คำพูดของหลินชิงเสว่ ทำให้ทุกคนที่วางแผนจะเดินออกจากที่หยุดลง และมองย้อนกลับไปที่ศูนย์กลางของสถานที่ด้วยความประหลาดใจ ผู้หญิงสองคนยืนอยู่ข้างหน้าและหลังสลับกัน
พวกเธอมีความสง่างามและอารมณ์ที่ไม่มีใครเทียบได้เหมือนกัน
คนที่อยู่เมืองหมิงจูมานานจะรู้ว่า มีช่วงเวลาหนึ่ง ผู้หญิงสองคนนี้เป็นหน้าตาของทั้งเมืองหมิงจู
เมื่อพูดถึงเย่หรูอี้ ก็จะต้องพูดถึงหลินชิงเสว่ด้วย และในทางกลับกันก็เป็นเช่นนั้น
แต่คนที่คุ้นเคยกับพวกเธอจะรู้ว่า พวกเธอไม่เคยเป็นเพื่อนหรือคู่ต่อสู้
ตรงกันข้าม กลับมีความผิดใจกันที่ไม่อาจลบล้างได้
สาเหตุทั้งหมดเกิดจากผู้ชายคนหนึ่ง
คนที่คิดว่าเธอคือภรรยาของถังเฉา และคนที่ควรเป็นเจ้าสาวของเขา ควรเป็นเธอ
อีกคน กลับกลายเป็นผู้หญิงคนปัจจุบันของถังเฉา และให้กำเนิดลูกสาวหนึ่งคน
ชีวิตของผู้หญิงทั้งสองได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก
เย่หรูอี้พอใจหรือไม่?
เธอเคยคิดที่จะยอมแพ้ แต่การปล่อยวาง ไม่เคยเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการแก้ปัญหา และไม่ใช่สไตล์ของเธอด้วย
หลังจากพยายามลองดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็ทำให้หลินชิงเสว่โกรธในที่สุด
ในเวลาที่เย่หรูอี้ตกต่ำที่สุด หลินชิงเสว่ไม่มีความเมตตาใดกลับมาสู้กับเธอ
ความจริงที่หลินชิงเสว่พูดคืออะไร?
ตอนแรกคนอื่นๆไม่รู้หรอก แต่เมื่อมองดูความเย็นยะเยือกในดวงตาของเธอ มันเป็นความเกลียดแค้นที่แย่งสามีของเธอ และความเกลียดแค้นนั้นฝังลึกเข้าไปในกระดูก!
ทุกคนค่อยๆเข้าใจสิ่งที่หลินชิงเสว่กำลังพูดถึง
ทุกคนรู้ดีว่าแก่นแท้ของงานแต่งงานนี้ คือการต่อสู้ระหว่างเย่จงซือและเย่หรูอี้
แต่ตราบใดที่เป็นสงคราม ต้องมีบุคคลที่สามเข้าร่วม
บุคคลภายนอกนี้ สามารถเข้าร่วมได้โดยสมัครใจ เช่นเย่เซ่าเตี๋ย สามารถเข้าร่วมแบบไม่ได้สมัครใจ
ตัวอย่างเช่นถังเฉา
แล้วเย่หรูอี้นำถังเฉาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยไม่สมัครใจได้อย่างไร?
ทุกคนละเลยรายละเอียดเล็กๆน้อยๆในงานแต่งงานนี้
เย่หรูอี้เสียตัวในสำนักงานโดยไม่มีเหตุผล
ใครคือคนที่เอาครั้งแรกของเย่หรูอี้ไป?
