สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 429 สาวใช้ตัวแสบ 333

ตอนที่ 429 สาวใช้ตัวแสบ 333
ฐานะทางบ้านของไห่ฉิงฉิงดีขนาดนี้ หน้าตาก็เพียบพร้อม แน่นอนว่ามีหนุ่มหน้าหล่อมาตามจีบเธอเยอะ แต่เธอก็ไม่สนใจอยู่ดี
ได้เจอโม่เสี่ยวจุน ศักดิ์ศรีและการเป็นสตรีของผู้หญิง ต่อหน้าเขาก็ไม่มีประโยชน์อีกเลย
เขาดีกับเธอ แต่ก็ดีอย่างห่างเหิน เธอรู้สึกได้ถึงสายตาเหม่อลอยของเขา กะจิตกะใจเขาไม่ได้อยู่บนตัวเธอ เธอจะไม่รู้จะได้ยังไง
เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก มีมารยาทมาก ความสัมพันธ์ของพวกเขา ก็ถึงขั้นจูบเท่านั้น เขาไม่ทำอะไรมากกว่านั้นแล้ว
เธอจำได้ว่าเมื่อก่อนกับนักร้องจรจัดคนนั้น เขามักจะหาวิธีทำอะไรกับเธอ ยังบอกว่าห้ามตัวเองไม่ได้หลังจากนั้นเธอถึงพึ่งเข้าใจ ว่าคนนั้นเขาแค่อยากหลอกร่างกาย และเงินทองเธอ อยากได้ทั้งหมดของเธอ เขาก็จะได้ง่ายต่อแผนของเขา
ถ้าโม่เสี่ยวจุนก็สามารถทำแบบนั้นกับเธอ เธออาจจะคิด และเชื่อว่า เขาห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ จึงมีความรู้สึกกับเธอ
แต่เขาไม่มี ที่จริงเธอก็ผิดหวังเล็กน้อย ว่ากันว่า ผู้ชายเป็นที่พิจารณาของส่วนล่าง เขาไม่เคยให้เธอพิจารณาแบบนั้น แล้วหมายความว่ายังไง ?
หลังจากโม่เสี่ยวจุนลงรถ ไม่ได้รีบจากไป แต่ยืนอยู่กับที่ แล้วรอเธอไป
ไห่ฉิงฉิง ขอโทษ เขาพูดในใจ เขารู้ว่าเธอกำลังแยกแยะไม่ออก เขาเป็นคนทำให้เธอเป็นแบบนั้น ถ้าไม่ใช่ทำเพื่อผู้หญิงที่เขาสนใจที่สุดในบนโลก เขาโม่เสี่ยวจุนจะไปใช้ผู้หญิงเพื่อเป้าหมายของตัวเองได้ยังไง
เธอบริสุทธิ์ใจ ฉันจะดีกับเธอเอง ไว้ใจเถอะ ฉันจะพยายามให้เธอรับรู้ว่าฉันรักเธอแล้ว จะให้ความรู้สึกแบบนี้กับเธอทั้งชีวิต
รอจนกว่ารถของไห่ฉิงฉิงจะหายไปจากสายตา เห็นรถคันหนึ่งขับเข้ามาข้างเขา หลินต้าฮุยลงจากรถ เดินมาหน้าเขา พูดอย่างเคารพ : “ คุณโม่ เชิญขึ้นรถครับ คุณเย่ของพวกเราอยากเชิญคุณมาคุย “
หลินต้าฮุยเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับ โม่เสี่ยวจุนนั่งเข้าไป
สีหน้าของเย่เชินหลินยังคง จริงจัง และเย็นชา สั่งหลินต้าฮุย :“ ไปคุยที่สวนหยวนเซิง “
แม้หลินต้าฮุยจะไม่พูดอะไร ในใจก็ไม่หยุดที่ปาดเหงื่อแทนโม่เสี่ยวจุน เป็นเพราะสวนหยวนเซิงไม่ใช่สถานที่ทั่วไป เจ้านายเขาจะพาโม่เสี่ยวจุนไปที่สวนหยวนเซิง งั้นก็หมายความว่าเรื่องนี้ทำให้เขาโกรธมาก
