สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 643 สาวใช้ตัวแสบ 547

ตอนที่ 643 สาวใช้ตัวแสบ 547
สุภาษิตกล่าวไว้ว่าหากสุนัขร้อนใจก็จะกระโดดกำแพง การที่ส้งหลิงหลิงบีบบังคับเซียวเสี่ยวลี่เช่นนี้ ภายในใจของเธอนั้นก็กำลังคาดเดาว่าเมื่อถึงเวลานั้น เธอจะติดต่อขอความช่วยเหลือโดยตรงจาก เย่เชินหลินหรือไม่？
ดีที่เธอนั้นไม่มีเบอร์ติดต่อเย่เชินหลิน เย่เชินหลินก็ไม่ออกไปข้างนอก หากเธอต้องการที่จะบอกความลับนี้ก็คงจะยากหน่อย
การที่วันนี้เธอข่มขู่หล่อน ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นเพียงการขู่เท่านั้น เพราะเธอก็เป็นเพียงหญิงท้องแก่คนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์เท่านั้น หากเธอจะทำร้ายพ่อแม่ของเซียวเสี่ยวลี่จริงมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ในขณะที่เธอคิดเรื่องนี้ได้ เซียวเสี่ยวลี่ก็คิดเรื่องนี้ได้เช่นกัน เธอคิดว่าหากเธอไปพึงพอเย่เชินหลินจริงๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเย่เชินหลินจะปฏิบัติต่อเธออย่างไร ทางที่ดีควรที่จะดูสถานการณ์อย่างเงียบๆไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน
……
หลังจากนั้นสองสามวัน จงหยุนซางก็กลับมาจากต่างประเทศ เยว่มู่หลานก็ได้ทำอาหารไว้รอต้อนรับลูกสาวอย่างเต็มที่ ใบหน้าของจงหวีฉวนก็เต็มไปด้วยความอิ่มเอิบใจ
ก่อนที่จงหยุนซางจะเดินทางไปต่างประเทศ เธอได้พูดข้อความต่างๆนานาที่ทำให้จงหวีฉวนนั้นโกรธ ภายในใจของเธอนั้นก็รู้สึกละอายใจไม่น้อยกับการกระทำของตน เธอรู้ว่าสิ่งที่พ่อเธอนั้นทำก็เพื่อเธอ เพียงแต่ว่าเธอนั้นไม่ชอบวิธีการที่พ่อเธอทำก็เท่านั้น
“พ่อคะ ลูกขอโทษนะคะ！ คราวที่แล้วลูกพูดจาเกินไปหน่อย ทำให้พ่อต้องเสียใจ หลังจากที่ลูกออกจากอ้อมอกของท่าน ถึงได้เข้าใจว่าคนที่ดีต่อลูกที่สุดก็คือพ่อ”จงหยุนซางพูดความรู้สึกลึกๆของตนออกมา จากนั้นก็ยกแก้วเหล้าที่อยู่เบื้องหน้าของตนขึ้น คารวะท่านพ่อ คารวะท่านแม่
จงหวีฉวนรู้สึกพึงพอใจกับคำขอโทษของลูกสาว เยว่มู่หลานก็ดีใจเช่นเดียวกัน
เมื่อทั้งสามคนดื่มเหล้าแล้ว เยว่มู่หลานก็ใช้โอกาสนี้พูดขึ้นว่า：“ลูกรักของแม่ ต่อไปอย่าหนีไปต่างประเทศอีกนะ ลูกดูสิลูกจากไปหนึ่งเดือนแม่ผอมลงแค่ไหน ในเมื่อลูกชอบเย่เชินหลิน ก็ให้พ่อของลูกเป็นคนจัดการเถอะ เรื่องของลู กลูกวางใจได้ พวกเราจะหาวิธีเอง ”
จงหยุนซางก็ดื่มไวน์แดงของตนอีกครึ่งแก้ว ใบหน้าของเธอเริ่มแดง เธอยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า：“แม้ว่าลูกอยากที่จะใช้ชีวิตกับเย่เชินหลิน แต่ว่าเขานั้นไม่เต็มใจ แล้วไหนจะเด็กคนนั้นอีก จะทำยังไงได้ล่ะคะ？หากส้งหลิงหลิงไม่ระวังแล้วเกิดอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันขึ้น ลูกสามารถยอมรับได้ แต่ถ้าหากว่าพ่อกับแม่คิดที่จะหาวิธีทำให้เธอต้องแท้งลูกแล้วล่ะก็เกรงว่าลูกคงไม่สามารถยอมรับได้ เพราะนั้นก็คือหนึ่งชีวิต ลูกทำใจไม่ได้”
จงหวีฉวนและเยว่มู่หลานทั้งสองนั้นประสานสายตากัน จากนั้นจงหวีฉวนก็หัวเราะ และคีบอาหารให้กับลูกสาว พูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า：“เรื่องๆนี้หยุนซางของพวกเรานั้นพูดได้ถูกต้อง ถ้าเช่นนี้ก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ”
จงหยุนซางนั้นเข้าใจพ่อของเธอเป็นอย่างดี เธอรู้ว่าการที่พ่อของเธอพูดขึ้นว่าปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติก็พูดไปเช่นนั้น ลับหลังพ่อของเธอจะต้องไปหาวิธีจัดการกับลูกของส้งหลิงหลิงอย่างแน่นอน
