สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 647 สาวใช้ตัวแสบ 551

ตอนที่ 647สาวใช้ตัวแสบ 551
ไห่ลี่หมินเก่งขนานนั้นถ้าเกิดดึงดูดเธอจริงๆ เขาเชื่อว่าหลินหลิงต้องชอบไห่ลี่หมินมากกว่าชอบเขาแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ก็คงเป็นแฮปปี้เอนดิ้งของทุกคนเลย
นี่เย่เชินหลินอธิบายกับเธอหรือ！หลินหลิงรู้สึกซาบซึ้งมาก เธอก็พอจะเข้าใจได้ด้วยตัวเองว่าหลังจากเกิดเรื่องครั้งที่แล้ว
เย่เชินหลินปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนแต่ก่อน
เขาคงรู้สึกผิดต่อเธอแหละมั้ง อันที่จริงเรื่องของเธอกับไห่ลี่หมินโทษเย่เชินหลินก็ไม่ได้ เธอคงพูดได้แค่ว่าเป็นความผิดพลาดเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับบุคคลอื่น
“ค่ะ คุณเย่ ฉันจะเตรียมให้ดี จากนี้ไปที่เมืองซิ่วเจียง ถ้าหากต้องการอ้อมไปไม่ให้คนรู้ละก็ คุณสามารถบอกกับคนอื่นได้ว่าคุณจะไปเมืองไห่”หลินหลิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นการเป็นงาน
พูดถึงคำว่าไห่ใจของหลินหลิงก็ล่องลอยอีกครั้ง
มีเรื่องบางอย่างที่เธอไม่ได้สง่างามอย่างที่ตัวเองคิด เธอหมกมุ่นทั้งคืน เธอเสียหายทั้งร่างกายและจิตใจ แต่เธอกลับลืมไม่ลง
หลายๆครั้งในความฝัน ถูกทาบทับไว้ใต้ร่างของชายคนนั้นฉากการกระทำที่ดุร้ายวนซ้ำมาอีกครั้งเธอมักจะตื่นขึ้นมาด้วยน้ำตา ความรู้สึกอับจนหนทางนั้นทำให้เธอเจ็บปวดอย่างไร้ที่พึ่งพิง โดยปกติเธอจะรู้อยู่แล้วว่าเย่เชินหลินอยู่ที่ไหนแต่ก่อนเขากับไห่ลี่หมินมักจะไปตกปลาที่เมืองซิ่วเจียงบ่อยๆ เธอคิดว่าไม่แน่ครั้งนี้เย่เชินหลินอาจจะไปเจอกับไห่ลี่หมินก็ได้ และไห่ลี่หมินก็อยู่ด้วยกันกับเซี่ยชีหรั่นคนนอกมักจะคิดว่าพวกเขาคบกัน ในฐานะที่เธอเป็นผู้ช่วยที่ใกล้ชิดกับเย่เชินหลินที่สุด แน่นอนว่าเธอรู้ดีอยู่แล้วว่าพวกเขาแค่เล่นละครเท่านั้น
ดูเหมือนว่าบางทีพวกเขาคงต้องการหนึ่งคนเพื่อลดความสนใจของทุกคนลง ในขณะเดียวกันเขาคงจะมีความตั้งใจที่จะจับคู่ให้ด้วยมั้ง?
