บรรยากาศในห้องวีไอพีเงียบไปครู่หนึ่ง ผู้คนที่อยู่ในสถานการณ์อารมณ์ก็เปลี่ยนเป็นกิ๊กกัน และสายตาของพวกเขายังคงกวาดไปมาระหว่างหวังอิ่งกับหลินจ้าวหยูนไม่หยุด
ตั้งแต่วินาทีที่หวังอิ่งเข้ามา พวกเขารู้ทันทีว่าช้าเร็วหวังอิ่งต้องโจมตีหลินจ้าวหยูนแน่นอน
เพียงแต่คาดไม่ถึงว่า จะเร็วขนาดนี้
ด้วยรอยยิ้มที่เหลือเชื่อบนใบหน้าของหวังอิ่ง เธอมองลงไปที่หลินจ้าวหยูน
ไม่รู้เพราะอะไร เมื่อดูอดีตดาวโรงเรียน หาแฟนหนุ่มที่ไม่โดดเด่น เธอก็เลยมีความคิดที่ว่ามีแค้นต้องชำระเกิดขึ้นในใจ
หลินจ้าวหยูนกำลังจะตอบโต้ แต่ถูกถังเฉารั้งเธอไว้
ใบหน้าของเขาไม่มีความโกรธแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม กลับมีรอยยิ้มเล็กน้อย
หลินจ้าวหยูนก็เข้าใจทันที แล้วยิ้มอย่างเย็นชา “เขาเป็นยังไง ไม่มีความสำคัญ ขอแค่ฉันรู้สึกดี ก็พอแล้ว”
หวังอิ่งตกตะลึงเล็กน้อย แล้วยิ้มอย่างมีความสุขมากขึ้น
“คุณชอบก็ดีแล้ว สักครู่ ฉันจะต้องชนกับพวกคุณหลายเท่า”
ต่งลี่ สวีเจีย และหวังยั่วอีต่างก็ฟังออกว่าหวังอิ่งกำลังประกาศสงครามกับหลินจ้าวหยูน
ตอนมัธยมปลาย หวังอิ่งชอบโจวข่าย แต่ในใจโจวข่ายกลับมีเพียงหลินจ้าวหยูน
แต่หลินจ้าวหยูนกลับไม่มีความรู้สึกใดๆต่อโจวข่าย และปฏิเสธไปหลายครั้ง
นี่ทำให้จิตใจของหวังอิ่งได้รับความกระทบกระเทือนเป็นอย่างมาก
คนที่ฉันหวงแหน แต่ในสายตาเธอ กลับกลายเป็นคนเหลือทนขนาดนี้
สักวันหนึ่ง เธอจะเหยียบหลินจ้าวหยูนใต้ฝ่าเท้าของเธอ
คำปฏิญาณนี้ ถูกปลูกฝังตั้งแต่นั้นมา ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เป็นจริง
“อิ่งอิ่ง รีบแนะนำสามีของเธอให้พวกเรารู้จักหน่อยเถอะ”
ต่งลี่ สวีเจียและคนอื่นๆ แทบจะรอไม่ไหว
หวังอิ่งจับมือของเปาฉวนอย่างเสน่หา และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สามีของฉันทำธุรกิจหน้าร้านค้า แต่ด้วยความนิยมทางอินเทอร์เน็ต น้ำผึ้งร้านค้าออนไลน์ หน้าร้านค้าไม่ไหวแล้ว สามีของฉันจึงวางแผนที่จะเติบโตทางออนไลน์ “
“จวี้เฟิงกรุ๊ปที่เจียงเฉิง เป็นเป้าหมายที่สามีฉันจะร่วมมือ”
“ว้าว จริงเหรอ?”
