ตอนที่เจ้าหญิงอายาเสะพูดถึงตรงนี้ก็หยุดลง ส่วนโอดะไอที่อยู่ตรงหน้าก็มองเจ้าหญิงอายาเสะด้วยสีหน้าจริงจัง
“ว่ามาสิ เจ้าหญิงอายาเสะ ที่มาหาฉันในครั้งนี้มีเรื่องอะไร? ถึงยังไงความสัมพันธ์ของพวกเราเธอเองก็รู้ดี ไม่จำเป็นต้องปิดบังซ่อนเร้นอะไรแล้ว”
โอดะไอพูดอย่างใจกว้าง ส่วนเจ้าหญิงอายาเสะหลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้แล้ว ก็แค่ยิ้มออกมานิ่งๆ
“แม้ว่าพูดเรื่องนี้กับเธอแล้วจะรู้สึกอึดอัดไม่น้อย แต่ฉันก็ต้องพูดออกไป ถึงยังไงนี่มันก็เกี่ยวข้องกับอนาคตของญี่ปุ่น”
โอดะไอฟังออกว่าเจ้าหญิงอายาเสะเกรงใจที่จะพูดออกมาอยู่ไม่น้อย ก็เลยเดินตรงเข้าไป โอบไหล่ของเจ้าหญิงอายาเสะเอาไว้
“ไม่เป็นไรหรอก อายาเสะเธอพูดมาเถอะ เธอไม่ต้องเห็นฉันเป็นคนอื่นคนไกลหรอก ถึงยังไงตอนนี้สมองของฉันก็จำได้แค่เธอ เรื่องอื่นฉันจำไม่ได้แล้ว เธอเป็นคนสนิทเพียงคนเดียวของฉันนะ”
ตั้งแต่เด็กโอดะไอก็เห็นว่าอายาเสะเป็นน้องสาวของตัวเอง จนถึงตอนนี้ โอดะไอก็ยังคงไม่ลืมความรู้สึกนี้
จากนั้นเจ้าหญิงอายาเสะก็ยอมพูดเป้าหมายในการมาครั้งนี้ของตนเองสักที
“จริงๆแล้วสถานการณ์ของญี่ปุ่นในตอนนี้เข้าขั้นวิกฤตมาก”
“จักรพรรดิคนก่อนนอนอยู่บนเตียงลุกไม่ขึ้นเนื่องด้วยปัญหาสุขภาพ ตอนนี้ตำแหน่งกษัตริย์ของญี่ปุ่นก็เลยถูกเชื้อพระวงศ์คนระดับสูงมากมายต่างก็เพ่งเล็งหมายมั่น”
“ในฐานะเจ้าหญิง ฉันนั้นรู้ดี ว่าพวกเชื้อพระวงศ์คนระดับสูงพวกนี้ส่วนใหญ่นั้นล้วนแต่เชื่อถือไม่ได้ทั้งนั้น มีเพียงคนเดียวที่เชื่อถือได้นั่นก็คือตระกูลโอดะของพวกเธอนั่นเอง”
“แล้วก็มีแค่สถานภาพของตระกูลโอดะของพวกเธอเท่านั้น ที่มีอิทธิพลต่อเรื่องเรื่องนี้ได้ ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดตำแหน่งกษัตริย์ตำแหน่งนี้ถูกเจ้าชายอีกสองคนที่เหลือได้ไปล่ะก็ เรื่องนั้นคงจะเกินกว่าที่จะจินตนาการแน่ๆ”
อายาเสะรู้ว่าพี่ชายทั้งสองคนของตัวเองล้วนแต่เป็นคนที่คดในข้องอในกระดูก คิดที่จะฮุบตำแหน่งกษัตริย์ของญี่ปุ่นตำแหน่งนี้ไป
แม้ว่าพี่ชายทั้งสองคนของอายาเสะจะไม่ใช่คนที่ไม่มีมันสมอง แถมยังมีแนวทางการบริหารประเทศที่พิเศษไม่เหมือนใครอีกด้วยก็ตาม แต่ถ้าพวกเขาได้ตำแหน่งกษัตริย์ไปล่ะก็ ความสัมพันธ์อันดีระหว่างญี่ปุ่นกับราชวงศ์ต้าเซี่ย จะต้องประกาศยุติลงแน่นอน
เพราะว่าความทะเยอทะยานขององค์ชายใหญ่มิยาโมโตะนั้นมากโข เคยพูดอยู่หลายครั้งตั้งแต่ตอนที่จักรพรรดิคนก่อนสุขภาพยังดีอยู่ ว่าจะฉวยโอกาสช่วงเวลาตอนที่ความสัมพันธ์ของราชวงศ์ต้าเซี่ยกับประเทศของตัวเองยังเป็นมิตรที่ดีต่อกันอยู่แอบทำการลอบโจมตี แล้วฮุบราชวงศ์ต้าเซี่ยมาซะ
ยังดีที่จักรพรรดิคนก่อนไม่ได้เห็นด้วยกับความคิดของมิยาโมโตะ รักษาความสัมพันธ์อันดีกับราชวงศ์ต้าเซี่ยมาโดยตลอด
“ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ ยกตำแหน่งกษัตริย์ให้กับองค์ชายรองก็ได้แล้วไม่ใช่หรือไง? ถ้าเป็นองค์ชายรองมูโตะล่ะก็ อาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้นะ”
ตอนที่โอดะไอยังเด็กก็เคยเจอกับมูโตะเหมือนกัน มูโตะไม่เหมือนกับมิยาโมโตะที่ในหัวเอาแต่คิดที่จะฮุบราชวงศ์ต้าเซี่ยเอาไว้ จากนั้นก็ครอบครองทรัพยากรของเขตพื้นที่นี้ทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว
แต่แม้ว่ามูโตะจะไม่ได้มีความทะเยอทะยานแบบนั้น แต่กลับมีปัญหาที่ร้ายแรงมากอยู่หนึ่งอย่าง
มูโตะไม่เคยแสดงสัญญาณอะไรออกมาเลย ถึงยังไงเมื่อก่อนมูโตะก็แอบรักโอดะไอมาโดยตลอด
แต่จนกระทั่งหลังจากที่โอดะไอหายตัวไป มูโตะก็เปิดเผยธาตุแท้ออกมา ลุ่มหลงในความฟุ้งเฟ้อ สำมะเลเทเมา เมามายหมกมุ่นผู้หญิงตลอดทั้งวัน ไม่เคยเข้ามาก้าวก่ายแทรกแซงเรื่องของญี่ปุ่นเลยสักครั้ง
คนแบบนี้ ถ้าเกิดได้เป็นกษัตริย์ล่ะก็ ญี่ปุ่นกับราชวงศ์ต้าเซี่ยล่มสลายลงอย่างง่ายดายแน่นอน
พอฟังมาถึงตรงนี้ ในที่สุดโอดะไอก็รู้ถึงความร้ายแรงของปัญหาที่เกิดขึ้นแล้ว สีหน้าเป็นกังวล ถึงยังไงญี่ปุ่นก็เป็นสถานที่ที่ตนเองเกิดและเติบโตมา
ญี่ปุ่นได้รับความเสียหาย แล้วก็สลัดความสัมพันธ์กับตระกูลของตัวเองทิ้งไปไม่ได้เหมือนกัน ไม่ว่ายังไงตระกูลโอดะก็ถือว่าเป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่ของญี่ปุ่น มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับการอยู่รอดของญี่ปุ่น
“ถ้าอย่างนั้นเจ้าหญิงอายาเสะ เธอมาหาฉันในครั้งนี้ทำไม? หรือว่าถ้าฉันกลับไปก็จะสามารถพลิกสถานการณ์ เปลี่ยนแปลงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ได้อย่างนั้นเหรอ?”
ในตอนนี้เองเจ้าหญิงอายาเสะก็พยักหน้าพูดขึ้นด้วยสีหน้าแน่วแน่
“ถูกต้อง ขอแค่เธอกลับไป เรื่องนี้ก็จะสามารถพลิกผันได้แน่ๆ”
“ตอนนี้จักรพรรดิคนก่อนกำลังเจ็บป่วย ส่วนองค์ชายทั้งสองคนที่เป็นทายาทรับช่วงต่อตำแหน่งจากเขา กลับโหดร้ายและไร้ความสามารถขนาดนี้ ถ้ามองมุมกลับเหล่าบรรดาเชื้อพระวงศ์คนตำแหน่งสูงๆต่างก็จับจ้องหมายปองตำแหน่งจักรพรรดินี้กันทั้งนั้น แทบจะไม่มีใครที่คิดถึงการอยู่รอดของญี่ปุ่นเลยสักคน”
“กล่าวคือในสถานการณ์ที่แย่งชิงอำนาจแบบนี้ เหล่าบรรดาเชื้อพระวงศ์ตำแหน่งสูงๆแล้วก็องค์ชายทั้งหมด ต่างก็เสนอขึ้นมาเหมือนกันว่า ให้ยกเรื่องทั้งหมดไปให้กับตระกูลของพวกเธอ แล้วก็บอกว่าให้ตระกูลของพวกเธอมาจัดการแก้ไขเรื่องเรื่องนี้”
ตั้งแต่ต้นจนจบทุกคนต่างรู้ดี ว่าตระกูลโอดะมีรากฐานที่หยั่งลึกมากกับราชวงศ์ แล้วตระกูลโอดะก็เป็นหนึ่งตระกูลที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่นอีกด้วย
เนื่องจากความสัมพันธ์ของราชวงศ์กับตระกูลโอดะนั้นดีมาโดยตลอด ดังนั้นตระกูลโอดะจึงมีอำนาจอิทธิพลที่มากมาย
พอเรื่องการแย่งชิงตำแหน่งจักรพรรดินี้เกิดขึ้นมา แน่นอนว่าก็มีคนมากมายคิดอยากที่จะบีบเค้นให้ตระกูลโอดะออกไปซะ
