ผู้นำตระกูลทุกคนคุกเข่าต่อหน้าเซี่ยสิงจู๋ ราวกับหนูที่เจอแมวอย่างไงอย่างงั้น
ฉากนี้ทำให้เฉิงเพ่ยไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง
ผู้นำตระกูลทั้งหมดคุกเข่าลงจริงๆ！
“ผู้นำตระกูลเฉิน ผู้นำตระกูลจางและผู้นำตระกูลหลี่ พวกท่าน…ทำอะไรกันน่ะ？”
หล่อนยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ถามออกไปอย่างเหลือเชื่อ
ป๊าบ！
เฉินจื่อเหาตบเข้าไปที่หน้าของเฉิงเพ่ยอย่างรุนแรง พูดอย่างโกรธเคืองว่า “หล่อนมันหญิงเลว ยังไม่รีบหุบปากอีกนะ！”
จางเทียนเหอและหลี่ซื่อไห่เองก็ดูเย็นชา พวกเขาล่ะอยากจับผู้หญิงคนนี้ไปฆ่าให้รู้แล้วรู้รอด
ถ้าไม่ใช่เพราะเหล้าที่ทำให้หล่อนเป็นบ้า พูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกมา ผู้นำตระกูลเซี่ยจะถูกชักจูงให้เข้ามาได้ยังไงกัน
หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคำพูดของเฉิงเพ่ยจะต้องถูกได้ยินโดยคนของโรงแรมโจวจี้เป็นแน่ จากนั้นจึงรายงานผู้นำตระกูลเซี่ย เขาถึงได้มาดูด้วยตนเองแบบนี้
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เฉิงเพ่ยพูดก่อนหน้า เฉินจื่อเหา จางเทียนเหอและผู้นำตระกูลต่างๆก็รู้สึกเกิดความกลัวขึ้นมาในใจ
ที่บอกว่าพวกเขาคือคนที่พูดตัดสินใจทุกอย่างในเจียงเฉิง แล้วตระกูลเซี่ย ตระกูลหูและตระกูลลู่ไปอยู่ไหนล่ะ？
ปลาหมอตายเพราะปาก ปลาหมอตายเพราะปากจริง！
หลินชิงเสว่ที่กำลังจะออกไป ก็กลับตกตะลึงเมื่อเห็นการปรากฏตัวของเซี่ยสิงจู๋ เธอไม่รู้ว่าควรเดินออกไปดีไหม ดังนั้นจึงได้แต่มองไปที่ถังเฉา
อย่างไรก็ตาม เธอกลับพบว่าถังเฉายังคงนั่งอยู่ที่เดิม ทำตัวราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น อีกทั้งยังดึงหลินชิงเสว่ให้มานั่งด้วยกัน พร้อมกับกระซิบเบาๆข้างหูว่า “ผมขอเชิญคุณมาดูการแสดงก็แล้วกัน”
เมื่อเห็นผู้นำตระกูลของเจียงเฉิงคุกเข่าลง หลินชิงเสว่ก็พอเข้าใจได้ทันที พร้อมกับมองไปที่ถังเฉาอย่างเหลือเชื่อ “ผู้นำตระกูลเซี่ย นายเชิญมางั้นเหรอ？”
ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร มีแต่รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของเขา
ซึ่งนั่นทำให้ สีหน้าของหลินชิงเสว่ดูตะลึงมากขึ้นไปอีก
เธอเคยได้ยินมาว่าตระกูลเซี่ยนั้นมีตำแหน่งสถานะพอๆกับตระกูลซ่งที่หมิงจูเลย แถมผู้นำตระกูลที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ยังมาที่นี่อีก มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆงั้นเหรอ？
ในเวลานี้เอง เซี่ยสิงจู๋เดินเข้ามาด้านใน ดวงตาของเขานั้นดูมืดมน มองกวาดไปรอบๆจนมาที่ผู้นำของสามตระกูลที่ยิ่งใหญ่
“เฉินจื่อเหา จางเหอเทียน หลี่ซื่อไห่ พวกนายนี่มันน่าเกรงขามซะจริงนะ！”
“พวกนายผู้นำตระกูลเฉิน ตระกูลตางและตระกูลหลี่นี่เป็นตระกูลแนวหน้าที่แข็งแกร่งกันเสียจริง กล้าดียังไงมาพูดได้อย่างหน้าไม่อายว่าที่พวกนายทั้งสามเป็นคนพูดตัดสินใจทุกๆเรื่องของเจียงเฉิง！”