“ถ้าคุณสามารถติดต่อเชื่อมความสัมพันธ์กับจวี้เฟิงกรุ๊ปได้สำเร็จ คุณก็จะยิ่งรวยขึ้นละสิ”
หวังอิ่งยิ้มและพยักหน้า
เปาฉวนก็ยิ้มและพูดว่า “ถ้าสามารถร่วมมือกับจวี้เฟิงกรุ๊ป ผมจะซื้อเรือยอชท์ให้กับหวังอิ่ง จากนั้นเราจะจัดปาร์ตี้บนเรือยอทช์ ยินดีต้อนรับทุกคนนะครับ”
“จริงเหรอคะ ประธานเปา งั้นรอข่าวดีเลยนะ !”
“อิ่งอิ่ง ฉันอิจฉาคุณจริงๆ!”
ต่งลี่กับสวีเจียต่างก็มองด้วยแววตาที่อิจฉา
หวังอิ่งชอบความรู้สึกที่ถูกยกยอแบบนี้ แต่ในขณะเดียวกัน เธอมองไปที่ถังเฉาและหลินจ้าวหยูนสามคน อยากเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา
ผลสุดท้าย กลับทำให้เธอผิดหวัง ถังเฉา หลินจ้าวหยูน ซูเซี่ยทั้งสามคนสีหน้ายังคงนิ่งสงบ แววตาไม่มีร่องรอยของความอิจฉาแม้แต่น้อย
ไม่เพียงแค่นี้ เธอยังรู้สึกว่าดวงตาของหลินจ้าวหยูนแทบจะไม่มีความสนิทสนมเหมือนก่อนหน้านี้
ความจริงก็เป็นเช่นนี้จริงๆ
เมื่อหวังอิ่งพูดถึงเรื่องเป้าหมายของสามีก็คือร่วมมือกับจวี้เฟิงกรุ๊ปท่าทีของทั้งสามคนก็จางหายไปอย่างมาก
พ่อของซูเซี่ยก็คือประธานคณะกรรมการของจวี้เฟิงกรุ๊ป หลินจ้าวหยูนก็เป็นองค์หญิงน้อยของตระกูลหลินตระกูลหลวงในเยียนตู สำหรับถังเฉายิ่งไม่ต้องพูดถึง
หวังอิ่งโอ้อวดต่อหน้าพวกเขา เป็นการอวดต่อหน้าคนเหนือกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่ว่า เธอไม่ได้มีปัญหา แต่หันไปมองโจวข่ายด้วยรอยยิ้ม
“โจวข่าย แล้วคุณล่ะ? ฉันได้ยินมาว่าคุณจะเลื่อนตำแหน่งเร็วๆนี้ แม้แต่ผู้นำหลายคนก็เชิญคุณไปทานข้าว”
โจวข่ายยิ้มและส่ายศีรษะ “เป็นข่าวลือทั้งนั้น ผมเทียบคุณไม่ได้ เหนื่อยแทบเป็นแทบตาย ยังไม่ดีเท่ากับที่คุณแต่งงานกับครอบครัวที่มั่งคง”
ถังเฉาเหลือบมองโจวข่าย
คนๆนี้ เป็นคนใจเย็น ไม่อวดดีเหมือนหวังอิ่ง เขาเลื่อนยศแล้วยังบอกไม่ได้เลื่อนยศ
“อย่าถ่อมตัวเลย คือฉันได้ยินมาว่าแม้แต่นายน้อยของตระกูลเซี่ย เซี่ยหรูหลง ก็ยังแข็งแกร่ง ยังให้สิทธิ์คุณในการเข้างานถงเชว่ถาย ไม่อย่างนั้น ถึงฉันจะมีเงินเยอะมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถจองถงเชว่ถายได้ !”
คำพูดของหวังอิ่งช่างน่าอัศจรรย์ และโยนคำพูดที่เหมือนระเบิดออกมาอีกครั้ง
“อะไรนะ? เซี่ยหรูหลงแห่งตระกูลเซี่ย โจวข่ายแม้แต่ตระกูลที่มั่งคั่งและร่ำรวยขนาดนี้ก็ยังสานสัมพันธ์ได้?”
