หฤโหดโคตรนักเวทย์ (Mage are too Op) – ตอนที่ 45

ค่าประสบการณ์ที่โรแลนด์ได้รับจากการสำเร็จเวทย์ระดับสองนั้นเหนือความคาดหมายของเขา มันเป็นหลักฐานที่ดีว่าความสามารถทางภาษานั้นยากขนาดไหน

เขาร่ายความสามารถทางภาษาใส่ตัวเองและออกจากโรงแรมไป

กลูได้วาดที่อยู่ของอัลโด้มาให้เขาแล้ว ถึงแม้ว่าแผนที่นั้นจะดูค่อนข้างน่าเกลียด แต่โรแลนด์ก็ยังพออ่านมันได้

เขาเดินตามแผนที่ ในที่สุดโรแลนด์ก็มาถึงคฤหาสน์ทางทิศเหนือของเมือง

รอบๆคฤหาสน์ถูกล้อมรอบไปด้วยรั้วทองแดง มีสนามหญ้าโล่งเตียนและมีสีเขียวเช่นเดียวกับอาคารเล็กๆที่มีผนังสีขาวและกระเบื้องสีแดง

มียามสองคนอยู่หน้าประตู

โรแลนด์เดินเข้าไปหาพวกเขาและพูดว่า “ฉันอยากพบกับคุณอัลโด้ในฐานะนักเวทย์”

พวกยามเห็นเขาอยู่ในชุดคลุมเวทย์ แต่พวกเขาก็ยังคงลังเล หนึ่งในพวกนั้นถามว่า “หากท่านต้องการจะพบเจ้านายของพวกเรา โปรดแสดงบัตรเชิญ หรืออะไรก็ตามที่สามารถแสดงตัวตนของท่านได้”

เป็นมารยาทพื้นฐานของชนชั้นสูงในฮอลเลวินที่คนสองคนที่ไม่คุ้นเคยกันจะนัดหมายก่อนเข้าเจอกัน โรแลนด์นั้นในฐานะแขกที่มาโดยไม่ได้บอกกล่าวนั้นถือว่าผิดมารยาท

อย่างไรก็ตามโรแลนด์นั้นอยู่ในชุดคลุมเวทย์พวกเขาไม่กล้าที่จะทำกิริยาหยาบคาย

“บอกเขาไปว่าฉันไม่ได้เป็นเพียงแค่นักเวทย์แต่ยังเป็นบุตรทองคำอีกด้วย”

สีหน้าของพวกยามเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินคำว่าบุตรทองคำ

หนึ่งในพวกเขานั้นพูดอย่างรีบร้อน “ได้โปรดรอสักครู่ ข้าจะรีบไปแจ้งให้นายท่านทราบ”

หนึ่งในยามนั้นรีบวิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ ส่วนอีกคนเมื่อเห็นว่าโรแลนด์มองมายังเขา เขาก็ยิ้มอย่างประจบและกังวล

ต้องขอบคุณผู้เล่นสองคนนั้นที่ต่อสู้กับขุนนางอย่างป่าเถื่อนในเดลพอน

พวกเขาอาจจะไม่ได้เป็นที่รู้จักนัก แต่พวกเขานั้นน่าจะน่าเกรงขามน่าดู

ไม่นานยามคนแรกก็วิ่งกลับมาพร้อมพูดในขณะที่หอบอยู่ “เจ้านายข้าขอเชิญท่านเข้าไป”

โรแลนด์พยักหน้าให้กับยามแล้วค่อยๆเดินไปที่คฤหาสน์ตามทางเดินหิน

ที่ประตูคฤหาสน์มีชายชราผมขาวยืนอยู่ เขาโค้งคำนับให้โรแลนด์เล็กน้อยและกล่าวว่า “ท่านบุตรทองคำเจ้านายที่เคารพของพวกเรากำลังรอท่านอยู่ในห้องวิจัยในชั้นที่สาม ได้โปรดตามข้ามา”

“ช่วยนำทางด้วย”

โรแลนด์พูดออกมาอย่างไม่รีบร้อนและเดินตามชายชราเข้าไปในคฤหาสน์

ในฐานะของคนธรรมดา โรแลนด์ไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับของหรูหรานัก เขาจึงไม่สามารถบอกได้ว่าสิ่งของภายในคฤหาสน์นั้นฟุ่มเฟือยมากเพียงใด

อย่างไรก็ตามสาวใช้หลากหลายคงภายในคฤหาสน์ก็เป็นหลักฐานแสดงถึงความมั่งคั่งของอัลโด้ได้เป็นอย่างดี

พวกสาวใช้นั้นต่างมีสุขภาพดีและผิวขาว เห็นได้ชัดว่าพวกเธอมีชีวิตที่ดี

พวกเธอนั้นค่อนข้างสวยเลยทีเดียว

ไม่แปลกใจว่าทำไมเขาถึงพูดกันว่าอัลโด้ชอบสาวสวย

พวกสาวใช้นั้นต่างกระตือรือร้น พวกเธอรวมกันเป็นกลุ่มสองถึงสามคนและมองดูโรแลนด์อย่างใคร่รู้และกระซิบกระซาบกัน

โรแลนด์คอยสังเกตปฏิกิริยาของพวกสาวใช้ขณะเดินตามชายชราไปยังชั้นสาม

ชายชราเคาะลงบนประตูสีน้ำตาลเทา

“เข้ามา”

เสียงสุขุมและมั่นคงของผู้ชายดังขึ้นจากด้านหลังของประตู

ชายชราโค้งคำนับและเปิดประตูก่อนที่เขาจะเชิญให้โรแลนด์เข้าไป

โรแลนด์เข้ามายังห้องวิจัย เขาเห็นชายวัยกลางคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ขาวและสวมชุดคลุมเวทย์สีเทาเปล่งประกาย

“ความสามารถทางภาษา?” อัลโด้ยืนขึ้นและมองไปยังโรแลนด์ด้วยความประหลาดใจ “คุณสามารถร่ายเวทย์นี้ได้อย่างสมบูรณ์งั้นเหรอ?”

