สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 997 สาวใช้ตัวแสบ 901

ตอนที่ 997 สาวใช้ตัวแสบ 901
หลินหลิงอยากฉวยโอกาสหลบหนี ไห่ลี่หมินให้โอกาสเธอที่ไหนล่ะ เขาดึงหลินหลิงแน่นโดยที่ไม่ลืมตา
“ปล่อย” หลินหลิงพูดอย่างโกรธเกรี้ยว ไอ้อันธพาลเฮงซวยนี่หลับแล้วยังจัดการยากอีก
ไห่ลี่หมินจะทำในสิ่งที่เธอต้องการได้อย่างไร ก็ไม่ปล่อยมือ
หลินหลิงไม่สามารถแกะพันธนาการได้ กังวลใจอย่างมาก ถ้าไห่ลี่หมินตื่นขึ้นมา ไอ้อันธพาลเฮงซวยนี่ต้องรับผิดชอบเธออีกครั้ง ไม่ได้การ ต้องหาวิธี
เธอยื่นมืออีกข้างที่เป็นอิสระอยู่ตลอด ค่อยๆ แกะนิ้วของไห่ลี่หมินอย่างระมัดระวัง สุดยอดเลย ในที่สุดก็แกะได้หลายนิ้ว เธอเตรียมแกะนิ้วที่เหลือ ไห่ลี่หมินก็หุบนิ้วลงมาโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากต่อสู้หลายครั้ง หลินหลิงก็อารมณ์เสียขึ้นมา
“ไห่ลี่หมิน นายจงใจ”
ไห่ลี่หมินลืมตาทันที มองหลินหลิงอย่างลึกซึ้ง เขาจงใจ ถ้าเขาไม่จงใจหลินหลิงจะยังอยู่ที่นี่เหรอ?
“หลินหลิง เมื่อวานเธอนอนกับฉัน วันนี้ต้องรับผิดชอบฉัน” ไห่ลี่หมินพูดอย่างสบายๆ ปลอดภัยไร้กังวล หลินหลิงพอได้ยินก็โกรธ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดเสียงดัง “เหลวไหล ฉันจะไปนอนกับนายได้ไง” พูดจบหลินหลิงก็ปิดปาก นี่เธอเหรอ? ทำไมพอเจอไห่ลี่หมินเธอก็ไม่เสแสร้งแล้ว เผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมา
ไห่ลี่หมินไอ้อันธพาลเฮงซวยนี่น่ารังเกียจมาก ไร้ยางอายและหยาบคายแบบนี้ได้อย่างไร รูปลักษณ์ภายนอกที่อ่อนโยนและสวยงามคือการเสแสร้ง
ได้ยินประโยคนั้นของหลินหลิง ไห่ลี่หมินก็อึ้งอยู่บนเตียงอย่างประหลาดใจ แม้กระทั่งมือที่ดึงหลินหลิงก็ปล่อย พันธนาการหลินหลิงเพิ่งถูกคลายออก เธอยืนขึ้นมาแล้วสวมรองเท้า
ไห่ลี่หมินปล่อยให้เธอหนีได้อย่างไร ยื่นมือออกไปดึงหลินหลิงให้ล้มลงไปบนเตียง
“หลินหลิง ฉันต้องแต่งงานกับเธอให้ได้” เสียงหนาและห้ามของไห่ลี่หมินดังขึ้นข้างหูหลินหลิง
ใครอยากแต่งกับนาย ฉันจะออกไป หลินหลิงจ้องมองด้วยความโกรธ
“ไห่ลี่หมิน นายปล่อยฉันไปเถอะ” หลินหลิงกล่าวด้วยคำพูดที่ดี เตรียมใช้นโยบายความอ่อนโยน
“ไห่ลี่หมิน สิ่งที่นายต้องการฉันให้ไม่ได้! ” หลินหลิงไม่มองไห่ลี่หมิน เธอแสยะยิ้มและพูดขึ้น
ไห่ลี่หมินฟังหลินหลิงคำรามอย่างบ้าคลั่งเงียบๆ เสร็จ เขามองหลินหลิงด้วยสายตาร้อนแรง “ฉันให้ได้ ทำไมเธอไม่ลองดูก่อนค่อยสรุปล่ะ? ”
หลินหลินมองไห่ลี่หมินอย่างเยาะเย้ยแล้วพูดขึ้น “สิ่งที่นายให้ได้มันเหมือนกับพานหยูไหม? สิ่งที่ฉันต้องการคือการเต็มใจ!”
