ตอนที่ 355 ต่อสู้ด้วยสมองและฝีปาก
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
ประโยคนี้ของเขาหมายความว่าอะไร คงไม่ได้คิดจะนอนกับเธอหรอกใช่ไหม
ลามก!
เหนียนเสี่ยวมู่ตกใจจนผลักเขาออก ก่อนจะหมุนตัววิ่งเข้าห้องของตัวเองไปอย่างรวดเร็ว
จากนั้นก็ปิดประตูอย่างแรงเสียงดังปัง!
รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง
พอเหนียนเสี่ยวมู่เข้าบริษัทในวันต่อมา เธอก็เริ่มหาข้อมูลของฟ่านอวี่ทันที
เขามีชื่อเสียงอยู่ที่ต่างประเทศ และเข้าสู่วงการธุรกิจตั้งแต่ยังเด็กมาก แถมสร้างเรื่องอัศจรรย์ไว้มากมาย
สื่อต่างประเทศต่างก็ชมเขาไม่ขาดปาก
แต่ข้อมูลที่เกี่ยวกับเขากลับมีน้อยมาก
รู้เพียงว่าตอนที่เขาอายุสิบกว่าปี ในบ้านของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง จึงต้องย้ายออกจากที่อยู่เดิม
ต่อมาเขารับช่วงต่อธุรกิจของตระกูลตัวเองก่อนกำหนด และกลายเป็นบุคคลที่ไม่อาจมองข้ามในวงการธุรกิจได้โดยง่ายทีละก้าว
เรื่องพวกนี้ล้วนเป็นรายงานที่หาได้บนอินเทอร์เน็ต
ไม่มีอะไรพิเศษ
ส่วนความชอบของเขากลับมีบอกไว้อย่างชัดเจนมาก
เขาชอบสีขาว
ชอบไวน์แดง
เขาเคยพูดในรายงานสัมภาษณ์หนึ่งว่า เขาชอบดูแสงจันทร์ จนมีชาวเน็ตวาดรูปออกมา
เหนียนเสี่ยวมู่เท้าคางด้วยทั้งสองมือ เธอค้นหาตลอดทั้งเช้า แต่ไม่ได้เรื่องเลยสักนิด
ดีที่ตอนนี้ฟ่านอวี่ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร เธอค่อยๆ สอบถามเพิ่มเติมก็ได้…
หลายวันต่อมา
เหนียนเสี่ยวมู่ตั้งใจจดจ่ออยู่กับงาน เธอระมัดระวังมาหลายวัน แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น
“ผู้จัดการเหนียน นี่คือรายงานงานของวันนี้ค่ะ” เลขานำเอกสารเข้ามาวางลงบนโต๊ะทำงานของเหนียนเสี่ยวมู่
อีกฝ่ายกำลังจะออกไป แต่เหนียนเสี่ยวมู่เรียกเธอไว้ก่อน “ยังมีคนจับตามองทางบริษัทตระกูลฟ่านอยู่ไหม”
“มีค่ะ ได้ยินว่าพวกเขายังติดต่อลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทเราอย่างลับๆ แต่หลายวันมานี้ไม่มีลูกค้าของแผนกเราเลยสักคนค่ะ” เลขาพูดด้วยความดีใจ
ช่วงนี้บริษัทตระกูลฟ่านจะต้องไหวบ่อยครั้งแน่ๆ
แต่เป้าหมายที่พวกเขาสนใจไม่ได้แผนกประชาสัมพันธ์ อย่างน้อยก็สบายกว่าแผนกอื่นเล็กน้อย
เมื่อได้ยินว่าฟ่านอวี่ไม่ได้จะแย่งลูกค้าของเธออีกครั้ง เหนียนเสี่ยวมู่ก็ถอนหายใจออกมา “คุณไปทำงานเถอะ”
เลขาออกไปอย่างรวดเร็ว
ในห้องทำงานเหลือเพียงเหนียนเสี่ยวมู่คนเดียว
หญิงสาวเพิ่งเปิดเอกสาร ขณะที่จะเริ่มอ่าน เลขาที่เพิ่งออกไปก็รีบร้อนเดินเข้ามาอีกครั้ง
สีหน้าของเธอร้อยรนน่าดู แถมลุกลี้ลุกลนอยู่บ้าง “ผู้จัดการเหนียน เพิ่งได้ข่าวมาค่ะ ว่าฟ่านอวี่นัดเจอกับประธานเฉินของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งต้าแล้ว!”
