เจ้ามังกรพรีเมี่ยม – ตอนที่ 475 ชินเสว่ร้องไห้หนัก

“ชินเสว่เธอมาได้อย่างไร?”

ถังเฉาถามไปอย่าง ทำท่าเหมือนเจอผี

หลินชิงเสว่ขมวดคิ้วและพูดว่า:” วันนี้เป็นวันหยุด ก็พูดกันแล้วว่าจะพาเสี่ยวลี้มาที่นี้”

ถังเฉาถึงนึกขึ้นมาได้ ว่าวันนี้เป็นวันหยุด

ทันใดนั้นเขารู้สึกเหมือนเหตุร้ายกำลังจะมาถึง

ในห้องมีเจียงไป๋เสว่อยู่ ถ้าให้เธอเห็นตามนิสัยของหลินชิงเสว่แล้ว ต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่ๆ

ถังเฉาหายใจเข้าลึกๆ และฝืนยิ้มออกมา:“ชินเสว่ เธอไปหาประธานฟาง ฉ่ายเวยก่อนได้มั้ย…..”

หลินชิงเสว่ที่ฉลาดแววตาได้เปลี่ยนไปทันที ทำไมถึงจะคิดไม่ออกว่าต้องมีอะไรอยู่ในห้องแน่นอน

ทันใดนั้น สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเป็นสีหน้าที่ขาวซีด

แต่แววตาก็ยังเยือกเย็นเหมือนเดิม

“ หลีกไป!”

เธอพูดอย่างเยือกเย็น

ถังเฉาหมดวิธี ทำได้เพียงหลีกทาง

วินาทีนี้ เขารู้สึกเหมือนฟ้ากำลังจะถล่ม

หลินชิงเสว่เข้าไปแล้ว เห็นเจียงไป๋เสว่นอนอยู่บนเตียงเธอปรากฏสีหน้าที่แปลกใจ

เธอจ้องมองอยู่สามวินาที และสีหน้าเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่โกรธและตะโกนออกมา:“ถังเฉา!”

เสียงนี้ทำให้เจียงไป๋เสว่ตื่นขึ้นมา

เธอตื่นขึ้นมา เห็นหลินชิงเสว่ใช้แววตาที่โกรธจ้องมองเธออยู่ เธอก็ลนลานทำอะไรไม่ถูก

“ ไม่ใช่นะ พี่หลินพวกเราไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ……”

เจียงไป๋เสว่รีบลงจากเตียงเพื่อไปอธิบาย ด้วยความที่ลนลานมากเกินไป แผลที่พึ่งทำเสร็จก็ได้ฉีกขาด มีเลือดสดๆไหลออกมาทันที

เธอก็ล้มลงไปกับพื้น สีหน้าเธอเจ็บปวดทรมานมาก

“ไป๋เสว่！”

ถังเฉาก็รีบไปประคองเธอไว้

เมื่อหลินชิงเสว่เห็นการกระทำนี้ก็เหมือนถูกฟ้าผ่า

น้ำตาได้ไหลออกมาทันที

“ เยี่ยมมาก ถังเฉา นายเยี่ยมมาก ฉันไว้ใจนานมากขนาดนี้ แต่นายกลับทำแบบนี้กับฉัน!”

หลินชิงเสว่เสียงใจมาก กำลังที่จะพาถังเสี่ยวลี้กลับไป

เจ้าตัวเล็กนี้ไม่ยอมไป:” คุณแม่ พวกเราจะไปไหน? คุณพ่ออยู่ที่นี้แล้ว……”

“ เขาไม่ใช่พ่อของลูก! ลูกไม่มีพ่อแบบนี้!”

หลินชิงเสว่อุ้มถังเสี่ยวลี้ขึ้นมา กำลังจะจากไป

ถังเสี่ยวลี้ร้องไห้หนัก: “หมูต้องการคุณพ่อ!”

หลินชิงเสว่ไม่ได้หันกลับไปมอง และพาถังเสี่ยวลี้ออกไป

ถังเฉารีบวิ่งตามไป: “ชิงเสว่ เธออย่าเข้าใจผิดนะ เธอบาดเจ็บ…….”

“เธอได้มานอนกับนายแล้ว ยังจะมีอะไรเข้าใจผิดอีกหรือ?”

หลินชิงเสว่มองถังด้วยแววตาที่คับแค้น

“ชิงเสว่…..”

