ถังเฉากับเซี่ยอวี่ซิงกำลังคุยกัน มีร่างที่สวยงามก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา
ก็คือเจ้าของงานวันเกิดวันนี้ เซี่ยซินเยว่
เธอมองลงไปที่เซี่ยอวี่ซิงอย่างเหยียดหยาม มุมปากของเธอยกขึ้นพร้อมกับดูถูกเหยียดหยาม
“เซี่ยอวี่ซิง เธอจะคุยกับเพื่อนของเธอ ออกไปคุยข้างนอกได้ไหม รบกวนถึงฉันแล้ว!”
ความเศร้าโศกแวบวาบในดวงตาของถังเฉา
ห้องรับแขกใหญ่ขนาดนี้ เขาและเซี่ยอวี่ซิงคุยกันอย่างเงียบ ๆ จะรบกวนพวกเขาได้อย่างไร?
พวกเขาจงใจจะหาเรื่องและต้องการขับไล่เซี่ยอวี่ซิงออกไป
เซี่ยอวี่ซิงได้แต่จับมือถังเฉาอย่างอ่อนโยนแล้วส่ายหัวเบา ๆให้เขา
จากนั้น เธอก็มองไปที่เซี่ยซินเยว่พร้อมคำขอโทษ: “ฉันขอโทษ ฉันไม่พูดแล้ว”
ถังเฉาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่มองเธออย่างเย็นชา
เซี่ยซินเยว่ไม่คิดว่าเซี่ยอวี่ซิงจะพูดคำเหล่านี้ และในไม่ช้าใบหน้าของเธอก็ดูไม่พอใจมากขึ้น
“เป็นคนป่วยก็กลับไปนอนบนเตียงดีๆ อย่าเดินออกมาเหมือนพวกเรา วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน โชคร้ายจริงๆ ที่มาเจอเธอ”
ถูกการดูถูกแบบนี้ สีหน้าของเซี่ยอวี่ซิงยิ่งดูซีดลง และเธอก็อดไม่ได้ที่จะตอบกลับว่า：“วันนี้ก็เป็นวันเกิดของฉันเหมือนกัน……”
“เธอพูดอะไร?”
ดวงตาของเซี่ยซินเยว่เบิกกว้าง แล้วเขาก็หัวเราะ: “เธอ อีขี้โรคยังอยากจัดวันเกิด? ดูคนในห้องนี้สิ ใครมาฉลองวันเกิดให้เธอ?เธอไม่สมควรที่จะจัดวันเกิด เข้าใจไหม?”
“ซินเยว่ เขากำลังอิจฉาเธออยู่น่ะ อิจฉาที่เธอมีเพื่อนเยอะแยะแบบนี้มาฉลองวันเกิดให้เธอ เขาไม่มีเพื่อนสักคน”
“ฉันว่าน่ะ เอาเค้กของเธอแบ่งให้เขาชิ้นหนึ่งเถอะ ไม่งั้นน่าสงสารจริงๆ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า……”
เพื่อนๆของเซี่ยซินเยว่ต่างก็หัวเราะเยาะเย้ยอย่างเสียงดัง
ท่ามกลางเสียงหัวเราะเซี่ยอวี่ซิงเอามือบีบเสื้อผ้าของเธออย่างแน่น ก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไร
ถังเฉาได้เห็นอย่างชัดเจน ร่างกายผอมบางของเธอสั่นเล็กน้อย
ทันใดนั้น ดวงตาของเขาหรี่ลงอย่างอันตราย และเขาพูดออกมาทีละคำ: “ฉันมาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้เธอ”
“อืม?”
ในที่สุดสายตาของเซี่ยซินเยว่ก็ถูกมองไปที่ถังเฉา
แต่ก็มองได้แค่วินาทีเดียว ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเย้ยออกเสียง：“เธอคือเพื่อนของอีขี้โรคเหรอ ทำไมฉันไม่เคยเห็นเธอในแวดวง?”
แวดวงที่เขาพูดถึงนั้น เป็นแวดวงการคนดังของเมืองเจียงเฉิง
ถังเฉาลุกขึ้นอย่างช้าๆ และเซี่ยซินเยว่พึ่งรู้สึกถึง รัศมีที่คาดเดาไม่ได้ในตัวเขา
เซี่ยซินเยว่อดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลัง: “เธอต้องการทำอะไร? ฉันขอเตือนเธอว่าที่นี่คือตระกูลเซี่ย และวันนี้ยังเป็นวันเกิดของฉัน!”
