เจ้ามังกรพรีเมี่ยม – ตอนที่ 388 เฒ่าเจ้าเล่ห์สารพัดพิษ

ถังเฉาเข้าใจในทันใด ที่แท้เป็นเพราะในตัวท่านหงมีพินัยกรรมซ่อนอยู่

ตระกูลที่ร่ำรวยไม่มีความรักต่อกัน และเหตุผลหลักๆเกิดจากพินัยกรรม

ไม่ว่าจะรักกันแค่ไหน เมื่อเผชิญกับเงิน ทุกอย่างก็ไม่สำคัญอีกต่อไป

ในขณะนี้ ไม่มีเสียงแม้แต่น้อย ทุกคนหายใจเข้าออกเร็วขึ้น สายตามองไปยังท่านหงอย่างกระตือรือร้น

ถังเฉาเหลือบมองที่จ้าวเย็นหรานด้วยความสงสาร ผู้นำถูกสังหาร แต่ไม่มีลูกคนใดสนใจความตายของเขา แต่มุ่งความสนใจเพื่อแย่งชิงตำแหน่งผู้นำและพินัยกรรม

ไม่มีใครรู้ว่าความคิดอะไรที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผิวหนังที่บูดบึ้งหรือเคร่งขรึมนี้ของมนุษย์คนนี้ได้

ใบหน้าจ้าวเย็นหรานเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

ใบหน้าของท่านหงสงบและค่อยๆพูดออกมา

“ในชีวิตนี้ของคุณท่าน ทรงมีอำนาจและเงินทองทั้งมวล มีเกียรติตลอดเวลา สิ่งเดียวที่ยังปล่อยวางไม่ได้คือทรัพย์สินของตระกูล จึงทรงทำพินัยกรรมและเลือกคนๆหนึ่งมาสืบทอดมรดกของตระกูล!”

เมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ ลูกนอกสมรสทุกคนก็กลั้นหายใจ

ท่านหงก็ยิ้มเล็กน้อย และไม่พูดต่อ เพียงเหลือบมองผู้ชมที่อยู่ตรงนั้น

ทุกคนที่ถูกกวาดมอง ต่างก็เผยความดีใจบนใบหน้า แต่ท่านหงไม่เคยหยุดสายตาเลยแม้แต่วินาทีเดียว

ทันใดนั้น เขาจ้องมองไปที่ตัวของจ้าวเย็นหราน และใบหน้าที่มีรอยย่นก็แสดงให้เห็นถึงความอ่อนโยนของผู้สูงอายุ

“คุณเย็นหราน รบกวนขึ้นมาหน่อย”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกจากปากของเขา จ้าวเย็นหรานก็แปลกใจในทันที

ดวงตาของจ้าวตงชิวสื่อเหลยและแม้แต่จ้าวจือชิวที่อยู่ข้างหลังก็เย็นชาในทันที และร่องรอยของเจตนาฆ่าก็ส่องประกายผ่านส่วนลึกของดวงตาของพวกเขา

ถังเฉายิ้มให้เธอ “ไปเถอะ”

จ้าวเย็นหรานลังเลสักพักและขึ้นไปชั้นบนอย่างช้าๆ

“และคุณถัง ขึ้นมาพร้อมกันด้วย”

ในขณะนี้ ท่านหงมองไปที่ถังเฉา ยิ้มและพูด

“ผมด้วยเหรอ?”

ถังเฉาตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วดวงตาของเขาก็หรี่ลงลึกๆ

จ้าวเหล่าลิ่ว มีแผนอะไรกันแน่?

แม้ว่าเขาจะเคยคลุกคลีกับตระกูลจ้าวก็ตาม แต่มันก็ล้วนเป็นความทรงจำที่ไม่ดีมากนัก ทำไมต้องเรียกเขาไปด้วย?

