สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 412 สาวใช้ตัวแสบ 316

ตอนที่ 412 สาวใช้ตัวแสบ 316
เธอเดินขึ้นไปอย่างสง่างาม พร้อมพูดกับเด็กในท้องที่ไม่มีนั้นเบาๆ: “ลูกรัก วันนี้แม่พาลูกออกมาพบคนนะ”
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ไม่นานสีหน้าก็สงบลง
เขาเคยเตือนส้งหลิงหลิงแล้ว เธอก็น่าจะบอกกลับพ่อแม่ของเธอแล้ว แต่ที่เกิดสถานการณ์นี้ขึ้น พวกเขาก็ยังดึงดันที่จะพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าผู้คน แบบนี้จะมาโทษเย่เชินหลินไม่ได้นะ
แต่ว่าคนที่ปฏิเสธการแต่งงานนั้นเป็นเขา โดยที่ไม่สนใจว่าพฤติกรรมของส้งหลิงหลิงจะเป็นยังไง แต่เขาก็รู้สึกว่าคนทำแบบนี้ก็คงไม่ใช่คนที่มีจิตสำนึกดีนักหรอก
เขาเป็นสุภาพบุรุษ จะไม่ปล่อยให้ผู้หญิงมารับผิดชอบเรื่องนี้
เพราะฉะนั้นตอนที่ส้งหลิงหลิงเดินขึ้นเวทีไป เขาก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปทางหน้าเวทีเช่นกัน เขาเดินหน้ารับความผิดของเขา
นักการเมืองและนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงของมณฑลตงเจียงก็อยู่กันพร้อมหน้า สายตาของทุกคนในงานต่างจับจ้องไปที่เขากับส้งหลิงหลิงแค่สองคน
ปกติพิธีหมั้น ควรจะมีคนสองคนเดินขึ้นมาพร้อมกัน แต่ว่าพวกเขาช่างแปลกนัก คนนึงเดินมาจากทางฝั่งผู้หญิง ส่วนอีกคนก็เดินมาจากทางฝั่งผู้ชาย
ทุกคนก็ต่างคิดกันไปต่างๆนาๆ พร้อมกับปรบมือให้พวกเขา
แขกในงานผู้ที่อาวุโสที่สุดคือประธานฝ่ายการค้าประจำมณฑลประธานจง เขากับภรรยาและลูกสาวจงหยุนซาง ก็มาร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดของรองประธานส้ง
ครั้งก่อนที่ทั้งสองตระกูลจัดงานหมั้น เขาแอบสั่งให้ไห่ลี่หมินทำอุบัติเหตุทางรถยนต์เล็กๆน้อยๆกับเย่เชินหลิน ประสบความสำเร็จทำให้ยับยั้งงานแต่งของทั้งสองตระกูลไว้ได้
ระยะนี้ไห่ลี่หมินส่งหูตาไปสอดส่อง พวกเขารายงานมาหลายรอบ ว่าส้งหลิงหลิงกับเย่เชินหลินความรู้สึกของทั้งสองคนก็มีปัญหาตั้งนานแล้ว ไห่ลี่หมินแนะนำว่า ไม่ต้องเปลืองแรงทำอะไร พวกเขาก็จะแยกกันเอง
ดังนั้นวันนี้ ประธานจงจึงรู้ถึงการกระทำของรองประธานส้ง เขาคงใช้โอกาสในงานปาร์ตี้วันเกิดพูดถึงงานแต่งของส้งเย่ทั้งสองตระกูลนี้
