เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) – ตอนที่ 298 พบฉินเสี่ยวตั่ว

ตอนที่ 298 พบฉินเสี่ยวตั่ว!
ผู้หญิงทุกคนต้องการการคนอยู่เคียงข้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงในประเทศนี้ และมากกว่าไปนั้นคือผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย

ผู้หญิงสวยๆ มีคนตามจีบมากมาย ถ้าคุณไม่สนใจหล่อนหลายๆ วันเข้าอาจจะโดนผู้ชายคนอื่นๆ อาศัยจังหวะนี้เข้ามาในความสัมพันธ์ก็ได้

เพราะข้างๆ ผู้หญิงสวยๆ มักจะมีตัวสำรองคอยเสียบจำนวนนับไม่ถ้วน

สวี่ฉู่หมิงถือว่าเป็นคนที่โชกโชนในด้านผู้หญิง หลังจากที่เขารู้ว่าเย่เฉินมีลูกสองคน เขาจะไม่ฉวยโอกาสเอาเรื่องนี้มาโจมตีเย่เฉิน ล้างสมองฉินหงเหยียนได้อย่างไร?

ยกตัวอย่างเช่นสามีมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น อนาคตคงจะมีความยุ่งยากมามากมาย ไม่เหลือทรัพย์สินเอาไว้ให้คุณอะไรแบบนี้

เย่เฉินเดาว่าสวี่ฉู่หมิงก็น่าจะพูดอะไรแบบนี้กับหญิงสาวแน่ๆ

และแล้วเครื่องบินก็ลอยมาเหนือเมืองหลวง ตอนนี้เป็นเวลากลางวันแสกๆ ทิวทัศน์ภายนอกไม่ได้สวยงามน่าชมอะไรนักหนา

ถ้าหากว่าเป็นทิวทัศน์ตอนกลางคืนในเมืองใหญ่ๆ จะที่นี่ เทียนไห่ นิวยอร์คหรือลอนดอน นั่งเครื่องบินหรือว่าเครื่องร่อน

เมื่อมองวิวเมืองด้านล่างผ่านทางหน้าต่าง เห็นโคมไฟมากมายทอแสงสว่างเป็นทะเลดวงไฟ ทำให้คนหลงใหลอย่างมาก

เย่เฉินกล่าวถาม “งานแต่งงานของหงเหยียนกับสวี่ฉู่หมิงกำหนดเอาไว้วันไหน? ”

หลิวเจิ้งคุนตอบ “วันที่ 15 มีนาคม”

“เหลือเวลาอีก 5 วันพออยู่แล้ว”

ตอนนี้เป็นวันที่ 10 มีนาคม เย่เฉินมีเวลาอีก 5 วันทำให้ฉินหงเหยียนเปลี่ยนใจ เวลาประมาณนี้ถือว่าเพียงพอแล้วสำหรับเขา

เพราะเดิมทีเย่เฉินและฉินหงเหยียนไม่ได้มีปัญหาอะไร เพียงแต่มีลูกงอกออกมาก็เท่านั้น

ซึ่งในจุดนี้เย่เฉินแค่ต้องอธิบายให้ชัดเจน และให้คำสัญญาในเรื่องของทรัพย์สินอะไรพวกนี้ ปัญหาก็จะถูกแก้ไขไปจนเรียบร้อย

สามชั่วโมงต่อมาเย่เฉินก็บินมาจากฝั่งเหนือสุดของประเทศนี้ มาถึงฝั่งใต้สุด

อากาศเมืองเสินเฉิงค่อนข้างอบอุ่น เพิ่งลงมาจากเครื่องบิน เย่เฉินก็สลัดเสื้อโค้ทตัวหาเทอะทะออกแล้วไปพักผ่อนที่โรงแรม

เมื่อมาถึงโรงแรมแล้วเย่เฉินก็หันไปสั่งหลิวเจิ้งคุน “ไปลองสืบหาที่พักของสวี่ฉู่หมิงในเมืองเสินเฉิง รวมไปถึงที่ตั้งของบริษัทด้วย”

“ครับคุณชาย1!”

ตอนนี้เย่เฉินอยากจะเจอฉินหงเหยียนใจจะขาด แต่จนตอนนี้ก็ยังโทรหาฉินหงเหยียนไม่ติด

ดังนั้นเย่เฉินถึงได้ส่งข้อความหาฉินเสี่ยวตั่ว

“เสี่ยวตั่ว ผมอยู่ที่เมืองเสินเฉิง ผมอยากจะขอนัดเจอคุณหน่อย”

ฉินเสี่ยวตั่วตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ตอนนี้ไม่ได้ ฉันต้องไปส่งพี่สาวไปลองชุดแต่งงาน หนึ่งทุ่มวันนี้เดี๋ยวฉันไปหา”

ฉินหงเหยียนเริ่มเลือกชุดแต่งงานแล้วเหรอ? หล่อนเอาจริงแฮะ!