นี่เป็นความลึกลับที่ยังไม่ได้แก้ —- เย่หรูอี้ไม่พูด ไม่มีใครรู้ว่า
ไม่ว่ายังไง ถังหลินคู่หมั้นของเย่หรูอี้โกรธเพราะคิดว่าถังเฉาพวกเขาสวมเขาให้เขา
ดังนั้น โดยใช้เหตุการณ์นี้เป็นสื่อกลาง ถังหลินและเย่จงซือจึงร่วมมือกันวางแผนนำถังเฉาเข้าคุก
ในท้ายที่สุด ถังเฉาได้สร้างภาพลวงตาว่าตนเองหนาวตายในห้องแช่แข็งที่อุณหภูมิติดลบ 20 องศา
สาเหตุทั้งหมดเกิดจากการเสียตัวของเย่หรูอี้
สถานการณ์ในตอนนี้ ดูเหมือนจะชัดเจน แต่จริงๆแล้วก็ยังเต็มไปด้วยความน่าสงสัย
แขกบางคนที่วางแผนจะจากไปก็ไม่ได้ออกไปเช่นกัน พวกเขาต้องการอยู่ต่อและจะรอดูว่าใครเป็นคนเอาครั้งแรกของเย่หรูอี้ไป?
สีหน้าของเย่หรูอี้ถมึงทึง ในขณะนี้ เธอไม่กล้าหันหลังกลับไป
ตั้งแต่ที่เย่เซ่าเตี๋ยบอกกับเธอว่าหลินชิงเสว่จะมาร่วมงานแต่งงานของเธอด้วย เธอก็รู้ว่าจะต้องมีช่วงเวลาดังกล่าวในไม่ช้าก็เร็ว
จริงตามคาด หลินชิงเสว่มาถามถึงตรงหน้า
บอกความจริง?
หรือจะปิดบังต่อไป?
เย่หรูอี้ลังเล
“ไม่พูดเหรอ…”
น้ำเสียงของหลินชิงเสว่เย็นชาลงทันที ดวงตาทั้งคู่ของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชาอย่างมาก
“ไม่ยอมพูด ฉันจะช่วยคุณพูด”
หลินชิงเสว่เหยียบรองเท้าส้นสูงและเดินมาช้าๆ
หลังจากนั้น ก็มีเสียงเย็นเยียบดังขึ้นมาทั่วทั้งผู้ฟัง
“ฉันหาคนมาสืบเรื่องนี้แล้ว และในที่สุดฉันก็พบเบาะแสบางอย่างจริงๆ”
เธอมาถึงตรงหน้าเย่หรูอี้ มองดูเธออย่างประชดประชันและพูดว่า “ฉันสืบสวนแล้ว ในวันที่คุณเสียตัว มีผู้ชาย 13 คนเคยเข้าออกสำนักงานของคุณ ในจำนวนนี้มี 11 คนน้อยกว่า 30 วินาทีก็ได้ออกจากห้องของคุณ ดังนั้น 11 คนนี้จึงถูกคัดออก”
“ผู้ชายอีกสองคนที่เหลือเป็นคู่หมั้นของคุณถังหลิน และสามีของฉันถังเฉา”
“ถังหลินมาทีหลัง ในเวลานั้น คุณเสียตัวไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงถูกคัดออก ใช้วิธีคัดออก ในบรรดาผู้ชายทั้งสิบสามคน แท้จริงแล้ว มีเพียงสามีของฉันเท่านั้นที่มีแนวโน้มมากที่สุด…”
น้ำเสียงของหลินชิงเสว่เรียบสงบเมื่อเธอพูดแบบนี้ และแม้แต่ดวงตาที่เย็นชาของเธอก็ไม่มีความผันผวน
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเย่หรูอี้นั้นดูน่าเกลียดมากขึ้นเรื่อยๆ และร่างกายของเธอก็แน่นขึ้นเรื่อยๆ เพียงหายใจเข้าลึกๆอย่างต่อเนื่อง จึงจะทำให้หัวใจส่วนลึกของเธอสงบ
หลินชิงเสว่เดินไปข้างๆเธอ มองดูใบหน้าด้านข้างที่ไร้ความรู้สึกของเธอ และยิ้มจางๆ “แต่ที่จริงแล้ว เป็นเขาจริงๆหรือ?”
“เขาอยู่ในทำงานของคุณทั้งหมดหนึ่งชั่วโมง คุณบอกฉันได้ไหม ในช่วงเวลานี้ พวกคุณคุยเรื่องอะไร?”