โรแลนด์มึนงงเล็กน้อยก่อนจะถามว่า “เวทย์นี้ยากมากงั้นเหรอ?”

โรแลนด์ได้ฝึกฝนมันมาร่วมเดือน เขารู้ดีว่ามันท้าทายแต่ถ้าดูจากท่าทางของอัลโด้แล้ว เวทย์นี้ดูยากกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก

“ใช่แน่นอน โปรดนั่งลงก่อน” อัลโด้สงบลงและนั่งลงด้วยเช่นกัน เขาสบตาโรแลนด์ด้วยความนับถือและยิ้มว่า “คุณบอกว่าคุณเป็นบุตรทองคำซึ่งเป็นที่โปรดปรานของเทพธิดาแห่งชีวิตและจะไม่แก่หรือตายใช่หรือไม่?”

“ฉันมั่นใจว่าฉันไม่มีทางตาย แต่ยังไม่มั่นใจเรื่องความแก่สักเท่าไหร่” โรแลนด์อธิบายออกมา

“แล้วอะไรทำให้คุณมาที่นี่ล่ะ?” อัลโด้พูดแบบติดตลกว่า “คุณไม่ได้มาเพื่อสร้างปัญหาใช่ไหม? ตระกูลยาโลวขัดแย้งกับบุตรทองคำสองคนเรื่องผู้หญิงและถูกบังคับให้ต้องหนีไปเมืองหลวง”

เพราะผู้หญิง! อัลโด้ก็ค่อนข้างเจ้าชู้เช่นกัน ดังนั้นความคิดเขาน่าจะถูกต้องแน่นอน

โรแลนด์ส่ายหน้าปฎิเสธออกมา “ไม่แน่นอน”

เขาได้ลองสังเกตเหล่าสาวใช้ในคฤหาสน์นี้ พวกเธอนั้นอยู่สุขสบาย แม้ฐานะของพวกเธอจะน่าอับอาย แต่อย่างน้อยพวกเธอก็สามารถอยู่อย่างอบอุ่นและอิ่มท้องได้

ในช่วงสองวันที่ผ่านมาโรแลนด์เห็นขอทานเป็นจำนวนมากซึ่งขาดแคลนอาหารและเสื้อผ้า เมื่อเทียบกับพวกเขาแล้วพวกสาวใช้ราวกับอาศัยอยู่บนสวรรค์

แล้วคุณมีจุดประสงค์อะไรถึงมาที่นี่? ”อัลโด้จับคางของตนเองด้วยมือซ้ายและพูดว่า “ได้โปรดยกโทษให้กับความตรงไปตรงมาของข้า แต่ข้ายังมีอีกหลายสิ่งที่ต้อองทำ ข้าไม่อยากเสียเวลาโดยไร้ประโยชน์”

โรแลนด์ต้องยอมรับว่าท่าทางของอัลโด้นั้นทำให้เขาเป็นสุภาพบุรุษที่สง่างาม

โรแลนด์ยิ้มและพูดว่า “ฉันต้องการเข้าร่วมสมาคมนักเวทย์”

“อะไรนะ?” อัลโด้ตกตะลึง “คุณต้องการเข้าร่วมกับพวกเรางั้นเหรอ?”

โรแลนด์พยักหน้าด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นท่าทางของอัลโด้

“จริงจังงั้นเหรอ? คุณไม่ได้หลอกข้าใช่ไหม” อัลโด้ทุบโต๊ะและลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนเขาจะตื่นเต้นมาก

โรแลนด์รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอัลโดถึงมีท่าทางเช่นนี้

“ยินดีต้อนรับ ยินดีต้อนรับ” อัลโด้ตบไปที่ไหล่ของโรแลนด์ด้วยความตื่นเต้น “คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นเพียงนักเวทย์อย่างเป็นทางการคนเดียวในเมืองเดลพอน? พวกนักเวทย์ฝึกหัดเหล่านั้นโง่เง่าอย่างไม่น่าเชื่อ พวกนั้นสามารถใช้ได้เพียงเวทย์ระดับศูนย์ บางคนสามารถเชี่ยวชาญเวทย์ระดับหนึ่งได้หนึ่งถึงสองบท แต่ก็แทบใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้ พวกเขามีความรู้ทางทฤษฎีเวทย์น้อยมาก และไม่มีใครสักคนที่ข้าสามารถคุยด้วยได้”

“มันวิเศษมากที่คุณจะมาเข้าร่วมกับเรา”

อัลโด้จับมือโรแลนด์แน่นในขณะที่พูด เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

โรแลนด์ถึงกับหมดคำพูด การเข้าร่วมสมาคมนักเวทย์นั้นง่ายถึงเพียงนี้? ทำไมพวกยามที่หน้าหอคอยเวทย์และกลูถึงบอกว่ามันยากนัก? เขาคิดว่ามันอาจจะมีบททดสอบเพื่อเข้าร่วมเสียอีก