เย่เฉินรู้สึกแย่อย่างมาก แต่ว่าตอนนี้เขาทำได้เพียงทำความเข้าใจกับเรื่องนี้ผ่านทางฉินเสี่ยวตั่ว

รออยู่ที่โรงแรมชั่วโมงกว่า เย่เฉินก็ได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินเปิดประตู ก็พบว่าด้านหน้าประตูมีสาวสวยเรียวขาวยาวยืนอยู่ หญิงสาวคนนั้นก็คือฉินเสี่ยวตั่ว!

“เสี่ยวตั่ว คุณมาแล้วเหรอ” เย่เฉินดีใจอย่างมาก

ฉินเสี่ยวตั่วเดินเข้ามาในห้อง แล้วตบตีเย่เฉินก่อน

“เย่เฉินทำไมถึงเพิ่งมา! ฉันรึก็อุตส่าห์ช่วยนายขอพี่ฉันแต่งงาน หลังจากขอแต่งงานแล้ว นายไปทำอะไรใส่พี่สาวกันแน่ พี่ฉันถึงโกรธขนาดนี้จนไปแต่งงานกับคนรุ่นอาอย่างสวี่ฉู่หมิงได้เนี่ย!”

ฉินเสี่ยวตั่วคาดโทษเย่เฉิน

เย่เฉินคว้ามือฉินเสี่ยวตั่ว รีบร้อนกล่าวคำขอโทษ “ขอโทษด้วยนะ เรื่องนี้ผมผิดเองจริงๆ หลังจากขอพี่สาวคุณแต่งงานแล้ว เดิมทีก็ตั้งใจจะรีบจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุด แต่อยู่ๆ เมียเก่าผมก็คลอดลูก พอผลตรวจ DNA ของเด็กๆ ออกมาแล้วมีเด็กคนหนึ่งไม่ใช่ลูกผม หล่อนก็ไม่ยอมสักทีว่าพ่อของเด็กเป็นใคร

ผมโกรธมาก ก็เลยยุ่งๆ กับการควานหาตัวพ่อเด็ก ผลคือเจอตัวหมอนั่น แล้วเรื่องในอดีตที่เคยเกิดขึ้นก็ค่อยๆ แดงออกมาเยอะแยะไปหมด ผลกลายเป็นว่า ผมมีลูกสาว 3 ขวบกว่าอยู่ที่เมืองหลวงหลังจากที่ผมบอกพี่สาวคุณ พี่สาวคุณก็โกรธจนวางสายไปเลย ไม่สนใจผมไปตั้งหลายวัน คิดไม่ถึงว่าหล่อนจะโกรธจนไปแต่งงานกับสวี่ฉู่หมิง”

ฉินเสี่ยวตั่วเป็นน้องสาวในไส้ของฉินหงเหยียน เย่เฉินจึงเห็นอีกฝ่ายเป็นญาติ ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลจะปิดบังหล่อน

หลังจากฉินเสี่ยวตั่วได้ยินแล้วก็อดทุบเย่เฉินไม่ได้ “ก็ได้ เย่เฉิน ฉันก็คิดว่านายเป็นคนรักเดียวใจเดียว ที่แท้นายก็เป็นผู้ชายเจ้าชู้นี่นา นายมีผู้หญิงด้านนอกเยอะแยะขนาดนี้ จู่ๆ ก็มีลูกสองคนโผล่ออกมา? มิน่าล่ะพี่สาวฉันถึงอยากจะเลิกกับนาย กลับกันถ้าเป็นฉัน ฉันก็จะเลิกกับนายเหมือนกันแหละ! ใครจะชอบเป็นแม่เลี้ยงให้ลูกนายกับผู้หญิงคนอื่นล่ะ!”

เย่เฉินเองก็รู้สึกว่าที่ฉินหงเหยียนเลิกกับตนเองน่าจะเป็นเพราะสาเหตุนี้

แต่เย่เฉินยังประคองให้อีกฝ่ายทรุดตัวนั่งลงแล้วปลอบ “เสี่ยวตั่ว เรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องในอดีต หลังจากที่คบหากับพี่สาวคุณ ผมก็ไม่ได้ชอบใครอีก อีกอย่างผมไม่มีทางกลับไปคืนดีกับพวกหล่อน ส่วนเรื่องของลูก ลูกของหวังเจียเหยาจะโดนตระกูลเย่มารับตัวไปเร็วๆ นี้ แล้วลูกสาวที่อยู่เมืองหลวงก็ได้แม่เขาดูแล เด็กสองคนนี้ไม่จำเป็นต้องลำบากฉินหงเหยียนดูแล ผมไม่เคยอยากให้ฉินหงเหยียนเป็นแม่เลี้ยงใคร หรือมาช่วยผมเลี้ยงลูกๆ”

ฉินเสี่ยวตั่วเองเดือดปุดๆ อยากจะโวยวายแทนพี่สาวตนเองแล้วถาม “นายจะดีกับพี่สาวฉันใช่ไหม?”

