ได้ยินคำพูดของเซี่ยสิงจู๋ ถังเฉาตกอยู่ในความเงียบทันที
ไปเจอผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนะ แต่ตอนนี้มันดึกแล้วเขากลัวจะไปรบกวนเวลาพักผ่อนเธอ
แต่แววตาของเซี่ยสิงจู๋แฝงไปด้วยความลำบากใจ ก็เลยพูดต่อว่า: “คุณถังอย่าเข้าใจผิด เด็กสาวคนนี้ก็แค่อยากเจอคุณสักครั้ง แล้วบอกคำว่าขอบคุณกับคุณด้วยตนเอง”
ถังเฉามีสีหน้าที่ผ่อนคลายลง: “ผู้นำเซี่ยไม่ต้องเกรงใจ นี่เป็นเรื่องที่ผมควรทำอยู่แล้วไม่ได้หนักหนาอะไร แต่วันนี้ดึกเกินไปแล้ว วันนี้ไม่ไปรบกวนเวลาพักผ่อนของคุณหนูดีกว่า พรุ่งนี้จะดีกว่า”
เขาพูดอย่างเป็นธรรมชาติ ตอนนี้สีหน้าของเซี่ยสิงจู๋ปรากฏความซาบซึ้งใจและตอบตกลง: “ได้ พรุ่งนี้เช้าผมจะให้คนไปรับคุณถัง！”
ถังเฉากำลังจะปฏิเสธ เซี่ยสิงจู๋ก็จากไปพร้อมบอดี้การ์ดที่ค่อยคุ้มกันแล้ว
เวลานี้ถังเฉาฝืนยิ้มออกมาและกลับไปพร้อมเฟิ่งหวง
ขณะเดียวกันที่ตระกูลเซี่ย
หลังจากเซี่ยหรูหลงถูกซ่อมอย่างหนัก แต่เขาก็ยังลากสังขารที่ฟกช้ำขับรถออกไป
รถของเขามาจอดอยู่ใต้ตึกสโมสรส่วนตัว และมีคนช่วยประคองเขา และเดินโซเซเข้าไปในห้องแรกของขั้นสาม
“นี่ไม่ใช่คุณเซี่ยหรือ? ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงมาหาฉันได้?”
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อคนหนึ่งที่ผิวขาวยิ่งกว่าผู้หญิงและถือพัดอยู่ พัดเบาๆและพูดไปยิ้มไป
แต่ตอนที่เห็นเซี่ยหรูหลงเดินโซเซเข้ามา สีหน้าที่หยอกล้อเล่นของชายหนุ่มคนนี้หายไปทันทีและถามอย่างจริงจังว่า: “คุณเซี่ยใครซ่อมนายถึงขนาดนี้?”
“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลย ฉันพึ่งถูกซ่อมมา”
เซี่ยหรูหลงโบกมือสีหน้าของเขามืดมนลง: “เหยียนเสี้ยงหม่า นายคิดว่าไง ถังเฉานั้นเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าและเป็นคนที่ไม่มีภูมิหลังอะไรนอกจากต่อสู้เก่งแล้ว ไม่มีอะไรเก่งอีกเลย ทำไมไม่ตรงกับข้อมูลที่นายไปสืบมา?”
คนนี้ที่ถือพัดอยู่และมีใบหน้าที่หล่อเหลานี้ คือเหยียนเสี้ยงหม่าของตระกูลเหยียน
ถังเฉาให้เจิงเทียนเสียงสืบอยู่หลายรอบ แต่ทุกครั้งตระกูลเหยียนยังไม่เผยตัว แต่ความจริงเหยียนเสี้ยงหม่าได้ปรากฏตัวอยู่ในเมืองเจียงเฉิงนานแล้ว
คนที่นำข้อมูลของถังเฉาไปเปิดเผยให้เซี่ยหรูหลงรู้ก็คือเหยียนเสี้ยงหม่า
“เป็นไปไม่ได้ ข้อมูลที่ฉันให้นายไปถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์ ถังเฉาเขาเป็นลูกเขยแต่งเข้า!”
เหยียนเสี้ยงหม่าส่ายหัวและพูดอย่างแน่วแน่ว่า: “นายเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟังหน่อย”
เซี่ยหรูหลงส่ายหัวด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ แต่ก็เล่าเรื่องราวไปมาทั้งหมดให้เขาฟัง
“ช่วยชีวิตลูกสาวของตระกูลผู้นำเซี่ย…….”
สีหน้าเหยียนเสี้ยงหม่าสงสัยเล็กน้อย สายตาเขาไปอยู่ที่เซี่ยหรูหลง และถอนหายใจยาวๆ : “คุณเซี่ย สถานการณ์ในตอนนี้ เป็นผลเสียกับตำแหน่งผู้นำในอนาคตของนายนะ”
“แปลว่าอะไร?”