ระยะทางยิ่งขับยิ่งเปลี่ยว สีหน้าโม่เสี่ยวจุนยังคงปกติ จนถึงตอนนี้เขายังมองนอกหน้าต่าง แม้จะถึงแถวชานเมืองแล้ว คิ้วของเขาก็ไม่มีการขมวด
คนปกติเห็นแบบนี้ ก็คงจะไม่นั่งอย่างสบายใจแล้ว
เย่เชินหลินเม้มปาก ไม่หยุดที่จะสำรวจท่าทางของโม่เสี่ยวจุน
ดูจากท่าทางที่ไม่มีอะไรของเขาแล้ว เขาคนนี้แข็งแกร่งมาก ความคิดเปลี่ยนได้ยาก ในใจเขาก็ชื่นชมเขา ถ้าเขาไม่ใช่ศัตรูความรักของเขา และถ้าเขาไม่มีแผน กับไห่ฉิงฉิง บางทีอาจจะมีสักวันที่พวกเขาทั้งสองเป็นเพื่อนกันได้
ความเฉยชาของโม่เสี่ยวจุน ก็เป็นเพราะเรื่องที่ผ่านมาของหวีซานซาน เธออยากทำร้ายเขา หาคนมาเผาเขาทุกวิถีทาง เธอยังเป็นแค่ลูกสาวของประธาน และตอนนี้คนที่นั่งอยู่หลังเขา คือลูกชายของประธานเย่ เขาอยากจะกดดันเขา ก็คงจะหนีออกมาไม่ได้
เขาเรียกเขาขึ้นรถ หลังจากที่เขาแยกกับไห่ฉิงฉิง เพราะฉะนั้นเขาคาดเดา คืนนี้ที่เย่เชินหลินหาเขา คงไม่ใช่เพราะเซี่ยชีหรั่น แต่เป็นเพราะไห่ฉิงฉิง
คนในตระกูลไห่ ต้องเข้ามาเกี่ยวข้องเรื่องของเขากับไห่ฉิงฉิงแน่นอน โม่เสี่ยวจุนเตรียมใจกับจุดนี้เรียบร้อยแล้ว ในสายตาตระกูลไห่ เขาโม่เสี่ยวจุนกำลังใช้วิธีที่เรียกว่า คนจน คนจนจนอย่างเขาอยากจะเข้าใกล้คุณหนู แน่นอนก็ต้องผ่านด่านระดับนี้ก่อน ไม่ง่ายขนาดนั้น
เขาแค่คิดไม่ถึง ว่าคนที่จะออกมาจัดการเรื่องนี้คือ เย่เชินหลิน แต่ไม่ใช่คนของตระกูลไห่
แน่นอนอาจจะเป็นไปได้ว่าเย่เชินหลินเป็นแค่คนเปิดฉาก ที่เหลือตระกูลไห่ก็จะรับหน้าที่เอง
เย่เชินหลินไม่พูดทั้งทาง รถขับไปอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายจอดอยู่บ้านวิวล่าที่ลับตามาก
ไม่แปลกที่สถานที่นี่เรียกว่าสวนหยวนเซิง ที่แท้บ้านหลังนี้ก็ก่อสร้างตามภูมิประเทศ ก่อสร้างตรงภายใต้เนินเขา เหนือไปข้างบนอีกก็คือถนน ไม่มองดีๆ ก็ไม่มีทางเห็นว่าใต้นี้ยังมีบ้านอยู่หลังหนึ่ง
หลินต้าฮุย วนสองรอบ ถึงจะขับเข้าไปในบ้านที่ลึกลับ จอดรถ เขาไปเปิดประตูให้เย่เชินหลิน สายตาก็ยังกวาดมองโม่เสี่ยวจุน กลัวเขาหนี
เย่เชินหลินต่อสู้เป็น หลินต้าฮุยในฐานะคนที่อยู่ข้างเขา ก็นับว่าคูณสองเข้าไปอีก ถ้ามีพวกเขาสองคนอยู่ เขาก็หนีไม่รอด
อีกอย่าง บ้านหลังนี้ …..