เฉินจื่อเหาและคนอื่นๆในสามตระกูลกลัวลนลานไปหมด พวกเขาได้แต่ตบหน้าของตัวเอง
“ผู้นำตระกูลเซี่ย มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด เข้าใจผิด…”
“เข้าใจผิด？”
เซี่ยสิงจู๋หัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันอยู่ข้างนอกมากพักใหญ่แล้ว พวกนายไม่ได้บอกเหรอว่า ถ้าพวกนายโกรธ ต่อให้เป็นตระกูลยักษ์ใหญ่สามตระกูล ก็ไม่มีปัญญา？แถมยังบอกอีกว่าอีกไม่นานก็จะได้เลื่อนขั้นเป็นมหาเศรษฐี มาแทนที่ฉันหรือไง？”
เซี่ยสิงจู๋ไม่ได้พูดอะไร ใบหน้าของเฉินจื่อเหา จางเทียนเหอและหลี่ซื่อไห่ก็ซีดมากขึ้นกว่าเดิม ที่แท้ผู้นำตระกูลเซี่ยก็ยืนอยู่นานแล้ว
แววตาของเฉินจื่อเหานั้นส่องแสงประกายความรุนแรง คว้าผมของเฉิงเพ่ยและโยนลงไปที่ด้านหน้าของเซี่ยสิงจู๋อย่างแรง
“ผู้นำตระกูลเซี่ย พวกเราไม่มีความคิดแบบนั้นแน่ๆครับ เป็นเพราะยัยผู้หญิงเลวคนนี้ ที่ไม่ให้ความสำคัญกับท่าน ไม่มีท่านในสายตา แถมยังมาดูหมิ่นผู้นำตระกูลเซี่ยอีก ควรตายจริงๆ！”
“ใช่ครับท่านผู้นำตระกูลเซี่ย ผมจะให้หล่อนมาขอโทษท่าน！”
จางเทียนเหอพูดด้วยใบหน้าที่มืดมน ตบเข้าไปที่ใบหน้าของเฉิงเพ่ยอย่างหนักและตะโกนออกมาอย่างโกรธเคือง “กล้ามากนักนะที่มาดูถูกท่านผู้นำตระกูลเซี่ยแบบนี้ ยังไม่รีบไปขอโทษอีก！”
เฉิงเพ่ยนั้นรู้สึกกลัวแทบตาย หล่อนไม่ได้สนใจความเจ็บปวดทางร่างกาย ค่อยๆเงยหน้าขึ้น มองไปที่เซี่ยสิงจู๋
“เขาคือ…ผู้นำตระกูลเซี่ยงั้นเหรอ？”
“รู้แบบนี้แล้ว ยังจะกล้าดูถูกท่านผู้นำตระกูลอีกเหรอ？อยากตายหรือไง！”
ใบหน้าของหลี่ซื่อไห่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา
“ฉัน…”
ริมฝีปากของเฉิงเพ่ยนั้นลังเลไม่กล้าที่จะพูดประโยคหลังออกมา
เมื่อสายตาของเซี่ยสิงจู๋มองมา ร่างกายของเฉิงเพ่ยก็สั่นเทา ตกใจจนกางเกงนั้นเปียกชุ่มไปด้วยปัสสาวะ
ไม่ได้สนเรื่องศักดิ์ศรีใดๆ หล่อนก้มหัวให้เซี่ยสิงจู๋อย่างรวดเร็ว
“ท่านผู้นำตระกูลเซี่ย เมื่อสักครู่ดิฉันดื่มมากไปค่ะ เลยพูดพล่อยๆออกไป ไม่ได้คิดจริง”
“ท่านผู้นำตระกูลเซี่ย ท่านดูฉันตบหน้าตัวเองก็ได้นะคะ ท่านเป็นคนใจกว้าง อย่าใส่ใจดิฉันเลยนะคะ ปล่อยฉันไปเถอะ”
ขณะที่พูดจบ น้ำมูกน้ำตาก็ไหลออกมา เฉิงเพ่ยตบเข้าไปที่หน้าของตนจริงๆ
ในไม่ช้า จมูกและใบหน้าของหล่อนก็บวมขึ้น แต่หล่อนก็ไม่กล้าที่จะหยุดลง เพราะรู้ดีว่าตระกูลเซี่ยนั้นเป็นมหาเศรษฐี ถ้าอยากจะฆ่าตนให้ตาย ก็แค่ขยี้ให้ตายเหมือนมดตัวหนึ่งเท่านั้น
ขณะที่ดู ใบหน้าของหลินชิงเสว่ก็เต็มไปด้วยความตกใจ อดไม่ได้ที่จะบีบฝ่ามือของถังเฉา
เป็นเรื่องที่ยากเกินกว่าจะจินตนาการ เฉิงเพ่ยผู้เคยโลภอยากได้ตำแหน่งอันทรงเกียรติของเธอมาก่อน ไม่คิดว่าตอนนี้หล่อนจะถ่อมตัว ขนาดทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง เพียงเพื่อเอาตัวรอด
ไม่เพียงแค่หล่อนเท่านั้น เฉินจื่อเหา จางเทียนเหอ หลี่ซื่อไห่และผู้นำตระกูลคนอื่นๆ ต่างก็มองไปที่เซี่ยสิงจู๋ด้วยใบหน้าที่จริงจัง
หางตาของเซี่ยสิงจู๋มองมาทางถังเฉา
