เมื่อมองไปถังเฉาที่ปรากฏตัวอยู่ข้างๆตัวเธอ หลินชิงเสว่ก็อดไม่ได้น้ำตาจะไหลออกมา
เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่ตื่นเต้น
เนื่องจากในตอนเช้าเธอพบเจอเจียงไป๋เสว่อยู่ในห้องของถังเฉา ซึ่งแค่นี้ก็เพียงพอที่จะตีแสกหน้าเธอแล้ว
ถึงแม้เธอจะรู้ว่านั่นคือความเข้าใจผิด แต่เธอก็ไม่คิดที่จะกล่าวขอโทษ
เนื่องจากถังเฉาก็ไม่ได้วิ่งตามเธอขึ้นมาด้วย และเธอคิดว่าถังเฉาไม่รักเธอแล้ว แต่ในช่วงเวลาวิกฤติเขาก็ได้ปรากฏตัวอยู่ข้างๆเธอ
ประธานหลิน
ฟางหย่าและหลินฉ่ายเวยก็ตามมาด้วยเช่นกัน
เมื่อเห็นฉากนี้ พวกเธอก็ดึงหลินชิงเสว่ไปด้านหลังทันที
“คุณพ่อ!”
ถังเสี่ยวลี้ที่อยู่บนม้าหมุนก็เห็นร่างของถังเฉา และเธอก็โบกมือให้เขาทันทีด้วยความตื่นเต้น
ถังเฉาก็ยิ้มและโบกมือกลับให้เจ้าเด็กน้อยนั่น
เมื่อเธอหมุนไปอีกด้านหนึ่ง รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉาก็หายไปในทันที และแทนที่ด้วยรัศมีของเจตนาแห่งการฆ่า
“ปล่อย ไอ่เชี่ยมึงมันใครว่ะ กล้าแตะต้องตัวกู?”
ผู้ชายนั้นเพียงแค่รู้สึกว่าข้อมือของตัวเองถูกบีบและบิดเบี้ยวไปหมดแล้ว เขาคร่ำครวญพร้อมกับด่าและสาปแช่ง
“คนที่จะเอาชีวิตของนาย”
การแสดงออกของถังเฉาอย่างไม่แยแส และวินาทีต่อมา ฝ่ามือของเขาบีบอย่างรุนแรง
คลิก!
หลังจากได้ยินเสียงกรอบแกรบ และกระดูกข้อมือของผู้ชายคนนั้นก็ถูกถังเฉาบีบขยี้จนหักหมดแล้ว
“อ๊าก……”
เดิมทีที่ชายคนนั้นอยากจะกรีดร้องตามสัญชาตญาณ แต่ถูกถังเฉาปิดปากของเขาไว้ เพื่อไม่ให้เขากรีดร้องออกมา
ผู้ชายคนนั้นเงียบสนิท และคอตกอย่างไร้เรี่ยวแรงนั่งอยู่บนเก้าอี้
เพราะขณะที่ถังเฉาจะปิดปากของเขาไว้ ก็ได้หักคอของเขาแล้ว
สำหรับมุมมองของคนภายนอก เขาก็เหมือนเพียงแค่ตบคอของอีกฝ่ายเท่านั้น ซึ่งดูไม่ออกเลยว่าเขาฆ่าคน
ฟางหย่า หลินฉ่ายเวยและหลินชิงเสว่มองดูฉากนี้อย่างเหลือเชื่อ
พวกเธอทั้งหมดเคยเห็นถังเฉาออกมือ แต่ถึงแม้ว่าจะเห็นอีกครั้ง ก็ยังคงรู้สึกตระหนกตกใจ
ถังเฉาก็มองไปที่ผู้ชายอีกคน
เขาตระหนกตกใจมาก และมองไปที่ถังเฉาด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อ
สิ่งที่เกิดขึ้นในเมื่อกี้เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำถังเฉาออกมืออย่างไร แต่รู้ตัวอีกทีคู่ของเขาก็ตายแล้ว
“อย่า อย่าใกล้เข้ามา……”
ผู้ชายคนนั้นหยิบมีดออกมาเล่มหนึ่ง บนหน้าผากและบนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น
ถังเฉามองไปที่หลินชิงเสว่: “พาเสี่ยวลี้ไปกินของหวานอะไรหน่อย เดี๋ยวผมตามไป”
หลินชิงเสว่พยักหน้า เธอรู้ว่าถังเฉาจะนำพาผู้ชายคนนั้นไปยังที่ที่ไม่มีคน
และสิ่งที่รอคอยเขา ก็จะเป็นนรกที่อยู่อย่างตายทั้งเป็น
ถังเฉาเดินเข้าไปตรงหน้าผู้ชายคนนั้น โอบแขนของเขาไว้ และพาเขาไปยังตรอกที่มืดมิดและไม่คน
“อย่า อย่าฆ่าผม……”
เขาปวกเปียกตรงหน้าถังเฉา และมองดูถังเฉาด้วยสีหน้าตื่นตระหนกตกใจ
“บอกมาว่าใครเป็นคนส่งนายมาที่นี่”
ถังเฉาจ้องมองไปที่เขาอย่างเหยียดหยาม
ผู้ชายคนนั้นใบหน้าซีดและส่ายหัวอย่างรุนแรง: “บอกไม่ได้……”
“เหรอ?”
ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชา: “เดี๋ยวนายบอกแน่”
ทันทีที่พูดจบ เขาก็คว้าแย่งกริชของฝ่ายตรงข้าม และแทงเข้าไปในปากของเขาโดยตรง
ผู้ชายคนนั้นตระหนกตกใจมาก และเขาคิดว่าถังเฉาจะจะแทงทะลุปากของเขา แต่คิดไม่ถึงถังเฉาจะคนไปในทั่วปากของเขา
ก๊องแก๊งๆ!
หลังจากนั้นไม่นาน ฟันทั้งหมดของผู้ชายคนนั้นก็ถูกถังเฉาขูดทิ้งหมดแล้ว
ด้วยวิธีนี้ ก็สามารถป้องกันเขาไม่ให้กัดลิ้นและฆ่าตัวตายได้
ปากของชายคนนั้นเต็มไปด้วยเลือด แต่ถังเฉายังคงสีหน้านิ่งเฉย ราวกับว่าเขาทำเรื่องธรรมดาทั่วไปไปเรื่องหนึ่ง
ในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงสิ่งหนึ่ง ชายคนนี้ ไม่ใช่คนที่ตัวเองสามารถยั่วยุได้
“ผมไม่มีเวลามาก ดังนั้นผมหวังว่าภายในหนึ่งนาที นายสามารถบอกคนที่ยุยงนายให้ผมได้ มิฉะนั้นละก็……”
ถังเฉาย่อตัวลง ทันใดนั้นก็คว้าจับนิ้วมือของชายคนนั้น และยิ้ม: “ผมก็จะหักนิ้วทั้งสิบนิ้วของนายให้ออกทีละนิ้วทีละนิ้ว”
ชายคนนั้นไม่ได้พูด ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อ
ดังนั้น ถังเฉาจึงออกใช้กำลังอย่างรุนแรง
คลิก!
และนิ้วมือทั้งห้านิ้วของเขาถูกถังเฉาบีบหัก
ชายคนนั้นไม่ได้กรีดร้อง เพราะเขาได้หมดสติไปแล้ว
ซึ่งด้านข้างเป็นห้องน้ำ และถังเฉาก็ลากเขาเข้าไป แล้วเอาหัวเขายัดเข้าไปในชักโครกอย่างรุนแรง
โครกคราก โครกคราก……
ชายคนนั้นฟื้นตัวขึ้นมาทันที และมีกลิ่นปัสสาวะเต็มไปทั้งตัว
“ใครส่งนายมา มิฉะนั้น ห้านิ้วที่เหลือของนายก็จะหายไปเหมือนกัน”
ถังเฉาพูดด้วยใบหน้านิ่งเฉย
ชายคนนั้นมองด้วยความสยดสยอง แต่เขาก็ยังไม่พูด
คลิก!
ถังเฉาก็บีบหักห้านิ้วที่เหลือของเขาอีกครั้ง
มีรอยยิ้จางๆบนใบหน้าของเขา: “ดี ก็ยังคงมีจรรยาบรรณอยู่บ้าง แต่นายรู้มาว่าผมมาจากไหน?”
“ผมมาจากแดนเหนือ”
ถังเฉาถามเองตอบเองและพูดว่า: “ในแดนเหนือ มีวิธีการลงทัณฑ์ทรมานพิเศษมากมายในการจัดการกับเชลย และทัณฑ์ทรมานเหล่านี้ผมก็รู้จักเป็นอย่างดี ดังนั้น ผมมีร้อยวิธีที่สามารถทำให้นายอยู่อย่างตายทั้งเป็น”
คัง!