สีหน้าของเย่หรูอี้ซีดและพูดว่า “กิจวัตรประจำวันที่ไม่สำคัญ ผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว ฉันจะจำได้อย่างไร?”
“ไม่ คุณจำได้”
หลินชิงเสว่ยิ้มจางๆ และพูดว่า”ความจุหน่วยความจำโดยประมาณของคนเรานานประมาณหนึ่งถึงห้าปี หลังจากห้าปี จึงจะค่อยๆลืม เนื้อหาการสนทนาของพวกคุณในวันนั้น แม้ว่าคุณจะจำทุกอย่างไม่ได้ก็ตาม แต่ก็สามารถจำเรื่องคร่าวๆได้—เพราะว่าฉันยังจำได้”
“ในวันนั้น สามีของฉันและฉันมีข้อขัดแย้งในด้านมุมมอง แม้ว่าถังเฉาจะเป็นสามีของฉัน แต่ฉันรู้จักเขาน้อยกว่าที่คุณรู้จักเขามาก—-พวกคุณกำลังพูดถึงมุมมองระหว่างชายและหญิง ใช่ไหม?”
“…”
การหายใจของเย่หรูอี้หยุดนิ่งชั่วขณะ ดวงตาของเธอก็เย็นชา “แล้วไงล่ะ สิ่งนี้พิสูจน์ได้ไหมว่าผู้ร้ายคือถังเฉา?”
หลินชิงเสว่ส่ายหัว”ยังไม่พอ แต่มีสัญญาณบางอย่างแล้ว”
“เท่าที่ฉันรู้ ผู้ชายที่เห็นคุณเหมือนเป็นที่ระบายอารมณ์ ยอมบอกความคิดในใจของเขาออกมา เขาจะไม่คิดที่จะมีเพศสัมพันธ์กับคุณ—-ผู้ชายดีๆเกือบ 70% จะไม่กลับมาคบคนเก่า”
หลินชิงเสว่กล่าว “บวกกับความแข็งแกร่งของถังเฉาแล้ว ฉันเข้าใจมันดี และตัดความเป็นไปได้ที่คุณจะยั่วเขา—- ปัญหาคือ ถังเฉาไม่ได้มีความคิดแบบนั้นกับคุณ และคุณก็ไม่ได้ยั่วเขา แล้วคุณเสียตัวได้อย่างไร?”
ว้า!
ทั่วทั้งสถานที่เงียบกริบ มีเพียงเสียงการวิเคราะห์ที่เรียบสงบของหลินชิงเสว่
หลังจากฟังการวิเคราะห์ของหลินชิงเสว่จบ ทุกคนก็ตกใจ
ดูเหมือนว่า หลังจากฟังการวิเคราะห์ของเธอ สิ่งต่างๆก็ค่อยๆกระจ่าง
เย่หรูอี้กำหมัดแน่น และจับจ้องไปที่หลินชิงเสว่”คุณอยากจะบอกว่าถังเฉาไม่มีแรงจูงใจที่จะทำอะไรกับฉันเลยเหรอ? ถึงอย่างนั้น เขาก็เป็นผู้ต้องสงสัยที่ใหญ่ที่สุด”
หลินชิงเสว่พยักหน้าเห็นด้วย “คุณพูดถูก สำนักงานถูกล็อคในเวลานั้น มีเพียงคุณและสามีของฉัน ชายหญิงสองคนอยู่ด้วยกัน และไม่มีกล้องวงจร พวกคุณทำอะไรในนั้น สืบไม่เจอจริงๆ ”
“ตราบใดที่คุณยืนยันว่าถังเฉาเป็นคนทำ ไม่มีใครสามารถทำอะไรคุณได้—-นี่คือความมั่นใจของคุณ”
“……”
เย่หรูอี้หายใจไม่ออกในทันใด สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วถามว่า “แล้วที่พูดมากขนาดนี้ มีประโยชน์อะไร?”
