ถึงแม้เซี่ยอวี่ซิงจะเป็นลูกสาวของผู้นำของตระกูลเซี่ย แต่ในสายตาของเซี่ยซิงเยว่ เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเซี่ย
“อีขี้โรคที่กำลังจะตาย มีวุฒิอะไรที่จะมาเทียบกับฉัน?”
ความคิดนี้ ฝังอยู่ในใจของเซี่ยซิงเยว่เป็นสิบกว่าปีแล้ว ฝังแน่นในความเกลียดชังช้านาน
แต่ ณ ตอนนี้เซี่ยอวี่ซิง ถึงจะเป็นผู้หญิง ก็ยังรู้สึกเวียนหัว
บนหัวสวมมงกุฎคริสตัล ที่คอใส่สร้อยคออิฐประดับแวววาวรอบคอ ชุดแต่งงานสุดหรู ยิ่งทำให้หล่อนเปรียบเสมือนอย่างกับเจ้าหญิงที่แท้จริง
กระโปรงยาวลากบนพื้น เหมือนอย่างกับว่าเป็นผู้ตระกูลที่ร่ำรวยกำลังจะแต่งงาน
ณ ตอนนี้ ผู้ชมเงียบกริบ
ไม่มีใครมองเซี่ยอวี่ซิงแม้แต่น้อย เหมือนเธอถูกลืมไป
ผู้ชายทุกคนล้วนถูกพิชิตด้วยอารมณ์อันสูงส่งและอ่อนหวานนี้ ผู้หญิงทุกคน ราวเหมือนหิ่งห้อย เทียบมองเห็นได้อย่างชัดเจน
“สวยจังเลย”
ถังเฉาชื่นชมออกมาจากใจ เฟิ่งหวงที่ยืนอยู่ข้างๆ ปรบมือเบาๆ
พัป พัป……
ตอนแรก เสียงปรบมือมีเพียงเล็กน้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไป เพื่อนของเซี่ยซิงเยว่ทุกคน ปรบมือขึ้นทันที
สีหน้าของเซี่ยซิงเยว่เต็มไปด้วยความโมโหอย่างรุนแรง ดวงตานั้นเหลือแต่กองไฟ
ตูม!ตูม!ตูม!
เธอเหยียบส้นสูง แล้วเดินไปตรงหน้าของถังเฉาอย่างโมโห:“สิ่งของพวกนี้ นายเป็นคนให้เขาหมดเลยเหรอ?”
ถังเฉาจ้องมองเขาด้วยสายตาแสนเย็นชา พยักหน้า:“มีปัญหาเหรอ?”
การที่ถามกลับคำนี้ ยิ่งทำให้เซี่ยซิงเยว่เกือบจะสลบไป
ทันใดนั้น เขาเหมือนนึกได้อะไร สีหน้านั้นไม่ได้เต็มไปด้วยความโมโหอย่างมากแล้ว แต่กลับจ้องมองเซี่ยอวี่ซิงอย่างแปลกๆ
“ฉันเข้าใจละ จริงๆแล้ว ค่าใช้จ่ายเหล่านี้ แกเป็นคนออกเองใช่มั้ย?”
“แกตั้งใจที่จะซื้อของขวัญพวกนี้มา แล้วเรียกคนแปลกหน้าส่งมาให้แก จุดประสงค์คืออยากจะโดดเด่นกว่าฉัน?แก แก แก พวกแกนี่เหมาะสมที่จะเป็นนักแสดงกันหมดเลย!”
เซี่ยซิงเยว่ใช้นิ้วมือชี้เฟิ่งหวง พูดอย่างสูงส่ง
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา สีหน้าของคนรอบข้างนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยิ่งเซี่ยอวี่ซิงคือแบบไสหัวไม่หยุดเลย
“ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าวันนี้คุณถังจะมา!”
สีหน้าของเซี่ยอวี่ซิงเต็มไปด้วยความประชดประชัน:“นี่ สิ่งที่แกซื้อเองต้องเป็นของปลอมแน่เลย สาระรูปแบบนี้ยังอยากจะเด่นกว่าฉัน?”
ในมุมมองเขาแล้ว เป็นเพราะเซี่ยอวี่ซิงชอบป่วยอยู่ตลอดปี น่าจะไม่มีตังเก็บไรเลย เพราะฉะนั้นแล้วเงินออมเธอนั้นจึงมีน้อยมาก เป็นไปไม่ได้ที่จู่ๆก็จะมีตังมากโขนี้！
นอกจากของปลอมแล้วเนี่ย แกนึกอย่างอื่นไม่ออกจริงๆ
หญิงคนหนึ่งทนดูต่อไปไม่ไหว จึงพูดว่า:“ซิงเยว่ สร้อยคอและชุดแต่งงานนี้เป็นของแท้หมด” “ก่อนหน้านี้แกยังบอกว่าเป็นของแท้เลย……”
และก็มีคนนินทาขึ้นมา
เซี่ยซิงเยว่โมโหขึ้นทันที:“พวกแกหุบปากไปสะ!”
