่ฉันไม่ได้ไปทำงาน ดีไหมคะ?”
“ไม่ดี!” เย่เชินหลินพูดหัก นี่ไม่มีอะไรจะพูด
“หลินคะ ขอร้องคุณนะคะ นโยบายของคุณอ่อนโยนกว่านี้ได้ไหม ดีไหมคะ?” เซี่ยชีหรั่นเหมือนอ้อน และหมดใช้ได้ผล
เย่เชินหลินกระตุกคิ้ว พูดอย่างใจเย็น: “ไม่ต้องเป็นห่วงมากเกินไป ระหว่างที่ฉันทำงานไม้เปลี่ยนไปในแง่ร้าย นี่เป็นเพียงข้อกำหนดเบื้องต้น”
เมื่อพูดแบบนี้เซี่ยชีหรั่นก็โล่งใจ ยังดี เขาไม่ได้คิดแบบนี้ทุกเวลา แม้ว่าหากเขาจะเปลี่ยนเป็นสัตว์ร้านแบบนั้นทุกวัน เธอก็ปฏิเสธไม่ได้
“ฐานะของเธอในตอนนี้เป็นน้องของหลินหลิง ไปพบเธอเป็นครั้งคราว ให้เป็นเรื่องปกติ หากมีเรื่องด่วนก็มาหาฉัน โทรหาฉันก็ได้ หรือว่าหาหลินหลิงโดยตรง”
เขาเป็นคนช่างคิดจริงๆ ดูเหมือนเธอไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงเรื่องอื่น แค่ไปทำงานก็พอ
“ฉันไปทำงานวันไหนคะ?” เซี่ยชีหรั่นถามอีกครั้ง
“หากเธออยากไปทำงานจริงๆ เริ่มพรุ่งนี้ก็ได้ คืนนี้หลินหลิงจะส่งชุดที่ต้องใส่ในที่ทำงานมาให้ แล้วยังมีข้อควรระวังในการทำงาน เขาก็จะบอกกับเธอ”
“ถ้างั้นฉันจะไปพรุ่งนี้!”
“ได้” เย่เชินหลินขยี้ผมของเธออีกครั้ง คิดในใจว่า เพียงแค่เจ้าตัวเล็กมีความสุข เธออยากไปทำงาน พรุ่งนี้ก็ให้เธอไป”
พ่อบ้านเคาะประตูเรียกทานอาหารเย็น เซี่ยชีหรั่นที่นอนเปลือยกายอยู่ในอ้อมแขนของเย่เชินหลิน แม้ว่าเขาจะไม่เห็น เธอก็รู้สึกอายเล็กน้อยและพยายามดิ้น ก็ถูกเขากดลงอีกครั้ง
“เอาอาหารไปอุ่นก่อน ครึ่งชั่วโมงค่อยทาน” เย่เชินหลินพูดด้วยน้ำเสียงอันดัง และรอให้พ่อบ้านเดินออกไป เธอจึงกอดเซี่ยชีหรั่นและพูดว่า: “เธอก็เหนื่อยแล้ว นอนพักก่อนเดี๋ยวค่อยลุก”
กดเซี่ยชีหรั่นให้กลับไปนอน เย่เชินหลินลุกจากเตียงไปอาบน้ำ แล้วก็โทรหาหมอห่าวสั่งให้เตรียมยาให้เซี่ยชีหรั่น
เรื่องที่จะคลอดลูก เขาจะรอจนความรู้สึกของทั้งสองคนเพิ่มขึ้นอีกขั้น และรอให้เธอตกหลุมรักเขาอย่างสมบูรณ์ แล้วเต็มใจที่จะคลอดลูกให้เขา ดังนั้นจนกว่าจะถึงวันนั้น เขาจะไม่ให้เธอท้องโดยไม่ตั้งใจ
หลังอาหารเย็น หลินหลิงมาแล้ว ได้เตรียมชุดที่เซี่ยชีหรั่นต้องใส่ไปทำงาน รองเท้า และผ้าพันคอต่างๆ
นอกจากนี้ เธอยังติดตามคำสั่งของเย่เชินหลิน และนำชุดนอน เสื้อคลุม ชุดชั้นใน และรองเท้าที่ใส่สำหรับฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาวตามคำแนะนำของเย่เชินหลิน