ถังเฉาไม่ได้มีความสุขแม้แต่น้อย แต่ก็ระวังตัวมากขึ้นอีกเล็กน้อย

เมื่อมองดูถังเฉาและจ้าวเย็นหรานขึ้นไปชั้นบน ความเย็นชาในดวงตาของจ้าวตงชิวสื่อเหลยและจ้าวจือชิวยิ่งเพิ่มมากขึ้นไปอีก และใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความโกรธ

หากเป็นแค่จ้าวเย็นหราน พวกเขาก็จะไม่รู้สึกเจ็บใจแบบนี้ เหตุใดคนนอกอย่างถังเฉา จึงมีสิทธิ์ได้รับเลือก?

จ้าวตงชิวและ จ้าวจือชิวมองหน้ากันและทั้งคู่ก็เห็นสิ่งเดียวกันในสายตาของกันและกัน

นั่นคือไฟแห่งความโกรธ

……

ถังเฉาและจ้าวเย็นหรานตามท่านหงเข้าไปในห้อง

สิ่งแรกที่ดึงดูดสายตาคือโลงศพสีดำ

ซ่า!

ในเวลานี้ ท่านหงล็อกประตูจากข้างใน

ถังเฉาเหลือบมองเขาทันที และท่านหงก็อธิบายว่า “เป็นเรื่องใหญ่ ระวังผนังมีหู”

จ้าวเย็นหรานมองไปที่โลงศพสีดำอย่างเหม่อลอยและถามว่า “นี่เป็นโลงศพของพ่อใช่ไหม?”

ท่านหงพยักหน้าแรงๆ

“อีกไม่นานก็จะเอาไปฝังแล้ว”

“คุณหนู อย่าเศร้ามาก!”

“พ่อ!”

จ้าวเย็นหรานหมอบอยู่บนโลงศพและร้องไห้

อย่างไรก็ตาม ถังเฉามองโลงศพนี้อย่างลึกซึ้ง

ความสงสัยก่อตัวขึ้นในหัวใจของเขา

จ้าวเหล่าลิ่ว เขาตายแล้วจริงๆเหรอ?

ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่เคยเห็นร่างของจ้าวเหล่าลิ่ว แม้แต่โลงศพนี้ก็ปิดไว้แน่น

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้พูดออกมา มันเป็นการไม่ให้เกียรติผู้ตาย

“คุณหนู นี่คือพินัยกรรมที่คุณท่านเขียนไว้”

ท่านหงหยิบกระดาษที่มีรอยย่นออกมา ถอนหายใจแล้วพูดว่า “หลังจากที่คุณท่านรู้ว่าเขาเป็นมะเร็ง เขาก็ได้เขียนพินัยกรรมนี้ไว้แล้ว”

จ้าวเย็นหรานยังคงคว่ำอยู่บนโลงศพและพูดโดยไม่หันกลับมามอง “คุณอ่านให้ฉันฟังสิ”

ท่านหงอ่านเนื้อหาที่ไม่มีประโยชน์ยาวเหยียด ล้วนเป็นความรู้สึกของจ้าวเหล่าลิ่ว ที่มองย้อนกลับไปในอดีตที่ใช้ชีวิตอยู่บนโลก ในความประสงค์ของเขา เขายังกล่าวถึงมารดาผู้ให้กำเนิดของจ้าวเย็นหราน เขารู้สึกผิดต่อภรรยา และรู้สึกผิดต่อผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยได้ทำลาย . .

ดวงตาของถังเฉาเย็นชา และเขาไม่รู้สึกถึงความรู้สึกผิดใดๆจากจดหมาย

คำลงท้ายในพินัยกรรมทำให้นัยน์ตาของเขาหดตัวเล็กน้อย

“ชีวิตผมอยู่ได้ไม่นาน และหลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ผมตัดสินใจที่จะมอบมรดกทั้งหมดของตระกูลจ้าวให้กับชายหนุ่มที่ชื่อถังเฉา สำหรับสิ่งนี้ ผมมีเพียงคำขอเดียวเท่านั้น กรุณาปฏิบัติดีต่อจ้าวเย็นหราน!”

ใบหน้าของจ้าวเย็นหรานเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และเธอก็ปิดปากของเธออย่างเหลือเชื่อ และถังเฉาก็ตกใจเช่นกัน

“นี่คือเนื้อหาของพินัยกรรม?”

เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ท่านหงและถาม

“ใช่”

ท่านหงเผยรอยยิ้มขี้เล่นขึ้น “คุณท่านต้องการมอบมรดกทั้งหมดให้กับคุณ และขอให้คุณปฏิบัติต่อคุณหนูให้ดีในอนาคต แน่นอน คุณสามารถเลือกที่จะปฏิเสธได้ และสิทธิ์เลือกเป็นของคุณ”

ถังเฉาเงียบ แต่ใบหน้าของเขาเริ่มมืดมนทีละน้อย

จ้าวเหล่าลิ่ว ตายก็ยังจะก่อเรื่องอีก ได้วางแผนดีๆเช่นนี้ไว้อีก…

จ้าวเหล่าลิ่วรู้ว่าหลังจากที่เขาเสียชีวิต ลูกนอกสมรสเหล่านั้นจะเผยเขี้ยวและโจมตีจ้าวเย็นหรานอย่างแน่นอน

เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะจัดการกับลูกนอกสมรสเหล่านี้เองจนหมด แล้วเรื่องวุ่นวายพวกนี้ควรจัดการยังไง?

ทำได้เพียงเปลี่ยนทิศทางของสงครามเท่านั้น

นี่คือพินัยกรรมฆ่าคน ไม่ได้ตั้งใจจะมอบมรดกให้ถังเฉาจริงๆ แต่เพื่อผลักถังเฉาไปอยู่แถวหน้าและแบกรับการแก้แค้นของลูกนอกสมรสเหล่านี้เพียงลำพัง

ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่ความวุ่นวายของตระกูลจ้าวจะได้รับการแก้ไข แต่ยังรักษาความปลอดภัยของ จ้าวเย็นหรานด้วย มันช่างเป็นเรื่องที่ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว

ถ้าเป็นคนหนุ่มสาวอื่นๆ เกรงว่าคงจะไม่สามารถทนต่อการล่อใจนี้ได้ แล้วตอบตกลงทันที

น่าเสียดายที่มันเป็นถังเฉา

รอยยิ้มของเขาจางลง “ขอบคุณสำหรับความรักของคุณ แต่ผมไม่มีความสนใจต่อสิ่งเหล่านี้เลย”

ท่านหงแปลกใจเล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “คุณต้องการปฏิเสธโอกาสที่จะก้าวเดียวถึงฟ้า ที่สามารถบรรลุผลสำเร็จเพียงชั่วเวลาสั้นๆ? เพียงคุณตอบตกลง คุณจะสามารถขึ้นสู่ตำแหน่งสูงได้โดยไม่เปลืองแรง “

ผัวะ!

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ท่านหงจะพูดจบ ถังเฉาก็คว้าพินัยกรรมไว้ในมือและฉีกเป็นชิ้นๆ

ท่านหงตกใจและมองไปที่ถังเฉาด้วยดวงตาที่มืดลง “คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?นี่คือความประสงค์ของคุณท่าน”

“แล้วคุณรู้ตัวมั้ยว่าคุณทำอะไรอยู่?”

ถังเฉามองท่านหงอย่างเย็นชา “ไอ้แก่ อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าแผนของคุณคืออะไร ผมจะช่วยคุณจ้าว เพราะผมเป็นเพื่อนกับเธอ ถ้าคุณกล้าคิดไม่ดีกับผม เชื่อหรือไม่ว่าคืนนี้ผมจะทำให้ตระกูลจ้าวพังพินาศ?”

น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก และรัศมีอาฆาตอันมหึมาของเขาทำให้ร่างแก่ๆของท่านหงสั่นเทาด้วยความตกใจ

จ้าวเย็นหรานก็ผงะไปด้วย เธอไม่ใช่คนโง่ ถังเฉาโกรธมากขนาดนี้ มันต้องมีเหตุผลแน่นอน

ในไม่ช้า เธอก็คิดได้และเข้าใจทันที และการแสดงออกของเธอก็จางลงไปด้วย

“ท่านหง คุณถังเป็นเพื่อนของฉัน ไม่ใช่ตัวหมากรุกที่คุณใช้ในการเล่นเกมส์”

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็ดึงถังแลงมาชั้นล่าง

ชั้นล่าง จ้าวตงชิวจ้าวจือชิวและสื่อเหลยกำลังรออย่างกังวล เมื่อเห็นถังเฉาและจ้าวเย็นหรานลงมา พวกเขาก็ลุกขึ้นทันที

“น้องสาว พินัยกรรมของพ่อเขียนว่าอย่างไร?”

