สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 622 สาวใช้ตัวแสบ 526

ตอนที่ 622 สาวใช้ตัวแสบ 526
“คุณใช้หัวของคุณคิดสิ ถ้าไม่ใช่ผมแล้วจะใครบ้าง”
เยว่มู่หลานคิดไม่ออกจริงๆ ถ้าเป็นตระกูลส้ง เธอจะไม่มีทางเชื่อ รองประธานส้งมักจะขี้อายและระมัดระวังตัว ไม่น่ามีการกระทำที่ยิ่งใหญ่และชัดเจนเช่นนี้
เมื่อเห็นว่าคุณนายกำลังคิดอะไรอยู่ จงหวีฉวนกล่าวอย่างไม่อดทน ” สายตาสั้นจริงๆ!”
“เอาล่ะ ตราบใดที่คุณมีความรู้ดี แล้วตอนนี้หยุนซางไปไหน”
“คุณก็รู้ว่า ยังมาถามผมอีก ผมหัวไม่ดีเหมือนคุณนี่ ไม่ใช่เพราะจะไปหาเด็กนั่นเหรอ ไม่งั้นผมจะรั้งคุณไว้ทำไม”
เยว่มู่หลานยังเดาว่าจงหยุนซางต้องไปพบเย่เชินหลิน เธอรู้สึกเป็นห่วงเขา
“เธอพูดเกี่ยวกับส้งหลิงหลิงมี อะไรหรือ?” เยว่มู่หลานถาม
“คุณนี่ ไม่รู้ว่าวันๆคุณกำลังคิดอะไรอยู่ อ่านหนังสือพิมพ์ก็รู้แล้ว!” จงหวีฉวนโยนหนังสือพิมพ์ตรงหน้า เยว่มู่หลานเธอหยิบมันขึ้นมาดูจากนั้นเธอก็รู้ว่าส้งหลิงหลิงมาถึงบ้านพักตระกูลเย่แล้ว
“นั่นหมายความว่าวิธีการของคุณยังมีประโยชน์ เย่เชินหลินพาส้งหลิงหลิงมาไว้ในบ้านพัก ฉันกลัวว่าลูกสาวของคุณจะทนไม่ได้อีกต่อไป”
“ลูกสาวของฉันที่ไหน” จงหวีฉวนขมวดคิ้วราวกับว่าเขาไม่ต้องการพูดถึงเซี่ยชีหรั่นเลย เยว่มู่หลานยิ้มแปลกๆ
“เดิมทีก็เป็นลูกสาวของคุณ คุณไม่จำเป็นต้องปฏิเสธที่จะพูดถึงเธอหรอก”
ในเวลานี้มันเป็นหนามในหัวใจของ เยว่มู่หลานเธออดไม่ได้ที่จะเอ่ยถึงมัน
คิ้วของจงหวีฉวนขมวดแน่นมากขึ้นและเขาก็พูดอย่างไม่อดทน “เอาล่ะๆ พูดถึงหยุนซางเถอะ พูดไปถึงไหนแล้ว นี่สรุปเป็นห่วงหยุนซางรึเปล่า?”
แม้ว่าพฤติกรรมของจงหยุนซางจะทำให้จงหวีฉวนโกรธ แต่เขาก็มองไปที่ลูกสาวที่โตแล้วและความโกรธก็หายไปในชั่วขณะหนึ่ง
“พูดถึงหยุนซางสิ ใครจะอยากพูดถึงสุนัขจิ้งจอกตัวนั้น” เยว่มู่หลานพึมพำ สีหน้าของจงหวีฉวนขรึมลงอีกครั้ง จากนั้นก็กระแอมในลำคอและพูดว่า “มีอีกอย่างหนึ่ง คุณไม่รู้ ฉันจะจัดให้เซี่ยชีหรั่นและไห่ลี่หมินอยู่ด้วยกันและทั้งสองคนจะออกเดินทางในวันนี้”
เมื่อได้ยินข่าวนี้เยว่มู่หลานก็เลิกคิ้ว “จริงเหรอ เยี่ยมมาก ในเมื่อเป็นแบบนี้ คุณควรรีบหาวิธีกำจัดลูกของส้งหลิงหลิงออกไป คุณปล่อยให้หยุนชางเป็นแม่เลี้ยงไม่ได้”
จงหวีฉวนหยิบบุหรี่ออกมาจุดไฟและพ่นบุหรี่ใส่เยว่มู่หลานโดยไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน เขาต้องการทำให้เยว่มู่หลานกังวลและบอกให้เธอรู้ว่าเธอต้องไว้วางใจเขาเพื่อทำให้ลูกมีความสุข
เวลานี้เขายังคงต้องพึ่งพาตระกูลเยว่ แม้ว่าเยว่มู่หลานจะให้ครอบครัวของเธอสนับสนุนจงหวีฉวน แต่ในท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นเรื่องที่ดีเช่นกัน แต่จงหวีฉวนไม่ชอบอยู่เฉยๆมากเกินไป
“คุณกำลังทำอะไร ฉันยังต้องขอให้คุณทำด้วยเหรอ คุณจะทำไม่ทำ ลูกสาวก็ไม่ใช่ของฉันคนเดียวนะ!” เยว่มู่หลานยังคงรู้จักจงหวีฉวนดี จึงไม่ยอมให้เขาได้ใจง่ายๆ
จงหวีฉวนยิ้มอย่างมืดมนหยุดพูดและสูบบุหรี่ต่อไป
ในที่สุดเยว่มู่หลานก็กังวลมากกว่าเขาและในที่สุดก็พูดอย่างไม่อดทนว่า “อยากให้ครอบครัวของฉันช่วยไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่ช่วยคุณแล้วจะช่วยใคร?”