“คุณบอกว่าใครนะ?” เหนียนเสี่ยวมู่ผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที
ประธานเฉินของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งต้ามีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับเหวินหย่าไต้มากทีเดียว
ได้ยินมาว่าตระกูลเฉินและตระกูลเหวินเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมานานแล้วเช่นกัน
การร่วมมือก่อนหน้านี้สำเร็จได้โดยง่าย ก็เพราะเหวินหย่าไต้เป็นคนออกหน้า
ต่อมาแม้เธอจะรับงานมาทำต่อ และทำงานสำเร็จได้อย่างดี แต่ก็ยากจะรับประกันว่าประธานเฉินคนนี้ได้ยินเรื่องที่เหวินหย่าไต้ถูกไล่ออกแล้ว จะไม่มาไม่พอใจเธอ
เดิมทีเธอคิดว่าจะเจรจากับประธานเฉินดีๆ ตอนคุยกันเรื่องการร่วมมือในไตรมาสหน้า
คิดไม่ถึงว่าฟ่านอวี่จะไปหาประธานเฉินในเวลานี้!
“พวกเขานัดเจอกันที่ไหน” เหนียนเสี่ยวมู่พูดพลางยื่นมือไปหยิบเสื้อนอกของตัวเอง
“พวกเรายังสืบไม่ได้ค่ะ”
“อะไรนะ?” มือที่กำลังยื่นไปหาเสื้อนกพลันชะงัก เธอมองไปที่เลขาด้วยความงุนงง
“ดูเหมือนทางบริษัทตระกูลฟ่านจะมีการป้องกันหลังจากเกิดเรื่องคราวที่แล้ว โดยเฉพาะการเดินทางของฟ่านอวี่ สืบยากขึ้นเรื่อยๆ เลยค่ะ” เลขากล่าวด้วยสีหน้าลำบากใจ
“…”
เรื่องนี้ไม่โทษพวกเขาหรอก
เว้นเต่ว่าฟ่านอวี่ไม่อยากปกปิดฐานะของเขา ไม่อย่างนั้นจะให้คนตามรอยเขาง่ายๆ ได้อย่างไร
ถ้าคนที่เขานัดในวันนี้เป็นคนอื่น เหนียนเสี่ยวมู่อาจจะหมดหนทาง
แต่เป็นประธานเฉิน…
รอยยิ้มมั่นใจพลันปรากฏขึ้นตรงมุมปากของเธอ ก่อนจะต่อสายหาใครบางคน…
ตอนที่ 356 เขากำลังตามหาใครอยู่
ห้องทำงานประธานบริษัท
ในพื้นที่อันกว้างขวางเงียบเชียบอยู่บ้าง มีเพียงเสียงพลิกกระดาษดัง ‘สวบๆ’ เท่านั้น
รูปร่างอันสูงส่งของอวี๋เยว่หานนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน นัยน์ตาสีดำดูเย็นชา พลางอ่านข้อมูลในมืออย่างรวดเร็วราวกับอ่านได้สิบบรรทัดในครั้งเดียว
สีหน้าของเขาคร่ำเคร่งขึ้นเรื่อยๆ…
ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ กลืนน้ำลายด้วยความเครียดทันที “คุณชายหาน ข้อมูลที่หามาได้มีแค่นี้ครับ ตระกูลฟ่านอาศัยอยู่ที่ต่างประเทศมาโดยตลอด พัวพันถึงธุรกิจในประเทศน้อยมาก มีวงในให้ข่าวมาว่า การมาที่เมืองเอชอย่างกะทันหันในครั้งนี้ เป็นการตัดสินใจของฟ่านอวี่คนเดียวครับ”
“เหตุผล” อวี๋เยว่หานปิดข้อมูลในมือ ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา
ไม่ว่าบริษัทตระกูลฟ่านจะปักหลักหรือพัฒนาธุรกิจ พวกเขาก็ทำอยู่ในตลาดต่างประเทศเป็นหลัก แถมกิจการก็ดีมากมาโดยตลอดเสียด้วย
อยู่ๆ เสี่ยงกลับมาแบบนี้ พูดยากอยู่เหมือนกัน
อวี๋เยว่หานไม่ได้รู้จักฟ่านอวี่เป็นครั้งแรก
เหนียนเสี่ยวมู่พูดถูก ฟ่านอวี่อาจจะดูอ่อนโยนและสง่างาม เกรงอกเกรงใจทุกๆ คนมาก แต่คนที่ใกล้ชิดกับเขาจริงๆ ต่างก็รู้ ว่าความเกรงใจนั้นก็เป็นแค่มารยาทเท่านั้น
เย็นชา ห่างเหิน…นี่สิถึงจะเป็นนิสัยที่แท้จริงของเขาคนนั้น
“เหตุผลที่ฟ่านอวี่พูดโน้มน้าวคณะกรรมการบริหารของบริษัท ก็คือเพื่อขยายขอบเขตของบริษัท เขาจึงกลับมาที่ประเทศจีนด้วยตัวเอง ส่วนตลาดต่างประเทศ เขามอบหมายให้รองประธานบริษัทครับ” ผู้ช่วยหยุดไปเล็กน้อย อยากจะพูดต่อ แต่ก็หยุดไป
หลังจาหลังเลอยู่หลายวินาที เขาถึงจะพูดเสริมอีกว่า
“ผมตรวจสอบดูแล้ว ตั้งแต่ปีที่แล้ว ฟ่านอวี่เหมือนจะชอบออกไปข้างนอก ขยายตลาดไม่หยุดหย่อน ก่อนหน้านี้ก็ไปที่อตาลี แถมเคยติดต่อกับสตูดิโอของมิสเตอร์ลอมบาร์ดีด้วย คราวนี้อยู่ๆ กลับมาที่ประเทศจีน ความจริงแล้วก็มีร่องรอยให้ตามได้อยู่ครับ!”
