สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 61อยากจะกอดเขา1

บทที่61อยากจะกอดเขา1
เธอโมโหแบบนั้นสายเกินไปแล้วความโกรธแค้นรุนแรงทำให้เธอไม่เสียดายอาลัยอาวรณ์ทั้งยังเดินไปอย่างไม่เกรงกลัวเลือกวิธีที่เถรตรงและได้ผลที่สุด
พรุ่งนี้ในมือของเธอก็จะมีรูปภาพมากมายของเซี่ยชีหรั่นและชายหนุ่มคนสนิทเธอจะต้องเชื่อฟังอย่างว่านอนสอนง่ายและก็ไม่กล้าเข้าใกล้เย่เชินหลินอีกแล้ว
มือของส้งซูหาวราวกับงูร้ายที่กำลังขยับมุ่งเข้ามาใกล้เซี่ยชีหรั่นทีละนิดทีละนิด
เธอร้องไม่ออกขยับไม่ได้ทำได้เพียงกะพริบตาปริบๆมองที่เขาถ่ายรูปทุกๆการกระทำของเธอเอาไว้การท่าทางของเขาทั้งน่ากลัวและโลภกระหาย
ทั่วทั้งร่างของเธอราวกับถูกโยนเข้าไปในอุโมงค์น้ำแข็งความรู้สึกสิ้นหวังปกคลุมไปทั่วเธอ
มีใครสามารถช่วยเธอได้บ้าง?จะมีใครช่วยเหลือเธอได้บ้าง?
ในตอนที่สิ้นหวังอย่างถึงที่สุดนั้นในหัวของเธอก็มีใบหน้าของเย่เชินหลินลอยออกมา
เย่เชินหลินเย่！เย่เชินหลิน！
นายไม่ได้ต้องการร่างกายของฉันมาโดยตลอดหรอ?ฉันจะยอมให้นายขอให้ไม่ให้ตายไปสภาพแบบนี้พอ
ฉันช่วยเธอจะต้องได้ยินเสียงเรียกหาของฉันช่วยฉันที！
ยังคงมีเพียงความคิดนี้เท่านั้นที่คงอยู่เธอจึงไม่ถึงกับสิ้นสติตายไปในทันที
ทว่าในใจของเธอกลับไม่เข้าใจอีกครั้งเย่เชินหลินช่วยเธอไว้ไม่ได้ใครก็ช่วยเธอเอาไว้ไม่ได้สักคน
ความบริสุทธิ์ของเธอทั้งผู้ชายคนนี้พยายามจะลงมือจัดการเธอตาของเขาแดงฉานเหมือนเลือดเหมือนกับเลือดของหมาป่าดุร้ายจ้องเขม็งมาที่เธอ
มือใหญ่ของเขายื่นมาทางร่างเธอ
ในตอนที่เธอสิ้นหวังที่สุดเสียงกดกริ่งประตูถี่ระรัวก็ดังขึ้นทำลายความเงียบลองของค่ำคืน
เสียงกดกริ่งประตูนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นเหมือนกับมีความหวังขึ้นมาทันทีการกระทำในมิส้งซูหาวก็หยุดลง
“ทำต่อไปฉันจะไปดูเอง！”เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงส้งหลิงหลิงดังมาจากประตูความอ่อนหวานน่ารักนั้นได้หายไปตั้งนานแล้วกลับเหลือเพียงธาตุแท้ที่ดุร้ายเหี้ยมโหด
ส้งซูหาวได้ยินคำสั่งของพี่สาวก็ยิ่งเร่งการกระทำในมือให้เร็วขึ้น
เขาใช้มือทั้งสองในการพยายามถอดกระโปรงของเซี่ยชีหรั่นออก
เขาเอามือออกจากปากของเธอเซี่ยชีหรั่นก็ร้องขอความช่วยเหลือสุดชีวิต“ช่วยด้วย！”
เธอกรีดร้องอย่างแรงทว่าเสียงกลับไม่ดังมีเพียงแค่คนในบ้านเท่านั้นที่ได้ยินเย่เชินหลินที่เดินไปในสวนก็คงจะไม่ได้ยินอยู่ดี
ส้งซูหาวปิดปากเธอไว้อีกครั้งเพิ่งจะปิดปากก็ได้ยินเสียงเรียกหวานๆของส้งหลิงหลิงดังมา
　　“เชินหลิน！คูณมาได้ยังไง？คุณรีบกลับไปเถอะวันนี้พวกเราเจอกันไม่ได้นะ”
นายหญิงส้งนายท่านส้งที่จริงแล้วก็ไม่ได้นอนหลับเสียงนี้ของส้งหลิงหลิงก็กำลังประกาศทุกๆคนว่าเย่เชินหลินมาแล้ว
ความหมายของเธอคือให้นายหญิงส้งนายท่านส้งมาทักทายเย่เชินหลินขณะเดียวกันก็ขอให้ส้งซูหาวรีบทำเวลา
“ฉันมาดูเธอ”
เย่เชินหลินเอ่ยอย่างเย็นชา
เทพลงมาโปรดจากฟ้าเย่เชินหลิงนั้นกลายเป็นผู้ช่วยชัวิตเซี่ยชีหรั่นไว้แล้ว
เธอที่กำลังตกอยู่ท่ามกลางความสิ้นหวังอันอัปยศทันใดนั้นก็เห็นความหวังเรี่ยวแรงในร่างกายก็ฟื้นคืนกลับมาไม่น้อย
ทว่าส้งซูหาวที่ได้ยินสัญญาณเตือนเป็นนัยก็ยิ่งโหดร้ายขึ้นการกระทำในมือก็รุนแรงมากขึ้น
　　“เชินหลินมาหรอ？ก็ไม่บอกล่วงหน้าสักหน่อยฉันกับป้าของเธอจะได้ต้อนรับดีๆ”ตอนที่รองประธานส้งออกมาต้อนรับก็พูดขึ้นอย่างเกรงใจ
“คุณลุงคุณป้ามารบกวนดึกขนาดนี้ขอโทษจริงๆครับ”
“เข้าใจเข้าใจจะหมั้นแล้วทั้งสองคนทำใจยากที่จะต้องตัวห่างไม่เหมือนปกติสินะ”คุณหญิงส้งหัวเราะพลันหน้าของส้งหลิงหลิงก็แดงขึ้นตะโกนกลับด้วยความเขินอาย“แม่！”
เย่เชินหลินยิ้มเต็มหน้าน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเกรงใจอยู่มากเอ่ยขึ้นเรียบๆ“ทำไมไม่เจอส้งซูหาวเลยคงไม่ได้แอบออกไปเที่ยวเล่นในคืนก่อนพี่สาวจะหมั้นหรอใช่ไหม?”
