สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 664 สาวใช้ตัวแสบ 568

ตอนที่ 664 สาวใช้ตัวแสบ 568
วิธีที่ดีที่สุดก็คือให้พวกเขาทั้งสองอยู่แยกกัน ประธานจงก็ให้ดูแลปกป้องตัวเอง ส่วนตอนที่รองประธานส้งประสบความยากลำบากก็ไม่สามารถช่วยเหลือได้ และตกอยู่ในสภาพที่มีแต่คนซ้ำเติม
นายท่านส้ง คุณทำเรื่องเลวร้ายมาหลายปี ถึงเวลาที่ควรตกนรกได้แล้ว เย่เชินหลินคิดอย่างไม่แยแสขณะที่มือกำโทรศัพท์มือถือ
โทรศัพท์เสร็จแล้ว เขาโทรศัพท์กลับไปที่คฤหาสน์ สั่งให้แม่บ้านเรียกส้งหลิงหลิงมารับสาย
“เชินหลิน!” ส้งหลิงหลิงร้องเรียกด้วยความประหลาดใจ พูดได้เพียงแค่ชื่อของเขา น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา
วันนี้อันตรายมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เชินหลินปกป้องเธอ ลูกของเธอก็คงไม่อยู่แล้ว
ความรู้สึกรักของเธอที่มีต่อเย่เชินหลินในตอนนี้ ไม่ได้รู้สึกลึกซึ้ง ความไว้ใจที่มีต่อเขาก็ลึกซึ้งขึ้นยิ่งกว่าเดิม
เย่เชินหลินไม่พูดแต่ถอนหายใจก่อน จากนั้นถามเธออย่างช้าๆ : “คราวนี้รู้แล้วนะ พ่อแม่ของเธอยังมีคนในครอบครัวตระกูลส้งของพวกเธอที่เชื่อใจไม่ได้ ประธานจงอยากให้หยุนซางแต่งงานกับฉัน กดดันพ่อของเธอ พ่อเธอก็ไม่ลังเลที่จะกระทำกับเธอ เธอต้องใช้เวลาตลอดทั้งวันคิดอุบายร่วมกับเซียวเสี่ยวลี่ ต้องการให้แม่เธอมาอยู่กับเธอทั้งวันไหม?
ส้งหลิงหลิงส่ายหัว แม้ว่าเธอส่ายหัวอยู่ทางนี้ แต่เย่เชินหลินก็มองไม่เห็น แต่เธอยังคงสั่นไหวด้วยความตื่นเต้น
“ไม่ต้อง ไม่ต้อง เชินหลิน นับแต่นี้เป็นต้นไปฉันจะไม่ติดต่อกับใครทั้งนั้น ฉันเชื่อเพียงแต่คุณ คุณต้องเป็นเหมือนตอนนี้ที่ปกป้องลูกของเรา แน่นอนเลยนะ ฉันมีเพียงแต่คุณ”
ส้งหลิงหลิงยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น ร้องไห้อย่างหนัก
เสียงร้องไห้แทบขาดใจเช่นนี้ทำให้เย่เชินหลินขมวดคิ้วไม่หยุด คนไม่ใช่ตอไม้ เขาไม่อยากเกิดความรู้สึกอารมณ์กับส้งหลิงหลิง จึงพูดว่า : “ถูกแล้ว ฉันจะจัดการทุกอย่างให้ดี” แล้วก็วางสายโทรศัพท์ไป
จุดประสงค์การโทรศัพท์ครั้งนี้ของเขาก็คือให้ส้งหลิงหลิงซื่อสัตย์ต่อไป ไม่ต้องติดต่อกับตระกูลส้ง แบบนี้ ตอนนี้เขาถึงจะลงมือกับตระกูลส้งได้ ไม่ต้องกังวลใจถึงผลกระทบต่อเด็ก
จิ้งจอกเฒ่าจง ฉันยังต้องขอบคุณคุณ ไม่เช่นนั้นนายท่านส้งคงไม่โชคร้ายเร็วขนาดนี้
ตอนที่เย่เชินหลินคิดเช่นนี้ จงหวีฉวนกำลังใช้วิธีการปิดบังสั่งหลิวเสี่ยวเจียว ไม่ว่าอย่างไรก็ตามให้เธอคิดหาวิธีให้ลูกของส้งหลิงหลิงแท้งให้ได้โดยเร็ว ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่ได้พบคนที่อยากพบตลอดไป
เย่เชินหลินออกมาจากห้องน้ำ เห็นไห่ลี่หมินเดินตรงมา เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา ขมวดคิ้วถามเขา : “เชินหลิน ผู้ช่วยหลินเป็นอะไรไป? ฉันไปทำอะไรเรื่องอะไรให้เธอเกลียด?”
……
เย่เชินหลินไม่พูด มองออกไปนอกหน้าต่าง ความหมายก็คือต้องการออกไปคุยกับเขาข้างนอก
พวกเขาทั้งสองคนต่างก็เข้าอกเข้าใจกันดี แค่มองตากัน ไห่ลี่หมินก็รู้ว่าเย่เชินหลินหมายถึงอะไร
ไห่ลี่หมินไม่รีบร้อนที่จะถาม แต่เดินออกไปอย่างเงียบๆ
บนถนนขณะนี้ดูเหมือนจะไม่มีคนเดินไปมา ประจวบเหมาะที่พวกเขาพูดคุยกันโดยไม่มีใครมารบกวน
“ฉันกำลังรอคำตอบของคุณ” ไห่ลี่หมินพูด
เย่เชินหลินนิ่งเงียบไปสักครู่ คิดอยู่ในใจ ไห่ลี่หมินคนนี้ เขาฉลาดมีสติปัญญามากกว่าคนอื่นมาแต่ไหนแต่ไร ทำไมเรื่องนี้ถึงทำให้เขาโง่ได้ขนาดนี้ ไม่คิดถึงเรื่องที่คืนนั้นเขาไปนอนกับคนอื่นสักนิด?