เซี่ยหรูหลงขมวดคิ้วและถาม
เหยียนเสี้ยงหม่าพูดอย่างจริงจัง:“ปัญหาก็จะเกิดขึ้นจากน้องสาวของนาย ถังเฉาคนนั้น กลับไปช่วยชีวิตลูกสาวของผู้นำนายเอาไว้ทำให้ผู้นำให้ความสำคัญกับเขามาก ถ้าเกิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างลูกสาวผู้นำกับถังเฉาแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น แล้วเกิดถังเฉามาเป็นลูกเขยแต่งเข้าที่ตระกูลเซี่ย ตำแหน่งผู้นำของนายก็จะหายไปเลย”
ได้ยินแบบนี้ เซี่ยหรูหลงขมวดคิ้วหนักยิ่งขึ้น:“ เขาแต่งงานแล้วไม่ใช่หรือ?”
“ ถูกต้อง เขาแต่งงานไปแล้ว แต่ต่อไปเขาจะหย่ากับหลินชิงเสว่แน่นอน”
เหยียนเสี้ยงหม่าปรากฏรอยยิ้มที่เยือกเย็น
“ นายรู้ได้อย่างไร?”
เซี่ยหรูหลงกำลังจะถามไป ก็ถูกเหยียนเสี้ยงหม่าพูดแทรกเข้ามา
“อย่าถามฉันว่าฉันรู้ได้ไง ฉันรู้อยู่แล้ว เบื้องหลังยังมีคนที่ฐานะสูงส่งค่อยคลุมเกมอยู่”
เซี่ยหรูหลงเงียบไปและคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในงานประมูล และลองถามไปว่า:“ ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูหรือ?”
เหยียนเสี้ยงหม่าก็แค่ยิ้มต่อเนื่องไม่ได้ตอบอะไรและพูดเพียงว่า:” นี่เป็นเรื่องที่ซับซ้อนมาก เกี่ยวข้องกับคนหลายคน ถังเฉาและหลินชิงเสว่อยู่ด้วยกัน ขัดขวางผลประโยชน์ของคนหลายฝ่าย”
“ตระกูลซ่ง และตระกูลเสิ่น สองตระกูลนี้ล่มสลายไปแล้ว ตระกูลต่งยอมจำนนเหลือเพียงตระกูลเหยียนของฉันที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่เดี่ยวๆ จึงต้องร่วมพลังกับเมืองเจียงเฉิงถึงจะไปถึงเป้าหมายอันดับแรกได้”
เห็นบรรยากาศยามค่ำคืนของเมืองเจียงเฉิง ความทะเยอทะยานของเหยียนเสี้ยงหม่าผุดขึ้นมาทันที
เซี่ยหรูหลงอ้าปากเล็กน้อย แต่กลับพูดอะไรไม่ออกเลย
ไม่รู้เพราะอะไร เขารู้สึกว่าเมืองเจียงเฉิงจะกลายเป็นสนามรบหลัก
วันต่อมา
ถังเฉาตื่นแล้ว ก็ดูเวลาตอนนี้ และจัดเตรียมตารางการเดินทางของวันนี้ให้เสร็จ
ช่วงเช้าไปเยี่ยมลูกสาวของเซี่ยสิงจู๋ และตอนบ่ายก็ไปเจอหลินชิงเสว่
เมื่อนึกถึงไม่ได้เจอลูกสาวและภรรยาสามวันแล้ว ถังเฉาก็ปรากฏสีหน้าที่อบอุ่น
“คุณถัง พร้อมออกเดินทางหรือยังครับ?”
ขณะนี้ หน้าประตูมีเสียงของเซี่ยสิงจู๋รอยมา
ถังเฉาใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็เดินออกไป: “ออกเดินทางได้”
เซี่ยสิงจู๋ได้เดินนำเขาไป ผ่านไปยี่สิบนาทีก็ถึงโรงพยาบาลของตระกูลเซี่ย
ผลักประตูห้องผู้ป่วยที่ดูหรูหราออก สิ่งแรกที่ถังเฉาเห็นก็คือหญิงสาวที่เหม่อลอยอยู่ข้างๆหน้าต่าง
เพราะมองจดจ่อเกินไป ถังเฉาเข้ามาแล้วเธอยังไม่รู้ตัวเลย
“อวี่ซิง”
เซี่ยสิงจู๋เรียกเธอน้ำเสียงที่อ่อนโยน แตกต่างจากน้ำเสียงเมื่อคืนที่ด่าเซี่ยหรูหลงมาก
ถังเฉาคิดในใจ เขาต้องรักลูกคนนี้มากแน่ๆ
ได้ยินมีคนเรียกชื่อ หญิงสาวคนนี้หันมา และยิ้มอย่างดีอกดีใจ
“พ่อ”
แต่ไม่ช้าเธอเห็นถังเฉาที่ยืนอยู่หลังเซี่ยสิงจู๋
“เขาคือคนที่ช่วยชีวิตลูกเมื่อวางนี้”
เซี่ยสิงจู๋ยิ้มพูดจบก็เดินออกจากห้องผู้ป่วย และให้พื้นที่ในการพูดคุยระหว่างลูกสาวเขาและถังเฉา
ก็เป็นเพราะการกระทำนี้ ถังเฉารู้สึกดีกับเซี่ยสิงจู๋ไม่น้อย
“คุณคือคนที่ช่วยฉันเมื่อวานนี้!”
