สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 625 สาวใช้ตัวแสบ 529

ตอนที่ 625 สาวใช้ตัวแสบ 529
มีกลิ่นหอมจางๆจากในถุงช้อปปิ้งซึ่งเป็นกลิ่นหอมสบายมาก
“นี่มันอะไรเหรอ?” เซี่ยชีหรั่นถาม
“มันคือไม้กฤษณาที่คุณเย่สั่งให้เตรียมไว้ให้คุณ กลิ่นหอมดีมากเลยใช่ไหม ผมเกือบจะหลับหลังจากได้กลิ่นมันในรถแน่ะ” ไห่ลี่หมินพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
เขาเดินเข้าไปวางกระถางธูปและวางไม้กฤษณาบนโต๊ะของโรงแรม
เซี่ยชีหรั่นมองไปที่เขาอย่างซึ้งใจและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ถ้าเกรงใจเกินไปก็จะทำให้เขาเจ็บปวดอย่างแน่นอน หลังจากคิดเรื่องนี้เธอก็กระซิบและพูดด้วยความจริงใจว่า “ขอบคุณ ดูสิคุณไม่ได้นอนเลยตลอดเที่ยงเพราะต้องไปซื้อของให้ฉัน”
ไห่ลี่หมินกางมือออกอย่างไม่แยแสและกล่าวว่า “ผู้ชายงีบตอนเที่ยง มีเพียงเย่เชินหลินที่ร่างกายอ่อนแอเท่านั้นถึงต้องงีบ”
เขาอาจจะเคยล้อเล่นกับเย่เชินหลินแบบนี้ เขาบอกว่าเขาร่างกายอ่อนแอมันอาจไม่มีความหมายแฝงอื่นใด แต่ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นก็แดงขึ้นมาทันที
ไห่ลี่หมินครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ รู้สึกว่าสิ่งที่พูดนั้นอาจมีนัยยะอื่นวำหรับเธอ เขาจึงรู้สึกอายขึ้นมา รีบเอ่ยว่า “ไปกันเถอะ ไปรับแสงแดดกัน จริงๆแล้วผมพาผู้หญิงสวยมาถึงไหหลำแล้ว จะไปพูดถึงผู้ชายคนอื่นทำไมกัน”
เกือบทั้งบ่ายที่ใช้เวลาอยู่ที่ชายหาด ไห่ลี่หมินรู้ว่านิสัยของเซี่ยชีหรั่นไม่ชอบทำกิจกรรมที่มีเสียงดัง เขาจึงพาเธอไปเดินเล่นที่ชายหาด
ทรายนุ่มละเอียดเมื่อสัมผัสลงบนเท้าของเธอ นุ่มและลื่น ก่อนที่เธอจะรู้ตัวหัวใจของเซี่ยชีหรั่นดูเหมือนจะสัมผัสได้ด้วยพลังอันอ่อนโยน เธอค่อยๆลืมความกังวลบางอย่างไป
ไห่ลี่หมินเดินตามเธอไปอย่างอ่อนโยน เธอไม่พูดแต่เขาไม่รำคาญสักนิด แค่เดินตามไปอย่างเงียบๆ
บางครั้งเขาจะนั่งลงและดูเธอเดินคนเดียว
บางทีอาจเพราะเดินเป็นเวลานานและใช้พลังงานมากเกินไป เซี่ยชีหรั่นจึงกินอาหารเย็นมากกว่าปกติ
เมื่อกำลังจะเข้านอนไห่ลี่หมินมาช่วยเซี่ยชีหรั่นจุดไม้กฤษณา แต่เซี่ยชีหรั่นไม่ได้พูดอะไรกับเขามากนัก ยังไงก็เป็นเวลากลางคืนแล้วและพวกเขาอยู่ห้องเดียวกันก็ไม่ดี
ไห่ลี่หมินเองก็รู้จุดนี้ดี เขารีบออกไปหลังจากจุดไฟที่เทียนแล้ว
“พักผ่อนนะครับ เขาหวังว่าคุณจะนอนหลับได้จนถึงเช้า” เมื่อเขาเดินไปที่ประตู คำพูดของไห่ลี่หมินก็ดังขึ้นมา เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจในใจอีกครั้ง หวังว่าจะได้เห็นเขาพบผู้หญิงที่รักเขาเร็วๆนี้
ประมาณสี่ทุ่มโทรศัพท์มือถือของเซี่ยชีหรั่นดังขึ้น เสียงเรียกเข้าพิเศษที่เป็นของเย่เชินหลิน เธอหยิบมันขึ้นมาทันที