แล้วถ้าอยากจะทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ วิธีการที่ดีที่สุดก็คือให้คนทุกคนร่วมกันต่อต้านพวกเขา การที่จะต่อต้านกับตระกูลที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ นั่นก็ต้องใช้ความคิดเห็นเสียงวิพากษ์วิจารณ์จำนวนมากมายมหาศาล เพื่อมุ่งโจมตีชื่อเสียงของตระกูลนี้ให้สิ้นซาก
เหล่าบรรดาเชื้อพระวงศ์ต่างรู้ดี ว่าขอแค่ตระกูลโอดะพูดชื่อของว่าที่ทายาทออกมา ตระกูลอื่นๆก็จะต่อต้านอย่างบ้าคลั่งทันที มีเพียงแค่คนที่ถูกเลือกคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยตระกูลโอดะได้ แต่กลับเสียแรงเปล่า
จนถึงตอนนี้จักรพรรดิคนก่อนยังคงนอนป่วยอยู่บนเตียง องค์ชายทั้งสองคนก็มีสภาพแบบนั้น ทุกคนต่างก็คิดที่จะรอคนของตระกูลโอดะกลับมา จากนั้นก็ใช้เงินหรือไม่ก็ใช้อำนาจในการต่อสู้ยื้อแย่งสิทธิ์ในการเป็นทายาทผู้สืบทอดอย่างถูกต้อง
แต่หลังจากที่ข่าวข้อมูลนี้ออกมา คนของตระกูลโอดะต่างก็สูญหายไปในญี่ปุ่นจนหมด
แม้ว่าจะเป็นภัยใกล้ตัว แต่เรื่องนี้ก็ได้รับการสนับสนุนจากจักรพรรดินี ไม่ว่ายังไงตระกูลโอดะกับราชวงศ์ก็เป็นความสัมพันธ์กันแบบนี้ แน่นอนว่าจักรพรรดินีก็ไม่อยากให้ตระกูลโอดะตายอยู่ท่ามกลางการล้อมโจมตีแบบนี้
แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าตัวเลือกนี้ไม่ถูกต้อง เนื่องจากการสูญหายไปก่อนหน้านี้ ทำให้ตอนนี้ทั้งญี่ปุ่นไม่มีผู้บริหารจัดการ เชื้อพระวงศ์ทั้งหมดต่างก็แช่งชิงไขว่คว้าที่จะได้เป็นผู้บริหารจัดการนี้
เจ้าหญิงอายาเสะรู้ดี ว่าตอนนี้คนของตระกูลโอดะก่อนๆหาตัวไม่เจอแล้ว มีเพียงแค่คนเดียวที่หาตัวได้ก็คือโอดะไอที่ตัวเองพอมีเบาะแสอยู่บ้างก่อนหน้านี้
จากนั้น เจ้าหญิงอายาเสะก็มาตามหาโอดะที่ราชวงศ์ต้าเซี่ย
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเจ้าหญิงอายาเสะ โอดะไอก็เข้าใจสถานการณ์ขึ้นมาทันที หลังจากถอนหายใจออกมายาวๆหนึ่งเฮือกแล้ว สีหน้าหมดหนทาง
“ความทรงจำในตอนนี้ของฉันมีไม่ค่อยมาก เรียกฉันกลับไปตอนนี้ล่ะก็ เธอมั่นใจเหรอว่าฉันจะสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างดีน่ะ?”
โอดะไอ มองเจ้าหญิงอายาเสะ ส่วนเจ้าหญิงอายาเสะหลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้แล้ว สีหน้าก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่ดีอกดีใจ
“มีประโยชน์แน่นอน ขอแค่เธอกลับไปกับฉัน เรื่องนี้จะต้องแก้ไขคลี่คลายลงได้อย่างแน่นอน”
พอเห็นท่าทางดีอกดีใจแบบนี้ของเจ้าหญิงอายาเสะ โอดะไอก็พยักหน้าพูดขึ้น
“ขอแค่เธอเชื่อฉันก็พอแล้ว ในเมื่อเธอเรียกให้ฉันกลับไป ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะกลับไปกับเธอ”
ตอนที่โอดะไอกับเจ้าหญิงอายาเสะกำลังพูดคุยเจรจาอยู่นั้น ถังเฉาก็มองอยู่ข้างๆมาโดยตลอด แต่ในแววตาของเขาดูแปลกไปเล็กน้อย
