สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 722 สาวใช้ตัวแสบ 626

ตอนที่ 722 สาวใช้ตัวแสบ 626
“แม่ครับ แม่คิดว่าหยุนซางเป็นอย่างไรบ้าง？”หลี่เหอไท้ถามจ้าวเหวินอิง
จ้าวเหวินอิง ยิ้มอย่างนุ่มนวล และพูดขึ้นเสียงเบาว่า：“เหอไท้ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ลูกมาถามความเห็นของแม่ แม่ดีใจจริงๆ แม่ก็เคยเจอตัวจริงของหยุนซางครั้งสองครั้ง ความประทับใจโดยภาพรวมแล้วไม่เลวเลย แต่ว่าหากแค่การเจอหน้าครั้งสองครั้งก็สามารถตัดสินคนๆหนึ่งได้นั้น มันก็คงจะสะเพร่าเกินไป ส่วนเรื่องที่เธอเป็นลูกใครนั้น แม่คิดว่ามันไม่สำคัญสักเท่าไหร่ ลูกสาวไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนพ่อ ขอเพียงเธอเป็นคนดีก็ใช้ได้แล้ว อีกทั้งไม่ว่าพวกเราจะรู้สึกอย่างไรมันก็ไม่สำคัญ มันอยู่ที่ว่าลูกชอบเธอหรือไม่นั้นสำคัญที่สุด หากลูกทั้งสองนั้นกำลังคบหากันจริงๆ ลูกก็น่าจะเป็นคนที่รู้จักเธอดีที่สุด ขอเพียงลูกยอมรับเธอ แม่ก็ยอมรับเธอเช่นกัน แม่เชื่อในสายตาของลูก”
หลี่หมิงจุ้นนั้นเป็นคนละเอียด การที่เขาวิจารณ์คนรักเก่าของเธอเช่นนี้ เกรงว่าเธอนั้นจะรู้สึกไม่ดี
เขารู้ว่าเมื่อก่อนคนที่ทำร้ายเธอก็คือจงหวีฉวน และก็รู้ว่าพ่อที่แท้จริงของเซี่ยชีหรั่นก็คือเขา หลายปีมานี้ความเจริญก้าวหน้าทางตำแหน่งราชการ หากเขาต้องการที่จะทำให้เขาต้องตกที่นั่งลำบากนั้นโอกาสมากมายเหลือเกิน เพียงแต่เขานั้นไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน แต่ในใจของเขานั้นไม่พอใจ และรู้สึกโกรธมากที่เขาเคยทำร้ายผู้หญิงที่เขารัก
หลี่เหอไท้หุบยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้า พูดขึ้นอย่างจริงจังว่า：“ผมกำลังคบหากับจงหยุนซางจริงๆ เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เลวเลย ผมหวังว่าพ่อกับแม่จะยอมรับเธอ”
“โอเค ลูกโตขนาดนี้แล้ว ทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวมานานแล้ว ก็ควรที่จะแต่งงานมีลูกตั้งนานแล้ว หากลูกจริงจังกับเธอก็ควรรีบหาเวลาพาเธอมาทานข้าวกับพ่อแม่ที่บ้านเถอะ พวกเราเป็นฝ่ายชาย ก็ต้องเป็นฝ่ายกระตือรือร้นไปพูดคุยกับบ้านของฝ่ายหญิง คุณคิดว่ายังไง ประธานหลี่？”จ้าวเหวินอิงเอ่ยขึ้น
“เอาตามที่คุณว่าก็แล้วกัน”หลี่หมิงจุ้นตบเบาๆที่มือของจ้าวเหวินอิงด้วยความรัก โดยไม่เขินอายที่จะแสดงความรักของพวกเขาทั้งสองออกมาอย่างสนิทสนมแนบแน่น
เย่เชินหลินไม่ได้พูดอะไรออกไป ในขณะที่รู้สึกยินดีกับหลี่เหอไท้และจงหยุนซางนั้น ในใจเขากลับคิดว่าในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ตระกูลจงและตระกูลหลี่ก็ได้ดองเป็นญาติกันแล้ว ดังนั้นหลี่หมิงจุ้นจะลงคะแนนเสียงให้กับใคร ก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถคาดเดาได้แล้ว