ตอนนี้ในบ้านมีแต่ความมืด ได้แค่ยืมไฟรถ ส่องให้เห็นบ้านหลังด้านหน้า สีหน้าของโม่เสี่ยวจุนจริงจังขึ้นมา
ความเป็นป่าเป็นเขานี้ ความหมายของเย่เชินหลินชัดเจนพอ ถ้าเขายินยอม คุยรู้เรื่อง ก็ส่งเขากลับไป ไม่งั้นไม่ว่าจะเป็นการขัง ฆ่า ก็เป็นไปได้
“เชิญครับ คุณโม่ ! “ หลินต้าฮุยพูดจบ ก็เดินนำทาง เย่เชินหลินเดินไปข้างหน้าด้วยฝีเท้าที่สูงส่ง และหรูหรา
เดินไปถึงระยะที่ห่างจากอาคารเล็กน้อย โคมไฟสว่างขึ้น หลินต้าฮุยควักกุญแจ เปิดประตู ชายทั้งสามเข้าไป
ข้างในบ้าน ตกแต่งธรรมดามาก ให้ความรู้สึกที่อันตราย
เย่เชินหลินยังคงสนใจท่าทีของโม่เสี่ยวจุน จนถึงตอนนี้ เขารับรู้ได้แล้วว่าที่นี่เป็นเขตห้าม แต่ท่าทางก็ยังคงปกติ ความกล้านี้ของเขาก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกชื่นชมมากขึ้น
ผ่านทานเดินฉนวนที่ยาวมาก ทุกคนมาถึงห้องห้องหนึ่ง หน้าประตูมีชายเสื้อดำสองคน เฝ้าอยู่ที่นั่น พอเห็นเย่เชินหลิน ก็รีบทักทายอย่างเคารพ : “ เจ้านาย ! “
เจ้านาย ? โม่เสี่ยวจุนขมวดคิ้ว ในใจรู้สึกตกใจกับการเรียกแบนนี้
ไม่มีผิด ที่นี่ไม่ได้มีแค่คนชุดดำสองคน ทุกคนเรียกเย่เชินหลิน ว่าเจ้านาย เป็นเพราะต้องมีเรื่องมาจัดการที่นี่ ก็ไม่สะดวกที่จะเปิดเผยตัวตน เพราะฉะนั้นพวกเขาแค่รู้ว่าคนที่สั่ง คือเจ้านาย กลับไม่รู้ว่าเขาคือเย่เชินหลิน
หลังจากที่พวกเขาเรียกเจ้านาย ก็เปิดประตู เย่เชินหลินเดินเข้าไปก่อน โม่เสี่ยวจุนเดินตามเข้าไปอย่างไม่เกรงกลัว
มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ยิ่งไม่มีโอกาสที่จะหนีแล้ว เขาเตรียมใจกับการอยู่ และการตายแล้ว
ห้องนี้เป็นผนังหมด ไม่มีหน้าต่าง ตอนนี้อยู่ในเวลากลางคืน มีแสงส่อง แสงไฟเป็นสีเหลือง ไม่สว่างนักสถานที่แบบนี้ กลางวันไม่เปิดไฟ ก็คงมืดเหมือนเดิม เป็นที่ที่เหมาะกับการขังคนจริงๆ
ประตูโดนปิดจากข้างนอก เย่เชินหลินนั่งพิงบนเก้าอี้ในห้อง ควักบุหรี่ออกจากกระเป๋า เหมือนครั้งที่เขาอยู่ในห้องทำงานนั้น โยนแท่งหนึ่งให้โม่เสี่ยวจุน
ครั้งนี้เขาไม่ได้เสียเวลากับเขา แต่เข้าเนื้อหาโดยตรง
“ ทำไมต้องเข้าใกล้ไห่ฉิงฉิง ? “ เย่เชินหลินถาม
ถ้าเขาบอกว่าเป็นเพราะเขาชอบไห่ฉิงฉิง จึงเข้าใกล้เธอ เขาไม่มีทางเชื่อแน่นอน
แม้พวกเขาจะไม่ค่อยได้สนิทสนมกัน แต่การใกล้ชิดกับโม่เสี่ยวจุนในไม่กี่รอบนี้ เขาก็รู้แล้ว ว่าโม่เสี่ยวจุนคิดยังไงกับเซี่ยชีหรั่น สามารถเกิดเพื่อเธอ ตายเพื่อเธอ ความรู้สึกที่ทำทุกอย่างเพื่อเธอได้
เขาเคยถาม ความรักที่เขาให้เซี่ยชีหรั่นดีกว่าโม่เสี่ยวจุนไหม คำตอบเป็นเชิงลบ
เขาชอบเซี่ยชีหรั่นจริง แต่ก็อาจจะยังไม่ถึงขั้นรักจนจะตายจะเกิดแทนเธอได้ แน่นอน ช่วงนี้ความรักของเขากับเธอก็พัฒนา และเพิ่มขึ้น แต่ความสัมพันธ์ของคนเรา ก็ต้องการให้เวลามาสะสม
