สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 662 สาวใช้ตัวแสบ 566

ตอนที่ 662 สาวใช้ตัวแสบ 566
ตอนนี้ส้งหลิงหลิงไม่สามารถดูแลเรื่องนี้ได้มากกว่านี้ อีกทั้งยังกลัวจริงๆ ว่า เย่เชินหลินจะดักฟังเซียวเสี่ยวลี่ เธอเข้าใจว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เซียวเสี่ยวลี่คิดริเริ่มรายงานให้เย่เชินหลินรู้ แต่เย่เชินหลินรู้ด้วยตนเอง จึงหาเซียวเสี่ยวลี่ เย่เชินหลินรู้ได้อย่างไรว่าเกิดเรื่องอะไร? แน่นอนว่าเขาต้องหาคนมาสังเกตใส่ใจเซียวเสี่ยวลี่ในทุกอย่าง
โชคดีที่เซียวเสี่ยวลี่ไม่ได้ลงมือทำ ไม่เช่นนั้นเธอจะถูกเปิดเผยจริงๆ
“เอาล่ะ เรื่องนี้พวกเราชะลอไว้ก่อนเถอะ แต่เธอต้องจำไว้ ไม่ว่าจะตอนไหนก็ตาม ต่อให้เอามีดมาจ่อคอหอยก็ไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเราเคยทำอะไร”
“ฉันรู้ ฉันรู้แล้ว!” เซียวเสี่ยวลี่พยักหน้า ส้งหลิงหลิงถอนหายใจแล้วหลับตา
เธอหิวจะตายอยู่แล้ว ไม่ยอมพูดจาอะไรสักคำ
ส้งหลิงหลิงรอคอยจนในที่สุดหลินต้าฮุยก็มาถึงแล้ว เขาไม่พูดอะไรมากพูดแต่เพียง : “คุณส้ง เชิญ คุณเย่ของพวกเราบอกให้คุณไปพักที่คฤหาสน์ ถึงจะรักษาสุขภาพให้ดียิ่งขึ้น”
ส้งหลิงหลิงเข้าว่าหลินต้าฮุยเจตนาพูดเรื่องนี้ เพื่อป้องกันประธานจงหรือไม่ก็คนของพ่อเธอจะแอบฟัง
“ขอบคุณมาก!” ส้งหลิงหลิงพูด
หลินต้าฮุยสั่งให้คนพยุงส้งหลิงหลิงขึ้นมา จากนั้นเขาดึงผ้าห่มบนเตียงคลุมที่ร่างของส้งหลิงหลิง ขยิบตาให้คนในชุดดำอีกคน คนคนนั้นจึงรีบก้าวไปข้างหน้าอุ้มส้งหลิงหลิงขึ้นมา
สองสามคนทยอยออกมา เซียวเสี่ยวลี่จึงรีบเดินตามรอยเท้าของพวกเขา หลินต้าฮุยกวาดตามองเธอด้วยสีหน้าเย็นชา พร้อมกับพูดอย่างเย็นชาเช่นกัน : “คุณเย่สั่งไว้ว่าให้รับคุณส้งกลับเท่านั้น ส่วนคุณให้กลับไปรายงานตัวที่บ้านตระกูลส้ง”
“ฉัน….” เซียวเสี่ยวลี่กลัว ตอนนี้เธอจะกล้ากลับไปบ้านตระกูลส้งได้ที่ไหนกัน จะส่งตัวเองไปตายหรือไง?
“ครอบครัวของคุณถูกปล่อยตัวแล้ว ถ้ายังไม่สบายใจ สามารถโทรศัพท์กลับไปยืนยันด้วยตัวเองก็ได้” หลินต้าฮุยอยู่ข้างๆ เซียวเสี่ยวลี่ พูดเสียงเบาๆ พูดจบด้วยใบหน้าเย็นชา แล้วเดินตามคนชุดดำไป
ส่วนเซียวเสี่ยวลี่จะกลับไปอธิบายกับคนตระกูลส้งอย่างไร รองประธานส้งจะจัดการกับคนทรยศอย่างเธออย่างไร นั่นเป็นเรื่องของตระกูลส้ง
เย่เชินหลินตั้งใจให้เซียวเสี่ยวลี่ตกอยู่ในสภาพโดดเดี่ยวไร้คนช่วยเหลือ ถึงตอนนั้นเธอควรสารภาพแล้วก็ยอมรับซะ
เซียวเสี่ยวลี่ไม่กล้ากลับไปบ้านตระกูลส้ง แต่จำใจต้องกลับไปบ้านตระกูลส้ง เธอรู้ว่าเธอหนีไม่พ้นแต่แรกแล้ว ถ้าเธอหนีได้ คนในครอบครัวก็หนีไม่รอด
ตอนนี้เธอเป็นลูกสะใภ้ในนามของรองประธานส้ง พวกเขาต้องการจะจัดการกับเธอจริงๆ อย่างไร ก็ยังทำได้ไม่ชัดเจนมากนัก