“ว่าต่อไป” อวี๋เยว่หานหลุบตาสีดำลง ก่อนจะขยับริมฝีปากบาง
“มีคนบอกว่า ที่ฟ่านอวี่เคลื่อนไหวมากมายแบบนี้ เพราะความจริงแล้วเขากำลังตามหาคนอยู่ครับ” ผู้ช่วยบอกข้อมูลที่ตัวเองสอบถามมาจากสายสืบ
อวี๋เยว่หานพลันตะลึงงัน “ตามหาคน?”
“ครับ มีคนเคยเห็นฟ่านอวี่จำคนผิดบนถนนในต่างประเทศ ท่าทางเหมือนจะผิดหวังมาก ก็เลยเดากันว่าเขาน่าจะกำลังตามหาคนอยู่” ผู้ช่วยรายงานด้วยความนอบน้อม
จำคนผิดบนถนนจะไปอธิบายอะไรได้
แต่คนที่ทำให้ฟ่านอวี่ดูผิดหวังมากเพราะจำผิด น่าจะสำคับกับเขามาก
“แล้วสืบได้ไหมว่าเป็นใคร”
“ยังสืบไม่ได้ครับ ฟ่านอวี่อัธยาศัยดีกับทุกคนเสมอ คนที่มีความสัมพันธ์อันดีกับเขาก็เยอะมาก แต่คนที่รู้จักเขาจริงๆ แทบจะไม่มีเลย จึงไม่มีใครเคยสอบถาม และเรื่องพวกนี้ก็เป็นแค่การคาดเดาของทุกคน หรืออาจจะเป็นแค่ข่าวโคมลอยครับ”
ในวงการธุรกิจ ต่างฝ่ายต่างหลอกลวงกัน เรื่องราวกลับตาลปัตรก็ไม่แปลก
ข้อมูลบางอย่างนั้น ถึงแม้จะสืบมาได้ แต่ก็ไม่สามารถตัดสินได้ว่าจริงหรือเท็จ
“ส่งข้อมูลพวกนี้ไปให้ผู้จัดการทุกแผนก ให้พวกเขาจัดการงานในแผนกของตัวเอง” อวี๋เยว่หานส่งเอกสารตรงหน้าให้ผู้ช่วย พลางกำชับไปพร้อมๆ กัน
“แล้วก็ประกาศลงไป เรียกประชุมผู้ถือหุ้น เพื่อหารือกันเรื่องตลาดต่างประเทศ”
ฟ่านอวี่กลับมาประเทศจีนครั้งนี้ อาจจะถูกใจตลาดภายในประเทศก็เป็นได้
การจากมาของเขาอาจจะสร้างผลกระทบให้กับตลาดต่างประเทศของบริษัทตระกูลฟ่าน
ถือว่าเหมาะเจาะ ฟ่านอวี่มาแย่งอาณาเขตของเขา เขาก็ต้องทำให้ฟ่านอวี่รู้จักที่ต่ำที่สูง อีกฝ่ายถึงจะได้มีมารยาท!
“ครับ!” ผู้ช่วยรับเอกสารมา และออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
อวี๋เยว่หานนั่งอยู่ที่เดิม ก่อนจะข้อมือขึ้นมาดูเวลา
เกือบจะเที่ยงแล้ว ควรจะกินข้าวสักที
ในหัวของเขามีรอยยิ้มน่ารักบนใบหน้าเล็กน่าทะนุถนอมของเหนียนเสี่ยวมู่ผุดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
เขาเอื้อมมือไปต่อสายใน “ไปบอกแผนกประชาสัมพันธ์ ให้ผู้จัดการเหนียนเอาตารางของเดือนนี้มาให้ผม”