ดวงตาของเธอนั้นช่างมืดมนเหลือเกิน:“ฉันบอกว่าปลอม มันก็คือปลอม ยังต้องการให้พวกแกมาสะเออะอีกหรอ?”
ไม่ต้องพูด เธอรู้แก่ใจอยู่ละว่าคือของแท้ แต่เธอแค่ไม่พอใจที่ชุดนี้ใส่อยู่ที่ร่างกายของเซี่ยอวี่ซิง ละยิ่งไม่พอใจที่ว่าเซี่ยอวี่ซิงสวยและโดดเด่นกว่าเธอแค่นั้นเอง
“พวกแกไม่เชื่อใช่มั้ย?ฉันฉีกให้พวกแกดู!”
เซี่ยซิงเยว่เดินไปหาเซี่ยอวี่ซิงด้วยความประชดประชัน เตรียมตัวที่จะไปฉีกชุดแต่งงานของเธอ“อา!แกทำอะไร?”
สีหน้าของเซี่ยอวี่ซิงเปลี่ยนไป รีบเอื้อมมือออกไปห้ามทันที
“ฉันให้แกซื้อของปลอม!”
สีหน้าและท่าทางของเซี่ยซิงเยว่น่าเกลียดมาก และตบตีเซี่ยอวี่ซิง
เซี่ยอวี่ซิงอ่อนแอมาก ไม่ใช่คู่แข่ง ถูกเซี่ยซิงเยว่ผลักขึ้นโซฟาทันที
แฉ่—-
มาพร้อมเสียงอันรุนแรง ชุดแต่งงานที่เซี่ยอวี่ซิงใส่ไว้โดนฉีกขาดไปมุมหนึ่ง
ดีนะที่ฉีกโดนมุมปลายล่างของกระโปรง ก็เลยไม่ระเหยสะเท่าไหร่
แต่ว่า เซี่ยอวี่ซิงทุกข์ใจมาก นี่คือของขวัญล้ำค่าชิ้นแรกในชีวิตของเธอ ได้พังไปด้วยแบบนี้แล้ว
เมื่อคิดจุดนี้ ดวงตาของเธอนั้นก็แดงและน้ำตาไหลลงมา
“ฮ่าฮ่าฮ่า.…..ฉันบอกแล้วว่าเป็นของปลอม แค่ฉีกก็ขาดสะละ!”
เซี่ยซิงเยว่อ้าปากค้างและพูดว่า เมื่อกี้เพียงเพื่อฉีกมุมนั้น แต่ก็ใช้แรงและความพยายามของเธอไปเยอะมาก
แต่ว่า ตราบใดที่ได้เห็นเซี่ยอวี่ซิงทุกข์ใจ เธอจะรู้สึกมีความสุขมาก
ถังเฉาไม่ได้เข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย เพียงแค่เฝ้ามองดูอย่างเงียบ ๆ
ถ้าเขาอยากจะยุ่งเกี่ยวด้วย เซี่ยซิงเยว่จะไม่มีโอกาสที่ได้แตะต้องเซี่ยอวี่ซิงหรอก
เหตุผลที่ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย ก็เพราะอยากให้เซี่ยอวี่ซิงเข้าใจว่าการร้องไห้ไม่สามารถแก้ปัญหาใดๆได้
อย่างเช่น ณ ตอนนี้ เสื้อผ้าที่ใส่อยู่โดนเซี่ยซิงเยว่ทำฉีกขาไป แต่เธอไม่ได้ลุกยืนขึ้นตอบโต้เลย กลับนั่งเช็ดน้ำตา
ดังนั้น ถังเฉาจึงไม่คิดที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย เพียงแต่ให้คำแนะนำเซี่ยอวี่ซิง
“เธอรู้มั้ยว่าชุดแต่งงานนี้ราคาเท่าไหร่ แกฉีกขาดไปมุมหนึ่ง ก็ต้องชดเชยคืนราคาเดิม”
ถังเฉามองไปที่เซี่ยซิงเยว่ และพูดเบาๆ
“ฮ่ะ!”
เซี่ยซิงเยว่ไม่รู้สึกมีความกลัว แต่กลับหัวเราะเยาะเย้ย: “ชุดแต่งงานนี้เธอเป็นคนมอบให้เขาหรอ ของขวัญที่คุณให้ออกไปนั้น ก็เปรียบเสมือนน้ำที่สาดออกไป จะต่อรองราคาได้อย่างไร?”
“ฉันไม่เพียงแต่ที่จะฉีกชุดแต่งงานของเธอนั้นทิ้ง ฉันยังจะทุบสร้อยคอเพชรของเธอด้วย!”
