มาดของถังเหนียนหู่ดูสง่ามาก พูดจบ ก็ได้มองถังเฉาไม่ห่าง รอเขาตอบเงียบๆ
ใบหน้าของถังเฉากับหลินชิงเสว่ก็ได้เต็มด้วยความตกใจ มาพาเขากลับไป?
พวกเขาก็ได้คิดได้ทันทีว่า ตอนงานประมูลในเมืองเจียงเฉิงนั้น ถังเฉาก็ได้ซื้อประมูลตราประจำตัวตระกูลถังในตระกูลหลวงในเยี่ยนตูมา
เท่าที่รู้มา ตราประจำตัวอันนั้นเป็นคนใช้หาเจอตอนทำความสะอาดอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ผู้นำตระกูลถังได้เรียกทุกคนมารวมตัวกัน ถามตราประจำตัวของใครหายไปหรือเปล่า สุดท้ายก็ไม่มีคนออกมารับ
งั้นตราประจำตัวอันนี้มาจากไหน?
ไม่มีคนมาเอาก็ไม่เป็นไร พวกเขาก็ได้ใช้งานตราประจำตัว ขยายอำนาจไปที่เมืองเจียงเฉิง วางแผนไว้ว่าให้หนึ่งในสามตระกูลใหญ่ยักษ์ประมูลไป คิดซะว่าเป็นครอบครัวในเครือของตระกูลถัง
ใครจะไปคิดว่า สุดท้ายถังเฉาเป็นคนประมูลไป
ตระกูลถังก็ได้เห็นแก่ตราประจำตัวนี้ เชิญถังเฉาเข้าร่วมตระกูลถัง แต่ก็ได้ถูกปฏิเสธ
ดูแล้วตอนนี้ ตระกูลถังก็ไม่ตายใจเลยจริงๆ
มั่นใจเป้าหมายที่ถังเหนียนหู่มาแล้วนั้น ถังเฉากับหลินชิงเสว่ก็ได้เต็มไปด้วยความไม่เป็นมิตร
“เห็นที หน้าของผมก็ถือว่าใหญ่อยู่นะ ขนาดตำแหน่งที่สูงอย่างผู้นำตระกูลถังก็ได้มีความเคลื่อนไหวแล้ว”
ถังเฉาก็ได้พูดอย่างประชดเล็กน้อย
แต่ว่า ถังเหนียนหู่ฟังคำพูดประชดของถังเฉาไม่ออก เขาคิดว่าถังเฉากำลังชมเขา
เพราะงั้น ใบหน้าของถังเหนียนหู่หยิ่งผยองกว่าเดิม ก็ได้นั่งตรงอย่างอดไม่อยู่ พูดว่า “นั่นแน่นอนอยู่แล้ว นายนั้นได้ออกหน้าออกตาในประชุมแดนเหนือ สุดท้ายยังเสียสละตัวเอง ช่วยคนทุกคนที่ได้ถูกขังในโรงยิม แล้วก็ยังรวมไปถึงหลานรักของฉันถังฮันเจี๋ย ตระกูลตระกูลถังของพวกเราเป็นตระกูลที่ดัง ไม่มีทางให้คนรู้สึกขาดทุนแน่”
“เพราะงั้นฉันที่เป็นผู้นำ ก็ได้มาที่เมืองหมิงจูอย่างลำบากใจ มารับนายกลับไปที่ตระกูลถัง”
ถังเฉากับหลินชิงเสว่ก็ได้ตะลึง ผู้นำตระกูลถังคนนี้ นี่ต้องหลงตัวเองขนาดไหนเนี้ย?