เขามั่นใจ แล้วรู้จักนิสัยของเย่เชินหลิน เขาคงไม่ปล่อยให้รองประธานส้งยัดเยียดตามอำเภอใจ บังคับให้เขาแต่งงาน แล้วเขาจะแต่ง
จงหยุนซางผู้ไม่ค่อยรู้อะไรกับเรื่องแบบนี้ เห็นเย่เชินหลินเดินขึ้นไปหน้าเวทีอย่างช้าๆ ในใจของเธอก็เริ่มกังวล
ในตระกูลเย่เธอรู้ว่าเย่เชินหลินนอกจากจะมีส้งหลิงหลิง แล้วในบ้านยังมีเซี่ยชีหรั่นที่สวยงดงามแบบนั้น ที่จริงแล้วเธอยังไม่กล้าที่จะหวังว่าให้เย่เชินหลินมองเธอในสักวัน
แต่ว่าแอบรักนั้นมันช่างเจ็บปวด ความเจ็บปวดของเธอไม่มีทางที่จะพูดออกมาได้ เพราะว่าโอกาสที่จะได้เจอเขานั้นช่างน้อยเหลือเกิน พอเจอหน้ากัน เธอมักจะใช้โอกาสนั้นมองไปที่เขา แค่ไม่กี่ครั้ง หลังจากกลับถึงบ้าน หัวใจของเธอก็สงบนิ่งไม่ได้เลย
ส้งหลิงหลิงเดินขึ้นเวทีแล้ว ไปแทนที่พ่อของเธอ ยืนอยู่ตรงหน้าแท่นไมค์ โค้งคำนับต่ำๆต่อหน้าผู้คน แล้วก็พูดอย่างอ่อนโยน: “แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน สวัสดีตอนเที่ยงค่ะ! ฉันส้งหลิงหลิงค่ะ วันนี้เป็นวันของคุณพ่อ ดิฉันขอขอบคุณทุกคนที่เสียสละเวลามาร่วมอวยพรวันเกิดของคุณพ่อนะคะ เมื่อสักครู่ที่คุณพ่อพูดถึงเรื่องงานแต่งของดิฉันกับเย่เชินหลิน…….”
“หลิงหลิง ให้ฉันพูดกับทุกคนเองเถอะ! เรื่องแบบนี้ ให้ผู้ชายเป็นคนพูดน่าจะดีกว่า” เย่เชินหลินเดินไปถึงหน้าเวที แล้วพูดแทรกส้งหลิงหลิง
ไม่ว่าเธอจะพูดว่าแต่งก็ดี หรือยกเลิกงานแต่งก็ดี เย่เชินหลินก็ไม่อยากให้คำพูดพวกนี้พูดออกจากปากเธอ
ถ้าหากเธอพูดว่าจะแต่งงาน เขาก็ต้องปฏิเสธผู้หญิงคนนึงต่อหน้าแขกในงานทั้งหมด เธอก็จะเสียหน้า ความรู้สึกของพวกเขามีแค่ไหน เขาไม่อยากทำลายความรู้สึกของเธอด้วยวิธีนี้
แวดวงสังคมในตงเจียงก็แค่นี้ ถ้ามีเรื่องอื้อฉาวขึ้นมา หลังจากนี้เธอก็ยากที่จะอยู่
ส้งหลิงหลิงยิ้มอ่อน ก่อนจะพูดขึ้น: “ไม่ เชินหลิน ฉันขอเอาแต่ใจสักครั้งนึงเถอะ ให้ฉันพูดนะ! ฉันอยาก เรื่องระหว่างเราตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ ฉันไม่เคยอยากจะพูดอะไร แต่ว่าวันนี้ ตามใจฉันสักครั้งเถอะนะ ให้ฉันเป็นคนพูดเถอะ!”