“เจียงเฉิงเดิมคือสี่ยักษ์ตระกูลใหญ่ หลังจากตระกูลเหวินพินาศ เหลือเพียงเซี่ย หู และลู่สามตระกูล โจวข่ายถึงกับสามารถรู้จักหนึ่งในนั้น ไม่ง่ายเลยจริงๆ”
“โจวข่าย เมื่อไหร่จะพาพวกเราไปพบคุณชายเซี่ย?”
ต่งลี่ สวีเจียและคนอื่นๆ แทบรอไม่ไหวที่จะโพสต์เกี่ยวกับโจวข่าย
โจวข่ายยิ้ม “เพิ่งเห็นไม่กี่ครั้ง บางที คุณชายเซี่ยอาจจำผมไม่ได้แล้ว”
“คุณโจว คุณถ่อมตัวเกินไป!”
เปาฉวนสามีของหวังอิ่งมองโจวข่ายอย่างประจบสอพลอเล็กน้อย “ด้วยความสัมพันธ์ของท่าน ช่วยแนะนำให้ผมรู้จักกับประธานคณะกรรมการได้ไหม ถ้าความร่วมมือประสบความสำเร็จ รับรองมีผลประโยชน์ต่อคุณแน่นอน”
แม้ว่าถังเฉาจะไม่พูด แต่เขาก็ดูออกความสัมพันธ์ที่เป็นความลับบางอย่าง
นี่ก็คือห่วงโซ่อาหารอย่างหนึ่ง
ทุกคนต่างก็ประจบสอพลอหวังอิ่ง หวังอิ่งกับสามีของเธอก็ประจบสอพลอโจวข่าย แต่โจวข่าย ก็ประจบสอพลอเซี่ยหรูหลง
โจวข่ายยิ้ม “ผมไม่มีความสามารถขนาดนี้ ถ้าจะให้พูดจริงๆ จ้าวหยูนต่างหากที่เป็นไปได้ “
“……”
โจวข่ายพูดย้อนกลับมาที่ตัวหลินจ้าวหยูน
หลินจ้างหยูนยังคงกินอาหารอย่างสงบ ราวกับว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตัวเอง
“เธอ? เธอจะพบกับประธานคณะกรรมการ ของจวี้เฟิงกรุ๊ปได้อย่างไร?”
หวังอิ่งไม่เชื่อ ขณะที่เธอพูด ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดูถูก
โจวข่ายไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองถังเฉาที่อยู่ข้างกายหลินจ้าวหยูนอย่างเงียบขรึม
ต่งลี่ สวีเจีย หวังอิ่งและคนอื่นๆ ผลัดกันเหยียดหยามดูถูกบุคคลนี้ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่จะทำให้หลินจ้าวหยูนอับอายขายหน้าแต่เขากลับไม่ยินดียินร้าย กระทั่งไม่ยอมแม้พูดแม้แต่คำเดียว
มีเพียงสองกรณีเท่านั้น
ไม่ก็เป็นคนธรรมดา หรือไม่ก็เป็นคนใหญ่คนโต ไม่ใส่ใจคำพูดดูถูกเหยียดหยามของพวกเขาสักนิด
ต่งลี่ยิ้มและร่วมวงด้วย “จ้าวหยูน ยังมีเสี่ยวเซี่ย ตอนนี้พวกคุณทำงานอะไรอยู่ที่ไหนเหรอ?”
เธอถามคำถามที่หวังอิ่งอยากถามที่สุด
หัวข้อ ก็ต้องยังคงดำเนินต่อไป
สำหรับถังเฉา ถูกเธอละเลยไปโดยสิ้นเชิง
หลินจ้างหยูนพูดนิ่ง ๆ “ก็ไม่มีอะไร แค่ทำงานในจวี้เฟิงกรุ๊ป
“ฉันกับจ้าวหยูนทำในแผนกและเวลาเดียวกัน” ซูเซี่ยพูดเสริม
ว้าว!