เวลาเดียวกัน ถังเฉาก็ได้รับรู้ถึงเหตุผลที่ถังเหนียนหู่ชักชวนเขา
เพราะว่าเขานั้นได้ออกหน้าออกตาในประชุมแดนเหนือ
ที่จริง คนที่ควรออกหน้าออกตาเป็นประชุมแดนเหนือคือ ‘เจ้ามังกร’
ฆ่าหงเทียนเฉินก่อน แล้วก็ได้ฆ่าหงเทียนหยาตาม จากนั้นก็ได้เดินไปถึงรอบชิงชนะเลิศอย่างม้ามืด ก็ได้เปิดศึกความเป็นความตายกับผู้นำตระกูลหลินหลินรั่วหวี
คนที่ตระกูลถังอยากจะเชิญมากที่สุดควรเป็นเจ้ามังกร แต่ว่าเจ้ามังกรก็ได้หายไปไม่เจอร่องรอยเลยหลังจากเกิดเหตุการณ์ระเบิด ก็เลยทำได้แค่ถอยมาก้าว เชิญถังเฉา
ถังเหนียนหู่รู้สึกว่าตัวเองที่เป็นผู้นำตระกูลถัง ฐานะสูงส่ง ได้มาเชิญด้วยตัวเอง ถังเฉาต้องตกลงแน่ๆ
แต่คิดไม่ถึง สีหน้าของถังเฉาได้นิ่ง ก็ได้มองเขาราวกับมองคนโง่ หัวเราะพูด “ผู้นำถังไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้ครับ ผมก็หวังว่าคุณมาจากไหน ก็กลับไปเถอะครับ”
“อื้อ?”
ได้ยินแบบนั้น คิ้วของถังเหนียนหู่ก็ได้ขมวดแน่น ถึงขั้นมองพวกเขาอย่างตกใจ
“นี่นายได้ปฏิเสธความหวังดีของฉันเหรอ?”
ถังเหนียนหู่ก็ได้รู้สึกตกใจ ไม่นานสายตาก็ได้เย็นชาลง
ตัวเองเป็นถึงผู้นำตระกูลถัง มาเชิญนายกลับตระกูลถังด้วยตัวเอง นายนี้ดีเลย ไม่ได้ให้หน้ากับเลยสักนิด
ถังเฉาก็ได้พูดเรียบๆ “ถ้าเกิดคุณเป็นเพราะว่าผมได้ช่วยหลานชายของคุณถังฮันเจี๋ยในประชุมแดนเหนือ อยากที่จะตอบแทน มันไม่จำเป็นครับ เพราะว่าตอนนั้นผมอยากที่จะช่วยภรรยาแล้วก็ลูกสาวผมเท่านั้น ตอนที่คิดช่วยภรรยาแล้วลูกสาวนั้น ก็ได้คิดว่าจัดใหญ่หน่อย ถึงช่วยทุกคนออกไป ผมไม่ได้สูงส่งอย่างที่พวกคุณคิด”
พอพูดแบบนี้ออกไป สีหน้าของถังเหนียนหู่ก็ได้เข้มลงทันที
นั่นก็เป็นเหตุผลที่เขาแต่งมาเท่านั้น ไม่ได้คิดว่าไอ่เด็กนี้ยังคิดแบบนั้นจริง?
“ในเมื่อนายไม่กลับไป งั้นก็เอาตราประจำตัวของตระกูลถังให้ฉัน เงินที่นายซื้อมาตอนนั้น ฉันออกให้สองเท่า!”
ถังเหนียนหู่ก็ได้โบกมือ ก็ได้พูดออกไปอย่างห้าวหาญ
ที่เขานั้นมาหาถึงเมืองหมิงจูนี้ ที่สำคัญคือมาเชิญถังเฉา
ถ้าเกิดเชิญไม่สำเร็จ เขาก็ได้เตรียมแผนสองมา นั่นก็คือการเอาตราประจำตัวของตระกูลถังกลับไป
ที่จริงนี่ถึงจะเป็นเป้าหมายหลัก เชิญถังเฉา ก็ผลพลอยได้เท่านั้น
ตระกูลถังไม่ขาดแคลนเงินที่สุด ตอนนั้นถังเฉาได้จ่ายหนึ่งพันห้าร้อยล้านซื้อตรานี้ สำหรับเขาแล้ว ก็เป็นเงินเพียงเล็กน้อย
อีกอย่างถังเหนียนหู่มั่นใจ ต่อให้เป็นผู้ประกอบการขนาดนี้อย่างหลินชิงเสว่ ก็ยากที่จะปฏิเสธเงินสามพันล้านก้อนใหญ่แบบนี้
เพราะงั้นพวกเขาไม่มีทางปฏิเสธแน่
แต่แล้ว สายตาของถังเฉาก็ได้เย็นชากว่าเดิม ก็ได้เรียกหลี่ถาว
“ไล่เขาออกไป!”
