“หูจิ้งจู๋ หูจิ้งซู…”
ถังเฉาพึมพำสองครั้งแล้วจึงจดจำชื่อทั้งสองไว้
เขาให้หูอีซานจากไป แล้วไปห้องพักของโรงแรม
พวกเขายังต้องอยู่ในเมืองเจียงเฉิงเป็นเวลานาน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด พวกเขาทั้งหมดก็จะพักในโรงแรม
เมื่อรับบัตรห้องพัก ฟางหย่าก็เหลือบมองถังเฉา
สิ่งที่เขาถืออยู่ในมือคือห้องชุดประธานาธิบดีห้อง 2105
หลังจากลังเลอยู่นาน ฟางหย่าก็พูดกับผู้หญิงที่แผนกต้อนรับอย่างเงียบๆ ในขณะที่ถังเฉาไปที่ประตูลิฟต์เพื่อรอพวกเธอ “เปลี่ยนเป็นห้อง 2106 ให้ฉันหน่อย”
แบบนี้ เพราะมีกำแพงกั้นระหว่างพวกเขา และถังเฉาก็ไม่รู้เรื่องนี้
หลินฉ่ายเวยที่ด้านข้างเห็น บนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“ประธานฟาง ท่านต้องการจะ…”
“ชู่!”
ฟางหย่าทำท่าทางให้เธอเงียบอย่างรวดเร็ว และมองไปยังถังเฉาด้วยความรู้สึกผิด เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็น เธอก็โล่งใจ
เธอสงบลง “ไม่ต้องแปลกใจ ฉันชอบคุณถังเมื่อห้าปีที่แล้ว”
“ห้าปีที่แล้ว?!”
ดวงตาของหลินฉ่ายเวยเบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ
“ใช่”
เมื่อคิดถึงอดีต หน้าสวยของฟางหย่าก็แดงขึ้นเล็กน้อย “แต่อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันเคยเจอเขาครั้งเดียวและเราก็ไม่ได้พบกันอีกเลยตั้งแต่นั้นมา อาจเป็นรักแรกพบ”
“ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ชายอย่างคุณถังคงไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวที่ชอบ ตอนนั้นที่คุณทำให้บริษัทต้องเจอวิกฤตครั้งใหญ่ คุณก็เคยหลงใหลเขามากไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของหลินฉ่ายเวยก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย”คุณพูดอะไรของคุณ … “
“ฉันรู้ว่าไม่มีความหวังที่จะแต่งงานกับเขา แต่เป็นการดีที่จะพยายามทำให้เขาประทับใจ”
ฟางหย่าพูดจบและจากไป
หลินฉ่ายเวยยืนอยู่คนเดียวเงียบๆ ไม่รู้ทำไม เธอรู้สึกไม่สบายใจ
เดิมที เธอมั่นใจว่าเธอตัดใจจากถังเฉาแล้ว แต่คำพูดของฟางหย่าปลุกเร้าเธออีกครั้ง
เธอเป็นคนหนึ่งที่รู้จักกับถังเฉานานที่สุด แต่กลับยิ่งอยู่ยิ่งห่างเหิน
“ฉ่ายเวย ลิฟต์เปิดแล้ว รอคุณอยู่”
เสียงของถังเฉาก็ดังขึ้น
หลินฉ่ายเวยดึงสติกลับมาอีกครั้ง ทำบัตรห้องเสร็จและเข้าไปในลิฟต์
“ประธานถัง คุณไปที่ห้องก่อน ฉันจะไปที่ห้องฉ่ายเวยสักพัก”
ในลิฟต์ ฟางหย่ายิ้มให้ถังเฉาและพูด
ถังเฉาก็ไม่ได้สงสัยเช่นกัน เพียงพยักหน้า “โอเค”
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก หลินฉ่ายเวยและฟางหย่าก็เดินออกไปก่อน
ลิฟต์ไปถึงด้านบนสุด ถังเฉาจึงถือสัมภาระของเขาและเดินออกไป
บูม!