ถังเฉาเหลือบมองที่เธอ：“ฉันไม่ต้องการที่จะทำอะไร แต่ถ้าคุณยังเรียกอีขี้โรคอีก ฉันจะเปลี่ยนคุณให้เป็นอีขี้โรคเอง”
“เธอกล้าขู่ฉันเหรอ?”
เซี่ยซินเยว่ตลึงไปสักพักถึงจะตอบสนอง และใบหน้าของเธอก็โกรธขึ้นทันที
วันนี้เป็นวันเกิดของเขา ยังมีคนนอกกล้าที่พูดเสียงดังกับเธออีกด้วย
แน่นอน เธอไม่ได้เห็นผลงานของถังเฉาอยู่ในบ้านใหญ่ตระกูลเซี่ยเลย
ในขณะนี้เจตนาฆ่าบนตัวถังเฉาก็ยังเหมือนเดิม เซี่ยสิงหลงรีบก้าวไปข้างหน้าแล้วดึงเซี่ยซินเยว่ออกไป
“ลูกสาว วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ ไม่ต้องไปถือสากับเขา”
เหตุหลักๆคือกลัวลูกสาวเขาโดนถังเฉาทุบตี
เซี่ยหย่งเฉิงก็รีบหยุดห้ามเช่นกัน:“พี่ซินเยว่ รีบขึ้นไปชั้นบนแล้วตัดเค้กดีกว่า”
เซี่ยซินเยว่รู้สึกกลัวถังเฉาอยู่เล็กน้อย แล้วพูดแบบไม่พอใจ：“วันนี้เป็นวันเกิดของดิฉัน ไม่ถือสากับเธอ คุณควรสำนึกออกไปเอง”
พูดเสร็จ ก็รีบวิ่งขึ้นชั้นบน
ถังเฉาสะกิดหลังเซี่ยอวี่ซิง：“ไม่เป็นไร วันเกิดเธอ ฉันมาฉลองให้เธอเอง”
“ขอบคุณค่ะ คุณถัง”
เซี่ยอวี่ซิงยิ้มให้กับถังเฉา แต่รอยยิ้มนั้นไม่เต็มใจมาก
เขามองไปที่เซี่ยสิงจู๋อีก: “คุณเป็นผู้นำของตระกูลเซี่ย เมื่อกี้ทำไมคุณถึงไม่พูดอะไรเลย?”
เมื่อกี้ ตอนเซี่ยซินเยว่เยาะเย้ยเซี่ยอวี่ซิง ในฐานะพ่อของเซี่ยอวี่ซิง เซี่ยสิงจู๋ไม่ได้พูดอะไรเลย
เซี่ยสิงจู๋ถอนหายใจ: “ฉันชินกับมันแล้ว แม้ว่าฉันจะเป็นผู้นำของตระกูลเซี่ย แต่ฉันก็ไม่สามารถหยุดข้อพิพาทระหว่างรุ่นเล็กได้”
“ฉันเคยบอกให้อวี่ซิง ต้องยืนขึ้นอย่างกล้าหาญ แต่ทุกวันนี้เธอยังไม่สามารถก้าวออกมาได้”
เซี่ยสิงจู๋ก็หนักใจเช่นกัน และถังเฉาก็หยุดพูดแล้ว
หันกลับไปมองผู้บ้าการแพทย์：“เริ่มรักษาได้รึยัง？”
ผู้บ้าการแพทย์ที่ไม่ได้พูดเลยพยักหน้า “ได้ตอนนี้เลย”
เซี่ยสิงจู๋รู้สึกดีใจมาก และเชิญถังเฉากับผู้บ้าการแพทย์ให้ขึ้นไปขอแค่ชั้นบนทันที: “ขอแค่ทั้งสองสามารถรักษาโรคของเด็กหญิงตัวน้อยได้ ฉันก็ยอมได้ทุกอย่าง!”
เซี่ยอวี่ซิงรู้ว่าถังเฉามาเพราะโรคของเธอ แต่ใบหน้าของเธอก็ไม่มีความกลัวเลย
“ไม่ต้องกังวล เขาก็เป็นคนที่มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมที่ฉันบอกคุณก่อนหน้านี้ เขาสามารถช่วยเธอได้”
ถังเฉาชี้ไปที่ผู้บ้าการแพทย์แล้วบอกเซี่ยอวี่ซิงแล้วพูด
ผู้บ้าการแพทย์มองไปรอบ และส่ายหัว：“แสงในห้องนี้ไม่ดี ต้องเปลี่ยนห้องใหม่”
เซี่ยสิงจู๋ถามอย่างรวดเร็ว: “เปลี่ยนห้องไหนดี?”