หลายวันมานี้ จงหยุนซางก็คิดได้แล้วว่า เธอยอมรับว่าเธอนั้นไม่ใช่คนเลว แต่เธอก็ไม่ใช่คนดีจนไร้ขอบเขต เธอต้องการทำเพื่อความสุขของคนที่เธอรับกับน้องสาวของเธอ ถึงยอมโกหกและหลอกใช้พ่อของเธอในครั้งนี้
เป็นเพราะว่าพ่อของเธอลงมือทำให้พวกเขาทั้งสองต้องแยกจากกัน และด้วยเหตุผลนี้เองที่พ่อของเธอจะต้องเป็นคนทำลายอุปสรรคของเขาทั้งสองทิ้ง
จงหวีฉวนคิดว่าจิตใจของลูกสาวจะเหมือนกับตน อย่ามองแต่ภายนอกว่าจะอะไรก็ได้ หากถึงเวลาจำเป็นจริงๆ เธอก็คงจะเป็นเหมือนเขาที่จะเลือกให้ตนเองมีชีวิตที่ดี นี่คือสิ่งที่เขาเรียกว่าคนไม่รักตัวเอง ฟ้าดินประหัตประหาร ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สงสัยแรงจูงใจของจงหยุนซาง
จงหวีฉวนและคนรักรวมทั้งลูกสาวก็พูดคุยกันเรื่องสัพเพเหระ ว่าหยุนซางนั้นไปที่ไหนมาบ้าง ไปประเทศไหนมาแล้ว ชีวิตความเป็นอยู่และขนบธรรมเนียมของคนในพื้นที่นั้นเป็นอย่างไรบ้าง
ตอนกลางวัน เมื่อถึงเวลาที่จงหยุนซางพักผ่อน เขาก็รีบร้อนหยิบเอกสารและออกจากบ้านไป
เรื่องของลูกสาวถือเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดของจงหวีฉวน เมื่อจัดการเรียบร้อย ภรรยาของเขาถึงจะยอมให้ทางบ้านช่วยเหลือเขาอย่างสุดใจ
ในขณะเดียวกัน เขาก็ต้องการที่จะบีบให้เย่เชินหลินจนมุม เพื่อที่จะระบายความแค้นของตนออกมา
และแน่นอนว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะจัดการกับเย่เชินหลิน ช่วงเวลานี้สิ่งที่เขาต้องทำเป็นอันดับแรกก็คือจัดการลูกในท้องของส้งหลิงหลิงให้สิ้นซากเสียก่อน เมื่อไม่มีเด็กคนนั้นแล้ว เย่เชินหลินก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับส้งหลิงหลิงอีกต่อไป เมื่อถึงเวลานั้นเขาค่อยจับคู่ให้กับลูกสาวของเขา เพราะเขาให้อยากให้ลูกสาวของตนต้องถูกครหาว่าเป็นมือที่สาม
จงหวีฉวนตรงไปที่บ้านของรองประธานส้ง ทุกครั้งที่เขาไปนั้นก็ไม่เคยจะมีเรื่องดีเลย ดังนั้นรองประธานส้งจึงแสยะยิ้มต้อนรับ
นายหญิงส้งก็กลัวว่าเขานั้นจะมาพร้อมกับเรื่องไม่ดี เธอนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกและไม่อยากแม้แต่ที่จะขยับตัว
“นายท่านส้ง ไปกันเถอะ เราไปห้องหนังสือกัน ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณเป็นการส่วนตัว ”ในเมื่อเขาพูดออกมาเช่นนี้แล้ว รองประธานส้งก็ไม่ทำอะไรไม่ได้ และคงไม่สามารถที่จะหลบหลีกได้ ทำได้เพียงไปห้องหนังสือกับเขา
หลังจากที่รองประธานส้งปิดประตูห้องหนังสือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จงหวีฉวนก็โยนเอกสารที่เขาถือมาให้กับรองประธานส้ง และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกว่า：“นายท่านส้ง หลายปีมานี้ ไม่ว่าคุณจะทำเรื่องอะไร ผมก็คอยปกป้องคุณมาโดยตลอด คุณก็รู้อยู่แก่ใจ คุณดูสิ หากครั้งนี้ผมอยากที่จะปกป้องคุณ ก็คงจะไม่ใช่เรื่องง่าย！”
หน้าผากของรองประธานส้งอยู่ดีๆก็เต็มไปด้วยเหงื่อ ในใจก็คิดว่าแย่แล้ว แต่ก็พยายามบังคับให้ตนเองนั้นมีสติ และหยิบเอกสารขึ้นมาดู
เมื่อเปิดดู เขาก็ตกตะลึง เพราะล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่เขาทำผิดร้ายแรงทั้งหมด
ดูเหมือนว่า จิ้งจอกเฒ่าจงนั้นจับตามองดูเขามานานแล้ว
เขารู้ดีว่าหากเขาไม่คิดที่จะปกป้องเขาแล้วล่ะก็ เขาก็คงไม่มาหาเขาที่บ้านอย่างแน่นอน ในเมื่อเขามาแล้ว แสดงว่าเขาจะต้องมีวิธี แม้ว่าสุดท้ายแล้วเรื่องนี้จะอยู่ในกำมือเขาก็ตาม