หลังจากปิดประตู ฟางหย่าและหลินฉ่ายเวยก็ออกมาจากลิฟต์
สีหน้าหลินฉ่ายเวยดูกังวล “ประธานฟาง ฉันว่า ไม่ต้องแล้วมั้ง…”
เธอต้องการเกลี้ยกล่อมฟางหย่าจริงๆ
เธอพยายามลองดูหลายครั้ง แต่ก็ล้มเหลวทุกครั้ง
ความคิดที่ว่า ผู้ชายแอบกินหรือแอบไปมีอะไรกับหญิงอื่นเมื่อแต่งงาน ดูเหมือนจะไม่มีผลกับถังเฉา
ฟางหย่ากลับส่ายหัวด้วยสีหน้าจริงจัง “ถ้าไม่ลองดู จะรู้ได้อย่างไร?”
“คุณอยากทำได้ยังไง?”
ฟางหย่ายิ้มอย่างลึกลับ “คุณรอดูก็พอแล้ว”
ในเวลานี้ ถังเฉาส่งข้อความถึงหลินชิงเสว่ว่าเขาเพิ่งมาถึงโรงแรม ไม่ได้ตอบข้อความ และเขาก็ไปอาบน้ำ
พอออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
เสียงของฟางหย่าดังมาจากนอกประตู“คุณถัง พึ่งกินข้าวเสร็จ คุณอยากไปยิมไหม?”
ถังเฉากำลังจะปฏิเสธ และเสียงของหลินฉ่ายเวยก็มาจากภายนอกประตู “ถังเฉา ฉันได้ยินมาว่าโรงแรมนี้เป็นโรงแรมที่ดีที่สุดในเมือง มีอุปกรณ์ออกกำลังกายครบหมด ไปด้วยกันเถอะ”
ทั้งสองมาเชิญพร้อมกัน และถังเฉาทำได้เพียงตอบตกลงเท่านั้น
“ได้”
ถังเฉาสวมเสื้อกั๊กรัดรูป แม้ว่าจะไม่ได้รัดแน่นก็ตาม แต่ก็เผยให้เห็นร่างกายส่วนบนที่แข็งแรงของเขา
ฟางหย่าและหลินฉ่ายเวยตกตะลึงทันทีที่เขาเปิดประตู
พวกเธอคิดไม่ถึงว่าหุ่นของถังเฉาจะดีขนาดนี้
สิ่งที่พวกเธอไม่ได้สังเกตก็คือ ถังเฉาก็ตกตะลึงเมื่อเห็นชุดการแต่งกายของพวกเธอ
เสื้อผ้าของหลินฉ่ายเวยเป็นชุดทั่วไป ในทางกลับกัน ท่อนบนของฟางหย่าสวมเสื้อเอวลอยที่เผยให้เห็นสะดือ และกางเกงกีฬารัดรูปที่ส่วนล่าง
รวมถึงรูปร่างของเธอก็ไม่เลว ดูเหมือนว่าเธอจะออกกำลังกายอยู่เสมอ
เมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองที่ประหลาดใจของถังเฉา ฟางหยารู้สึกดีใจ แต่กลับแสร้งทำเป็นถามทั้งๆที่รู้ “คุณ กำลังมองอะไร?”
ขณะที่เธอพูด ก็ก้มศีรษะลงเล็กน้อย
“ขออภัย!”
ถังเฉารีบเก็บสายตากลับมาด้วยสีหน้ารู้สึกขอโทษ
หลินฉ่ายเวยที่อยู่ข้างหลังเธอดวงตาเบิกกว้าง และคิดถึงการกระทำก่อนหน้านี้ของเธอ มันตรงไปตรงมาเกินไป
ฟางหย่าพูดกึ่งติดตลกว่า “ขอโทษอะไร ตอนนี้ฉันมีท่าบางท่าที่ไม่ได้มาตรฐาน คุณช่วยแก้ไขให้ถูกต้องได้ไหม?”
“ได้”
ถังเฉาไม่ได้คิดมาก ตอบตกลงทันที
สิ่งที่เขามองข้ามคือ ไม่ว่าผู้หญิงจะอ่อนโยนแค่ไหน เธอก็มีเล่ห์มารยาบ้าง
ฟางหย่าได้แจ้งแผนกต้อนรับของโรงแรมล่วงหน้า คือให้แขกออกไปก่อนเวลา ตอนนี้ไม่มีใครอยู่
หลินฉ่ายเวยนั่งบนลูกบอลออกกำลังกายเพียงลำพัง ขณะเดียวกันก็สังเกตฟางหย่าและถังเฉา
ถังเฉาได้แก้ไขท่าออกกำลังกายของฟางหย่าอย่างจริงจัง แต่ฟางหย่ากลับเข้าใกล้ตัวถังเฉาทั้งโดยตั้งใจหรือโดยไม่ได้ตั้งใจ
“โอ๊ย……”
ทันใดนั้น ฟางหย่าก็อุทานออกมา
ถังเฉามองลงไปและเห็นว่าเธอนั่งอยู่บนพื้นแล้ว เธอจับข้อเท้าแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง
กัดริมฝีปากแน่น เหมือนอยากจะร้องไห้
“คุณเป็นอะไร?”