ทุกคนกำลังมองมา แวบนึงที่ในตาของเย่เชินหลินแสดงออกถึงความเสียใจ
เขาไม่อยากให้เธอพูด แต่ว่าเธอพูดมาแบบนี้แล้ว ก็ไม่ค่อยที่จะแย่งเธอพูด ได้แต่เลยตามเลย เขาค่อยเสริมทีหลัง
“ทุกคนคะ ฉันขอบคุณสววรค์มากๆ ที่ทำให้ฉันได้มีโอกาสเป็นคู่หมั้นของเย่เชินหลิน โตมาขนาดนี้เขาคือผู้ชายที่หล่อที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา และก็เป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ที่สุด ฉันนับถือเขา เคารพเขา รักเขา! แต่น่าเสียดาย เขาไม่ได้รักฉัน ฉันส้งหลิงหลิงก็มีความภาคภูมิใจของส้งหลิงหลิง สิ่งที่ไม่ได้เป็นของฉัน ฉันก็จะไม่รั้งไว้ วันนี้คุณพ่อของฉันและเพื่อนๆพี่ๆที่นั่งอยู่แน่นอนว่าคงคาดหวังว่าจะมีเรื่องน่ายินดี โปรดยกโทษให้ความเอาแต่ใจของฉัน ขณะที่ยังไม่ได้ปรึกษากับเย่เชินหลิน ฉันก็ตัดสินใจสิ่งนี้ด้วยตัวเอง ถ้าหากฉันไม่พูด เย่เชินหลินเขาเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบคนนึง ซึ่งเขายอมหมั้นกับฉัน แต่งงานมีลูก ฉันรักเขา แต่ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้รักฉัน เป็นแบบนี้ ฉันต้องการแต่งงานเพราะความรักไม่ใช่แค่ในนามเท่านั้น ฉันยินดีที่จะปล่อยมือ ให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่าฉันและเหมาะกับเขามากกว่าฉัน เชินหลินที่รัก ฉันขอให้นายมีความสุข! และขออวยพรให้ตัวฉันเองในอนาคต ฉันจะต้องเจอผู้ชายที่เข้าใจและเห็นค่าของฉัน และจะกลายเป็นนางฟ้าของคนอื่น หวังว่าในอนาคต ฉันและนายสามารถมีความสุขกับคนที่ตัวเองรักไปตลอดชีวิต!”
ส้งหลิงหลิงพูดถึงตรงนี้ ตาทั้งสองข้างก็มีน้ำตาไหลลงมาอาบหน้า เธอฉีกยิ้มออกมา แล้วโค้งคำนับต่ำๆต่อหน้าผู้คนทั้งหมด
คนในงานก็ต่างไม่เข้าใจสถานการณ์ แต่ก็รู้สึกซึ้งในสิ่งที่ส้งหลิงหลิงพูด พลอยน้ำตาซึมไปด้วย
สิ่งที่ส้งหลิงหลิงผู้ขึ้นไม่ได้ผ่านการปรึกษากับพ่อแม่ ก็พูดออกมาแบบนี้แล้ว แม้แต่พ่อแม่ก็เธอยังรู้สึกแปลกใจ ส้งซูหาวก็มองไปที่หน้าเวทีอย่างประหลาดใจ รู้สึกไม่อยากเชื่อว่าพี่สาวตัวเองจะยอมแพ้แล้ว
เย่เชินหลินเงียบ ขมวดคิ้วเล็กน้อย คาดไม่ถึงกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของส้งหลิงหลิง ก็รู้ชัดเจนเลยว่า เธอแค่อยากสร้างภาพลักษณ์ดีๆให้ตัวเอง
ดูแบบนี้แล้วเธอคือคนที่ถูกทิ้ง ทุกคนคงจะชื่นชมเธอ มันประสบความสำเร็จมากกับการโปรโมทตัวเอง ภาพลักษณ์และชื่อเสียงของเธอ แพร่กระจายไปทั่วตงเจียง มันไม่ได้มีผลเสียต่อเธอเลย
หลังจากที่ส้งหลิงหลิงคำนับเสร็จ เสียงปรบมือดังขึ้นไม่หยุด น้ำตาเธอก็ไหลลงมาตลอด และเธอก็เช็ดมันเบาๆ
หลังจากการกระทำของลูกสาวรองประธานส้งก็เรียกสติกลับมา ก็มีไอเดียใหม่เกิดขึ้น
