เมื่อเห็นเฉิงเพ่ยเข้าไปในอ้าวดี้ A6 ด้วยใบหน้าท่าทางพอใจ ความโกรธในดวงตาของถังเฉาก็หายไป
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ติดตามทุกกระบวนการ แต่ผลสุดท้ายกลับกลายเป็นอย่างนี้ แน่นอนว่าต้องพัวพันกับเฉิงเพ่ย
แต่ว่า เร็วมาก ดวงตาของถังเฉาก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย็นลง และมุมปากโค้งอย่างขี้เล่น
“โรงแรมโจวจี้……”
ในเวลานี้ เซี่ยสิงจู๋ก็ทำธุระเสร็จแล้ว เดินออกมาจากอาคาร มองเห็นถังเฉารีบเข้าไปทักทายทันที
“คุณถังคุณหลินล่ะ?”
ถังเฉาไม่แสดงสีหน้าใดๆ “ไม่ต้องรอแล้ว ตรงไปกันเถอะ”
เมื่อเห็นสีหน้าของถังเฉาเย็นชา เซี่ยสิงจู๋ก็เข้าใจ จะต้องเกิดเรื่องอะไรบางอย่างขึ้น
ดังนั้นจึงไม่ลังเลอีก ไปเปิดประตูให้ถังเฉาด้วยตัวเอง “ถ้าคุณถังไม่รังเกียจ ก็นั่งรถของผมไปเถอะ”
ถังเฉา อืม หนึ่งที และเข้านั่งไป
เซี่ยสิงจู๋รีบตะโกนทันที “ใช้ความเร็วที่เร็วที่สุด เพื่อไปถึงโรงแรมโจวจี้”
คนขับรถเหยียบคันเร่ง ความเร็วก็เพิ่มขึ้นจนสุดขีด
ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง ก็มาถึงโรงแรมโจวจี้
ถังเฉาลงรถ หรี่ตาเพื่อตรวจสอบโครงสร้างของโรงแรม
การตกแต่งนั้นหรูหรา พนักงานเสิร์ฟที่ต้อนรับที่อยู่ข้างใน ล้วนแต่งกายด้วยชุดกี่เพ้าลายดอก หน้าตาดีมาก
แค่มองจากจุดนี้ ก็รู้แล้วว่าพุ่งไปถึงโรงแรมระดับห้าดาว
“คุณถัง โปรดวางใจ โจวจี้เป็นโรงแรมภายใต้ตระกูลเซี่ยของผม มีธุระอะไร แจ้งผมเพียงคำเดียวก็ได้แล้ว”
เซี่ยสิงจู๋รู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว ก็ไม่ได้พยามตีสนิท เพียงแค่พูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง
ถังเฉาพยักหน้า จากนั้นบอกให้เสี่ยซิงจู๋ถอยไป
ผู้จัดการล็อบบี้และสาวต้อนรับที่อยู่ข้างๆเห็นว่าเจ้านายใหญ่ของตัวเองไม่นึกเลยว่าจะให้ความเคารพต่อวัยรุ่นคนนี้ ยิ่งไม่กล้าสะเพร่า
“คุณชายท่านนี้ ประธานเชี่ยให้ท่านจัดเตรียมห้องสุพรีมเพรสซิเดนเชียลสวีทและร้านอาหารในสวนกลางแจ้งที่ชั้นบนสุดไว้ให้แล้ว วัตถุดิบก็ขนส่งทางอากาศจากต่างประเทศด้วย”
ผู้จัดการล็อบบี้พูดไป และมองไปทางถังเฉาอย่างแปลกใจ
การต้อนรับแบบนี้ คุณชายคุณหนูบ้านนี้ ยังไม่เคยมีมาก่อน
ชายหนุ่มคนนี้ สรุปแล้วมีแล้วเป็นมายังไง?
ถังเฉากลับส่ายศีรษะ “ไม่ต้องยุ่งยาก ผมจะรอคนมากินข้าวด้วยกัน”
ผู้จัดการล็อบบี้และพนักงานต้อนรับสาวต่างตกใจ แม้ว่าเขากำลังรอคนอยู่ ถ้างั้นฐานะของคนที่เขารอจะมีเกียรติขนาดไหน?
