เมื่อได้ยินเสียงของถังซานฉ่าย ถังเฉาดูเหมือนเตรียมพร้อมอยู่แล้ว เขารีบลุกขึ้นยืน
ถังซานฉ่ายที่ยืนอยู่บนเวทีพูดเสียงดัง
“หลายปีที่ผ่านมา ผมได้ดำรงตำแหน่งผู้นำของตระกูลถังมาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว ผมเชื่อว่าทุกคนรู้ดีว่าทำไมผมถึงต้องดำรงตำแหน่งผู้นำนี้ ก็เพราะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับพี่สาวและพี่เขยของผมทั้งสอง ดังนั้นผมจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับช่วงต่อ”
“ตอนนี้ผู้อาวุโสทั้งสองท่านของผมได้กลับมาแล้ว ผมจึงควรลงจากตำแหน่ง ผมจะส่งมอบตำแหน่งให้ลูกชายของพวกเขา ถังเชียว”
“ส่วนราชวงศ์ต้าเซี่ยในตอนนี้ มีผู้คนครึ่งหนึ่งกำลังคาดเดาว่า สมาชิกใหม่ของตระกูลถังคนนี้ คือถังเฉาที่หายตัวไปในปีนั้น”
“ในฐานะคนของตระกูลถังด้วยกัน ผมคิดว่ามันไม่จำเป็นที่ผมต้องปิดบังทุกคน เรื่องนี้ทุกคนน่าจะรู้อยู่แก่ใจดี ผมคิดว่าทุกคนก็คงไม่มีอะไรสงสัยในตัวตนของเขาเช่นกัน”
ทันทีที่ถังซานฉ่ายพูดออกมาเช่นนี้ บรรดาศิษย์น้องที่อยู่ข้างล่างทุกคนก็คึกคักขึ้นมา
“ไม่มีปัญหาเลย ผมพอใจกับศิษย์พี่ผู้นี้มาก อีกอย่างผมเห็นด้วยเป็นอย่างมากที่ให้เขาเป็นทายาท อย่างน้อยศักยภาพของเขาก็อยู่เหนือพวกเราทุกคนจริงๆ”
“ถูกต้อง ตอนนั้นพวกเราไม่รู้การตัดสินใจของผู้อาวุโสเหล่านั้น สำหรับพวกเราแล้วสิ่งที่พวกเราเห็นคือศิษย์พี่ใหญ่ที่แทบจะไร้คู่ต่อสู้”
“ใช่แล้ว ถ้าศิษย์พี่ใหญ่สืบทอดตำแหน่งนี้ของตระกูล ผมเป็นคนแรกที่เห็นด้วย”
พูดตามตรง ในตอนแรกถังเฉายังคิดว่าศิษย์พี่น้องที่อยู่ข้างล่างบางคนรู้สึกกว่ามันไม่ยุติธรรม
แต่เมื่อเห็นว่าคนตระกูลถังมีความสามัคคีกันมากเช่นนี้ ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
ทั้งถังเหยียนและถังเยว่หวา ต่างมีสีหน้าประหลาดใจ
“ลูกชายของเราทำอะไรไว้กันแน่ ถึงขั้นทำให้คนตระกูลถังกลายเป็นแบบนี้ รู้ไหมว่าตอนนั้นพวกเราถูกพวกเขาไล่ฆ่าจนมีสภาพเป็นยังไง?”
ถังเหยียนจำได้อย่างชัดเจน เมื่อหลายปีก่อน หลังจากที่ตระกูลถังรู้เรื่องของตนเองและถังเยว่หวา เขาก็ถูกไล่ล่าอย่างบ้าคลั่ง
ในเวลานั้นคนตระกูลถังไม่ให้เกียรติและไมตรีจิตใดๆ แต่ครั้งนี้เมื่อได้พบกับคนตระกูลถังอีกครั้ง คนกลุ่มนี้ก็มีความปรองดองกันขึ้นมาเช่นนี้
“ขอบคุณสำหรับความรักและเมตตาของทุกคน ที่สนับสนุนให้ผมดำรงตำแหน่งผู้นำนี้ ถ้าอย่างนั้นผมจะยอมหน้าด้านรับตำแหน่งนี้แล้วกัน”
ถังเฉาพูดจบ คนตระกูลถังที่อยู่ข้างล่างก็ส่งเสียงกรีดร้องขึ้นมา
“ผู้นำถัง ผู้นำถัง ผู้นำถัง”
เมื่อได้ยินเสียงเรียกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ถังเฉาก็ค่อยๆ ขึ้นมายืนบนเวที เพื่อรับสืบทอดตำแหน่งผู้นำ
ก่อนที่ถังเฉาจะบอกให้คนที่อยู่ด้านล่างสงบลง ก็มีองครักษ์กลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาที่ประตูอย่างกะทันหัน
เสื้อผ้าขององครักษ์กลุ่มนี้ คนตระกูลถังทุกคนรู้ดีว่าเป็นเสื้อผ้าของสำนักราชวงศ์
“ทำไมจู่ๆ พวกคุณถึงบุกเข้ามาในตระกูลถังของเรา แล้วพวกทหารที่เฝ้าหน้าประตูล่ะ?”
เมื่อเห็นคนกลุ่มนี้วิ่งเข้ามา หัวใจของถังซานฉ่ายก็เต้นแรง พลันตะโกนไปที่ประตู
องครักษ์เหล่านั้นมองดูท่าทางตื่นเต้นของถังซานฉ่าย แล้วพูดอย่างเย่อหยิ่ง
“ผู้นำถัง คุณไม่รู้เหรอว่าพวกเราเข้ามาทำไม?”
ลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้นในใจของถังซานฉ่าย แต่ก็ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “หมายความว่ายังไง หรือว่าคุณฆ่าคนในตระกูลถังของเรา? กลางวันแสกๆ คุณยังคิดจะฆ่าพวกเราทั้งตระกูลเชียวหรือ”
องครักษ์หัวเราะลั่น “ผมเพิ่งฆ่าทหารยามของพวกคุณไป แล้วทำไมเหรอ? พวกคุณจะจัดการกับพวกเรายังไง? พวกเรายึดหลักความเป็นธรรม นี่คือคำสั่งจากราชวงศ์เบื้องบน พวกคุณกล้าขัดขวางเหรอ?”
หนึ่งในนั้นที่สวมชุดปลาบินเดินมาอยู่ตรงหน้าผู้คน ชี้ไปที่คนในตระกูลถังแล้วตวาดเสียงดัง
โครม!
แต่ทว่าในวินาทีต่อมา ร่างของเขาก็หายไปต่อหน้าผู้คน ถูกชนกระเด็นไปที่มุมห้อง
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มองดูองครักษ์ที่ตัวเองพามาด้วยถูกชนกระเด็นออกไปตาปริบๆ องครักษ์กลุ่มนั้นก็ดูเหมือนก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ใครกัน? กล้าดียังไงมาโจมตีราชองครักษ์ของพวกเรา พวกคุณไม่รู้จักฐานะของพวกเราเลย”
ในเวลานี้ชายคนหนึ่งเดินออกมาอย่างช้าๆ มองดูองครักษ์กลุ่มนี้อย่างผ่อนคลาย เหมือนไม่เกรงกลัวเลยสักนิด แตกต่างจากคนอื่นๆ ในราชวงศ์ต้าเซี่ยอย่างสิ้นเชิง
บุคคลนี้คือถังเฉา ถังเฉาเดินเข้าไปหากลุ่มองครักษ์ช้าๆ
“ทำไมเหรอ ผมเป็นคนลงมือเอง พวกคุณมีปัญหาอะไรไหม?”
ในฐานะที่เป็นผู้โจมตีราชวงศ์เป็นคนแรกในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอย่างถังเฉา เขาสร้างความตกตะลึงให้กับสมาชิกทุกคนในตระกูลถัง รวมถึงพ่อแม่ของเขาด้วย
“ไอ้เด็กเวร แกคือถังเฉาใช่ไหม สถานะของแกในตอนนี้อันตรายมาก แต่แกยังกล้าเย่อหยิ่งวางอำนาจแบบนี้”
บรรดาองครักษ์พูดจาคุกคามอย่างเกรี้ยวกราด
แต่ถังเฉาแค่ยิ้มเยาะตอบ พลางพูดว่า
“ตามความหมายที่คุณพูดไปเมื่อครู่ มีใครบางคนในราชวงศ์ต้องการฆ่าผม ถูกต้องไหม? ถ้าอย่างนั้นขอถามหน่อยว่าผมไปทำอะไรผิด จนถึงขนาดนำพาหายนะมาแบบนี้?”
หลังจากถังเฉาพูดจบ องครักษ์เหล่านั้นก็เลื่อนสายตาไปยังถังเยว่หวาและถังเหยียน
“เพราะอะไรกันแน่? ตัวคุณเองยังไม่รู้อีกเหรอ? พ่อแม่ของคุณก่อความผิดร้ายแรงในอดีต ปล่อยให้คุณมีชีวิตอยู่มานานหลายปีแบบนี้ ก็ถือว่าเห็นแก่หน้าคุณมากแล้ว ถังเฉาเหมือนจะนึกอะไรออก ตอนนี้ราชวงศ์ของพวกเราจะฆ่าคุณ มันก็สมเหตุสมผลแล้วไม่ใช่หรือ?”
ดูเหมือนว่าถังเฉาจะรู้อยู่แล้วว่าองครักษ์กลุ่มนี้จะตอบเช่นนี้ และเขาก็ได้คิดกลยุทธ์เอาไว้รับมือเรียบร้อยแล้ว เขามองไปที่องครักษ์อย่างไม่หวั่นไหว
“ถ้าอย่างนั้นผมขอถามหน่อยว่าพ่อแม่ของผมก่อความผิดร้ายแรงอะไร ที่ทำให้พวกคุณใจดำอำมหิต ฆ่าได้แม้กระทั่งลูกชายของเขา”
หลังจากที่ราชองครักษ์พูดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างถังเหยียนกับถังเยว่หวาแล้ว ถังเหยียนก็ก้าวออกมา ต้องการทวงคืนความยุติธรรมให้กับลูกชายของเขา
ในเวลานี้ ถังเฉากลับยื่นมือไปขวางพ่อของเขาไม่ให้พูด
“พ่อครับ นี่เป็นเรื่องของผม ไม่ต้องเข้ามายุ่ง ผมจะจัดการพวกเขาเอง”
ถังเหยียนมองถังเฉาที่อยู่ข้างกาย
ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แม้ว่าตนเองจะเป็นผู้อาวุโส แต่ก็รู้สึกถึงความปลอดภัยอันแข็งแกร่งที่อยู่ในตัวถังเฉาข้างกายคนนี้ จึงถอยกลับไปอย่างไม่ลังเล
เป็นไปตามคาด ประโยคนี้ทำให้คนของราชวงศ์เงียบกริบ ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี
“พวกคุณอย่ากังวล ผมจะไปขอความยุติธรรมกับราชวงศ์ด้วยตัวเอง ส่วนพวกคุณทั้งหมดไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม ถ้ายังไม่รีบไสหัวไปจากตระกูลถังของเรา ผมจะฆ่าพวกคุณทุกคน”
สายตาของถังเฉาทำให้องครักษ์ทุกคนสะดุ้งเฮือก