ในขณะที่ผู้ชมปรบมือ เวลาเดียวกันนั้นพวกเขาก็มองไปที่เย่เชินหลิน ในคำที่ส้งหลิงหลิงพูด ต่างก็ชื่นชมคู่หมั้นที่เลิกกับเธอ แถมยังบอกว่าไม่ได้เตี๊ยมกันล่วงหน้าว่าจะเลิก ถ้าหากเธอไม่พูดขึ้น เขาก็จะรับผิดชอบด้วยการหมั้นกับเธอ
จากคำพูดสวยหรู มันปกป้องตัวเธอเอง อีกทั้งยังปกป้องเย่เชินหลิน จริงๆแล้วพูดแบบนี้ มันไม่ได้มีผลกระทบด้านแย่ต่อทั้งตระกูลส้ง และตระกูลเย่
ประธานจงรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันจะจบแบบนี้ เขากระตุกยิ้มมุมปาก
ในขณะที่ผู้คนต่างให้ความสนใจ เย่เชินหลินก็ก้าวเท้าไม่กี่ก้าวไปอยู่ข้างๆส้งหลิงหลิง จากนั้นจึงล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าแล้วเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน
เธอจัดการจบเรื่องนี้อย่างสวยงาม เขาจึงช่วยเธอร่วมมือเล็กน้อย ให้มันจบอย่างสมบูรณ์แบบ
ส้งหลิงหลิงร้องไห้ในอ้อมแขนของเย่เชินหลิน เขายื่นแขนสองข้างขึ้นมาโอบเธออย่างเบามือ แล้วตบไปเธออย่างอ่อนโยน
แบบนี้ มันไม่เหมือนคู่รักที่จะเลิกกันเลย คนส่วนหนึ่งก็แอบคิดว่าเย่เชินหลินจะซาบซึ้ง แล้วบอกรักส้งหลิงหลิง แบบพลิกบท
“ขอโทษนะ!” เย่เชินหลินพูดเสียงต่ำ พอพูดจบ ก็ค่อยๆผลักส้งหลิงหลิงออก แล้วพูดกับเธออย่างจริงใจ: “เป็นฉันที่ไม่ดีเอง ฉันเย่เชินหลินเป็นผู้ชายหลายใจ ไม่มีค่าพอสำหรับความรักที่เธอมีให้ ฉันทำให้เธอผิดหวัง เรื่องนี้ฉันผิดเอง หลิงหลิงเธอเป็นผู้หญิงอ่อนโยนและใจดี หน้าตาก็สวยหวาน ไม่ว่าจะเป็นด้านไหนก็สมบูรณ์แบบ เป็นฉันเย่เชินหลินที่โชคดีไม่พอ แล้วก็ตระกูลเย่ที่ไม่มีโชคพอจะขอเธอมาเป็นสะใภ้ ถึงชีวิตนี้เราจะไม่มีโชคที่จะได้เป็นสามีภรรยากัน แต่ฉันก็ต้องขอบคุณเธอหลิงหลิงที่มีความรักที่ดีให้กับฉัน ฉันจะจดจำความรู้สึกดีๆที่เธอมีให้ไว้ตลอดไป”
หลังจากที่พูดกับส้งหลิงหลิงจบ เขาก็หันไปทางบรรดาแขกผู้มีเกียรติแล้วพูดว่า: “ผมอยากให้บรรดาแขกผู้มีเกียรติที่นั่งอยู่ทุกผ่านจำไว้ว่า ผมกับหลิงหลิงถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน แต่ก็จะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป จากวันนี้ไปผมจะถือว่าหลิงหลิงเป็นน้องสาวของผม ผมจะรัก เอ็นดู และขอให้เธอมีความสุขตลอดไป แล้วผมก็หวังเหมือนกันว่า เธอจะเจอผู้ชายที่เข้าใจและเห็นค่าของเธอเร็วๆ! ขออภัยด้วย ที่ทำให้ทุกท่านต้องมาเห็นสภาพแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นผมต้องขอโทษลุงส้งป้าส้ง วันนี้เป็นวันเกิดของลุงส้ง พวกเราคงแต่งงานกันอย่างที่คุณหวังไว้ไม่ได้ แถมยังมาเลิกกันในวันนี้ ผมต้องขออภัยลุงส้งจริงๆ ถ้าท่านยังโกรธ ก็ให้มาลงที่ผม อย่าไปทำให้หลิงหลิงรู้สึกแย่เลย อีกอย่างผมก็อยากจะขอโทษคุณพ่อคุณแม่ของผมด้วย ก่อนหน้านี้ พวกท่านไม่รู้ว่าความรู้สึกพวกเราได้เปลี่ยนไปแล้ว ต้องขออภัยด้วย!”