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป
ดวงตาของหวังอิ่งยิ่งเบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ และถามด้วยความไม่เชื่อ “คุณ ถึงกับทำงานในจวี้เฟิงกรุ๊ป นี่เป็นไปได้ยังไง?”
โจวข่ายหรี่ตา ความสนใจยังคงจดจ่ออยู่ที่ตัวถังเฉา
“อิ่งอิ่ง พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณใช่ไหม?”
เปาฉวนแววตามองไปที่หลินจ้าวหยูนกับซูเซี่ยอย่างกระตือรือร้น และซักถามหวังอิ่ง
“เอ่อ…ใช่มั่ง”
สีหน้าของหวังอิ่งดูไม่ได้เลย
ถ้าหลินจ้าวหยูนทำงานในจวี้เฟิงกรุ๊ป งั้นท่าทางการแสดงโอ้อวดก่อนหน้านี้ของเธอจะไม่กลายเป็นเรื่องตลกเหรอ?
เปาฉวนรีบเอื้อมมือไปหาหลินจ้าวหยูนกับซูเซี่ยทันที “ผมคือสามีของอิ่งอิ่งเปาฉวน สาวสวยทั้งสองคนทำงานในจวี้เฟิงกรุ๊ป จะสามารถส่งเสริมความร่วมมือระหว่างทั้งสองฝ่ายได้ไหมครับ?”
“ที่รัก……”
หวังอิ่งต้องการให้เปาเฉซนหุบปาก คิดไม่ถึงว่าเธอจะถูกเปาฉวนผลักออก “ไปให้พ้น อย่าเสียเวลาผมคุยเรื่องธุรกิจ!”
หลินจ้าวหยูนกับซูเซี่ยส่ายศีรษะ “คุณเข้าใจผิดแล้ว เราเป็นแค่พนักงานธรรมดาของจวี้เฟิงกรุ๊ป ไม่ใช่ผู้บริหาร”
สายตาของเปาฉวนดูผิดหวัง “เป็นแค่พนักงานธรรมดาๆเหรอ…”
หวังอิ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วหัวเราะเสียงดัง “ฉันก็ว่าแล้ว ที่รัก พวกเธอจะเป็นผู้บริหารของจวี้เฟิงกรุ๊ปได้อย่างไร ถามไปก็เสียแรงเปล่า”
กริ๊ง กริ๊ง!
แต่วินาทีต่อมา โทรศัพท์มือถือของซูเซี่ย ก็ดังขึ้น
ถึงกลับเป็นผู้อำนวยการฝ่ายบุคคลของบริษัทโทรมา
“ซูเซี่ยใช่ไหมครับ? ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป คุณจะเป็นผู้ช่วยผู้จัดการ!”
ตุ๊ดตุ๊ดตุ๊ด….
พูดจบก็วางสาย ดูออกว่าฝ่ายบุคคลกำลังยุ่งมาก
ซูเซี่ยสีหน้าดูมึงงง และไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ฝ่ายบุคลากรพูดเสียงดังมาก ทุกคนก็ได้ยิน
ทันใดนั้น พวกเขาก็ตกตะลึงอ้าปากตาค้าง
หวังอิ่งดูงงงันไปชั่วขณะ สีหน้าของเธอรู้สึกผิดปกติเล็กน้อย แต่ก็ยังหัวเราะ “เป็นแค่ผู้ช่วยผู้จัดการเล็กๆทั่วไปเท่านั้น ไม่มีอะไรมาก”
กริ๊ง กริ๊ง!
เวลานี้ โทรศัพท์มือถือของหลินจ้าวหยูน ก็ดังขึ้น
ก็ยังเป็นฝ่ายแผนกบุคคลโทรมา
“ใช่หลินจ้าวหยูน คุณหลินใช่ไหม? ยินดีด้วยที่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการแล้ว!”