ถังเฉากำลังจะพูดอะไรออกมา แต่กลับถูกหลินชิงเสว่พูดแทรงเข้ามา: “นายไซหัวไปเดี๋ยวนี้ ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย!”

รักมากแค่ไหน ก็แค้นมากเท่านั้น

ตอนนี้หลินชิงเสว่แค้นถังเฉาเข้ากระดูกดำแล้ว

เหตุการณ์ข้างนอกดึงดูดความสนใจของฟางหย่ากับหลินฉ่ายเวย เมื่อเปิดประตูก็เห็นหลินชิงเสว่ร้องไห้ออกไป

“ประธานหลินเธอมาที่นี้ได้ไง……นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

“ไซหัวไป!”

ฟางหย่ากำลังจะถาม แต่กลับถูกหลินชิงเสว่ว่ากลับ เธออึ้งอยู่กับที่ไม่กล้าตามไป

และตอนนี้ที่พวกเธอหันกลับไปมอง เห็นเจียงไป๋เสว่ที่อยู่ข้างๆถังเฉาก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

“ขอโทษ”

ใบหน้าของเจียงไป๋เสว่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

ถ้าเมื่อวานเธอไม่ได้โทรไปหาถังเฉา ไปรบกวนเขาวันนี้ก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

แต่ก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ถ้าไม่มีถังเฉาเธอต้องเสียเลือดมากจนเสียชีวิตแน่ๆ

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะไปอธิบายเอง”

ถังเฉาไม่ได้เก็บไปคิด

ฟางหย่า หลินฉ่ายเวยเข้าไปในห้องเห็นผ้าปูที่นอนที่เต็มไปด้วยเลือด และใบหน้าที่ขาวซีดของเจียงไป๋เสว่ ก็รู้แล้วว่าเกิดความเข้าใจผิดกันระหว่างพวกเธอ

ก็เลยร้อนรนขึ้นมา: “ประธานหลินเข้าใจผิดแล้ว ทำไมคุณถึงไม่ไปอธิบายกับเธอ?”

ถังเฉาส่ายหัว: “ไปอธิบายตอนนี้เธอคงไม่ฟังหรอก รอเธอหายโกรธก่อน ค่อยไปอธิบาย”

อีกฝั่งหลินชิงเสว่ออกไปด้วยความโกรธ และถังเสี่ยวลี้ที่อยู่ในอ้อมกอดก็ร้องไห้หาพ่ออย่างเดียว

เดินไปๆหลินชิงเสว่ก็รู้สึกสึกผิดนิดหน่อย

ผู้หญิงที่อยู่ในห้องถังเฉา เธอก็รู้จักเป็นพี่สะใภ้ของถังเฉา เจียงไป๋เสว่

ขณะนี้เดียวกันเธอก็เห็นผ้าปูที่นอนที่เต็มไปด้วยเลือด เจียงไป๋เสว่บาดเจ็บ รู้ว่าระหว่างพวกเขาไม่ได้มีอะไรกัน เป็นเพียงการเข้าใจผิดกัน

แต่เธอเองก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน!

สามีของเธอเองอยู่ห้องเดียวกับผู้หญิง ถึงจะไม่มีอะไรที่เกิดเลย แต่ก็เป็นเรื่องที่รับได้ยากเหมือนกัน

ทันใดนั้นเธอหยุดเดิน

ถังเสี่ยวลี้เขินอายและพูดว่า: “คุณแม่ พวกเรากลับไปหาพ่อของดีมั้ย?”

หลินชิงเสว่หันกลับไปมอง ถนนที่ว่างเปล่า ไม่มีใครวิ่งตามมาเลย

ทันใดนั้นความโกรธที่ลดลงไปแล้ว ก็ได้เพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง

“ ไอ้สัสยังไม่รู้ตักตามมาง้ออีก”

หลินชิงเสว่ก็ไม่ได้คิดจะกลับไป และรอให้ถังเฉามาขอโทษด้วยตนเอง

ถังเฉาไม่มา เธอก็ไม่กลับไป

“คุณแม่เดียวพวกเราจะไปไหนหรือ? ” ถังเสี่ยวลี้ถาม

หลินชิงเสว่ยิ้มและพูดว่า: “แม่จะพาลูกไปส่วนสนุก”

พูดจบก็ได้ขึ้นรถแท็กซี่ไป: “ไปส่วนสนุกที่เมืองเจียงเฉิง”