แต่ก็น่าแปลก วันนั้นเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลินหลิงไปไห่หนาน จึงยากที่จะคิดถึงต้นเรื่อง
ในใจของเย่เชินหลินหวังเป็นอย่างยิ่งว่าไห่ลี่หมินจะคิดออกด้วยตัวเอง มันไม่ดีที่เขาพูดความลับของหลินหลิงออกไป
“รอฉันตอบอะไร? คุณทำอะไรไม่ทำอะไร ควรจะถามตัวคุณเองเถอะ ฉันจะไปรู้ได้อย่างไรว่าคุณทำเรื่องเลวทรามอะไรไว้ถึงทำให้คนยากที่ยอมรับได้?”
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ด้วยท่าทางไม่สนใจ
ไห่ลี่หมินเห็นท่าทางของเขา ก็รู้สึกถึงความกวนประสาทของเขาเป็นพิเศษ
“ฉันอยู่ต่อหน้าคุณ ไม่ได้เลวทรามเหมือนคำนี้ เหมือนคุณ จะเคลื่อนไหวหรือไม่ก็เลวทราม ดูคนที่ถูกคุณกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่ากลายเป็นอย่างไร?” ไห่ลี่หมินพูดอย่างเย็นชา
เย่เชินหลินฟังออกว่าไห่ลี่หมินกำลังหึงอยู่ คาดว่าจะเห็นรอยจูบบนคอของเซี่ยชีหรั่น
ห้องในเมืองเล็กค่อนข้างเรียบง่าย ไม่มีกระจก ดังนั้นถึงตอนนี้เซี่ยชีหรั่นยังไม่รู้ว่าบนคอของเธอมีรอยแผลขนาดใหญ่ ถ้าเธอรู้แล้ว ก็คงไม่ออกไปโดยวางท่าใหญ่โต ไม่สนใจใครอย่างนี้
“พูดถึงหลินหลิง ดึงผู้หญิงของฉันมาเกี่ยวข้องทำไมกัน พวกเรากลับไปกลับมา ก็เป็นความรักของพวกเราสองคน ทำไมหรือ?” น้ำเสียงของเย่เชินหลินยิ่งเย็นชา โดยธรรมชาติแล้วก็มีความภาคภูมิใจที่เขามีเซี่ยชีหรั่น
“คุณยังไม่ได้ถามหลินหลิงใช่ไหม? ยังไม่ได้ถามเธอแล้วทำไมดูเหมือนมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเธอ?” เย่เชินหลินเห็นไห่ลี่หมินไม่พูด แล้วก็ไม่ถามเขา
“ถามแล้ว เธอบอกว่าฉันไม่เคยทำอะไร แต่ฉันดูออกว่าเธอกำลังพูดโกหก การแสดงออกของเธออย่างนั้นมักทำให้ฉันรู้สึกเหมือนฉันรังแกความรักของเธอ เหมือนตีก้นแล้วก็จากไป”
การเปรียบเทียบของคุณเห็นเป็นรูปเป็นร่างจริงๆ เย่เชินหลินหัวเราะอยู่ในใจ แต่คุณไม่ได้รังแกความรักคนอื่น คุณย่ำยีบังคับร่างกายคนอื่น ตีก้นแล้วจากไป ความรักที่ถูกรังแกเช่นนี้เป็นเหมือนบาปอันใหญ่หลวง แล้วยังมาตำหนิคนอื่นที่มีท่าทางแปลกกับคุณอีกหรือ?
เย่เชินหลินไม่พูดอะไร อดกลั้นเอาไว้ ถ้าเขาไม่ได้รับปากหลินหลิงว่าจะรักษาความลับนี้แทนเธอ ก็คิดจะบอกไห่ลี่หมินออกไปตรงๆ
อันที่จริงหลินหลิงเป็นผู้หญิงที่ไม่เลว ไห่ลี่หมินควรจะตามจีบเธอ ตามทะนุถนอมเธอเป็นอย่างดี
ตอนนี้เย่เชินหลินเชื่อมั่นในความรักเป็นพิเศษ เมื่อก่อนเป็นคำที่เขาไม่สนใจไยดี ตอนนี้ใจเขามักจะคิดถึงอยู่เสมอ หลงใหลเซี่ยชีหรั่นอยู่บ่อยครั้ง และฝันละเมอถึงเธออยู่บ่อยๆ
เขาไม่เพียงแต่เชื่อมั่นในความรัก ดูเหมือนแม้แต่คนอื่นที่เชื่อมั่นในความรัก เขารู้สึกว่าเป็นพวกเดียวกัน ดังนั้นตอนที่เขาพบเซี่ยชีหรั่นโดยบังเอิญ ถึงทำให้เขาตามเขาอย่างรวดเร็วขนาดนี้
เขายิ่งเห็นอกเห็นใจหลินต้าฮุย ตอนที่ไม่มีธุระก็พยายามให้เขาเลิกงานเร็วไปอยู่เป็นเพื่อนผู้หญิงของเขา