“ขอโทษด้วยนะถังเฉา ฉันไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายหรอก”
หงเหลียนยิ้มหรี่ตา
ชายหลายสิบคนนั้นถือมีดสั้นในมือ เล็งมาที่ถังเฉาราวกับพร้อมจะพุ่งเข้ามาในวินาทีต่อมา
ทว่าถังเฉายังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างนิ่งเฉย นั่งไขว้ห้างและมองหงเหลียนตรงหน้าด้วยท่าทีของผู้เป็นใหญ่
“ถ้าฉันกลัวบรรดาคนของเธอฉันจะมานี่หรอ?”
ตั้งแต่คราวก่อน หงเหลียนก็รู้แล้วว่าถังเฉามีความสามารถไม่ธรรมดา เธอจึงตั้งใจจ้างยอดฝีมือที่แท้จริงมากลุ่มหนึ่งเพื่อฆ่าถังเฉาโดยเฉพาะ
“เจ้าคนสามหาว คุณคงไม่รู้สินะว่าอะไรคือคลังนักฆ่า กลุ่มคนข้างหลังฉันล้วนถูกคัดเลือกมาจากในนั้น แม้จะไม่ใช่อันดับต้นๆ แต่ก็มีพละกำลังมหาศาล ฉันอยากจะเห็นจริงๆว่าคุณจะจัดการกับพวกเขายังไง”
หงเหลียนพูดจบ ถังเฉาส่ายหัวอย่างอดไม่ได้
“ทำไมช่วงนี้ทุกคนถึงชอบพูดถึงคลังนักฆ่ากันนักล่ะ คนเหล่านี้เป็นพวกเศษสวะชัดๆ ทำไมคุณถึงอวยขนาดนี้?”
หลังจากได้ยินแบบนี้ หงเหลียนยังคงนึกว่าถังเฉาทำปากแข็งไปอย่างนั้น
แต่เธอคิดไม่ถึงว่าพลังของถังเฉาถูกยกระดับขึ้นมาจากเนื้อใน สำหรับเขาในตอนนี้ คนเหล่านี้เป็นเพียงเศษสวะจริงๆ
“ถังเฉา คุณคิดให้ดีก่อนค่อยพูดประโยคเมื่อกี้ออกมาจะดีกว่านะ พวกเขาไม่ใช่คนที่คุณอยากจะจัดการก็จัดการได้”
หงเหลียนขู่ด้วยสีหน้าอึมครึม
ถังเฉาโบกมืออย่างรำคาญและพูดกับหงเหลียน
“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว จะเข้ามาก็เข้ามาสักที อย่าทำฉันเสียเวลา ถ้าไม่มีปัญญาก็รีบบอกให้เย่หรูอี้ที่อยู่ข้างหลังเธอออกมาซะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”
หงเหลียนได้ยินประโยคนี้แล้วไม่รู้ทำไมถึงตื่นตระหนกในใจขึ้นมาอย่างมาก
แม้ว่าข้างกายตัวเองมีสุดยอดนักฆ่าหลายสิบคน แต่ก็ยังไม่เพียงพอให้เธอทำใจดีสู้เสือได้
“ถ้าอีกเดี๋ยวถังเฉาโดนพวกเขาฆ่าจะทำยังไง? ถังเฉาต้องตายแน่ๆแล้วใช่มั้ย ไม่ได้การล่ะ พวกเขาเป็นถึงสุดยอดนักฆ่าเชียวนะ ถ้าถังเฉาบุ่มบ่ามเข้าไป ต้องถูกพวกเขาแยกร่างอย่างโหดเหี้ยมแน่ๆ”
“ฉันจะปล่อยให้ถังเฉาตายไปแบบนี้ไม่ได้ ฉันต้องให้เขาค่อยๆชดใช้หนี้”
เย่หรูอี้ที่อยู่ในห้องด้านหลังใจตุ้มๆต่อมๆไปหมด
เรื่องที่เขาหนีงานแต่งงานยังคาอยู่ในใจของเย่หรูอี้เสมอมา แต่ไปๆมาๆก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความห่วงใยที่เย่หรูอี้มีต่อถังเฉา เธอไม่อยากเห็นถังเฉาได้รับอันตราย
ทันใดนั้นประตูถูกผลักออก เย่หรูอี้มองถังเฉาตรงหน้าที่ถูกคนหลายสิบคนล้อมไว้ และรีบเดินเข้าไปอยู่ข้างกายหงเหลียน
“หงเหลียน ถ้าจะฆ่าเขาก็อย่าเลย พวกเราเก็บเขาไว้เถอะ ให้ฉันได้ถามอะไรหน่อย”
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่หรูอี้ หงเหลียนก็เดาออกอย่างรวดเร็วว่าเธอเป็นห่วงถังเฉาถึงได้ออกหน้าให้ถังเฉา
“คุณเย่ ถ้าทุกครั้งที่คุณจะทำอะไรสักอย่างจะต้องโลเลขนาดนี้ เช่นนั้นเราคงทำอะไรไม่ได้ในวันหน้า ฉันรู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ ฉันบอกคุณได้อย่างชัดแจ้งเลยว่าวันนี้เขาต้องตาย”