โดยปกติตัวเธอเองไม่สามารถทำสิ่งต่างๆได้มากมายด้วยคนเดียวได้ จึงส่งคนติดตามไปด้วย
ตู้เสื้อผ้าของเซี่ยชีหรั่นไม่พอวางเสื้อผ้ามากมายขนาดนี้แล้ว ครั้งก่อนฟางลี่น่าย้ายออกไป ห้องนอนของเธอนั้นว่างอยู่ เย่เชินหลินสั่งให้พ่อบ้านให้ทำเป็นห้องเก็บของโดยเฉพาะของเซี่ยชีหรั่น
เขายังสั่งพ่อบ้านเพิ่มเติมให้คนไปตกแต่งซ่อมแซมเพิ่มเติม สร้างที่เก็บของเพิ่ม เพื่อให้เธอสามารถแต่งตัวได้ทุกฤดู
“เธอพาหลินหลิงไปห้องของเธอคุยเรื่องทำงาน” เย่เชินหลินสั่งเซี่ยชีหรั่น
“ค่ะ คุณเย่”
สำหรับข้างนอก เซี่ยชีหรั่นยังคงปฏิบัติตามหน้าที่ เรียกเขาอย่างเคารพว่าคุณเย่
เมื่อถึงห้องของเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นเป็นคนสุภาพ ถามหลินหลิงว่าอยากดื่มอะไร เธอตอบอย่างมืออาชีพ: “ขอบคุณมาก ไม่ต้องเกรงใจ”
หลังจากเธออธิบายงานให้เซี่ยชีหรั่นอย่างรวดเร็ว: “ไม่รู้ว่าคุณเย่ได้บอกคุณรึเปล่า ว่าต่อไปฐานะของเธอคือลูกพี่ลูกน้องของฉัน พูดตรงๆก็คือ หากไม่ใช่เพราะคุณเย่สั่งมา ฉันไม่อยากมีญาติแบบนี้เพิ่ม”
สีหน้าของเซี่ยชีหรั่นไปไม่ถูกเล็กน้อย ยิ้มเล็กน้อยแล้วรีบพูด: “เข้าใจค่ะ ขอบคุณที่เธอจัดเตรียมให้โดยเฉพาะ ฉันจะตั้งใจทำงาน ไม่นำความเดือดร้อนมาให้พี่อย่างเธอ”
เซี่ยชีหรั่นเข้าใจความหมายของเธอ เธอกลัวว่าเธอจะมาทำหยิ่งและจองหองในบริษัท ทำให้คนตรงกลางอย่างเขาอยู่ลำบาก
คนอย่างหลินหลิงแค่มองก็รู้ว่ามีความต้องการสูง แน่นอนไม่ต้องการให้ใครมามีผลกระทบในด้านเสียของเธอ
หลินหลิงไม่ได้มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพียงแค่พูดอย่างเย็นชาว่า: “ก็หวังอย่างนั้น”
“อันที่จริงหากเธอไม่ชอบสิ่งนี้จริงๆ ฉันไม่คิดว่าเราต้องทำตามสิ่งที่คุณเย่บอก ฉันยิ่งหวังอยากจะเป็นแค่พนักงานธรรมดาที่ทำงานที่ฝู้ซื่อ เราใช้มือถือติดต่อกัน ไม่ต้องเจอหน้า ก็จะไม่มีใครรู้ความสัมพันธ์ของเรา ถ้าหากการทำงานของฉันติดขัด ฉันจะจัดการเอง ฉันเป็นเด็กใหม่ แล้วเป็นเด็กใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์ในการทำงาน เพิ่งเข้ามาบริษัทต้องเจอกับผู้คนมากมายที่ปฏิเสธฉัน สิ่งเหล่านี้ฉันหวังว่าผู้ช่วยหลินไม่ต้องรายงานให้คุณเย่ ให้ฉันปรับตัวเอง”