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้คิดมาก เธอนั้นดีใจกับหลี่เหอไท้และจงหยุนซางจากใจจริง
“เหอไท้ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญมาก หากลูกต้องการที่จะพูดคุยเรื่องงานแต่งงานพ่อไม่ห้าม แต่ว่าจะต้องคิดพิจารณาให้รอบคอบในหลายๆด้าน และพ่อก็ยังคงสนับสนุนประธานเย่” หลี่หมิงจุ้นพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่จริงจัง
เขาเคยรับปากกับเย่เชินหลินไว้แล้ว คำพูดเมื่อพูดออกมาแล้ว ก็ไม่สามารถเก็บกลับคืนได้ อีกทั้งเขายังชื่นชมเย่เฮ่าหรันเป็นพิเศษ รังเกียจจงหวีฉวน ดังนั้นคะแนนเสียงของเขาจะต้องให้กับเย่เฮ่าหรันอย่างแน่นอน
“ผมทราบครับพ่อ ผมเข้าใจในจุดยืนของท่าน จะไม่ยอมให้ชื่อเสียงเกียรติยศที่พ่อสร้างมาทั้งชีวิตต้องมาเสียงหายเพราะเรื่องส่วนตัวของพวกเรา”หลี่เหอไท้รับปากอย่างเคร่งขรึม
หัวข้อการสนทนาที่เคร่งเครียดนี้ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นพวกเขาก็ต่างพูดคุยกันในเรื่องที่ผ่อนคลาย
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว เซี่ยชีหรั่นก็พูดคุยเป็นเพื่อนแม่ของเธอสักพัก ส่วนเย่เชินหลินกับหลี่เหอไท้นั้นพูดคุยกับหลี่หมิงจุ้นในเรื่องของผู้ชายที่ห้องหนังสือ
“ช่วงนี้เชินหลินนั้นก็เหนื่อยมาก พวกเธอรีบกลับไปเถอะ จำคำแม่ไว้ให้ดี หากเลือกที่จะแยกทาง ก็สามารถทำได้ แต่หากเลือกที่จะอยู่ด้วยกันแล้วก็ต้องรู้จักให้อภัยกัน”จ้าวเหวินอิงพูดโน้มน้าวเซี่ยชีหรั่น
“ลูกทราบแล้วค่ะแม่ ลูกจะดูแม่เป็นแบบอย่าง เป็นแม่ที่ดี”
“เด็กโง่！”จ้าวเหวินอิงลูบที่มือของลูกสาว จากนั้นก็ถอนหายใจ
ถ้าหากว่าเซี่ยชีหรั่นเต็มใจที่จะหันหลังกลับไป เขาก็หวังว่าเธอจะได้พบกับผู้ชายที่ไม่ซับซ้อนและแต่งงานกับเขา แต่ว่าเธอรู้ดีว่าเซี่ยชีหรั่นจะไม่มีวันเปลี่ยนใจอย่างแน่นอน
ระหว่างทางที่เดินทางกลับ เย่เชินหลินก็ยังคงขับรถสปอร์ตคันเดิม เขาทำหน้าที่เป็นคนขับรถให้เซี่ยชีหรั่นด้วยตนเอง
รู้ว่าหากขับรถเร็วเกินไปจะทำให้เธอรู้สึกกลัว แม้ว่าบนถนนจะมีรถจำนวนไม่มากนัก แต่เขาก็ไม่ได้ขับรถเร็วมากนัก
“หลิน ฉันอยากจะถามคุณคำถามหนึ่ง”
“ทำไมเวลาคุยกับผมยังต้องเกรงใจอยู่อีก？”เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ใบหน้าเคร่งขรึม
“ไม่ได้เกรงใจ แต่มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างซีเรียส ฉันอยากจะถามว่า พ่อกับประธานจงคงไม่ทะเลาะกันร้ายแรงใช่ไหม คงไม่ทะเลาะกันถึงขั้นคุณตายฉันอยู่หรอกนะ？”
เซี่ยชีหรั่นยิ่งพูด น้ำเสียงและท่าทางของเธอก็ยิ่งเคร่งเครียดขึ้นเรื่อยๆ
