“อยู่ในท่านั่งม้าให้นิ่ง หลังตรง!”
“พ่อ ได้หรือยัง ฉันเหนื่อยมาก”
“อยู่แบบนี้ครึ่งชั่วโมงโดยห้ามขยับ!”
“…”
ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เมื่อฟ้าเพิ่งสว่างขึ้น เสียงของพ่อและลูกสาวก็มาจากลานเล็กๆของวิลล่า
ถังเสี่ยวลี้กำมือแน่น ทำท่านั่งม้า ใบหน้าเล็กๆของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ
ถังเฉายืนอยู่ตรงหน้าเด็กน้อยด้วยสีหน้าจริงจัง จับตาดูว่าเธอกำลังแอบขี้เกียจหรือไม่
“เช้าๆแบบนี้ นี่กำลังทำอะไรกันหรือ?”
เมื่อได้ยินการเคลื่อนไหว หลินชิงเสว่ก็รีบออกมาจากห้อง
เมื่อเธอเห็นถังเสี่ยวลี้ยืนแบบท่อนไม้ เธอรู้สึกเอ็นดูอย่างยิ่งและหันกลับมามองที่ถังเฉา “ถังเสี่ยวลี้อายุเท่าไหร่เอง คุณก็ให้เธอทำอันนี้!”
คิดไม่ถึงว่า ถังเฉากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ในเมื่อตัดสินใจที่จะฝึกศิลปะการต่อสู้ ก็ต้องเริ่มต้นตั้งแต่อายุยังน้อย เริ่มต้นจากการยืนแบบท่อนไม้ “
หลังจากพูดจบ ไม่ไปสนใจหลินชิงเสว่ที่อยู่ข้างๆ แล้วเริ่มฝึกถังเสี่ยวลี้ต่อ
เจ้าตัวน้อยร้องทุกข์ไม่หยุด แต่ก็ยังกัดฟันแน่นและทนทำต่อไป
“พอเถอะ ไม่ต้องฝึกแล้ว”
บนใบหน้าของหลินชิงเสว่เต็มไปด้วยสีหน้าเห็นใจ แม้ว่าเธอจะเห็นด้วยกับการฝึกศิลปะการต่อสู้ของลูกสาว แต่เธอก็ยังค่อนข้างต่อต้านเมื่อเห็นภาพที่ถังเฉาสอนศิลปะการต่อสู้ให้ถังเสี่ยวลี้
เธออุ้มถังเสี่ยวลี้ขึ้นมา และปกป้องเธอไว้ข้างหลัง “เสี่ยวลี้อายุแค่ 5 ขวบ มันจะเร็วเกินไปหรือเปล่าที่จะให้เธอฝึกศิลปะการต่อสู้ในตอนนี้?”
ถังเฉาที่เชื่อฟังหลินชิงเสว่ทุกอย่างมาโดยตลอด มีเพียงเรื่องนี้เท่านั้นที่เขาไม่ยอมอ่อนข้อให้ “ถ้าไม่สามารถทนต่อความยากลำบากแค่นี้ได้ จะพูดถึงการฝึกศิลปะการต่อสู้ได้อย่างไร?”
ถังเสี่ยวลี้กัดฟันและพูดว่า “แม่ ฉันทำได้!”
หลินชิงเสว่รู้สึกเสียใจทีหลังที่ยอมให้ลูกสาวของเธอฝึกศิลปะการต่อสู้ ทำให้ลูกสาวของเธอที่อายุเพียง 5 ขวบ จะต้องมาทนต่อความยากลำบากเช่นนี้
ในเวลานี้ หัวใจที่อ่อนนุ่มของแม่ก็เผยออกมาให้เห็นอย่างเห็นได้ชัด
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ ถังเฉาไม่เพียงแต่ต้องการฝึกฝนลูกสาวของเขาเท่านั้น แต่ยังอยากฝึกเธอด้วย
“ชิงเสว่ คุณก็มาฝึกด้วยกันเถอะ”
“อะไรนะ? ฉันด้วย!”
ดวงตาของหลินชิงเสว่เบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ และเธอมองไปที่ถังเฉาด้วยความไม่น่าเชื่อ
เมื่อเห็นถังเฉาดูจริงจัง “แม้ว่าคุณจะเข้าเลขสามแล้ว ร่างกายและโครงกระดูกของคุณก็เข้ารูปแล้วฝึกไปก็ไม่มีประโยชน์ แต่มันมีประโยชน์มากในการเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของคุณ ก็ถือว่ามีประโยชน์เช่นกัน ยังป้องกันพวกผู้ชายคิดไม่ดีได้อีก—-“
แม้นี่เป็นเจตนาที่ดีของถังเฉา แต่บังเอิญมันได้สัมผัสเขตต้องห้ามที่ผู้หญิงทุกคนไม่ต้องการที่จะเผชิญหน้า—อายุ
หลินชิงเสว่รู้สึกโมโหทันที “ถังเฉา คุณนี่มันผู้ชายที่ทื่อจริงๆเลย!”
แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจอย่างมาก แต่เธอก็ถูกถังเฉาจับมาเป็น ‘ชายที่แข็งแกร่ง’
หลังจากที่ทำท่าม้าไปเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง เธอก็เหนื่อยแทบตาย
ถังเฉาที่มองอยู่ด้านข้างและส่ายหัวไม่หยุด “ไม่ได้ สมรรถภาพทางกายแย่เกินไป เริ่มจากวันพรุ่งนี้ มาฝึกกับเสี่ยวลี้”
หลังจากส่งถังเสี่ยวลี้ไปโรงเรียนอนุบาลด้วยกันแล้ว ถังเฉาและหลินชิงเสว่ก็ไปที่อาคารกั๋วจี้
ทันทีที่เข้ามาในสำนักงาน หลินฉ่ายเวย กำลังรออยู่ในชุดมืออาชีพ โดยถือเอกสารไว้ในมือหนึ่งชุด
“นี่คือไฟล์ที่ฉันรวบรวมไว้ รบกวนคุณตรวจดู”
“ได้”
ถังเฉาพอใจกับประสิทธิภาพการทำงานของหลินฉ่ายเวยมาก หลังจากเลือกชื่อไม่กี่ชื่อแล้ว เขาก็คืนให้ หลินฉ่ายเวย “คนเหล่านี้ที่มีประวัติคดี ไล่ออกให้หมด”
หลินฉ่ายเวยตกใจ แล้วเธอก็เข้าใจเจตนาของถังเฉา
อย่าใช้ผู้ที่เราสงสัย และใช้ผู้อื่นโดยไม่ไปสงสัย นี่คือการกำจัดทุกคนที่ไม่เชื่อฟังให้หมด
“ค่ะ!”
หลินฉ่ายเวยกำลังถือแฟ้มและเตรียมจะจากไป
ถังเฉาเรียกเธอไว้ “ฉ่ายเวย เดี๋ยวก่อน ทำไมคุณถึงออกจากหลงเถิงกรุ๊ปของพ่อคุณ มาที่ลี่จิงกรุ๊ปของเรา”
“ฉัน……”
หลินฉ่ายเวยเกือบจะพูดว่าเธอต้องการอยู่ใกล้คุณมากขึ้น แต่เมื่อคำพูดมาถึงริมฝีปากของเธอ เธอก็กลืนกลับไป “ฉันต้องการสะสมประสบการณ์การทำงานอย่างรวดเร็ว”
“อืม”
ถังเฉาพยักหน้า “วิธีที่เร็วที่สุดในการสะสมประสบการณ์การทำงานคือการติดต่อโครงการ เร็วๆ นี้ รองประธานบริษัทอีกคนอาจจะลาออก คุณสนใจที่จะไปดำรงตำแหน่งนั่นไหม?”
“รองประธานลาออก?”
ดวงตาของหลินฉ่ายเวยเบิกกว้างทันทีที่เธอได้ยินคำพูดนี้
ข่าวสารนี้กะทันหันเกินไป จนเธอไม่ทันตั้งตัวและเธอยังไม่พร้อม
“ใช่ เพราะเรื่องส่วนตัวบางอย่าง”
ถังเฉาหรี่ตาลงและกล่าว
หลินฉ่ายเวยเงียบไปครู่หนึ่ง เธอไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่มีความสุขมาก เมื่อได้ยินเรื่องการได้เลื่อนตำแหน่งเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป เธอส่ายหัว
“ท่านประธานถัง ฉันรู้ว่าเป็นเจตนาดีของคุณ อย่างไรก็ตาม ฉันพึ่งเข้ามาทำงานในบริษัทได้ไม่นาน ฉันก็กลายเป็นหัวหน้าแผนกการค้าต่างประเทศ ถ้าฉันเลื่อนตำแหน่งขึ้นไปอีก พนักงานคนอื่นอาจมีความคิดเห็น”
“ฉันจะทำทีละขั้นตอน ถ้าฉันได้มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาของบริษัท ฉันจะไม่ปฏิเสธเมื่อถึงเวลา”
หลังจากพูดจบ เธอก็โค้งตัวเล็กน้อยและเดินออกจากห้องทำงาน
ถังเฉาถอนหายใจ หลินชิงเสว่ให้เขาหาตำแหน่งรองประธานคนใหม่ ซึ่งทำให้เขาลำบากจริงๆ
อีกฝั่งหนึ่ง หลินฉ่ายเวยกลับมาที่ตำแหน่งของเธอ รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในใจ เธอคิดว่าถังเฉายังจะจำความสัมพันธ์เมื่อก่อนระหว่างเขากับเธอ ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างนั้น
ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น และหมายเลขผู้โทรเป็นหมายเลขที่ไม่รู้จัก
“สวัสดี คุณคือ?”
“คุณหลินฉ่ายเวย ใช่ไหม?”