ในขณะนี้ รถอาวดี้ A6 หยุดที่หน้าประตู คนกลุ่มใหญ่เดินเข้ามา
เมื่อเห็นคนที่มาอย่างชัดเจน ทันใดนั้นสีหน้าผู้จัดการล็อบบี้ก็ผิดหวังขึ้นมาทันที
คนพวกนี้ คาดไม่ถึงว่าล้วนเป็นผู้นำตระกูลอันดับต้นๆ แม้แต่ตระกูลยักษ์ใหญ่ยังเทียบไม่ได้
สิ่งเดียวที่ทำให้เขาประหลาดใจ หญิงสาวที่ถูกผู้นำตระกูลพวกนี้ล้อมไว้ ไม่เพียงแต่มีรูปลักษณ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ แต่ยิ่งมีบุคลิกที่ไม่มีใครเทียบได้
“ชิงเสว่”
ถังเฉารีบทักทายทันที
เดิมทีหลินชิงเสว่ที่ค่อนข้างท้อใจแต่เมื่อเห็นถังเฉา ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็ดีใจ รีบไปชักชวนเขาทันที “สามี ทางนี้!”
ทุกคนถึงได้เข้าใจ ที่แท้สาวงามคนนี้เป็นภรรยาของสุภาพบุรุษท่านนี้
“ถังเฉา ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”
มองถังเฉา เฉิงเพ่ยราวกับเห็นผีทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดตกใจ
“ที่รัก? นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
เฉินจื่อเหา จางเทียนเหอ หลี่ซื่อไห่ และกลุ่มผู้นำ พริบตาเดียวใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นบูดบึ้ง สีหน้ามองไปทางเฉินเพ่ยอย่างไม่เป็นมิตร
คนคือเฉิงเพ่ยเป็นคนพามา แผนเฉิงเพ่ยก็เป็นคนคิด ตอนนี้สามีของหลินชิงเสว่โผล่ขึ้นมากลางทาง สุดท้ายก็ทำลายแผนของพวกเขายับเยิน
สีหน้าของเฉิงเพ่ยก็ดูไม่ได้ มองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาที่อยากจะฆ่าคน
เธอยังไม่เข้าใจ ถังเฉาไม่ใช่ว่าควรที่จะนั่งรออย่างซื่อบื้ออยู่ที่อาคารสำนักงานทำไมมาถึงที่โรงแรมโจวจี้ก่อนพวกเขาอีก?
แต่เร็วมาก ใบหน้าของเฉิงเพ่ยก็กลับมาเป็นปกติ คลี่รอยยิ้มออกมา และพูดเบาๆกับเฉินจื่อเหาและคนอื่นๆว่า “ผู้นำทุกท่านไม่ต้องกังวล เขาก็แค่ไอ้เศษสวะที่พึ่งภรรยาคนหนึ่ง อีกอย่างเขามาที่นี่ยิ่งดีไม่ใช่เหรอ ฉันได้สั่งเบียร์ห้ากล่องและเหล้าขาวสองลังเรียบร้อยแล้ว เธอไม่อยากเมานั้นคงยาก”
“ถึงเวลานั้น พวกคุณอยู่ต่อหน้าไอ้เศษสวะนั่น ทำภรรยาเขา…”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมาเฉินจื่อเหา หลี่ซื่อไห่และผู้นำคนอื่นๆก็หายโกรธทันที
ภาพที่นึกในสมอง หัวเราะจนหุบปากไม่ลง
“ดี ในเมื่อเป็นสามีของคุณหลิน งั้นก็เป็นคนกันเอง เพิ่มเก้าอี้อีกที่เถอะ”
เฉินจื่อเหาพูดกับผู้จัดการล็อบบี้
ผู้จัดการล็อบบี้สีหน้าเย็นชา ตระกูลเฉิน ถึงกับกล้าที่จะไม่เห็นคุณชายคนนี้อยู่ในสายตาของเขา
ต้องรู้ว่า นี่แม้แต่ประธานเซี่ยของพวกเขายังต้องต้อนรับอย่างเกรงใจ!
ในไม่ช้า กลุ่มคนก็นั่งลง และเฉิงเพ่ยรีบดึงหลินชิงเสว่มาที่เก้าอี้ทันที “มาประธานหลิน คุณนั่งที่นี่”
ด้านซ้ายคือเฉินจื่อเหา ด้านขวาคือจางเทียนเหอ ซึ่งอยู่ระหว่างพวกเขา
จากนั้น ถังเฉาก็รีบนำหน้าไปหนึ่งก้าวและนั่งข้างๆหลินชิงเสว่
“ถังเฉา นี่คือตำแหน่งของผู้นำตระกูลเฉิน ยังไม่รีบไสหัสออกไป!”
เฉินเพ่ยตะโกนใส่ถังเฉาทันที
ถังเฉาหรี่ตา มองไปที่เธอ “แปลกนะ ชิงเสว่เป็นภรรยาของผม ผมนั่งข้างเธอ ผิดเหรอ?”