เย่เชินหลินตะลึงงัน เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเซี่ยชีหรั่นจะเซนซิทีฟเช่นนี้
การนิ่งเงียบของเขา ยิ่งทำให้ภายในใจของเซี่ยชีหรั่นนั้นหวาดหวั่น
พ่อที่แท้จริงของเขาจงหวีฉวนทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ เรื่องนี้เธอก็พอรู้มาบ้าง เพื่อที่จะได้เลื่อนตำแหน่งเขาได้ทำเรื่องเลวร้ายไว้มากมาย ส่วนเย่เฮ่าหรันนั้นเธอก็รู้จักเป็นอย่างดี นิสัยของเขานั้นเป็นคนตรงไปตรงมา
คนสองคน คนแรกคือพ่อแท้ๆของเธอ คนที่สองคือพ่อของเย่เชินหลิน หากพวกเขาทะเลาะกัน หากเธอไม่ต้องการที่จะห่วงใยก็คงจะเป็นไปไม่ได้
“คงไม่หรอก”เย่เชินหลินพูดขึ้นง่ายๆสามคำ
“หลิน ฉันรู้ว่ายังไงคุณก็ต้องสนับสนุนพ่อของคุณ และฉันก็รู้ด้วยว่าพ่อของคุณนั้นเป็นคนตรงไปตรงมา หวังว่าท่านจะเจริญก้าวหน้ายิ่งๆขึ้น คุณรับปากฉันได้ไหมว่า ไม่ว่าจะทะเลาะกันแค่ไหน ก็อย่าทำร้ายร่างกายประธานจง”
เย่เชินหลินถอนหายใจ เมื่อคิดถึงความโกรธแค้นที่ตนมีต่อประธานจง แม้ว่าคราวก่อนนั้นเขาจะรู้ว่าเธอนั้นตกอยู่ในอันตราย รู้ว่าส้งซูหาวนั้นลักพาตัวเธอ แต่เขาก็กลับช่วยเหลือส้งซูหาว ปล่อยให้ลูกสาวแท้ๆของตนต้องตกอยู่ในอันตราย
คนแบบนี้ เขาไม่คู่ควรที่จะเป็นพ่อ น่าเสียดายที่ไม่ว่าเขาจะเลวแค่ไหน ลูกสาวของเขาก็ยังเป็นห่วงเขา
“เด็กโง่ อย่าคิดมากเลย ขอเพียงคุณมีความสุขในการใช้ชีวิตในทุกๆวันก็พอแล้ว ส่วนที่เหลือนั้นมันเป็นเรื่องของผู้ชาย”เย่เชินหลินปลอบใจเซี่ยชีหรั่น ไม่อยากที่จะตอบคำถามเธออย่างตรงไปตรงมา
“ไม่รู้จะตอบคำถามฉันยังไงใช่ไหม？พวกเขาทั้งสองคนจะต้องทะเลาะกันจนถึงขั้นคุณตายฉันอยู่ใช่ไหม？”เซี่ยชีหรั่นยืนกรานถามขึ้น
“ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น ไม่มีใครสามารถทำร้ายประธานจงได้ง่ายๆหรอก คุณก็รู้ว่าประธานจงนั้นยืนหนึ่งในตงเจียง อย่าไม่ถึงขั้นสุดๆจึงๆ ตระกูลเย่ของพวกเราก็จะไม่ใช้วิธีการที่เลวทราม หรือหากจะใช้จริงๆ เขาก็ไม่ใช่คู่ปฏิปักษ์ของเขา เมื่อพูดเช่นนี้ เธอเบาใจได้แล้วหรือยัง”
เซี่ยชีหรั่นอ้ำอึ้ง เธอไตร่ตรองสิ่งที่เธอต้องการที่จะพูด แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
เธอรู้ดีว่าเธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่มีอยู่ตอนนี้ได้ เธอไม่มีวิธีที่จะพูดโน้มน้าวให้พ่อของเธอนั้นวางมือ เขาไม่ฟังเธอพูดอย่างแน่นอน และเธอก็ยิ่งจะไม่สามารถโน้มน้าวให้เย่เห้าหรันนั้นวางมือได้เช่นกัน เธอไม่มีสิทธิ์นั้น
เธอนึกไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งเธอจะต้องเผชิญสถานการณ์แบบนี้ ภายนอกอาจจะดูเหมือนว่าเป็นการต่อสู้กันระหว่างเย่เฮ่าหรันกับจงหวีฉวน แต่เธอนั้นรู้ดีว่า หลายปีมานี้เย่เฮ่าหรันนั้นได้วางมือลงนานแล้ว ดังนั้นคนที่กำลังต่อสู้กันจริงๆนั้นคือ สามีและพ่อของเธอ
