เข้าสู่ระบบ ฝ่ามือยูไล [Sign in Buddha’s palm] Sign in Buddha’s palm 196 (II) อาณาเขตที่น่าหวาดผวา
“อย่างไรก็ตาม ด้วยความแข็งแกร่งของนายท่านต่อหน้านิกายใหญ่ที่สืบทอดต่อกันมานับพันปีก็ควรจะมีคุณสมบัติพอที่จะเจรจากันได้…”
หร่วนชิงคาดเดาอยู่ภายในใจ
ในตอนที่ซูฉินยังอยู่ในช่วงปิดด่านฝึกตนโลกยุทธภพก็ค่อยๆปรับตัวเข้าสู่ความมั่นคง
ชายในชุดคลุมสีแดงเลือดปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศล่องลอยไปตามสายลมทุกที่ที่เขาเคลื่อนผ่านก็จะมีกลิ่นอายที่ทรงพลังคอยกดทับทุกสิ่ง
จอมยุทธทุกคนต่างหวาดกลัว ภายใต้รัศมีของชายชุดแดงพวกเขาไม่แม้แต่จะกล้าเงยหน้าขึ้นทําได้เพียงคุกเข่าลงกับพื้นทีละคนราวกับว่าเขากําลังต้อนรับการกลับมาของราชาเหนือหัว
หลังจากที่ชายชุดแดงจากไป มีเพียงเหล่าจอมยุทธเท่านั้นที่พอจะยืดตัวกลับขึ้นมาได้
“เขา เขาเป็นใครกัน?”
“ทําไมกลิ่นอายจึงน่ากลัวถึงเพียงนี้ว”
“คุมปราณฉีขี่คลื่นลม เขาเป็นตํานานยุทธอย่างนั้นหรือ?”
จอมยุทธจํานวนมากต่างสั่นไหวในหัวใจและยังพูดคุยกันต่อไป
แม้ว่าปราณฉีจะฟื้นคืนและการฝึกฝนบ่มเพาะทําได้ง่ายขึ้นในตอนนี้แต่ตัวตนในระดับตํานานยุทธก็ยังไม่สา มารถบรรลุถึงได้โดยง่าย
นับตั้งแต่ราชครูแห่งเหมิงหยวนตกตายในพริบตาด้วยฝีมือของซูฉินนอกเมืองฉางอัน ก็ไม่มีตํานานยุทธค นใหม่เกิดขึ้นอีกในใต้หล้า
แต่ตอนนี้ ชายในชุดคลุมสีเลือดได้ก่อคลื่นลมในหัวใจของคนทุกผู้
ในตอนนั้นเอง ก็มีข้อมูลใหม่เพิ่มขึ้นมา
“เขาเป็นบรรพบุรุษตํานานยุทธของสํานักสังหารโลหิตเมื่อสองร้อยปีก่อนไม่ใช่หรือ?”
ข้อมูลที่ถูกปล่อยออกมานั้น ทําให้ยุทธภพถึงกับแตกตื่น
บรรพบุรุษขอบเขตตํานานยุทธของสํานักสังหารโลหิตหายตัวไปหลังข้ามน้ําข้ามทะเลตั้งแต่สองร้อยปีก่อน
ไม่เพียงแต่บรรพบุรุษของสํานักสังหารโลหิตเท่านั้นแต่จอมยุทธในขอบเขตตํานานยุทธทุกคนในอดีตที่ข้ามน้ําข้าม ทะเลไปไม่เคยกลับมาอีกเลย
“ใต้หล้า จะกลับมาสู่ความโกลาหลอีกครั้งแล้ว”
ความคิดของจอมยุทธเฒ่าผู้หนึ่งแฝงความเศร้าโศกไว้ภาย
และในขณะนี้
บรรพบุรุษตํานานยุทธของสํานักสังหารโลหิตที่สวมชุดคลุมสีแดงเลือดเดินทางมาที่ฐานหลักของสํานักสังหารโลหิต
“โอ้?”
“ไม่มีใครอยู่?”
บรรพบุรุษของสํานักสังหารโลหิตขมวดคิ้วจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์อันน่าสะพรึงกลัวเข้าปกคลุมทุกซอกกระเบียดนิ้วในที่สุดเขาก็พบศิษย์ของสํานึกสังหารโลหิตที่ซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ
“อดีตเจ้าสํานัก
“อดีตเจ้าสํานัก ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว…”
ศิษย์สํานักสังหารโลหิตหลั่งน้ําตาโดยพลัน
เมื่อเริ่มต้นเป็นศิษย์ของสํานักสังหารโลหิต ทุกคนจะต้องคุกเข่าบูชารูปเคารพของบรรพบุรุษสังหารโลหิต
ดังนั้นศิษย์ในสํานักสังหารโลหิตผู้นี้จึงจดจําบรรพบุรุษของตนได้ในทันที
“ล่าสุดมันเกิดอะไรขึ้น?”
อดีตเจ้าสํานักสังหารโลหิตขมวดคิ้ว
“อดีตเจ้าสํานัก เหล่าศิษย์สํานักสังหารโลหิตได้กระจัดกระจายกันไปเพราะถูกข่มเหงโดยตํานานยุทธแห่งอาณาจักร
ศิษย์สํานักสังหารโลหิตรีบอธิบายอย่างรวดเร็วถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
“อาณาจักรถัง?”
“ตํานานยุทธ?”
“ไม่เลว ข้าไม่คาดคิดว่าสองร้อยปีหลังจากที่ข้าจากไปตํานานยุทธอื่นจะถือกําเนิดขึ้น”
อดีตเจ้าสํานักสังหารโลหิตพยักหน้าเล็กน้อยราวกับกําลังชื่นชมรุ่นน้อง
“แต่ว่า”
“ในเมื่อกล้ายั่วยุสํานักสังหารโลหิตของข้า ก็เท่ากับเจ้ากําลังมองหาความตาย”
เจตนาฆ่าสาดวาบอยู่ในส่วนลึกของดวงตาอดีตเจ้าสํานักสังหารโลหิต
“อดีตเจ้าสํานัก ตํานานยุทธแห่งอาณาจักรถังครั้งหนึ่งเคยใช้แสงศักดิ์สิทธิ์สังหารผู้อาวุโสสํานักสังหารโลหิตจากพื้นที่ห่างไกลกว่าหลายพันลี้อดีตเจ้าสํานักได้โปรดล้างแค้นให้พวกเราด้วย”
ศิษย์สํานักสังหารโลหิตกล่าวคําอีกครั้ง
“อะไรนะ?”
“ลงมือจากพื้นที่ห่างไกลหลายพันลี้?”
ท่าทีของบรรพบุรุษสํานักสังหารโลหิตที่สงบเยือกเย็นมาตลอดในที่สุดก็เปลี่ยนแปลงไป