“หลินหลิง เธอไม่เหมือนกับเธอ แค่เธอต้องการ ฉันจะทำให้ดีที่สุด!” ไห่ลี่หมินมองหลินหลิงด้วยสายตาแน่วแน่ เขาจะไม่ยอมให้เธอหนี!
“ไห่ลี่หมิน ปล่อยฉันไปเถอะ! ” ดวงตาของเธอมีหมอก เธออยากอยู่เงียบๆ!
เสียงหลินหลิงเต็มไปด้วยความอ้อนวอน เธอเล่นเกมของพวกเขาไม่ได้!
สาวสวยเย็นชาที่ไร้ความรู้สึกมาตลอดจู่ๆ ก็เผยความน่าสงสารออกมา ไห่ลี่หมินทำอะไรไม่ถูก!
เขาปลอบเธอด้วยเสียงอ่อนโยน “ไม่ต้องร้องไห้ เธอกลับไปคิดดูดีๆ แล้วกัน หลินหลิง คนเราต้องแต่งงานนะ ถ้าไปหาคนที่ไม่ได้รัก ทำไมคนคนนั้นเป็นฉันไม่ได้? ”
ทำไมเป็นนายไม่ได้? หลินหลิงไม่รู้ เธอรีบร้อน รู้สึกสิ้นหวังแม้แต่รองเท้าก็ใส่ไม่ได้ รองเท้าคู่นั้นดูเหมือนจะต่อต้านเธอ!
ไห่ลี่หมินกระโดดลงจากเตียงด้วยเท้าเปล่า ยื่นมือจับเท้าหลินหลิงไว้ มือเดียวของเขาแทบจะจับเท้าสวยของเธอได้!
“อย่าขยับ! ” น้ำเสียงทุ้มของไห่ลี่หมินดังขึ้นชัดเป็นพิเศษในห้องเงียบสงบ ขยายขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า!
เขามองขาเรียวยาวนั้นอย่างค่อนข้างหมกมุ่น!
“ไห่ลี่หมิน! ” เสียงเขินอายของหลินหลิงขัดความคิดเขา เธอคิดว่าตอนเขาสัมผัสจะรังเกียจ แต่เมื่อฝ่ามือใหญ่ของเขาจับเท้าเธอเธอรู้สึกอ่อนนุ่มไปทั้งร่าง ไม่มีแรง! เธออยากให้เขาปล่อยมือ แต่ไม่ได้พูด เสียงครางนิดๆ ก็ไปถึงขากรรไกร!
ไห่ลี่หมินโดนหลินหลิงยั่วยุ ความปรารถนาเขาสูงขึ้น ความหื่นในดวงตาแข็งแกร่งเกินกว่าจะเอาชนะได้!
ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาต้องทำในสิ่งที่หัวใจต้องการแน่ๆ แต่ตอนนี้ไห่ลี่หมินทำไม่ได้ และไม่กล้าทำแบบนี้ด้วย คิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไห่ลี่หมินเดาว่าที่หลินหลิงปฏิเสธเขาต้องเป็นการเมาครั้งสุดท้ายที่ทำให้เธอมีปม!
เขาอยากให้หลินหลิงเต็มใจ!
หลินหลิงมองไห่ลี่หมินด้วยความหวาดกลัว ไอ้อันธพาลเฮงซวยนี่จะทำอะไร? เธอกัดฟันแน่น ไม่กล้ามองไห่ลี่หมิน!