หลังจากที่เย่เชินหลินพูดขอโทษทั้งหมดจบ ส้งหลิงหลิงก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ แล้วมองไปที่เขา ยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา จากนั้นก็ลงไปอีกฝั่งของเวที
สักครู่เย่เชินหลินก็เดินลงเวทีไป รองประธานส้งทำสีหน้าซีเรียสพร้อมเดินไปที่หน้าเวที
เขาขอโทษแขกทุกท่านอีกครั้ง แถมยังบอกอีกว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้เรื่องนี้
“ถึงแม้จะผิดคาดไป แล้วก็เสียดายที่ไม่ได้เย่เชินหลินมาเป็นลูกเขย แต่ว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่อย่างพวกเราก็ไม่สามารถไปบังคับลูกได้ ความสุขของพวกเขาสำคัญที่สุด ไม่ว่าจะเป็นเชินหลิน หรือว่าหลิงหลิง ผมขออวยพรให้พวกเขา แล้วก็ขอให้แขกผู้มีเกียรติทุกท่านร่วมกันอวยพรให้พวกเขาสองคนด้วย!”
น้ำเสียงของรองประธานส้งต่ำมาก ดูเหมือนจะเสียใจอยู่เล็กน้อยแต่ก็พูดออกมาอย่างร่าเริงจนจบ ปฏิกิริยาของเขาอยู่เป็นธรรมชาติมาก
“มา พวกเราชูแก้วขึ้น อวยพรให้พวกเขา แล้วก็ขออวยพรให้แขกผู้มีเกียรติ หวังว่าทุกท่านจะมีแต่ความสุข!”
รองประธานส้งชูแก้วขึ้น ฉากงานหมั้นที่กลับกลายเป็นฉากเลิกราได้สิ้นสุดลง
หลังจากดื่มอวยพร ทุกคนก็พูดแต่เรื่องงานวันเกิด ไม่มีคนพูดถึงเรื่องงานหมั้นเลย
รองประธานส้งและภรรยาเดินมาถึงที่นั่งของตระกูลเย่ เย่เห้าหรันพูดขอโทษเขาจากใจจริง แต่รองประธานส้งก็ตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้มเต็มใบหน้า: “ไม่เป็นไร แม้ไม่มีงานหมั้นของเด็กๆ เราก็ยังเป็นหุ้นส่วน และพี่น้องที่ดีเหมือนเดิม เรื่องของเด็กๆอยู่ที่พวกเขาเข้ากันไม่ได้ ไม่มีใครผิดต่อใคร มา พวกเรามาดื่มเหล้ากันเถอะ!”
“พวกเราไม่ได้ขอโทษหลิงหลิงเปล่าๆนะ อย่างอื่นลูกหลินได้เตรียมการไว้หมดแล้ว ขอโทษด้วยจริงๆ!” เย่เห้าหรันพูดขอโทษจบ ก็ยกแก้วขึ้นแล้วดื่มมัน