ถังเฉารู้สึกประหลาดใจ
“ขาของฉันพลิกหน่ะ คุณไปเอาสุราเตียต่า(เป็นสุราจีนที่ใช้รักษาความเจ็บผิวร่างคน)ในห้องของฉันให้ฉันหน่อยได้ไหม”
ฟางหย่าเงยหน้ามองขึ้นไปที่ถังเฉา
“มันอยู่ในกระเป๋าข้างหน้าต่าง”
“โอเค ผมจะไปเอาเดี๋ยวนี้”
ถังเฉาเดินลงไปชั้นล่าง
หลินฉ่ายเวยวิ่งมาอย่างรวดเร็วด้วยความชื่นชมบนใบหน้าของเธอ “เยี่ยมมาก ประธานฟาง นี่คุณจงใจใช่ไหม?”
หลินฉ่ายเวยมองไปที่ข้อเท้าที่ค่อนข้างช้ำของฟางหย่า
“แน่นอนสิ ถ้าไม่ยอมเจ็บ จะได้เหยื่อมาได้ยังไง?”
ฟางหย่าสูดอากาศและพูดว่า “รอดูไว้เลย กระเป๋าของฉันเต็มไปด้วยเสื้อชั้นในของฉัน ฉันคิดว่าเขาจะเข้าใจที่ฉันหมายถึง”
หลินฉ่ายเวยไม่ได้พูด แต่มองไปที่ปลายลิฟต์
เป็นแบบนี้จริงเหรอ?
อีกด้านหนึ่ง ถังเฉากำลังจะเปิดประตู ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
วิดีโอคอลของหลินชิงเสว่
“ชิงเสว่”
ถังเฉายกมุมปากของเขาทันทีพร้อมยิ้ม
“พ่อ!”
“พี่เขย!”
ที่ทำให้ถังเฉาประหลาดใจ คือวิดีโอคอลมีอีกคนเพิ่มมาด้วย นอกจากหลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้แล้ว ยังมีหลินจ้าวหยูนอีกด้วย
ในวีดีโอ หลินชิงเสว่สวมชุดธรรมดาตอนอยู่บ้าน โดยอุ้มถังเสี่ยวลี้ไว้ในอ้อมแขนของเธอ
ตัวน้อยทักทายเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ในอีกด้านหนึ่ง ใบหน้าของหลินจ้าวหยูนก็โผล่ออกมาเช่นกัน
“พี่เขย ในที่สุดคุณก็มาถึงเมืองเจียงเฉิงแล้ว ทำไมคุณไม่บอกฉัน สองสามวันนี้ฉันต้องไปร่วมงานของเพื่อนร่วมชั้นเก่า คุณไปกับฉันหน่อยได้ไหม”
ถังเฉายิ้มและพยักหน้า “ได้ พี่เขยเคยบอกคุณแล้ว เมื่อมาถึงเมืองเจียงเฉิง ก็จะพาคุณไปเที่ยว”
เมื่อเห็นฉากนี้ หลินชิงเสว่ก็ยิ้ม”ฉันจะพาเสี่ยวลี้ไปในวันหยุดสุดสัปดาห์”
“ได้เลย คุณก็เช่นกัน ไม่ต้องทำงานหนักเกินไป”
มีหลินจ้าวหยูนที่มีนิสัยสนุกเฮฮาอยู่ วิดีโอนี้จึงใช้เวลานาน
ตั้งแต่ต้นจนจบ ใบหน้าของถังเฉายิ้มแย้ม และก็ได้กลับไปที่ห้องของเขา
คิดถึงฟางหยาในยิม เขาส่งข้อความหาหลินฉ่ายเว่ย: ช่วยผมไปเอาสุราเตียต่าที่ห้องของฟางหย่าให้หน่อย ขอบคุณ