ความรักของโม่เสี่ยวจุนที่มีต่อเซี่ยชีหรั่นสะสมมายี่สิบปี ความลึกซึ้งแบบนั้น ก็คงไม่มีใครมาเทียบได้
“ คุณรู้แล้วไม่ใช่หรอ ? ยังจำเป็นที่จะต้องถาม ? “ ท่าทางโม่เสี่ยวจุนเฉยชา ท่าทางเดียวกับเย่เชินหลิน
“ งั้นหมายความว่า เพื่อเธอจริงๆ? “ เย่เชินหลินถามอย่างเย็นชาสุดขีด
“ แน่นอนก็ต้องเพื่อเธอ “ โม่เสี่ยวจุนไม่หลบ ยอมรับโดยตรง
“ ไห่ฉิงฉิงไม่ใช่ผู้หญิงที่แก จะมายุ่งได้ ฉันเตือนให้แกหยุดตอนนี้ ไม่อย่างงั้น ……” คำพูดข้างหลังเย่เชินหลินไม่ได้พูด ให้เขาไม่คิดภาพเอาเองแล้วกัน
“ คนที่ทำธุรกิจอย่างพวกคุณ ชอบคุยข้อตกลงกันไม่ใช่หรอ ? คุณให้ฉันหยุด ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ รับปากข้อแม้ของฉัน ฉันก็จะหยุด “ โม่เสี่ยวจุนมองเย่เชินหลิน พูดออกมาอย่างไม่ยินยอม
เขาไม่จำเป็นต้องพูดข้อแม้ของเขาออกมา แน่นอนเย่เชินหลินก็เข้าใจเขาหมายถึงอะไร
เขายิ้มอย่างเยาะเย้ย พูดออกมาเย็นๆ : “ แกคิดว่ามาถึงที่นี่แล้ว ยังมีสิทธิ์ให้แกมาคุยข้อแม้ ? อย่าพูดถึงว่าแกจะไม่มีโอกาสเข้าใกล้ไห่ฉิงฉิงแม้แต่น้อย แม้แกจะได้แต่งงานกับเธอ เข้าไปในตระกูลไห่ แกคิดว่าจะได้เอาเธอไปจากฉันงั้นหรอ ? “
“ มีอะไรจะกระทำก็ทำเถอะ คุณเย่ ! “ โม่เสี่ยวจุนไม่ยอม เย่เชินหลินก็ไม่อยากเสียเวลาพูดเหตุผลอะไรกับเขา เรื่องที่ทำร้ายไห่ฉิงฉิงที่บริสุทธิ์ เขาไม่มีทางฟัง
“ ฉันถามแกรอบสุดท้าย จะยอมแพ้กับการจีบไห่ฉิงฉิงไหม ? “ เย่เชินหลินยืนขึ้น มองเขาด้วยความมีอำนาจ โม่เสี่ยวจุนก็ยืนขึ้น พูดออกมาอย่างเชิดหยิ่ง และเย็นชา : “ ไม่ ! “
“ ดีมาก ! “ เย่เชินหลินพูดจบ ตะโกนออกมา : “ มาคนหนึ่ง ! “
โม่เสี่ยวจุนฟังเย่เชินหลินที่กำลังสั่ง ทันใดนั้น เขาก็เข้าใกล้เขา หาวิธีจับเขาไว้ ฝีมือโม่เสี่ยวจุนในคนปกติ ยังถือว่าดี เขาคิด ถ้าเขาสามารถควบคุมเย่เชินหลินได้ โอบคอเขาไว้ ก็ไม่มีใครสามารถขังเขาไว้ที่นี่ได้แล้ว นี่เป็นวิธีเดียวที่เขาสามารถหนีไปได้
แต่เขาดูถูกฝีมือของเย่เชินหลินเกินไป เขาพึ่งจะเข้าใกล้เขา ก็โดนเขาที่เป็นฝ่ายมาจับเขาไว้
ชายเสื้อดำสองคนที่อยู่ข้างนอก ได้ยินคำสั่งของเย่เชินหลิน เข้ามา เย่เชินหลินสะบัดโม่เสี่ยวจุนไปทางชายทั้งสอง พูดออกมา : “ ตั้งแต่วันนี้เขาก็ต้องอยู่ที่นี่แล้ว ตอนไหนที่เขาคิดได้แล้ว พวกแกก็รายงานกับ พี่ฮุย ! “
เย่เชินหลินสั่งเสร็จ หลินต้าฮุยก็เข้ามา เขาสื่อสายตาให้เขา หลินต้าฮุยก็รีบไปค้นตัวของโม่เสี่ยวจุน นำมือถือของเขามา ให้กับเย่เชินหลิน
เขาดูมือถือเขา จากนั้นใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกงตัวเอง เดินไปข้างหน้า หลินต้าฮุยตามออกไป
“ เจ้านายเชิญครับ ! “ ชายเสื้อดำพูดพร้อมกัน หลังจากเย่เชินหลินออกมา ก็ได้สั่งกับหลินต้าฮุย : “ อาหารของเขาต้องเหมือนคนอื่นๆ สั่งไปว่าอย่าทำร้ายเขา แล้วอย่าปล่อยให้เขาหิว และก็ไม่ให้ทนหนาว “