“ไม่มีอะไร ใส่รองเท้าเสร็จแล้ว! ” เสียงอ่อนโยนของไห่ลี่หมินดังผ่านมาเบาๆ
หลินหลิงมองไห่ลี่หมินอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาปล่อยเธอไปแบบนี้จริงๆ!
ทั้งสองสบตากัน ความรู้สึกเงียบๆ ค่อยๆ สะสม!
จนกระทั่งโทรศัพท์หลินหลิงดังขึ้นขัดจังหวะช่วงเวลาคลุมเครืออันอบอุ่นนี้!
“พ่อ? ” หลินหลิงไม่คิดว่าพ่อจะโทรหาตนในเวลานี้!
“หลินหลิง ตอนเจอลี่หมินบอกเขาด้วยว่าให้เขามาบ้านเรา! พ่ออยากเล่นหมากรุกกับเขา!” เสียงสูงต่ำของเลขาธิการหลินดังขึ้นมา!
“พ่อ ผมลี่หมินนะ ผมรู้แล้ว! ” ไห่ลี่หมินแย่งโทรศัพท์ในมือหลินหลิงอย่างชาญฉลาด เขามองหลินหลิงด้วยความโอ้อวดนิดหน่อย! ไห่ลี่หมินวินิจฉัยว่าหลินหลิงจะไม่แย่งโทรศัพท์!
เพราะเขามีการสนับสนุนของเลขาธิการหลินถึงได้กล้าทำอะไรไร้ยางอายแบบนี้!
หลินหลิงกัดฟันมองไห่ลี่หมิน เธออยากจะแย่งโทรศัพท์มาก! แต่เธอไม่ได้ทำแบบนั้น พ่อชอบเล่นหมากรุก เพราะเธอออกมาข้างนอกไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ ในใจก็รู้สึกผิดมากแล้ว ตอนนี้มีคนมาเล่นหมากรุกเป็นเพื่อนพ่อเขา หลินหลิงไม่อยากพลาดโอกาสนี้ไป!
“ลี่หมิน นายอยู่ด้วยเหรอ ดูแลหลินหลิงให้ดีนะ อย่าลืมกลับมาหาคนแก่อย่างฉันบ่อยๆ ล่ะ! ”
หลินหลิงไม่เต็มใจที่จะอยู่ใกล้ชิดไห่ลี่หมิน แต่เธอก็อยากได้ยินเสียงพ่อเหมือนกัน เข้าไปใกล้โดยไม่รู้ตัว!
ไห่ลี่หมินมองสาวงามข้างๆ อย่างสงบนิ่ง กลิ่นหอมมีเสน่ห์เข้ามาในจมูกตลอดเวลา!
“พ่อ รู้แล้วครับ ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ผมต้องดูแลหลินหลิงให้ดีอย่างแน่นอน! ต้องไปเล่นหมากรุกเป็นเพื่อนท่านอย่างแน่นอน!” ไห่ลี่หมินกล่าวคำปฏิญาณ!
พอหลินหลิงได้ยินไห่ลี่หมินเป็นแบบนี้ เธอก็แย่งโทรศัพท์ไม่ได้ สุดท้ายก็ยื่นมือไปหยิกเอวไห่ลี่หมินแรงๆ หนึ่งที มุมปากยกยิ้มภูมิใจโดยไม่ได้ตั้งใจ!
ไห่ลี่หมินและคุณท่านหลินกำลังคุยกันอย่างมีความสุข จะป้องกันหลินหลิงทำแบบนี้ได้ที่ไหน! เขากัดฟันมองหลินหลิง! ลูกผู้ชายสิบปีล้างแค้นก็ไม่สาย ไม่ต้องสิบปีหรอก เขาจะเอาเธอกลับมาพร้อมผลประโยชน์!
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไห่ลี่หมินมีความหวังที่จะได้กอดสาวสวย!
ท่ามกลางคนพวกนี้ งานหมั้นเหยนชิงเหยียนและจิ่วจิ่วต้องล่วงหน้าเพราะเย่เฮ่าหรัน!