หลังพูดเสร็จ เซี่ยซิงเยว่ก็ยังคงเดินไปหาเซี่ยอวี่ซิงเหมือนเดิม
ถังเฉาก็ยังไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเหมือนเดิม ยิ่งไม่ได้โมโหใดๆเลยทั้งสิ้น แต่กลับเฝ้ามองเซี่ยอวี่ซิงอย่างเงียบๆ
“ของขวัญวันเกิดที่ฉันให้อันล้ำค่าที่สุด กลับไม่ใช่สร้อยคอเพชรกับชุดแต่งงานนี้ แต่เป็นความหมายของชีวิตที่อยู่บนโลกนี้”
เธอพูดอย่างเฉยเมย: “โลกนี้ไม่ได้มีแต่ความใจดีเท่านั้น แต่กลับมีมากกว่านี้ คือ ความรังแก และความกดขี่ข่มเหง ฉันสามารถเป็นผู้นำชีวิตของเธอนั้นได้ แต่จะเข้าใจได้อย่างไร ก็ต้องขึ้นอยู่กับเธอเอง”
ณ ขณะนี้ เซี่ยซิงเยว่ได้มาถึงตรงหน้าของเซี่ยอวี่ซิงแล้ว และคว้าสร้อยคอเพชรรอบคอของเธอไว้แน่น
เซี่ยอวี่ซิงตกใจทันที: “ปล่อยมือ อย่าทำลายสร้อยคอของฉัน”
เซี่ยซิงเยว่หัวเราะอย่างเย็นชาและพูดว่า :“ขอร้องฉันสิ แกขอร้องฉัน ฉันก็จะไม่ทำลายสร้อยคอของแกละ!”
เซี่ยอวี่ซิงตกอยู่ในความเงียบทันที
เซี่ยซิงเยว่ฉวยโอกาสนี้ตะโกน: “รีบขอร้องฉันสิ! มิฉะนั้นฉันจะถอดเสื้อผ้าของเธอนั้นออกให้หมดเลย!”
น้ำตาของเซี่ยอวี่ซิงไหลออกมาอีกครั้ง และเธอก็พูดเบาๆว่า:“ฉันขอร้อง…….”
เซี่ยซิงเยว่ตกตะลึงสักครู่หนึ่ง ไม่นึกเลยว่าเซี่ยอวี่ซิงจะพูดจริงๆ
วินาทีต่อมา มือของเธอก็กระแทกอย่างแรง
ตูม!
สร้อยคอเพชรที่คอของเซี่ยอวี่ซิงถูกฉีกออกทันที
เพชรกระจัดกระจายอย่างหนาแน่น เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งในวินาทีนี้ ดวงตาของเซี่ยอวี่ซิงเบิกกว้างขึ้นทันที และจ้องมองไปที่เพชรที่แตกสลายบนพื้นอย่างไม่น่าเชื่อ
คนอื่นๆก็มองดูฉากนี้อย่างตะลึง ไม่มีใครคิดเลยว่า เซี่ยซิงเยว่จะรังแกเซี่ยอวี่ซิงสักขนาดนี้
แต่ว่า ไม่มีใครลุกยืนขึ้นเพื่อที่จะช่วยเซี่ยอวี่ซิงเลย
ถังเฉาก็เช่นกัน ยังคงเฝ้ามองดูอยู่อย่างเงียบๆ
เซี่ยอวี่ซิงตัวสั่นเล็กน้อย
เซี่ยซิงเยว่หัวเราะอย่างเหยียดหยาม: “สภาพแบบนี้ ถึงจะเป็นวันเกิดที่แกควรจะมี อยากจะแย่งชิงฉัน รออีกสิบปีเถอะ!”
“ฮ่าๆๆๆ……”
เซี่ยซิงเยว่หัวเราะและหันกลับมา
เซี่ยอวี่ซิงก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่บนพื้น
วินาทีถัดมา เธอก็ลุกยืนขึ้นทันทีและเดินเข้าหาเซี่ยซิงเยว่
“เอ่อ?”
เมื่อรู้สึกถึงว่ามีความอันตราย เซี่ยซิงเยว่ก็มองย้อนกลับไปอย่างไม่รู้ตัว
แต่ข้างหลังนั้นคืออะไรก็มองเห็นได้อย่างไม่ชัดเจน ดวงตาสองข้างของเธอวิงเวียน
หลังจากนั้นเส้นผมนั้นก็เจ็บ
เซี่ยอวี่ซิงดึงผมยาวของเซี่ยซิงเยว่ไว้อย่างแรง และดึงเส้นผมหักหลายเส้นเลยโดยตรง
เธอดึงผมยาวของเซี่ยซิงเยว่และสะบัดลงไปกับพื้นโดยตรง
บัพ!
โต๊ะกระจกได้แตกสลายเป็นชิ้นๆ และเซี่ยซิงเยว่ก็ตกลงกับพื้นลงไปในกองโต๊ะกระจกที่แตกสลายไป ทำลายโดนผิวหนังของเขา
“อ่า!”
เลือดไหลออกมาทันที เซี่ยซิงเยว่เจ็บปวดจนตะโกนอย่างดัง