แม้ว่าหงเหลียนจะมีท่าทีเรียบเฉยมาตั้งแต่แรก
แต่ตั้งแต่คราวก่อนที่โดนถังเฉาและจักรพรรดินีแห่งแก๊งโครงกระดูไล่จนต้องหนีหัวซุกหัวซุน ก็ไม่มีวันไหนเลยที่หงเหลียนไม่คิดเรื่องนี้
หากฆ่าถังเฉาไม่ได้ หงเหลียนก็ไม่มีทางได้เลื่อนตำแหน่ง ไม่มีวันได้เหยียบหัวไวโอเล็ต
เย่หรูอี้อีกด้านได้ยินแบบนี้แล้วก็ทำอะไรไม่ได้
ถังเฉากลับมองเธอนิ่งๆ และกล่าวขึ้น
“เย่หรูอี้ ในที่สุดเธอก็ยอมออกมาแล้ว ไปราชวงศ์ต้าเซี่ยกับฉันเถอะ ฉันรับประกันว่าพวกเขาจะไม่ทำร้ายเธอ พี่ชายของเธอกำลังตามหาเธอให้ว่อน”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ สายตาของเย่หรูอี้ก็อึมครึมลงอีกครั้ง
“อย่าพูดถึงพวกเขาให้ฉันได้ยิน พอพูดถึงพวกเขาแล้วฉันก็อยากจะฆ่าพวกเขา”
เย่หรูอี้ดูเหมือนจะโมโหขึ้นมาจริงๆ ถังเฉาเห็นท่าทีแบบนี้ของเธอแล้วยิ่งมั่นใจในตัวตนของเย่หรูอี้
“ขอโทษด้วย แต่ฉันต้องพาเธอกลับไปให้ได้ ไม่ว่าเธอจะโกรธหรือไม่”
พูดเสร็จถังเฉาก็ขยับมือ ชายชุดดำหลายสิบคนพุ่งมาหาถังเฉาในพริบตาเดียว และถังเฉาก็โต้กลับหมัดละคนได้สบายๆ
หงเหลียนตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าเรื่องเริ่มผิดจากที่คิดไว้ จึงคิดจะพาเย่หรูอี้ด้านข้างออกไป
“คิดจะไปหรอ? พวกเธอจะไปไหนได้?”
เสียงของถังเฉาดังตามมาประหนึ่งเงาตามตัว
ขณะที่หงเหลียนเพิ่งจะพาเย่หรูอี้หนีขึ้นมาบนรถได้ ก็พบว่าเพดานรถโดนทุบเป็นรูใหญ่
คนที่ร่วงลงมาไม่ใช่ใครอื่น ถังเฉานั่นเอง
ความสูงระดับนี้ บอกตามตรงสำหรับถังเฉาในตอนนี้สามารถทะลุทะลวงได้สบายๆ
เย่หรูอี้และหงเหลียนบนรถอึ้งกันทั้งคู่
จากนั้นถังเฉาเปิดประตูรถและมองผู้หญิงสองคนที่ตื่นตระหนก
“ยังไง ตอนนี้พวกเธอสองคนจะลงรถมาได้หรือยัง?”
หงเหลียนรู้ว่าถ้าตัวเองกระเสือกกระสนต่อไป อาจจะโดนถังเฉาตบตายในฝ่ามือเดียวก็ได้ จึงได้แต่ลงจากรถอย่างเชื่อฟัง
“เธอไปเถอะ ฉันไม่ได้มาจับเธอ ฉันแค่มาพาเย่หรูอี้กลับไปที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยเท่านั้น”
เย่หรูอี้มองถังเฉาตรงหน้าด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นมาในใจ
“คุณรู้มั้ยว่าถ้าฉันกลับไปที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยแล้วฉันจะต้องถูกประหารชีวิต หรือคุณอยากเห็นฉันตายขนาดนั้นเลยหรอ?”
แน่นอนว่าถังเฉาไม่ปล่อยให้เย่หรูอี้ตายหรอก ถึงยังไงเมื่อก่อนตัวเองก็ทำผิดต่อเย่หรูอี้
ถังเฉายิ้มจางๆและพูดกับเย่หรูอี้
“เธอวางใจเถอะ ไม่มีใครฆ่าเธอได้ ฉันแค่จะพาเธอกลับไปเฉยๆ แม้ว่าความผิดของเธอจะส่งผลให้ทั้งราชวงศ์ต้าเซี่ยเป็นปฏิปักษ์กับเธอ แต่ฉันก็ต้องพาเธอกลับไป”
หงเหลียนได้ยินคำพูดเหล่านี้แล้วจึงถอยไปด้านหลังด้วยสีหน้าหวาดกลัว
ยังไงซะตอนนี้เย่หรูอี้จะตายหรือไม่ตายก็ไม่เกี่ยวกับตัวเอง ขอแค่ตัวเองมีชีวิตรอดต่อไปก็พอแล้ว
และก็เป็นไปตามนั้น ขณะที่เย่หรูอี้และถังเฉาคุยกันอยู่ หงเหลียนก็หนีไปจากตรงนี้ด้วยความเร็วแสง