ถังเฉาสั่งให้หูอีซาน ตาหาเบาะแสของหลินชิงเสว่

ตอนที่เขารู้ว่าหลินชิงเสว่จะพาถังเสี่ยวลี้ไปส่วนสนุก เขาถึงได้โล่งใจ

เขารู้ว่าหลินชิงเสว่รู้แล้วว่าตัวเธอเองเข้าใจผิด แต่อยากรักษาหน้าของเธอเองไว้ ก็เลยรอให้เขาไปขอโทษเอง

“ฉันขอตัวก่อนนะ”

เจียงไป๋เสว่ก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี เธอเอามือกุมไปที่แผลและกำลังจะออกไป

ถังเฉาก็ได้ดึงเธอกลับมา: “จะไปไหน ระหว่างพวกเราไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ถ้าเกิดเธอไป ชิงเสว่ก็จะคิดว่าเรามีอะไรกันจริงๆ”

“เธอพักรักษาตัวอยู่ที่โรงแรมก่อน ฉันจะไปขอโทษเธอ”

พูดจบถังเฉาก็ได้ออกไปจากโรงแรมไป

ขณะนี้รถแท็กซี่ที่หลินชิงเสว่นั่งนั้น มีรถบิวอิคก์สีดำตามหลังอยู่

คนที่ขับบิวอิคก์โทรศัพท์อยู่: “มั่นใจว่า คนที่อยู่ในรถข้างหน้านี้เป็นภรรยาของถังเฉาและลูกของเขาแน่นอน”

“ดีมาก”

ทันใดนั้นเสียงในสายปรากฏเสียงที่เยือกเย็นของผู้ชาย: “ลักพาตัวพวกเธอมาที่ฉัน มันจะได้รู้ว่าความเจ็บปวดที่สูญเสียภรรยาไปเป็นอย่างไง”

……

หลินชิงเสว่พาถังเสี่ยวลี้ไปเล่นในส่วนสนุก และมีผู้ชายสองคนกำลังเข้าไปใกล้พวกเธอ

ถังเสี่ยวลี้นั่งอยู่บนม้าหมุน ส่วนหลินชิงเสว่ก็นั่งพักอยู่

ทันใดนั้นเธอรู้สึกเย็นบริเวณที่คอและเธอได้ลุกขึ้นมาอย่างแข็งทื่อ

เห็นเพียงคอของเธอมีมีดสั้นจ่อที่คอเธออยู่

และผู้ชายสองคนได้เข้ามาทางด้านหลัง

หลินชิงเสว่ได้ลุกขึ้นมาและถามอย่างระมัดระวัง

ผู้ชายนี้ก็พูดออกมาอย่างนิ่งเฉยว่า: “เจ้านายของพวกเราต้องการตัวคุณ คุณอย่าขัดขืน พวกเราจะไม่ทำอะไรคุณ”

หลินชิงเสว่ตอบอย่างไม่ร้อนรน: “ได้ ฉันจะไปกับพวกนาย แต่พวกนายต้องปล่อยลูกฉันไป”

ผู้ชายยิ้มกว้าง： “ฝันไปเถอะ ลูกสาวคุณต้องไปด้วย”

“คุณคิดว่าถ้าเด็กเล่นม้าหมุนเสร็จแล้ว แล้วหาแม่ตัวเองไม่เจอ จะเกิดอะไรขึ้น?”

อีกคนหนึ่งก็หัวเราะออกมา

หลินชิงเสว่เริ่มตาแดง และกัดไปที่หลังมือของผู้ชายคนนั้น

“อ้า!”

เลือดไหลออกมาจากมือของผู้ชายที่ถือมีด เขาร้องออกมาเสียงดัง

วินาทีต่อมา สีหน้าของกลายเขาเป็นสีหน้าที่ดุร้ายน่ากลัว: “ไอ้ผู้หญิงหน้าชั่ว กล้ากัดฉันหรือ ไปตายซะ!”

ผู้ชายคนนี้ใช้มีดกำลังจะแทงไปที่คอของหลินชิงเสว่

เธอก็ได้หลับตาตามสัญชาตญาณ

แต่ผ่านไปสักพักก็เงียบไป

เธอก็เลยลืมตาขึ้นมา

เธอเห็นถังเฉาไม่รู้มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาจับแขนของผู้ชายคนนี้ไว้แน่น

“นายกล้าทำร้ายเธอหรือ”

แววตาของถังเฉาเต็มไปด้วยความอาฆาต

“ถังเฉา!”

หลินชิงเสว่ร้องไห้หนักออกมาทันที