บทที่ 575 ศึกตัดสิน!
ทั้งคู่ร้องตะโกน ปลดปล่อยพลังเต็มขั้น ทะเลสีเลือดที่มีปลาไนเก้าตัวว่ายวนอยู่พลันปรากฏขึ้นเบื้องหน้าตู้กูหลิน คลื่นสีโลหิตพัดสาดกระเซ็นทุกครั้งที่ปลาไนกระโจนพ้นน้ำ
ภาพมายาเบื้องหน้าส่งกลิ่นโลหิตคลุ้งไปทั่วพื้นที่ ยอดเขาใต้เท้าตู้กูหลินเปรอะเปื้อนไปด้วยสีเลือด!
ด้านหวังเป่าเล่อก็ไม่แพ้กัน รอบกายชายหนุ่มมีสายฟ้าฟาดผ่ารอบทิศ เกิดเป็นเขตอัสนีขนาดใหญ่ ฟ้าปิดมืดสนิทขณะนำพาคลื่นสายฟ้าปกคลุมไปทั่วยอดเขา!
มองไกลๆ เห็นเป็นยอดเขาโลหิตและยอดเขาอัสนี มีพลังขนาดสั่นคลอนผืนดินและสรวงสวรรค์ไม่ต่างกัน!
เหล่าผู้ชมต่างตื่นตะลึงเมื่อได้เห็นภาพเบื้องหน้า ขณะเดียวกัน ผู้เข้าร่วมทดสอบคนอื่นๆ ก็มาถึงบริเวณยอดเขาคู่ พวกเขาไม่กล้าเข้าไปใกล้ ได้แต่เฝ้าดูอยู่ไกลๆ ร่างกายของผู้ฝึกตนนั้นแตกต่างจากคนทั่วไป แม้จะมองจากไกลห่างก็สามารถเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน
แต่ก็ทำให้พวกเขาสัมผัสได้ถึงความกดดันจนสั่นคลอนในใจ เริ่มหายใจถี่รัวขึ้นขณะหวังเป่าเล่อและตู้กูหลินปลดปล่อยพลังออกมาบนยอดเขาสีเลือดและยอดเขาอัสนี!
“การต่อสู้กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!”
“นี่เป็นการต่อสู้ของยอดฝีมือระดับต้นๆ รองจากขั้นจุติวิญญาณในสำนักวังเต๋าไพศาล!”
“ผู้ชนะในศึกครั้งนี้จะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดรองจากขั้นจุติวิญญาณ!”
เหล่าศิษย์ทั้งในและนอกสนามรบต่างคอยจับตาดูศึกครั้งนี้ พวกที่เอาใจช่วยตู้กูหลินต่างรู้สึงกังวลใจ
สานุศิษย์จากสหพันธรัฐเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน ขณะที่ทุกคนกำลังจับจ้องไปที่ยอดเขาแฝด หวังเป่าเล่อก็หัวเราะขึ้น เสียงหัวเราะของเขาดังขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะยกมือขึ้นโบกไปมา
ชายหนุ่มไม่ได้ลงมือโจมตี แต่กลับโยนกุญแจทั้งหมดที่มีลงหุบเขาที่กั้นระหว่างทั้งสอง กุญแจมากมายสองแสงเป็นประกาย ร่วงหล่นไปก้นหุบเขาราวกับดวงดาวส่องแสงระยิบระยับ!
ภาพเบื้องหน้าทำให้เหล่าผู้ชมแปลกใจ พวกเขาไม่คิดว่าชายหนุ่มจะโยนกุญแจทิ้งไป แต่หลังจากหยุดคิดสักพัก ก็ตระหนักได้ว่าเป็นการกระทำที่มีเหตุผลทีเดียว!
กฏของการทดสอบนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว พูดให้ถูกก็คือ หวังเป่าเล่อและตู้กูหลินไม่จำเป็นต้องสนใจกฏ เพราะทั้งสองมีกฏเป็นของตนเอง!
นั่นก็คือ…มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะเหลือรอดไปได้!
ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะกล้าโยนกุญแจทิ้งไปง่ายๆ เหมือนหวังเป่าเล่อ การกระทำเช่นนั้นส่งผลให้เข้าดูองอาจมากขึ้นไปอีก เพราะเป็นการบอกชัดเจนว่าจะไม่มีการถอยหลังกลับ!