ส้งหลิงหลิงกำลังจะตอบก็ได้ยินเสียงตะโกนร้องด้วยความเจ็บปวดดังมาจากในห้องนั่งเล่นมือที่หยิบถ้วยชาของเย่เชินหลินแข็งที่
ท่าทางของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปได้ยินส้งหลิงหลิงบอกว่า“ไอ้เจ้าเด็กดื้อคนนั้นหลับไปแล้วปกติเรียกยังไงก็ไม่ตื่น”จากนั้นเขาก็รีบถาม“ได้ยินว่าเซี่ยชีหรั่นมาถึงที่นี่แล้วทำไมถึงไม่เจอเธอล่ะ?”
ครั้งนี้เป็นรอยยิ้มอ่อนของนายท่านส้งค่อยพูดขึ้นมา“เธอบอกว่าหลิงหลิงพามาให้เป็นน้องสาวใช่ไหม?เธฮหลับไปตั้งนานแล้ว”
เย่เชินหลินถือชาขึ้นก็กลับไปวางใหม่มองแค่ส้งหลิงหลิงแล้วพูดอย่างตั้งใจ“หลิงหลิงเธอช่วยฉันไปเรียกเธฮตื่นได้ไหม”
“นี่คงจะไม่ดีนะ?ทุกคนหลับหมดแล้ว”ส้งหลิงหลิงแย้งตอนนี้เธอสามารถต่อแต้มได้หนึ่งต่อหนึ่งแล้วรอน้องชายของเธอทำแผนสำเร็จแล้วปิดปากเซี่ยชีหรั่นแล้วต่อให้เรียกลงมาก็ไม่ต้องกลัวแล้ว
เย่เชินหลินขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจมีสีหน้าสงสัย
พออยู่ต่อหน้าว่าที่พ่อแม่ภรรยาแล้วเขาพูดอะไรก็ต้องไว้หน้าส้งหลิงหลิงบ้าง
เขากำลังจะพูดอีกครั้งแต่จะพูดต่อหน้านายหญิงส้งนายท่ายส้งก็พูดขึ้นอย่างนุ่มนวล“ผมต้องขอบคุณคุณลุงคุณป้าที่สอนผมกับหลินหลินดีขนาดนี้วันที่เธอไปอยู่บ้านตระกูลเย่ก็ปฏิบัติกับแม่ผมดีมากความเคยชินของแม่ผมเธอก็รู้ทุกอย่างแต่ว่าผู้หญิงคนนี้น่ะบางที่เพราะพรุ่งนี้เป็นวันที่พวกเราหมั้นกันคงจะตื่นเต้นเลยลืมไปแม่ของผมไม่ได้เอาชุดให้เธอก็เลยนอนไม่หลับน่ะครับ”
สายตาของเขาหันกลับมาที่ส้งหลิงหลิงเพิ่มน้ำเสียงขึ้นด้วย“แม่ขอฉันสุขภาพไม่ดีฉันห่วงจริงว่าถ้าเธอนอนไม่หลับพรุ่งนี้คงไม่มีสติเรี่ยวแรงดังนั้นดึกขนาดนี้ยังจะยืนยันให้มารับเซี่ยชีหรั่นหลิงหลิงอย่าเสียเวลาเลย！”
คนตระกูลส้งต่างก็รู้ว่าเย่เชินหลินกำลังโกหกแต่เมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นลูกกตัญญูแล้วก็ยิ่งไม่สะดวกที่จะเปิดเผย
หากครั้งนี้ส้งหลิงหลิงไม่รีบให้เรียกเซี่ยชีหรั่นออกมานั่นก็หมายความว่าเธอไม่ได้สนใจในสุขภาพร่างกายของแม่เขา