หลังจากพูดจบ เขาก็เตะกริชที่อยู่บนพื้นขึ้นมา และเขาเริ่มตัดผมของชายคนนั้น
ไม่นาน ผมของชายคนนั้นก็ถูกตัดทิ้ง
ถังเฉาพูดแนะนำ: “ประเภทนี้เรียกว่า ภาพวาดหนังศรีษะ”
“ก็คือใช้หนังศีรษะของนายเป็นเฟรมผ้าใบ มีดก็คือพู่กัน และวาดรูปลงไปตามที่ตัวเองชอบ”
ในที่สุดแววตาของชายคนนั้นก็สยดสยองอย่างมาก
“ไม่ ไม่เอา……”
ในที่สุดเขาก็เริ่มขอความเมตตา
ถังเฉาส่ายหัวเล็กน้อย: “นี้ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการจะได้ยิน”
หลังจากพูดจบ เขาก็ถือกริชและแทงลงไป
“อ๊าก……”
“ฮือๆ!”
มีเสียงกรีดร้องที่หดหู่ดังออกมาในซอยที่มืดมิด
10 นาทีต่อมา
มีดในมือของถังเฉานั่นเต็มไปด้วยเลือด
บนพื้นผิวของหนังศีรษะของชายคนนั้น ก็ถูกวาดด้วยภาพนามธรรมเล็กน้อย—-แม้แต่ถังเฉาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังวาดภาพอะไร
ในที่สุดชายคนนั้นก็ทรุดตัวลง: “ผมพูด! ผมพูด!”
“คือหูจิ้งจู๋!”
……
ร้านของหวาน
เจ้าเด็กน้อยกำลังรับประทานของหวานอย่างมีความสุข
“คุณพ่อ!”
เมื่อเห็นถังเฉากำลังเดินใกล้เข้ามา ถังเสี่ยวลี้ก็โบกมือเรียกอย่างตื่นเต้นในทันที
บนใบหน้าของหลินชิงเสว่เต็มไปด้วยความกังวล: “เป็นยังไงบ้าง”
มีรอยยิ้มที่ผ่อนคลายบนใบหน้าของถังเฉา: “จัดการเรียบร้อยแล้ว”
หลังจากรับประทานของหวานเสร็จและคิดที่จะจากไป แต่ถังเฉาให้พวกหลินชิงเสว่ไปก่อน
เขาโทรหาเฟิ่งหวง: “มารับผมที่สวนสนุกเมืองเจียงเฉิง”
และเฟิ่งหวงก็ขับรถมา: “รองหัวหน้า คุณจะไปไหน?”
คราวนี้เธอได้ทำตัวค้อมต่ำเล็กน้อย และเธอไม่ได้ขับโรลส์รอยซ์ แต่ขับบีเอ็มดับเบิลแทน
“ไปที่พักอาศัยของหูจิ้งจู๋”
……
และในเวลาเดียวกัน คฤหาสน์หรูแห่งหนึ่งในเจียงเฉิง
มีชายคนหนึ่งกำลังเดินไปเดินมาด้วยความกังวล และในขณะที่เดิน เขาก็ไม่ลืมที่จะมองดูเวลาไปด้วย
นั่นก็คือหูจิ้งจู๋
“ทำไมยังมาไม่ถึง……”
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย และมองดูเวลานาฬิกาบนข้อมือเป็นครั้งเป็นคราว
หึ่งหึ่ง……
ทันใดนั้น มีเสียงเครื่องยนต์ดังเข้ามาจากนอกประตู
“มาแล้ว!”
ดวงตาของหูจิ้งจู๋แวววาวเล็กน้อย และเขาก็เดินออกมาในทันที
แต่ทันใดที่เดินมาถึงประตู เขาก็ชะงัก
ไม่ใช่รถบูอิค แต่เป็นบีเอ็มดับเบิลสีดำ
ทันใดนั้นหูจิ้งจู๋ก็รู้สึกมีลางสังหรณ์เป็นลางไม่ดีขึ้นมา
หลังจากที่ประตูรถเปิดออก มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินลงมาจากรถ
“ถังเฉา? เป็นนายเหรอ?”
เมื่อมองเห็นคนที่มา สีหน้าหูจิ้งจู๋ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาคิดที่จะหันหลังกลับแล้ววิ่งหนี
ฟู่!
ทันใดนั้น ถังเฉาก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของหูจิ้งจู๋ และคว้าจับไปที่ลำคอของเขา จากนั้นก็สูงขึ้น
“ได้ยินมาว่า คุณคิดจะลงมือกับภรรยาของผมงั้นเหรอ?”
น้ำเสียงของถังเฉาเยือกเย็นมาก และในดวงตาของเขาปรากฏโพล่งออกมาด้วยเจตนาฆ่าที่น่ากลัว