เธอคิดเช่นนี้จึงได้แต่กัดฟัน ตัดสินใจกลับไปยอมรับกับรองประธานส้ง เธอคิดหาวิธียั่วยุให้พ่อสามีของเธอขัดแย้งกับประธานจง เธอต้องบอกว่าครั้งนี้เธอช่วยเย่เชินหลินเก็บลูกของส้งหลิงหลิงไว้ อย่างแรกแน่นอนเป็นเพราะถูกข่มขู่ไม่มีทางอื่น บอกว่าเธอต้องการช่วยตระกูลส้งจริงๆ
ส้งหลิงหลิงตามหลินต้าฮุยนั่งรถกลับถึงคฤหาสน์อย่างเชื่อฟัง เย่เชินหลินเคยเตือนหลินต้าฮุยตั้งนานแล้ว ให้เขากำชับแม่บ้านไม่ให้หลิวเสี่ยวเจียวติดต่อกับส้งหลิงหลิงเป็นการชั่วคราว
แน่นอน เย่เชินหลินรู้ว่าการที่เขาไม่ให้หลิวเสี่ยวเจียวติดต่อกับส้งหลิงหลิงทำให้ประธานจงสงสัย เขาไม่กลัวว่าเขาจะสงสัย เหล่านี้อยู่ในความคาดหมายของเขา เขายังต้องการบอกเขาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“ที่รัก พวกเรากลับบ้านกันเถอะ” เย่เชินหลินจูบที่ผมของเซี่ยชีหรั่น พูดอย่างอบอุ่น เซี่ยชีหรั่นได้แต่อืม แล้วตามเขาเดินกลับไป
ถึงคาราโอเกะ เห็นสถานการณ์ของสองคนนั้นเก้ๆ กังๆ ไม่ได้ร้องเพลง แล้วก็ไม่ได้พูดอะไร
เย่เชินหลินรู้ว่าทุกอย่างต้องการเวลา รีบร้อนไม่ได้
“เชินหลิน คุณร้องเพลงสักสองสามเพลงเถอะ อย่ากังวลเกี่ยวกับการปกปิดความสามารถของฉัน ฉันไม่สนใจ” ไห่ลี่หมินเย้ยหยัน อารมณ์เขาดีมาก เพราะได้รับข้อความจากจงหยุนซางว่าแก้ไขเรื่องของส้งหลิงหลิงเรียบร้อยแล้ว
เขามีความสุขแทนพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตาย แล้วก็สุขแทนเซี่ยชีหรั่น
ต่อไประหว่างพวกเขาก็ไม่มีอุปสรรคใดๆ อีก เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ต้องอยู่ข้างๆ เขาอีก เขาทั้งมีความสุข ทั้งเศร้าโศก
เพื่อรักษาบรรยากาศ เย่เชินหลินไม่พูดอะไรมาก เรียกหลินหลิงไปช่วยขอเพลงสองเพลง หนึ่งในนั้นคือ《when love is already past》ของเลสลี่ Cheung
เพลงนี้เป็นเพลงที่มักจะได้ฟังบ่อยๆ ตอนที่เขาอกหักจากเซี่ยชีหรั่น บางครั้งตอนที่ไม่มีคน เขาก็ร้องเพลงนี้อยู่หลายรอบ ทุกครั้งที่ฟัง ทุกครั้งที่ร้องรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวใจ
“คุณไม่เคยจากไปจริงๆ …. จะทะนุถนอมวันพรุ่งนี้…..”
เซี่ยชีหรั่นไม่เคยมาสถานที่แบบนี้กับเย่เชินหลิน และไม่เคยฟังเขาร้องเพลงรักแบบนี้เช่นกัน
เขาร้องเพลงได้ดีมากเหมือนเพลงต้นฉบับ เซี่ยชีหรั่นมองเขาอย่างคนงี่เง่า ความชื่นชมและซาบซึ้งเขียนอยู่บนใบหน้า และยังเจ็บปวดใจ เธอเกือบจะรับรู้ได้ถึงอารมณ์ความเจ็บปวดของเขาตอนที่เธอกับเขาแยกทางกัน
แม้ว่าไห่ลี่หมินจะร้องเพลงได้ดีมาก ในแง่ของระดับการร้องเพลง ก็ไม่ด้อยไปกว่าเย่เชินหลิน แต่การแสดงออกทางอารมณ์ของเซี่ยชีหรั่น เมื่อได้ฟังทั้งสองคนร้องเพลงกลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ในใจของไห่ลี่หมินมีความเจ็บปวดใจ จึงก้มตัวหยิบกระป๋องเบียร์ ยกมือขึ้นไปทางหลินหลิง ซึ่งหมายถึงเธอก็ดื่มด้วย
หลินหลิงเห็นไห่ลี่หมินกำลังหึงหวง ในใจเธอรู้สึกสับสนจนพูดไม่ออก บางทีการดื่มเหล้าก็เป็นสิ่งที่ดี แม้ว่าตอนสังสรรค์เธอจะไม่ดื่มเหล้า แต่คืนนี้เธออยากดื่มเหล้า