มีเสียงเย็นชาจากผู้หญิงคนหนึ่งทางโทรศัพท์
เมื่อได้ยินเสียงนี้ หลินฉ่ายเวยก็รู้สึกคุ้นเคยมาก ราวกับว่าเธอเคยได้ยินที่ไหนสักแห่ง
ทันใดนั้น หัวใจของเธอก็เต้นแรงและเธอก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า “ซ่งหรูอี้?”
หลังจากพูดจบ ก็คิดได้ว่าตัวเองพูดดังเกินไป จึงรีบหยิบโทรศัพท์เดินไปที่มุมที่ไม่มีใครอยู่”คุณโทรหาฉันมีธุระอะไร?”
“ไม่มีอะไร ฉันรู้แค่ความเครียดตอนนี้ของคุณ”
น้ำเสียงของซ่งหรูอี้เรียบสงบ “คุณกำลังกังวลเกี่ยวกับเรื่องชีวิตคู่ของคุณ เพราะคุณชอบถังเฉา ใช่ไหม?”
“พูดบ้าอะไรของคุณ…”
หลินฉ่ายเวยโกรธในทันที เพียงแต่ว่า รู้ว่าการแสดงออกของเธอผิดธรรมชาติแค่ไหน
ซ่งหรูอี้หัวเราะจางๆ “คุณสามารถหลอกตัวเองได้ แต่คุณไม่สามารถหลอกฉันได้ ถ้าวันหนึ่งถังเฉาและ หลินชิงเสว่หย่าร้าง คุณพยายามไล่ตามความสุขของตัวเองหรือไม่?”
“เธออยากทำอะไร?”
หัวใจของหลินฉ่ายเวย เต้นแรง หลังจากฟังคำพูดของซ่งหรูอี้
“เรื่องนี้คุณไม่ต้องรู้ คุณแค่ต้องรู้ว่าพวกเขาจะหย่ากันแน่นอน”
ซ่งหรูอี้เปลี่ยนคำพูด”แต่เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยน ฉันอยากจะขอให้คุณช่วยอะไรฉันสักหน่อย คุณแค่ต้อง…”
เธอพูดสองสามคำเบาๆแล้ววางสาย
เมื่อวางโทรศัพท์ลง ดวงตาของหลินฉ่ายเวยก็เบิกกว้าง
ถังเฉายังไม่รู้เรื่องที่ซ่งหรูอี้โทรหาหลินฉ่ายเวย หลังจากเลิกงานเขาก็รีบไปที่บ้านของตระกูลจ้าว
จ้าวเย็นหรานรอไว้แล้ว และทั้งสองก็เดินเข้าไปในบ้านของตระกูลจ้าวด้วยกัน
ตระกูลจ้าวในขณะนี้ เต็มไปด้วยความเศร้าโศก เมื่อมองเข้าไปในห้องรับแขก ก็เต็มไปด้วยผู้คน
จ้าวเชียนจูน สื่อเหลยและลูกนอกสมรสคนอื่นๆนั่งตรงอยู่บนโซฟา นอกจากนี้ ยังมีเจ้าหน้าที่ของตระกูล จ้าวคอยเฝ้าอยู่ข้างใน หน้านิ่งและดูน่าเกรงขาม
เมื่อเห็นถังเฉาและจ้าวเย็นหราน สีหน้าของจ้าวเชียนจูนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาจงใจหลีกเลี่ยงสายตา แต่สื่อเหลยกลับลุกขึ้นทันที ชี้ไปที่จ้าวเย็นหรานและตะโกนว่า “นางผู้หญิงเลวที่ใจง่าย คุณมาทำอะไรที่นี่ที่บ้านของตระกูลจ้าว!” “
จ้าวเย็นหรานที่หมกมุ่นอยู่กับอารมณ์เศร้าก่อนหน้านี้ สื่อเหลยก็โจมตีเธอกะทันหัน และความโกรธในใจของเธอก็จุดประกายทันที
“ที่นี่คือบ้านของฉัน ถ้าฉันไม่กลับมาฉันจะไปที่ไหน?อีกอย่าง คุณด่าใครว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายรักคนไปทั่ว?”
“หรือมันไม่ใช่?”
สื่อเหลยยังจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในการประมูลของเจียงเฉิงเมื่อสองสามวันก่อน และทันใดนั้นก็ชี้ไปที่จ้าวเย็นหรานและพูดกับลูกนอกสมรสว่า “ลูกพี่ลูกน้องที่รัก พวกคุณคงยังไม่รู้หรอก นี่คือลูกสาวที่รักที่สุดของพ่อ กลับไปเป็นเมียน้อยของคนอื่น ยังได้ไปเอาลูกเขยแต่งเข้าไปในบ้านฝ่ายหญิงที่ไม่มีเงินไม่มีอำนาจอะไร เป็นที่น่าละอายของตระกูลจ้าวจริงๆ!”
ห๊ะ！
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ดวงตาของถังเฉาก็ระเบิดเจตนาฆ่าที่รุนแรงออกมาในทันที