บรรดาผู้ชมที่รายล้อมอยู่หยุดหายใจไป เหล่าศิษย์ที่อยู่นอกสนามรบก็มีสภาพไม่ต่าง แม้หวังเป่าเล่อจะเป็นผู้ฝึกตนจากสหพันธรัฐ แต่ก็ได้รับความเคารพจากใครหลายคนเลยทีเดียว!
“ใจกล้าจริงๆ…ข้าได้ประเมินหวังเป่าเล่อต่ำไป!”
“ถ้ามีโอกาส ไม่ว่าหวังเป่าเล่อจะชนะหรือแพ้ ข้าก็อยากเป็นเพื่อนกับเขา!”
ทัศนคติของผู้คนมากมายที่มีต่อหวังเป่าเล่อพลันเปลี่ยนไป ตู้กูหลินเองก็รู้สึกยกย่องการกระทำของชายหนุ่ม
เขาหัวเราะเสียงดังก่อนจะยกมือขึ้นโบก ส่งกุญแจทั้งหมดที่ได้มาลงหุบเหวไปราวกับเป็นของไร้ค่า ไม่แม้จะเหลียวตามองตาม เหลือกุญแจอยู่บนยอดเขาแค่เพียงหนึ่งดอก ชายหนุ่มชี้มือขวาไปที่กุญแจดอกนั้น ส่งมันลอยไปหยุดส่องสว่างอยู่บนก้อนหินระหว่างสองยอดเขา!
ผู้ชนะจะได้ครอบครองกุญแจดอกนี้ไป!
พลังที่แผ่ออกจากร่างตู้กูหลินทวีคูณขึ้นหลังโยนกุญแจไป เหล่าศิษย์ผู้ไร้กุญแจรอบๆ ต่างตื่นตะลึงกับการกระทำของทั้งคู่จนหยุดหายใจไปชั่วขณะ พวกเขารู้สึกว่าตนเองช่างไร้ค่าเมื่อได้มาอยู่ต่อนหน้าชายทั้งสอง
“พวกเขาเป็นยอดฝีมือที่แท้จริง!” ใครคนหนึ่งพูดพึมพำขึ้น กลุ่มคนรอบๆ ต่างเห็นพ้องกับประโยคดังกล่าว
พวกเขาสัมผัสได้ถึงความแกร่งกล้าจากชายทั้งสองและเข้าใจได้ว่าทำไมทั้งคู่จึงทำเช่นนั้น
ศึกครั้งนี้จะจบลงด้วยการเคลื่อนย้ายรอบต่อไป จะต้องตัดสินผู้แพ้ผู้ชนะก่อนการเคลื่อนย้าย มิเช่นนั้นทั้งคู่จะถูกกำจัดออกจากการทดสอบ!
ไม่มีใครกล้าไปหยิบเอากุญแจใต้หุบเขาเพราะถือเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์ แม้จะมีกฏว่าไว้ แต่คนทั้งสำนักต่างจับตาดูทุกสิ่งอยู่ หากมีใครใช้โอกาสนี้ถีบตัวเองขึ้นไปเป็นสามอันดับต้น อนาคตเบื้องหน้าคงจะเป็นไปอย่างลำบากแน่นอน!
เหล่าผู้ฝึกตนที่เข้ารับการทดสอบคุ้นหน้าคุ้นตากันดี จึงไม่ค่อยมีใครกล้าเสีย ส่วนพวกที่เหลือรอดอยู่ล้วนฉลาดกันแทบทั้งนั้น
ทุกคนต่างพยายามหักห้ามความโลภและจัดการกับความคิดของตนเองแม้จะรู้สึกเสียดาย!
ผู้ชนะการทดสอบจะต้องเป็นหวังเป่าเล่อหรือตู้กูหลิน ผู้ที่ชนะในศึกครั้งนี้จะได้มีสิทธิ์หยิบเอากุญแจที่ส่องประกายเหนือก้อนหินไป คนผู้นั้นจะได้เฝ้าดูอีกคนถูกเคลื่อนย้ายออกไปและกลายเป็นที่หนึ่งในทันที!