เป็นเพราะความตื่นเต้น ใบหน้าที่ขาวซีดของผู้หญิงคนนี้เริ่มแดงขึ้นมา เสื้อสีแดงปนสีขาว ทำให้สีแดงและขาวเห็นได้เด่นชัดยิ่งขึ้น
“ฉันชื่อเซี่ยอวี่ซิง ฉันขอรู้ชื่อคุณได้มั้ย?”
เธอค่อยๆยื่นแขนไปหาถังเฉาอย่างระมัดระวัง ถังเฉาถึงพบว่า ผู้หญิงที่ชื่อเซี่ยอวี่ซิงคนนี้ความจริงแล้ว เป็นผู้หญิงที่สวยมาก
ดวงตาที่สดใสฟันที่ขาว ใบหน้าที่เหมือนดั่งตุ๊กตา โดยเฉพาะดวงตาเป็นดวงตาคู่ที่สวยที่สุด สดใสที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา
ไม่มีแผนการไม่มีความชั่วร้าย มีเพียงความอยู่บนโลกนี้
“ถังเฉา”
เขาพูดชื่อของตัวเองออกมาและยื่นมือไปจับมือเล็กๆของเซี่ยอวี่ซิง
มือที่ใหญ่และเล็กเมื่อได้จับมือกันแล้วก็ปล่อยมือทันที ถังเฉามองไปที่เซี่ยอวี่ซิง เซี่ยอวี่ซิงก็มองถังเฉา
รู้สึกกลัวคนแปลกหน้าและรู้สึกสงสัย ก็เหมือนเจอกับแมวที่กำลังหาอาหาร ค่อยๆ เข้าใกล้ทีละนิดๆ
“คุณมาเป็นแฟนฉันได้มั้ย?”
ทันใดนั้นเธอมองถังเฉาด้วยความคาดหวังและถาม
ถังเฉาฝืนยิ้มออกมา: “ฉันแต่งงานแล้ว”
“อ้อ”
“สีหน้าของผู้หญิงเหมือนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย และสายตาเธอเปลี่ยนจากมองถังเฉาเปลี่ยนเป็นมองออกไปทางหน้าต่างอีกครั้ง
แสนแดงส่องไปที่ใบหน้าของเธอ ให้ความรู้สึกที่อบอุ่นแต่เธอกลับห่มผ้าห่ม
ถังเฉาจ้องมองอยู่นาน หรืออาจจะทนเห็นผู้หญิงคนนี้เสียใจไม่ได้ เขาก็เอ่ยปากถามไปว่า:“ ทำไมเธอถึงถามคำถามนี้?”
เซี่ยอวี่ซิงหันกลับมาแล้วยิ้มและพูดว่า:“ เพราะฉันอยากมีความรัก”
ถังเฉาไม่เข้าใจ เพียงเพราะอยากมีความรักถึงมาหาเขาหรือ?
และฟังเซี่ยอวี่ซิงเล่าต่อว่า:“ หัวใจฉันมีปัญหา เป็นกรรมพันธุ์ หมอบอกว่าฉันจะมีชีวิตอยู่ได้อีกสามปี”
“ …….”
ประโยคนี้ถูกพูดออกมาถังเฉาเอ๋อไปทันที
ไม่รู้เพราะอะไรหัวใจของเขาเหมือนถูกบีบอย่างรุนแรง
“ ฉันก็เลยอยากมีความรักสักครั้งก่อนที่ฉันจะจากโลกไป ฉันอยากรู้ว่าการมีความรักจะรู้สึกอย่างไง”
มือของหญิงสาวค่อยๆยกขึ้นมาบังแสงแดดที่ส่องมาที่หน้าเธอไว้ และยิ้มมุมปากและมองไปที่ถังเฉา:“ คุณช่วยฉันแถมยังจูบฉัน นั้นเป็นจูบครั้งแรกของฉัน ฉันก็เลยต้องมาหาคุณ”