เพียงแค่นั้นจงหวีฉวนก็ดับควันและค่อยๆพูดว่า “มีคนของฉันอยู่ในตระกูลเย่ ดังนั้นเธอจึงไม่มีลูกได้มันง่ายมาก แต่ฉันไม่รีบร้อน ฉันต้องดูว่าหยุนซางต้องการอะไร ถ้าเธอยืนยันที่จะไม่คุยกับเย่เชินหลิน จะต้องจัดการตรงนี้ก่อน”
“ยังต้องรออีกเหรอ เจ็ดเดือนแล้วนี่ รออีกหน่อยเดี๋ยวก็คลอดแล้วนี่”
“ยังอีกสองเดือน ไม่เร็วขนาดนั้น อย่าเสียงดังสิ กำลังใช้สมาธิ”
……
จงหยุนซางไปที่คฤหาสน์ของตระกูลเย่ เย่เชินหลินรู้สึกขอบคุณมากสำหรับสิ่งที่จงหยุนซางทำครั้งสุดท้าย ดังนั้นเมื่อพ่อบ้านแจ้งว่า จงหยุนซางกำลังจะมา เขาก็สั่งให้เขาเชิญจงหยุนซางเข้ามาทันที
ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องนอนของเย่เชินหลิน ดวงตาของจงหยุนซางก็สบกับบาดแผลของเขา
โดยที่ไม่มีใครอยู่ เธอกระซิบว่า “ฉันขอโทษ ฉันได้บอกพ่อของฉันไปแล้วว่าให้เขาหยุดทำให้คุณลำบากรวมถึงชีหรั่นด้วย แต่เขาไม่ฟังและฉันก็ช่วยไม่ได้จริงๆ วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อพูดอะไรกับคุณ ฉันกำลังจะไปต่างประเทศ เมื่อพวกเขาเข้าใจว่าเราไม่มีทางเป็นไปได้พวกเขาก็คงจะหยุดทำสิ่งที่ไร้ความหมาย”
เพราะเธอชอบเขา เธอจึงถูกบังคับให้ออกจากบ้านเกิดของเธอ แม้ว่าเย่เชินหลินจะไม่ชอบเธอ แต่เขาก็ไม่สามารถทนดูเธอทำมันได้
ยิ่งไปกว่านั้นเหตุการณ์ในวันนี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยจงหวีฉวนแน่นอน แต่เขาจะไม่บอกจงหยุนซาง
“ไม่จำเป็น หยุนซาง คุณอยากทำอะไรก็ทำ” เขาปลอบเธอเบาๆ จงหยุนซางส่ายหัวและกล่าวว่า “ไม่จำเป็นต้องปลอบฉันหรอก ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะซื้อตั๋วคืนนี้และพยายามจะไปภายในพรุ่งนี้ให้ได้”
“ลาก่อน เย่เชินหลิน ฉันขอโทษจริงๆ ฉันทำให้คุณมีปัญหามากเกินไป” หลังจากที่จงหยุนซางพูดจบ เธออยากจะหันหลังกลับจากไป คิดถึงเรื่องนี้แต่เธอก็ไม่ได้ขยับ แต่ถามเย่เชินหลินว่า “ชีหรั่นอยู่ที่ไหน คุณหมายความว่าอย่างไรที่พาส้งหลิงหลิงมาที่นี่ ตอนนี้ฉันไม่เข้าใจจริงๆ เธอเป็นน้องสาวของฉัน คุณต้องปฏิบัติต่อเธออย่างดี ฉันเห็นว่าคุณรักเธอ ในเมื่อรักกันก็ต้องอยู่ด้วยกัน อย่าทำร้ายเธอเพราะคนไม่สำคัญ”