“หวังเป่าเล่อ อย่าทำให้ข้าผิดหวัง!” ตู้กูหลินแผดเสียงขึ้นหลังจากโยนกุญแจทิ้งไป แววตาส่องประกายความกระหายพร้อมต่อสู้ เขาก้าวเหยียบอากาศ พุ่งทะยานไปทางหวังเป่าเล่อ ก่อนจะยกมือขึ้นคว้า ปลาในทั้งเก้าในทะเลโลหิตเบื้องหลังกระโจนพ้นน้ำในทันใด!
ปลาในเก้าตัวในทะเลโลหิตกลายร่างเป็นมังกรเก้าเศียรพันรอบแขนขวาเสริมพลังให้ตู้กูหลิน!
เขาพุ่งตัวไปหาหวังเป่าเล่อเหมือนตอนที่ประมือกับสวีหมิงและลู่หยุน!
จวบจนปัจจุบัน ในสำนักวังเต๋าไพศาล ชายหนุ่มยังไม่เคยเจอใครที่ทำให้ตนต้องปล่อยคาถาที่สองเลยสักคน ความคาดหวังที่เก็บงำมาตลอดจึงส่งผ่านมาถึงหวังเป่าเล่อ ตอนนี้ตู้กูหลินแทบไม่ได้สนใจเรื่องใบต้นไฮยาซิน เขาสนแค่เพียงร่วมศึกนี้อย่างเต็มที่และใช้ชัยชนะครั้งนี้ในการประกาศศักดาของตนเอง!
ความคิดในหัว ความปราถนาอยากสู้รบ และความตั้งมั่น ส่งให้ตู้กูหลินปลดปล่อยพลังแกร่งกล้าจนทะเลโลหิตเบื้องหลังสั่นไหว ก่อนจะกระโจนเข้าไปต่อยหวังเป่าเล่อ!
หมัดที่ปล่อยออกไปทำให้ฟ้าดินสั่นคลอนจนเกิดหลุมดำ สั่นสะเทือนขึ้นไปถึงสรวงสวรรค์ มังกรเก้าเศียรร้องคำรามขณะแผ่พลังปราณกังวาลออกมาจากภายใน!
มันพุ่งทะยานตรงไปข้างหน้าราวกับหอกที่ไม่มีวันแตกพัง!
“เข้ามาเลย!” ความปราถนาอยากต่อสู้ฉายวาบขึ้นในสายตาของหวังเป่าเล่อ เส้นสายฟ้ามากมายร่ายรำไปมาในเขตอัสนี น้ำเสียงของหวังเป่าเล่อเปี่ยมไปด้วยพลังมากล้นและเด็ดขาดกว่าครั้งไหนๆ ชายหนุ่มก้าวออกไปทันทีที่พูดจบ!
พลังจากช่วงเอวพวยพุ่งขึ้นมารวมอยู่ที่มือขวา พลังปราณปะทุเต็มขั้น แก่นในอัสนี แก่นในแห่งความมืด และแก่นในแห่งหัวใจตื่นขึ้นพร้อมกัน เสริมพลังให้กับกำปั้นของชายหนุ่ม!
ระเบิดกำเนิดดวงดารา!
เสริมพลังจากปราณกังวาลสองเท่า!
ฟ้าดินสั่นไหว ลมพัดปั่นป่วน เมฆหมอกฉีกขาด หลุมดำถูกบดขยี้ หวังเป่าเล่อในตอนนี้เป็นดั่งหอกอันไร้เทียมทาน หมัดของเขาเปรียบเหมือนกับปลายหอกแหลมคมที่กำลังพุ่งไปทางตู้กูหลิน!
ทั้งสองที่อยู่บนยอดเขาอยู่ห่างกันไม่ถึงสามร้อยเมตร เมื่อออกพุ่งทะยานปรากฏภาพเป็นเหมืองดังหอกแหลมเข้าปะทะกัน!
ฟ้าดินสั่นไหว ส่งรอบบริเวณสั่นสะเทือนตาม!
นี่คือการเข้าสู้กันของทะเลโลหิตและเขตอัสนี!
นี่คือการเข้าปะทะกันของยอดเขาโลหิตและยอดเขาอัสนี!
นี่คือ…ศึกตัดสินหาผู้เป็นหนึ่งในบรรดาศิษย์สำนักวังเต๋าไพศาล!