ผู้บ้าการแพทย์ชี้ไปห้องที่ประตูปิดอยู่ไม่ไกล และมีเสียงดนตรีเฮฟวีเมทัลที่ดังจนสามารถทำให้หูหนวกได้
เป็นห้องที่เซี่ยซินเยว่กำลังจัดงานวันเกิด
“ห้องนั้นแดดดี แสงสว่างเพียงพอ เหมาะกับการรักษาโรค”
ถังเฉาบุกเข้าไปในห้องนั้นโดยไม่ได้รับอนุญาตและปิดดนตรีเฮฟวีเมทัล
เซี่ยซินเยว่และเพื่อน ๆ ของเธอพึ่งตอบสนอง บนใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
“ใครให้เธอเข้ามา?”
“ยังมาปิดเพลงของพวกเราอีก รีบออกไปซัก”
ในห้องมีแต่เสียงคนด่ามากมาย
ถังเฉากล่าวอย่างเฉยเมย:“โปรดไปฉลองที่ห้องอื่น ห้องนี้จะใช้รับการรักษาให้เซี่ยอวี่ซิง”
“อะไร?!รักษา？”
เมื่อได้ยินคำนี้เซี่ยซินเยว่ก็ตะโกนด่า
“ทำไมห้องที่ฉันเอามาฉลองวันเกิด ต้องยอมให้คนที่กล้าตายใช้ด้วย?ไม่ได้!ฉันไม่ยอม!”
คนอื่นๆต่างก็ประท้วง
“พวกเธอไปห้องอื่นไม่ได้เหรอ อย่ามารบกวนพวกเรา”
“หมอยังบอกว่าเขาอยู่ได้ไหมนาน รักษาแล้วมีประโยชน์อะไร?”
“รีบไปรีบไป”
เซี่ยสิงจู๋ตะโกนว่า ：“หุบปากซะ! คุณถังบอกว่าเขาต้องการใช้ ทุกคนก็ออกไปให้หมด!”
เซี่ยซินเยว่เหลือบมองอย่างว่างเปล่าและทันใดนั้นก็ตะโกน: “พ่อ พวกเขาเกิดอะไรขึ้น ถึงไล่ฉันออกไป?”
เซี่ยสิงหลงวิ่งขึ้นมา แล้วมองที่ถังเฉาด้วยรูปลักษณ์ที่ไม่ดี: “คุณไปรับการรักษาห้องอื่นไม่ได้หรือ ลูกสาวของฉันกำลังฉลองวันเกิดของเธออยู่”
เซี่ยสิงหู่ก็ขึ้นมาแล้วบอกว่า：“น้องสาม ฉันรู้ว่าคุณรักลูกสาวของคุณอย่างใจจดใจจ่อ แต่คุณไม่สามารถทำลายงานฉลองวันเกิดของ ซินเยว่เขาได้”
เมื่อเห็นคนเหล่านี้ ไม่เห็นความสำคัญของชีวิตลูกสาว ใบหน้าของเซี่ยสิงจู๋ก็มืดมนมาก
ดวงตาของเซี่ยอวี่ซิงสงบราวกับว่าเธอไม่แปลกใจกับสถานการณ์แบบนี้แล้ว
ถังเฉามองไปที่เซี่ยซินเยว่แล้วถามว่า：“ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้าย ห้องนี้จะให้หรือไม่ให้?”
“ไม่ให้!”
“ดี”
ถังเฉาเดินไปที่เซี่ยซินเยว่ แล้วอุ้มเธอขึ้น
“อ้าๆ!”
เซี่ยซินเยว่กรีดร้องและต่อสู้อย่างหนัก
“เธอจะทำอะไร ช่วยด้วย เขาลวมลามฉัน”
“ปล่อยลูกสาวฉัน”
เซี่ยสิงหลงมองถังเฉาแล้วกล่าวด้วยความโกรธ
บูม!
วินาทีต่อมาเซี่ยซินเยว่ ถูกโยนออกจากห้องและเกือบจะกลิ้งลงบันได
เมื่อเห็นฉากนี้ คนในห้องก็ตกใจ
ถังเฉามองพวกเขาอย่างเย็นชา: “พวกเธอจะออกไปเองหรือให้ฉันเชิญพวกเธอออกไปทีละคน?”