หลี่ถาวพยักหน้า เธอได้ยินที่พวกเขาคุยกัน ก็ได้เรียกรปภอย่างรวดเร็ว
สีหน้าของถังเหนียนหู่ได้เปลี่ยน พูดอย่างโมโห “พวกนายกล้าที่จะไล่ฉัน?”
สายตาของถังเฉาได้เยือกเย็น “ตรานั้นผมเป็นคนซื้อมันมา ก็เป็นของของผม คุณอยากที่จะบังคับซื้อขายเหรอ?”
“แก……”
ใบหน้าของถังเหนียนหู่ก็ได้เต็มไปด้วยความโมโห แต่พอนึกถึงความสำคัญของตราประจำตัวนี้ เขาก็ได้กดความโมโหในใจลงไปทันที หัวเราะแล้วพูด “ฉันไปบังคับซื้อขายตอนไหน? ที่ฉันพูดก็คือ ออกเงินซื้อคืนสองเท่า”
“ถ้าเกิดนายรู้สึกว่าสองเท่าไม่พอ สามเท่าก็ได้ ราคาก็แค่ตัวเลข ขอแค่นายสามารถเอาตราประจำตัวให้ฉัน ราคาแล้วแต่จะออก”
ถังเหนียนหู่ก็ได้มองหลินชิงเสว่สักพัก ก็ได้พูดว่า “หรือว่าให้ฉันลงทุนกับพวกเธอ พวกเธออยากที่จะเข้าตลาดของเยี่ยนจิงไม่ใช่เหรอ ต่อไปยังสามารถที่จะตั้งสำนักใหญ่ที่เยี่ยนจิง ฉันสามารถที่จะเปิดตลาดให้พวกเธอได้”
ถังเหนียนหู่ก็ได้พูดอันนี้ออกไปในครั้งเดียว สามารถพูดได้ว่ามีความจริงใจอยู่
แต่ถังเฉาก็ได้สงสัยว่าเดิม นั่นก็แค่ตราประจำตัวธรรมดาเท่านั้น สำหรับภายนอกนั้น อาจจะมีค่ามาก แต่ว่าสำหรับตระกูลถัง กลับเป็นของที่มีเต็มตลาด ถังเหนียนหู่ ทำไมถึงได้ออกเงินมากมายขนาดนั้นเพื่อซื้อกลับไป?
อีกอย่างจากสีหน้าของถังเหนียนหู่ เหมือนว่าเขานั้นแคร์ตราประจำตัวในมือของตัวเองมากๆ
สีหน้าของหลินชิงเสว่ก็ได้กังวล พูดออกมาเบาๆ ว่า “มันคงไม่เกี่ยวข้องกับตัวตนของนายใช่ไหม?”
ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร มือก็ได้ล้วงกระเป๋า แล้วก็จับตราประจำตัวอันนั้นเบาๆ
ตราประจำตัวอันนี้ลื่นและเย็นเป็นพิเศษ เป็นของที่ทำด้วยทองทั้งหมด
แน่นอน มูลค่าของมันเอง กับมูลค่าที่ตระกูลถังให้มัน มันไม่เข้ากันเลยแม้แต่น้อย!
ที่สำคัญคือ เป้าหมายที่ถังเฉาซื้อตราประจำตัวนี้มานั้น ก็เพราะหวังว่าจะหาเบาะแสตัวตนของตัวเอง
เขาเป็นเด็กกำพร้า อยู่ที่ตระกูลหลินก็อยู่ในฐานะลูกเลี้ยง พ่อแท้ๆ ของเขาเป็นใคร เขาก็ไม่รู้
สีหน้าของถังเฉาก็ได้เคร่งไปสักพัก มองถังเหนียนหู่พูดว่า “คุณกลับไปเถอะ ตรานี้ผมไม่มีทางขายหรอก”
“……”
เห็นว่าตัวเองพูดไปมากมายขนาดนี้ ถังเฉาก็ยังไม่หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย สายตาของถังเหนียนหู่ก็ได้เครียดไปทันที
“เด็กน้อย พูดดีๆ ด้วยไม่เอา ถ้าเกิดวันนี้ฉันอยากที่จะเอาตรานี้กลับล่ะ?”