ภายในห้องทำงานที่ค่อนข้างมืด เย่เฮ่าหรันนั่งคนเดียว เขามองเลือดที่ไอออกมา เย่เฮ่าหรันนั่งตรงอย่างยากลำบาก เขามักรู้สึกเสมอว่าจงหวีฉวนจะทำให้เขาถึงแก่ชีวิตในการเลือกตั้งทั่วไป!
เย่เฮ่าหรันรู้จักร่างกายตัวเองดี เมื่อมันแย่ลงเรื่อยๆ เขาไม่รู้ว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหน!
เจอเสี่ยวห้านได้ไม่นาน เขาเป็นหนี้เขาเยอะมาก แต่ยังไม่ได้ชดใช้!
เย่เฮ่าหรันออกมาจากห้องทำงาน สายตาจ้องมองจิ่วจิ่วและเหยนชิงเหยียนพอดี!
“ชีหรั่นกลับไปแล้ว ที่นี่เหลือแค่พวกเราสองคน! ” จิ่วจิ่วก้มศีรษะ มือดึงปลายเสื้อผ้าแล้วจับมันอย่างแรงอยู่ตลอดเวลา!
“จิ่วจิ่ว อีกไม่นานเราจะได้หมั้นกันแล้ว! ” เหยนชิงเหยียนนึกถึงที่แม่พูดว่าหลังจากการเลือกตั้งทั่วไปจะให้พวกเขาหมั้นกัน เขารอไม่ไหวแล้ว!
เห็นคนนี้ก็มีลูก คนนั้นก็มีลูก เหยนชิงเหยียนอยากแต่งงานกับจิ่วจิ่วทันที เขาก็อยากมีลูกของพวกเขาเหมือนกัน!
“อืมๆ หลังหมั้นรอชีหรั่นคลอดลูกแล้วเราไปเที่ยวด้วยกันเถอะ! ” จิ่วจิ่วตาโตเป็นประกาย นี่เป็นความคิดที่ไม่เลว เธออยากมีครอบครัวที่กลมเกลียวและมีความสุข
“จิ่วจิ่ว ฉันรอหมั้นไม่ไหวแล้วนะ อยากหมั้นตอนนี้จริงๆ ! ” ก่อนที่เหยนชิงเหยียนและจิ่วจิ่วจะคุยกันก็เรียกสาวใช้ออกไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าห้องทำงานยังมีเย่เฮ่าหรันอยู่!
เย่เฮ่าหรันฟังทั้งสองคุยกันอย่างเงียบๆ ถอนหายใจภายในใจ แค่เลือกตั้งเอง ทำไมต้องยืดเยื้อเด็กสองคนนี้! เขาตัดสินใจไปปรึกษากับฝู้เฟิ่งหยี กำหนดวันหมั้นให้ทั้งสองคน!
เย่เฮ่าหรันแอบถอยกลับไปที่ห้องทำงานอย่างเงียบๆ!
จิ่วจิ่วและเหยนชิงเหยียนยังคุยหวานหูกันต่อไป!
ฝู้เฟิ่งหยีหยิบมาสก์หน้าวางบนใบหน้าอย่างระมัดระวัง ช่วงนี้สีหน้าไม่ดี เธอต้องดูแลมันสักหน่อย!
เห็นเย่เฮ่าหรันผลักประตูเข้ามาฝู้เฟิ่งหยีก็แปลกใจมาก ดูเหมือนเย่เฮ่าหรันไม่เคยมาหาเธอตอนที่เธอมาสก์หน้า บางครั้งที่ต้องการความช่วยเหลือก็ให้คนรับใช้ช่วย!
ตอนนี้เห็นเย่เฮ่าหรัน เธอจะไม่แปลกใจได้เหรอ?
แปลกใจก็แปลกใจ ฝู้เฟิ่งหยีกำลังยุ่งกับธุระในมือ ไม่ได้ถามเย่เฮ่าหรันว่ามีอะไร!
“ฉันอยากจัดงานเด็กสองคนล่วงหน้า! ” เสียงเย่เฮ่าหรันดังขึ้นอย่างไม่คาดคิด เขามองฝู้เฟิ่งหยีก่อนแล้วหันไปทางอื่น!