เฉิงเพ่ยยังอยากพูดอะไรต่อ แต่เฉินจื่อเหากลับยิ้มและออกมาเพื่อไกล่เกลี่ย “เอาเถอะๆ ในเมื่อเขาเป็นสามีของคุณหลินเขาควรนั่งข้างเธอ ผมนั่งข้างๆก็พอ”
ถึงแม้จะพูดแบบนี้ แต่หลังจากนั่งลงเฉินจื่อเหารีบหรี่ตา มองไปที่ถังเฉาทันที “วัยรุ่น ดื่มเบียร์ได้ไหม?”
ถังเฉาพยักหน้า “ดื่มได้นิดหน่อย”
“งั้นก็ดีแล้ว”
ดวงตาของเฉินจื่อเหาสั่นไหวด้วยความเย็นชา “อีกสักพักต้องดื่มหลายแก้วหน่อย”
ถังเฉาราวกับไม่เข้าใจความหมาย ยิ้มยิ้มแล้วพูดว่า “แน่นอน”
“เหอเหอ”
จางเทียนเหอ หลี่ซื่อไห่และผู้นำคนอื่นๆ ทั้งใบหน้ายิ้มอย่างเย็นชา และมองถังเฉาที่อย่างกับคนโง่
ทันทีที่หลินชิงเสว่กำลังจะเปิดเครื่องดื่ม เฉินเพ่ยรีบแย่งมันมาทันที แล้วเปลี่ยนเป็นเหล้าขาวให้ขวดหนึ่ง “ที่ไหนมีกการคุยธุรกิจแล้วดื่มเครื่องดื่มล่ะ ดื่มอันนี้!”
พูดจบ แม้ว่าหลินชิงเสว่จะคัดค้าน แต่ก็ยื่นให้เต็มๆ
หลินชิงเสว่สีหน้าที่เย็นชาไม่พูดสักคำ ไหนจะไม่รู้ถึงความตั้งใจของเฉินเพ่ย?
ขณะนี้ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปทางถังเฉา หวังว่าถังเฉาจะสามารถช่วยเธอ
แต่ว่า ถังเฉาราวกับมองไม่เห็น เคี้ยวแต่ถั่วลิสงของตัวเอง
ในเวลานี้ เฉินจื่อเหายกแก้วของเขาไปทางหลินชิงเสว่ “มาประธานหลิน ผมขอเชิญดื่มหนึ่งแก้ว”
จางเทียนเหอก็ยืนขึ้น “ผมจางเทียนเหอก็ขอเชิญประธานหลินดื่มหนึ่งแก้ว มื้อนี้จบแล้ว โครงการของสำนักงานการก่อสร้างของบริษัทคุณ ตระกูลพวกเราก็ถือว่ายินยอมแล้ว”
จากนั้น หลี่ซื่อไห่ก็ยกแก้วขึ้น และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อวยพรพวกเรา ยินดีที่ได้ร่วมงาน!”
สีหน้าของหลินชิงเสว่ดูไม่ได้มาก ครั้งเดียวดื่มเหล้าขาวสามแก้ว ด้วยปริมาณแอลกอฮอล์ของเธอ ไม่นานก็หน้ามืดตามัวแล้ว?
เธอรีบโบกมืออย่างรวดเร็ว “อีกสักครู่ฉันต้องขับรถ—”
เฉินจื่อเหาโบกมือใหญ่ๆ “ผมจะให้คนไปส่งประธานหลินกลับไป!”
เฉิงเพ่ยก็พูดข้างๆว่า “ผู้นำเฉิน ก็พูดอย่างนี้แล้ว ประธานหลินยังไม่ดื่ม จากนี้ก็คงจะพูดยากนะ?”
มองไปที่เหล้าขาวสามแก้ว หลินชิงเสว่ก็หลับตาลง และยอมแพ้
กำลังจะหยิบแก้วไวน์ จู่ๆก็มีร่างหนึ่งมาแย่งเธอก่อน แล้วหยิบแก้วเหล้าไป
“ผมดื่มแทนเธอ”
ถังเฉายิ้มให้ทุกคน จากนั้นดื่มเหล้าขาวสามแก้วในอึกเดียว ใจนิ่งหน้าสงบ
หลินชิงเสว่มองถังเฉาอย่างซาบซึ้ง และพูดเบา ๆ ว่า “ขอบคุณ”
แต่เฉินจื่อเหา จางเทียนเหอ หลี่ซื่อไห่และคนอื่นๆ สีหน้าเปลี่ยนเป็นมืดมนไร้ที่ติ