เสียงของถังเหนียนหู่ก็ได้เย็น ตบมือ ก็ได้มีชายร่างกำยำที่มีแรงมากไม่กี่คนเข้ามาทันที มองอย่างเย็นชา
สีหน้าของหลี่ถาวกับหลินชิงเสว่ก็ได้ไม่น่าดูเลยทันที
“ผู้นำถัง นี่เป็นบริษัทของฉัน คุณจะลงไม้ลงมือที่นี่เหรอ?”
“ไม่ต้องมาพูดอะไรไร้สาระกับฉัน อย่าว่าแต่เธอเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหลินเลย ต่อให้หลินรั่วหวีมาแล้ว ก็ต้องมีท่าทางที่เกรงใจกับฉัน วันนี้สามีของเธอไม่เอาตราประจำตัวออกมา พวกเธอก็รอรับความเสียหายได้เลย!”
ถังเหนียนหู่ก็ได้ข่มขู่ออกไป
สีหน้าของหลินชิงเสว่ก็ได้เย็นชาลงไม่พูด เธอก็ได้รู้สึกกดดันเล็กน้อยเหมือนกัน
อีกฝ่ายเป็นผู้นำตระกูลถัง ฐานะได้สูงกว่าเธอเยอะเลย
อยู่ๆ เสียงของถังเฉาก็ได้ดังขึ้น “ให้ผมเดานะ ที่คุณอยากที่จะได้ตราประจำตัวอันนี้ขนาดนี้ ก็เพราะว่าตราอันนี้พิเศษมากใช่ไหม?”
สีหน้าของถังเหนียนหู่ก็ได้เปลี่ยนเล็กน้อย ก็ได้หึออกมาอย่างหนัก พูดว่า “นั่นก็แค่ตราประจำตัวธรรมดาของตระกูลถัง ฉันก็แค่ไม่อยากให้ตราประจำตัวตระกูลถัง อยู่ในมือคนนอกเท่านั้น”
ถังเฉาก็ได้หัวเราะเบาๆ “ผู้นำถัง คำพูดตลกๆ ก็ไม่ต้องพูดแล้ว คุณกับผมไม่ได้เป็นคนโง่ ตราประจำธรรมดาอันหนึ่งของตระกูลถัง มันไม่มีค่าพอที่คุณจะลงทุนขนาดนี้เพื่อที่จะเอามันกลับไปหรอกครับ”
“……”
สีหน้าของถังเหนียนหู่ก็ได้เครียด หรือว่า ไอ่เด็กนี้รู้อะไรแล้ว?
“ผู้นำถัง พวกเราต่างก็แซ่ถัง พันปีก่อนก็เป็นครอบครัวเดียวกัน มีอะไรก็พูดมาตรงๆ ดีกว่า”
ถังเฉานั่งอยู่บนเก้าอี้ ในสายตาที่ได้เข้ม ก็ได้มีความประหลาดใจเล็กน้อย
พอพูดแบบนี้ออกมา บนตัวของถังเหนียนหู่ ก็ได้มีความกดดันที่อธิบายไม่ได้ถาโถมเข้ามา
นี่ทำให้เขาโมโห
เขาเป็นถึงผู้นำตระกูลถัง จะถูกรุ่นหลังทำให้ตกใจได้ยังไง?
“ฉันบอกไปแล้ว มันก็เป็นแค่ตราธรรมดาเท่านั้น ไม่มีอะไรพิเศษ!”
ถังเหนียนหู่พูดอย่างโมโห “เอามันให้ฉัน นายสามารถมีตระกูลถังเป็นเพื่อน แต่ว่าถ้าเกิดไม่ให้ งั้นนายก็ได้มีเรื่องกับตระกูลถังแน่ นายเก็บไปคิดเองเถอะ!”
คำพูดนี้ไม่ได้เพียงพูดกับถังเฉา ก็ยังพูดกับหลินชิงเสว่
หลินชิงเสว่ไม่ได้พูดอะไร ถังเฉาก็ได้ยิ้มอ่อนออกมาก่อน
“ผู้นำถัง ผมให้โอกาสคุณแล้ว ไหนๆ คุณก็ไม่อยากพูด งั้นก็ต้องเป็นผมที่ถามให้เข้าใจด้วยตัวเอง”
ถังเหนียนหู่ไม่กลัวเลยสักนิด “ฉันรู้ถึงความสามารถของนาย แต่ว่าฉันเป็นผู้นำตระกูลถัง ฐานะสูงส่ง นายสามารถที่จะฆ่าได้เหรอ?”