คนที่อยู่ด้านหลังทำสีหน้าเรียบเฉย พร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย สายตาตอนนี้จับจ้องไปที่เฉินจื่อเหา จางเทียนเหอ หลี่ซื่อไห่ ทั้งสามคนนี้
เซี่ยสิงจู๋เข้าใจความหมายของถังเฉาทันที เฉิงเพ่ยเป็นเพียงกบที่อยู่ก้นบ่อ ถึงแม้ว่าเฉิงเพ่ยจะพูดแบบนั้นจริงๆ แต่เซี่ยสิงจู๋ก็ไม่ลดตัวเองลงไปหาคนธรรมดาอย่างหล่อนหรอก แต่สำหรับถังเฉา คงไม่ยอมผ่อนปรนให้กับพวกเฉินจื่อเหาสามคนนั้นแน่
ท้ายที่สุดแล้ว ต้นกำเนิดทั้งหมดของเฉิงเพ่ยก็มาจากพวกเขาทั้งนั้น！
ดังนั้นเซี่ยสิงจู๋จึงตะโกนออกไป “พอแล้ว！”
เฉิงเพ่ยและผู้นำตระกูลทั้งหมดต่างตัวสั่นระริก เงยหน้าขึ้นด้วยความสั่นกลัว
เห็นเพียงแค่ความไม่แยแสของเซี่ยสิงจู๋ “คนโง่เขลาไม่มีความผิด ในเมื่อรู้ว่าทำผิดแล้ว ก็ช่างมันเถอะ！”
เฉิงเพ่ยที่เหม่อลอยเป็นเวลานาน ก็รู้สึกซาบซึ้งและคร่ำครวญหนักขึ้น
“ขอบคุณผู้นำตระกูลเซี่ย ขอบคุณผู้นำตระกูลเซี่ย！”
เฉินจื่อเหา จางเทียนเหอ หลี่ซื่อไป่เมื่อได้ยินเช่นนั้น ในใจก็รู้สึกโล่ง
“อย่างไรก็ตาม ฉันต้องสอบสวนเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด！”
ต่อมา การสนทนาของเซี่ยสิงจู๋ก็เปลี่ยนไป เขาพูดอย่างน่าเชื่อถือ “หล่อนนั้นถือว่าเป็นหญิงที่โง่เขลา ที่กล้าพูดเรื่องอัปยศแบบนี้ขึ้นมา หากบอกว่าไม่มีหุ่นชักใยอยู่เบื้องหลังล่ะก็ ฉันนี่แหละจะเป็นคนแรกที่ไม่เชื่อ！”
“เป็นผู้นำตระกูลเฉิน ผู้นำตระกูลจางและผู้นำตระกูลหลี่หรือเปล่า？”
เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา ดวงตาที่เย็นยะเยือกของเซี่ยสิงจู๋ก็จ้องไปที่เฉินจื่อเหา จางเทียนเหอและหลี่ซื่อไห่
ชวา！
ทันใดนั้น ทั้งสามคนเหมือนตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง กล่าวว่าโดนใส่ร้ายซ้ำๆ
“ท่านผู้นำตระกูเซี่ย พวกเราโดนใส่ร้าย”
“ใส่ร้าย？”
รอยยิ้มที่เย็นชาปรากฏบนใบหน้าของเซี่ยสิงจู๋มากขึ้น “ฉันเห็นว่าพวกนายเชื่อฟังคำสั่งของตระกูลหู เลยอยากรู้ว่าวางแผนจะทำอะไรกับตระกูลเซี่ยล่ะ？”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ม่านตาของเฉินจื่อเหาก็หดตัวลงอย่างกะทันหัน ร่างกายของพวกเขาก็สั่นเทาอย่างรุนแรง
วางแผนทำไม่ดีกับตระกูลเซี่ย ถือว่าเป็นการทำอาชญากรรมครั้งใหญ่！
เซี่ยสิงจู๋ตะโกนออกมาทันที โดยไม่ได้ให้โอกาสสามคนนั้นได้อธิบาย “ตระกูลเฉิน ตระกูลจาง และตระกูลหลี่ตั้งใจจะวางแผนทำไม่ดีกับตระกูลเซี่ยของฉันความผิดครั้งนี้โทษถึงตาย！”
บูม！
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ใบหน้าของเฉินจื่อเหา จางเทียนเหอและหลี่ซื่อไป่ก็ซีดทันที
เซี่ยสิงจู๋ นี่ถือเป็นการทำลายตระกูลเฉิน ตระกูลจางและตระกูลหลี่เลยทีเดียว
พวกเขากำลังขอความเมตตา แต่เซี่ยสิงจู๋ค่อยๆหันกลับมาและมองไปที่ถังเฉา ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณผู้ชายถัง ท่านพอใจกับสิ่งที่ผมทำไหมครับ？”
“ขอแค่เพียงท่านพูดมา ผมจะทำให้พวกเขาหายไปจากเจียงเฉิงทันที”