เดิมทีหลินหลิงเป็นคนที่สามารถปฏิเสธคนอื่นได้ แต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงไม่ปฏิเสธไป บางทีเธอคงอยากไปเผชิญหน้ากับไห่ลี่หมิน การเผชิญหน้ากันโดยตรงคงลืมความทุกข์ใจได้ไวกว่าการหลบหน้า
“ขอบคุณ”เย่เชินหลินพูดสองคำนี้ออกมาอย่างจริงใจ เขาไม่ชอบพูดเรื่องที่รู้สึกผิดกับคนอื่น เขาพูดไม่ออก แต่ว่าในใจของเขารู้สึกผิดต่อหลินหลิงมากจริงๆ แต่ก็ขอบคุณมากเช่นกัน พูดกันตามเหตุผลคือหลินหลิงเจอเหตุการณ์แบบนี้ เธออาจจะลาออกก็ได้ แต่เธอกลับไม่ลาออก เธอเลือกที่จะอยู่ต่อ และช่วยเหลือเขาต่อไป
เขารู้ว่าในใจของเธอยังลืมความรักที่มีให้เขาไม่ได้
ก่อนที่จะรู้จักกับเซี่ยชีหรั่น เขาไม่รู้ว่าความรักที่แท้จริงคืออะไร เขาเคยโดนหลินเสี่ยวหรั่นหลอก เขาจึงเปลี่ยนเป็นเย็นชาตั้งแต่ตอนนั้นมา เขารู้ตั้งนานแล้วว่าหลินหลิงชอบเขา เขาตอบแทนความชอบของเธอที่มีต่อเขาด้วยท่าทีที่เย็นชา
ในตอนที่เขาคิดถึงเซี่ยชีหรั่น เขาถึงได้เข้าใจว่าการคิดถึงใครสักคนใจมันทรมานอย่างงี้นี้เอง ดังนั้นเขาในตอนนี้จึงมองปัญหาในมุมมองที่ต่างออกไปจากเดิมแล้ว
นัยตาของหลินหลิงมีน้ำตาเอ่อคลอ และจบบทสนทนาลงอย่างเงียบๆ
เวลาอาหารเย็น เย่เชินหลินได้บอกกับส้งหลิงหลิงบนโต๊ะอาหารว่า “พรุ่งนี้ผมจะไปทำงานที่เมืองไห่ คุณก็ดูแลตัวเองดีๆ ถ้าต้องการอะไร บอกกับพ่อบ้านก็ได้ แน่นอนว่าทางที่ดีอย่าเที่ยวไปไหนมาไหน ท้องคุณใหญ่ขนานนี้แล้ว คลอดได้ทุกเมื่อ ถ้าเกิดว่าไปเจ็บคลอดที่อื่น เดี๋ยวจะเป็นอันตราย ”
“เชินหลิน คุณจะไปเมืองไห่หรือคะ?ไปนานแค่ไหน ?ถ้าคุณไม่อยู่ฉันกลัวนะคะ”ส้งหลิงหลิงถามอย่างกังวลใจ เย่เชินหลินดูออกว่าเธอกลัวบางอย่างอยู่ ส่วนเรื่องที่ว่าเธอกลัวอะไร ในใจของเธอหน้าจะรู้ดีที่สุด เมื่อสองวันก่อนนายหญิงส้งกับเซียวเสี่ยวลี่มาที่นี่ เธอพูดอย่างมีลับลมคมในกับเซียวเสี่ยวลี่ที่สวนดอกไม้ แม้จะคุยกันอย่างหลบๆซ่อนๆ เขาไม่รู้ว่าพวกเธอคุยอะไรกัน แต่ก็พอจะเดาได้ว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ แต่ก่อนเธอเคยทำอะไรไว้ คงจะให้เซียวเสี่ยวลี่ไปกลบเรื่องที่เคยทำให้แหละ
เด็กจะคลอดแล้วเธอต้องกลัวเรื่องอะไรสักอย่างเปิดโปงออกมาแน่ ต่อไปเขาจะไม่ทำดีกับเธอและไล่เธอออกไปส้งหลิงหลิง อันที่จริงเธอกลบเรื่องพวกนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว ต่อให้เรื่องอื่นๆจะไม่ถูกเปิดโปง เด็กคลอดออกมา เขาก็ไม่มีทางให้เด็กได้สัมผัสกับเธอแน่ แม่แบบเธอ เมื่อเธอไม่ใช่คนเลี้ยงเด็ก นั้นก็คือผลดีต่อเด็ก
“คนเยอะขนานนี้ กลัวอะไร เด็กเป็นคนตระกูลเย่ ผมจะจัดการทุกอย่างเอง จะไม่ให้ใครมาทำให้คุณกับลูกต้องเดือดร้อน”เย่เชินหลินพูดอย่างอบอุ่น คำพูดนี้ของเขาถือว่าทำให้จิตใจของส้งหลิงหลิงสงบลงได้บ้าง
“เย่เชินหลินงั้นคุณรับปากฉันได้ไหมว่าจะรีบกลับมา? ฉันและลูกเฝ้ารอการกลับมาของคุณเสมอนะคะ”ตอนที่ส้งหลิงหลิงพูด เสียงของเธอแฝงไปด้วยการสะอื้นไห้
เย่เชินหลินไม่ได้มองเธอเขาไม่อยากให้ตัวเองมีความรู้สึกใดๆกับเธอแม้แต่น้อย ถ้าเกิดเขาหวั่นไหวเพียงนิด ก็รู้สึกผิดต่อความรักของเซี่ยชีหรั่นแล้ว
“ผมจะรีบกลับมาเรื่องราบรื่นละก็สองวันก็กลับมา ถ้าไม่ราบรื่น นานสุดสี่วันจะกลับมา คุณก็ดูแลครรภ์ให้ดีเถอะ ถ้าหากมีเรื่องเร่งด่วนที่จะคุยกับผม ก็ไปหาพ่อบ้านให้โทรหาผม”