ถังเฉาส่ายหน้า “แน่นอนว่าไม่ แต่ว่า คนคนหนึ่งถ้าได้ตกอยู่ในความหวาดกลัวมากๆ ไม่ว่าอะไรก็พูดออกมาทั้งนั้น”
ถังเหนียนหู่ขมวดคิ้ว บอดี้การ์ดของเขาก็ได้ยืนใกล้เขา เลี่ยงที่ถังเฉาอยู่ๆ ก็พุ่งเข้ามา
แต่แล้ว พวกเขาก็ได้ช้าไปก้าว ถังเฉาก็ได้ตรงไปตรงหน้าของถังเหนียนหู่ แล้วก็ได้จับตัวเขา
พาเขาไปที่หน้าต่าง จากนั้นก็ได้โยนออกไป
“อ้าาา!”
ถังเหนียนหู่คิดไม่ถึงเลยว่าถังเฉากล้าที่จะโยนตัวเองลงไป ก็ได้ตกใจจนร้องออกมาทันที
หลินชิงเสว่ก็ได้ตกใจไม่น้อย
นั่นเป็นผู้นำตระกูลถังเลยนะ!
ได้ถูกถังเฉาโยนลงไปราวกับหมาตัวหนึ่ง
อีกอย่างที่นี่คือชั้นที่แปดสิบแปด……
ตอนที่ถังเหนียนหู่คิดว่าตัวเองจะตกลงไปตายแล้ว อยู่ๆ ก็ได้มีคนคว้าขาของเขาไว้
เพราะงั้น หัวของเขาได้ชี้ไปที่พื้น ห้อยอยู่บนอาคารกั๋วจี้
ถังเหนียนหู่มองดูสักพัก รถบนถนนก็เหมือนกับมด ถึงขั้นที่ว่านกยังบินต่ำกว่าที่เขาอยู่
บูม……
เวลานั้น โลกก็ได้หมุน
“ผู้นำถัง ยันตื่นอยู่ไหม? วิวตรงนี้เป็นยังไงบ้าง?”
เวลานี้ เสียงของถังเฉาก็ได้ดังมาจากข้างบน
ถังเฉาก็ได้ยืนอยู่ที่ข้างหน้าต่าง มือข้างหนึ่งก็ได้จับขาของถังเหนียนหู่ แล้วก็ได้ตะโกนถามออกไปเสียงดังอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ถังเหนียนหู่ตั้งสติ ตะโกนออกไปพร้อมทั้งตกใจแล้วก็โมโห
“ถังเฉา แกไอ้สวะนี่ กล้าที่จะทำแบบนี้กับฉัน……ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่……”
“อะไร? ไม่ปล่อยผมไว้?”
“อ๊า มือผมลื่น!”
ถังเฉาก็ได้ตะโกนออกไป แล้วก็ปล่อยมือเล็กน้อย
เพราะงั้นถังเหนียนหู่ก็จะตกลงไปอีกครั้ง
ถังเฉาก็ได้จับเขาเลยทันที ถังเหนียนหู่ตกใจจน สองแขนสองขาก็ได้หมดแรง เป้ากางเกงก็เปียก ฉี่ออกมาเลย
“ผู้นำถัง ความอดทนของผมก็ไม่ได้มีมากเท่าไหร่ ถ้าคุณยังไม่พูด มือของผมอาจจะลื่น ถ้าเกิดทำให้คุณตกลงไปจริงๆ คราวนี้จับคุณไม่ได้แล้วนะ!”
ได้ยินที่ถังเฉาพูด ถังเหนียนหู่ที่มีอายุหกสิบกว่า ก็ได้ตกใจจนร้องไห้เลย
“ฉันพูด ฉันพูด……”
“ตราที่อยู่ในมือของนาย ไม่ได้เป็นตราประจำตัวธรรมดา อาจจะเกี่ยวกับตัวตนของนายด้วย!”
ถังเหนียนหู่ก็ได้พยายามตะโกนออกไป