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เป็นความเงียบ เธอรู้ว่าเขาอาจจะพูดไม่สะดวก แต่เขาอยากได้ยินเสียงของเธอ
“หลิน ฉันอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว กำลังนอนอยู่บนเตียง วันนี้ประธานไห่ซื้อไม้กฤษณามาให้ด้วย เขาช่วยฉันจุดไฟแล้วเขาก็กลับไป”
เซี่ยชีหรั่นพูดถึงไห่ลี่หมิน ตั้งใจเรียกเขาว่าประธานไห่
ไห่ลี่หมินคนนั้นสง่างามมาก แม้ว่าเขาจะไม่สง่างามเท่าหลี่เหอไท้ แต่เขาก็เป็นนักรักอย่างแน่นอน
ไปช่วยเธอจุดไฟในตอนกลางคืน แต่โชคดีที่เสร็จแล้วออกไป
“หลิน เราไปเที่ยวทะเลกันบ่ายนี้ ไม่ได้ทำอะไร แค่เดินเล่นที่ชายหาดด้วยกัน”
เย่เชินหลินขมวดคิ้วอีกครั้ง ไม่ได้ทำอะไร เดินด้วยกันที่ชายหาดนี่ไม่โรแมนติกพออีกเหรอ?
ยัยตัวเล็ก รอให้ผ่านช่วงนี้ไปก่อนเถอะ ผมจะพาคุณไปไหหลำอีกรอบ แล้วชดเชยช่วงเวลานี้ให้หมด ผมจะสวีทกับคุณที่ชายหาดจนคุณต้องร้องขอชีวิต รับประกันเลยว่าเมื่อถึงเวลานั้น คุณจะลืมเรื่องที่ไปชายหาดกับผู้ชายคนนั้นไปหมดเลย
เขาอยากฟังสิ่งที่เธอพูดและสิ่งที่เธอทำ เขารู้สึกอึดอัดหลังจากได้ยินว่าเธอและไห่ลี่หมินทำอะไรกันบ้าง ในขณะเดียวกันเขาก็ลังเลที่จะวางสาย จึงฟังเธอเงียบๆ
เซี่ยชีหรั่นดูเหมือนจะพูดถึงบันทึกการเดินทาง เธอบอกทุกอย่างเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เธอทำ ตั้งแต่ออกเดินทางในตอนเช้าจนกระทั่งเธอนอนบนเตียง
กลัวว่าเขาจะเป็นห่วงเธอและยังคงอารมณ์ไม่ดี ดังนั้นเธอจึงพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าฟัง แต่ยิ่งใครบางคนก็ยิ่งอิจฉาและอึดอัดมากขึ้น รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีความสุขกับไห่ลี่หมินเหลือเกิน
ตอนนี้เขาอยากบินไปหาเธอจริงๆ กอดเธอไว้แน่นๆ และห้ามไม่ให้ไห่ลี่หมินเห็นเธออีก น่าเสียดายที่เขายังเป็น”คนเจ็บ” และไม่สามารถทำเช่นนั้นได้
“หลิน คุณไม่สะดวกจะคุยกับฉันใช่มั้ยคะ ฉันก็อยากฟังคุณเหมือนกัน ฉันคิดถึงคุณ” เสียงทุ้มนุ่มของเธอกระแทกใจเขา โทรศัพท์ถูกเขากำแน่นโดยไม่รู้ตัว
“ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่บอกว่าคิดถึงฉัน ฉันก็รู้ว่าคุณคิดถึงฉัน ฉันรู้สึกได้”
จากนั้นจิตใจของเย่เชินหลินก็นึกถึงเพลงที่เธอร้องในเช้าวันนั้น ฝูงชนแน่นขนัดฉันยังสัมผัสได้ถึงเธอ… เขายังรู้สึกได้ถึงความคิดถึงของเธอ
ในที่สุดก็วางสาย ข้อความของเย่เชินหลินก็มาถึงในไม่ช้า มีเพียงสามคำ: ผมคิดถึงคุณ
เซี่ยชีหรั่นอ่านคำสามคำนี้กี่ครั้งจนกระทั่งน้ำตาคลอเบ้าและไหลลงเงียบๆ
ไห่ลี่หมินอยู่อีกห้องหนึ่ง มีคนโทรมารายงานเขา หลังจากวางโทรศัพท์เขาก็ครุ่นคิดสักพักและโทรหาจงหยุนซาง