“แน่สิ!” เย่เฉินยืนกราน

“งั้นตอนนี้นายมีลูกสาวกับลูกชายแล้ว ยังอยากมีลูกกับพี่สาวฉันไหม?” ฉินเสี่ยวตั่วซักไซร้

เย่เฉินพยักหน้ารับอย่างแน่วแน่ “แน่นอนสิครับ อีกอย่างผมกับฉินหงเหยียนจะมีลูกด้วยกันอย่างน้อยสองคนด้วย และแน่นอนว่าทั้งหมดนี้ต้องแล้วแต่หงเหยียน หล่อนอยากมีลูกกี่คนก็ตามใจหล่อนทั้งนั้น”

ฉินเสี่ยวตั่วถามต่อ “แล้วลูกที่คลอดออกมานายจะรักใครที่สุด? นายอยากให้ลูกใครรับมรดกของตระกูลเย่ของนาย?”

ถ้าหากว่าเป็นเพียงเพราะเรื่องปัญหาทรัพย์สินแล้วหญิงสวเลยเลิกกับเขา เขาก็ไม่จำเป็นต้องร้อนใจอีก

เย่เฉินกล่าว “ถึงแม้ว่าลูกของผมทุกคนจะเหมือนๆ กันสำหรับผม แต่ว่าผมไม่รู้สึกอะไรกับแม่ของลูกอีกสองคน ผมรักหงเหยียนที่สุด ผมยอมต้องรักลูกของเราสองคนมากกว่าอยู่แล้ว ส่วนเรื่องปัญหาทรัพย์สิน พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้เลยจริงๆ เพราะทรัพย์สมบัติตระกูลเย่ของเรามีเท่าไหร่ผมยังไม่รู้เลย น่าจะพอให้ลูกของผมคนหนึ่งใช้ได้ทั้งชีวิต”

ได้ยินเย่เฉินพูดแบบนี้ ฉินเสี่ยวตั่วก็อ้าปากกว้าง เพราะว่าหล่อนสงสัยในเรื่องเงินทองของตระกูลเย่มากทีเดียวเลยถามต่อ “จริงเหรอ? ตระกูลเย่ของพวกนายมีเงินขนาดนี้เลยเหรอ?”

เพิ่งพูดจบก็พบว่าตนเองกำลังจะหลุดออกจากหัวข้อหลัก กระแอมแล้วทำท่าทีจริงจัง “วันนี้นายรับปากกับฉัน นายต้องจำเอาไว้ให้ดีๆ มิฉะนั้นฉันจะจับนายตอน ให้นายไม่ใช่ชายแท้เต็มร้อย!”

ฉินเสี่ยวตั่วพูดพลางยื่นนิ้วกลางกับนิ้วชี้ที่เรียวยาวออกมา แล้วจิ้มลงไปบนขาของเขา

เย่เฉินชะงัก “นี่มันท่าแทงตาไม่ใช่เหรอ?”

ฉินเสียวตั่วแค่นเสียงอย่างไม่พอใจ “เป็นไอ้บบอดกับขันทีจะต่างอะไรกัน?”

เย่เฉินหัวเราะคิกคัก “น้องสะใภ้ที่เคารพ คุณสบายใจเถอะ ผมขอรับรอง ว่าจะไม่มีทางลืมแน่นอน คุณช่วยทำให้ผมเจอกับฉินหงเหยียนเร็วๆ หน่อย”

ฉินเสี่ยวตั่วมีท่าทีลำบากใจ “ตอนนี้ไม่ได้หรอก เมื่อวันก่อนๆ พี่เขาเพิ่งบอกฉันว่าห้ามไม่ให้ฉันติดต่อนาย แล้วมาเจอหน้านาย คราวนี้ฉันแอบมา! หล่อนโกรธนายจริงๆ ฉันกลับไปก่อนล่ะ กลับไปโน้มน้าวหล่อน เอาคำพูดของนายในวันนี้ไปบอกหล่อน รอหล่อนให้อภัยนาย ฉันจะจัดแจงให้พวกนายได้เจอหน้ากัน”

เย่เฉินพยักหน้ารับ “ได้ ผมมีของขวัญจะให้พี่สาวคุณ คุณช่วยเอาไปให้ผมหน่อย”

เย่เฉินส่งกล่องของขวัญที่ประณีตงดงาม และจดหมายอีกฉบับหนึ่งให้หญิงสาว

ฉินเสี่ยวตั่วรับมาแล้ว ก็เปิดกล่องออกดูอย่างประหลาดใจ “ของอะไรน่ะ?”

เมื่อเปิดดูแล้ว แววตาสองข้างของฉินเสี่ยวตั่วก็เป็นประกาย ยืนตัวค้างแข็งทันที!