ภายในใจของเธอนั้นคิดถึงเรื่องพ่อของเธอ ภายในใจของเธอรู้สึกถึงความกดดันที่ไม่ได้แสดงออกมาให้เห็น สมัยก่อนเธอนั้นคิดว่าเธอเป็นลูกสาวที่มีประโยชน์ แม้ว่าเธอจะไม่รับสายของเขา แต่เขาก็ยังส่งข้อความมาหาเธอ บอกว่าเขานั้นเป็นพ่อของเธอ ยังไงก็ต้องเป็นห่วงเธอ
นับตั้งแต่ที่เขารู้ว่าเธอนั้นคบหากับไห่ลี่หมินหลอกๆ ดูเหมือนว่าเขานั้นจะโกรธเธอ ไห่ลี่หมินบอกว่าประธานจงนั้นก็พยายามวางแผนที่จะช่วยเธอ ตอนนั้นเธอก็เข้าใจดีว่า หากเขาต้องการที่จะช่วยเธอจริงๆก็คงไม่มาช้าไปก้าวหนึ่งหรอก
ภายในใจของเขานั้น เมื่อลูกสาวคนนี้มีประโยชน์ต่อเขาเมื่อไหร่เขาถึงจะรับเป็นลูก หากไม่มีประโยชน์เขาก็จะทิ้งไว้ไม่สนใจไยดี
พ่อแบบนี้ หากต้องให้เธอนั้นขอร้องเย่เชินหลินเพื่อเขาแล้วล่ะก็ เธอก็ยากที่จะเอ่ยปากเช่นกัน
เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ได้พูดอะไรขึ้นอีก เย่เชินหลินเหลือบตามองที่ใบหน้าของเธอครู่หนึ่งและก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปเช่นกัน
เมื่อเข้ามาถึงประตูของคฤหาสน์ เย่เชินหลินลงจากรถ เขาก็ทิ้งรถสปอร์ตไว้ให้กับพนักงานรักษาความปลอดภัย สั่งให้พนักงานรักษาความปลอดภัยขับเข้าไปเก็บ ส่วนเขานั้นก็จับมือพาเซี่ยชีหรั่นไปเดินเล่นที่สวนดอกไม้
ขณะที่เขาอยู่บนรถนั้นต่อให้เขาพูดอธิบายมากขนาดไหน ก็สู้กอดหนึ่งกอดไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงได้นิ่งเงียบ เพื่อให้เวลาเธอนั้นได้ครุ่นคิด
เมื่อเดินมาถึงสวนดอกไม้ที่ไร้ผู้คนแล้ว เย่เชินหลินก็จับเซี่ยชีหรั่นหันตัว จากนั้นก็กอดเธอไว้แน่น
เซี่ยชีหรั่นรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเขา แต่ไหนแต่ไรมาเขาก็ไม่อยากให้เธอต้องมารับอารมณ์ที่ไม่ดี เพียงแต่บางเรื่องเขาไม่สามารถปล่อยวางเพื่อเธอได้ เธอนั้นเข้าใจดี
“ที่รัก อย่าคิดมากไปเลย ทุกอย่างจะต้องจบลงด้วยดี”เขาถอนหายใจ เซี่ยชีหรั่นพยักหน้าภายใต้อ้อมกอดของเขา และพูดว่า：“ฉันรู้ ฉันจะไม่คิดอะไรอีกแล้ว เรื่องพวกนั้นเป็นเพราะฉันไม่รู้จักประมาณการเอง”
เขาจูบลงที่เส้นผมอันอ่อนนุ่มของเธออย่างไม่หยุดยั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอนั้นฉลาดมาก เขานั้นรักในความฉลาดของเธอ แต่เขาก็หวังว่าเธอจะฉลาดน้อยลงกว่านี้ เช่นนั้นแล้วโง่หน่อยไม่รู้เรื่องอะไรมาก
เย่เชินหลินยกคางแหลมๆของเขาขึ้น มองเธอด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักคู่นั้น มองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงก้มหน้า และจูบลงที่ริมฝีปากเธอเบาๆ อากาศยามค่ำคืนนั้นเย็นสบาย แซมด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้เบาๆ