สองมือฝู้เฟิ่งหยีหยุดชะงัก คนที่ไม่ตั้งใจมองก็ยิ่งไม่รู้เลย! มาสก์หน้าเธอใกล้พร้อมแล้ว!
“ไม่ได้บอกว่าอีกสักพักเหรอ? ” ธุระในมือฝู้เฟิ่งหยีเสร็จแล้วก็ค่อยๆ เอ่ยปาก เพราะมาสก์บนหน้า จึงมองไม่เห็นการแสดงออกบนใบหน้าเธอ
“จริงๆ ล่วงหน้าก็ไม่แย่นะ จัดการเรื่องของเด็กๆ เสร็จก่อนจะได้สบายใจ! ” เย่เฮ่าหรันไม่ได้มองฝู้เฟิ่งหยีเลย เขาไม่อยากให้ฝู้เฟิ่งหยีคิดไร้สาระ!
“คุณอยากจัดเมื่อไร? ” ฝู้เฟิ่งหยีคิดว่าเซี่ยชีหรั่นก็มีลูกแล้ว ให้เสี่ยวห้านหมั้นเร็วหน่อยก็ไม่แย่ ฉวยโอกาสอุ้มหลานได้ตอนที่เธอยังวัยรุ่น แก่แล้วอยากอุ้มก็อุ้มไม่ได้!
เย่เฮ่าหรันได้ยินน้ำเสียงของฝู้เฟิ่งหยีเห็นด้วยกับข้อเสนอของเขา หินในใจก้อนใหญ่ก็ร่วงหล่น สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดคือฝู้เฟิ่งหยีจะรู้สึกว่าเขาสุขภาพไม่ดี!
“ยิ่งเร็วยิ่งดี! ” เย่เฮ่าหรันแทบรอไม่ไหวที่จะพูดจบ คิดว่าประสบความสำเร็จเร็วไปหรือเปล่า เขาเอ่ยปากอธิบาย “เราเป็นหนี้เด็กคนนั้นมาก วันนี้เห็นพวกเขาคุยกัน เสี่ยวห้านอยากหมั้นเร็วๆ!”
พวกเขามักรู้สึกผิดต่อเย่จื่อห้านตลอดเวลา อยากจะชดเชยให้เขาอย่างเต็มที่!
ฝู้เฟิ่งหยีเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้น “โทรบอกให้เชินหลินกับชีหรั่นกลับมา ทุกคนมาปรึกษาด้วยกัน!” ฝู้เฟิ่งหยีจะให้เย่เชินหลินมา ต้องบอกว่าความสัมพันธ์สายเลือดนี้น่าทึ่งมาก!
“ได้ ฉันจะโทรหาเขา!” ความสัมพันธ์เย่เฮ่าหรันและเย่เชินหลินในตอนนี้ถึงแม้จะไม่ได้แย่ที่สุด แต่ก็คลี่คลายไม่มากเช่นกัน!
“รู้แล้ว” สิ่งที่ฝู้เฟิ่งหยีปวดศีรษะมากที่สุดก็คือความสัมพันธ์ของสองพ่อลูก เธอไม่ได้หวังว่าจะร่ำรวย แค่อยากให้ครอบครัวรักใคร่ปรองดองกันทุกสิ่งเจริญรุ่งเรือง! พ่อเมตตาและลูกกตัญญู!
ค่อยเป็นค่อยไป ฝู้เฟิ่งหยีเชื่อว่าพวกเขาจะลืมความบาดหมางก่อนหน้านี้ให้หมด!
ภายในห้องสะดวกสบาย เซี่ยชีหรั่นนอนบนเตียงใหญ่ ดวงตาจ้องเพดานตลอดเวลา ถึงแม้หลี่เหอไท้บอกว่าพ่อไม่เป็นอะไร เธอยังกังวลนิดหน่อย!
“ที่รัก คิดถึงฉันอยู่เหรอ? ” เย่เชินหลินขัดความคิดของเซี่ยชีหรั่น!