ทุกคนมีท่าทางรีบร้อนใจ

“ไสหัวออกไป!”

จ้าวเย็นหรานผลักพวกเขาออกไป ไปจากตระกูลจ้าวกับถังเฉา

ในขณะนี้ ท่านหงเดินลงมาด้วยท่าทางมืดมน จ้าวตงชิวและคนอื่นๆก็ได้ถามถึงเรื่องพินัยกรรม

เดิมทีท่านหงไม่ต้องการจะพูด แต่เมื่อเขานึกถึงทัศนคติที่เย่อหยิ่งของถังเฉาก่อนหน้านี้ เขาเริ่มโกรธและพูดว่า “ความหมายของคุณท่าน คือมอบมรดกของตระกูลจ้าวให้กับถังเฉา!”

ตูม!

ทันใดนั้น สีหน้าของลูกนอกสมรสก็กลายเป็นสีหน้าที่โหดเหี้ยมทันที

“จ้าวเหล่าลิ่ว เราทุ่มเททุกอย่างเพื่อคุณ สุดท้ายก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย แต่คุณกลับมอบมรดกให้คนนอก คุณกำลังบังคับให้เรากบฏใช่ไหม…”

จ้าวจือชิวพึมพำกับตัวเองด้วยดวงตาที่เย็นชาราวกับงูพิษ

ในเวลาเดียวกัน

จ้าวเย็นหรานออกไปข้างนอกกับถังเฉาแล้ว

เธอดูรู้สึกผิด “ถังเฉา ฉันขอโทษ ฉันคิดไม่ถึงว่าตระกูลของฉันจะคิดหลอกใช้คุณแบบนี้”

ถังเฉาโบกมือและยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษ ผมกับตระกูลจ้าว ก็มีความแค้นมาเป็นเวลานานแล้ว”

“เรื่องของพินัยกรรม…”

จ้าวเย็นหรานลังเลที่จะพูด ดวงตาของเธอมีความคาดหวัง

เธอหวังว่าถังเฉาจะสืบทอดมรดกของตระกูลจ้าว หากเป็นเช่นนี้ เธอไม่เพียงแต่จะลดความเครียดน้อยลง แต่ยังสามารถอยู่กับเขาด้วย

อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วว่าเป็นไปไม่ได้

“ผมไม่สามารถเข้าไปเกมส์ของตระกูลจ้าว แม้ว่าคุณจะเป็นผู้หญิง แต่คุณก็ต้องขึ้นไปดำรงตำแหน่งนี้!”

ถังเฉากล่าวอย่างเคร่งขรึมและจริงจัง

จ้าวเย็นหรานดูผิดหวังในดวงตาของเธอ แต่เธอก็เข้าใจ มีบางสิ่งที่เธอต้องเผชิญด้วยตัวเอง

เธอแค่ต้องการคำสัญญา

“คุณจะช่วยฉันไหม?” เธอถาม

“แน่นอน”

ถังเฉายิ้มจางๆ ดวงตาเต็มไปด้วยกำลังใจ “อย่างอื่นผมไม่กล้าพูด แต่ผมจะปกป้องความปลอดภัยของคุณแน่นอน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเย็นหรานก็กวาดล้างความผิดหวังก่อนหน้านี้ของเธอทิ้งไปจนหมด ดวงตาของเธอก็สว่างไสว และอารมณ์ของเธอก็มีความสุขมากขึ้น

“นี่ถือเป็นคำสัญญาของคุณที่มีให้กับฉันใช่ไหม?”

ถังเฉาผงะแล้วพยักหน้าอย่างลังเล “ถือว่าใช่”

แม้ว่าน้ำเสียงจะไม่แน่นอน แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้จ้าวเย็นหรานมีความสุขตลอดทั้งวัน