“ไม่ต้องรีบ ฟังฉันให้จบก่อน ถึงแม้ว่าตำรวจจะตรวจสอบที่ทำงานของคุณแล้ว แต่ฉันไม่เชื่อในสิ่งที่พวกเขาพูด ฉันเชื่อในสิ่งที่เห็นคือความเชื่อ ฉันจึงให้บางคนไปที่สำนักงานของคุณเพื่อตรวจดูในวันที่คุณออกไปทำธุระข้างนอก”
“โชคดีที่ที่เกิดเหตุยังอยู่ ภายใต้การควบคุมของตำรวจ และของตกแต่งภายในห้องก็เหมือนกันทุกประการในตอนที่เกิดเรื่อง”
ซ่า！
สีหน้าของเย่หรูอี้เปลี่ยนไปอย่างมากทันทีที่เธอพูดแบบนี้
“ในตอนนั้นฉันคิดว่า ตราบใดที่มันเป็นสิ่งที่มนุษย์ทำ ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีหลักฐาน”
หลินชิงเสว่กล่าว “แต่ฉันคิดผิด ฉันค้นหาไปหนึ่งรอบ ก็ยังไม่พบสิ่งใดที่สามารถไขคดีนี้ได้ – ฉากได้รับการตกแต่งอย่างสมบูรณ์ ไม่ว่ายังไง ก็ยังเป็นถังเฉาที่ทำเรื่องนี้”
“หู้!”
เมื่อหลินชิงเสว่พูดจบ หัวใจที่กังวลของเย่หรูอี้ก็โล่งใจ
เนื่องจากเธอกล้าทำเช่นนี้ เธอจึงมั่นใจมากพอที่จะไม่ถูกคนอื่นค้นพบ
“จนกระทั่งฉันพบบางอย่างในสำนักงาน สิ่งนั้น ธรรมดาจนยากที่จะทำให้คนอื่นรู้สึกแปลก”
หลินชิงเสว่กล่าวอย่างกะทันหัน
หัวใจของเย่หรูอี้บีบแน่นอีกครั้ง และถามโดยไม่รู้ตัวว่า “มันคืออะไร?”
“ขวดไวน์แดง”
หลินชิงเสว่กล่าว “ขวดไวน์แดงที่เปิดอยู่”
“…”
เย่หรูอี้ตกตะลึงครู่หนึ่งแล้วหัวเราะเสียงดัง “ขวดไวน์แดง มันจะเป็นหลักฐานอะไรได้?”
หลินชิงเสว่ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยและยิ้มจางๆ “ใบแจ้งการตรวจร่างกายที่ตำรวจแพทย์ได้ให้คุณ บนนั้นเขียนไว้ว่า”บังคับให้ได้รับบาดเจ็บที่ร่างกายส่วนล่าง” ใช่ไหม?”
“แล้วไง?”
สีหน้าของเย่หรูอี้ดูน่าเกลียด และเมื่อเขียนเช่นนี้ ถึงยืนยันความจริงที่ว่าเธอมอบครั้งแรกของเธอให้ถังเฉา
“ฉันต้องการถามคำถามหนึ่ง—-”
เธอมองไปที่เย่หรูอี้และพูดว่า “เท่าที่ฉันรู้ ไวน์นี้ราคาไม่ถูกเลย ราคาอยู่ที่ประมาณหลายแสน แม้ว่าจะไม่ใช่คนที่ชอบไวน์ขนาดนั้น เมื่อเปิดขวดไวน์ที่ดีขนาดนี้ ส่วนมากก็จะดื่มให้หมด แม้ว่าจะดื่มไม่หมด แต่ก็จะปิดฝา เพื่อป้องกันไม่ให้ไวน์ระเหย”
“แต่สิ่งที่ฉันเห็นคือขวดไวน์แดงครึ่งขวด ไม่ได้มีฝาปิด แค่วางมันไว้บนโต๊ะของคุณแล้วปล่อยให้ไวน์แดงระเหยกลิ่นหมักดองในออกซิไดซ์ คุณบอกฉันได้ไหมว่าทำไม?”
หลินชิงเสว่มองไปที่ดวงตาของเย่หรูอี้ สายตาของเธอเฉียบคม ราวกับว่าเธอสามารถเจาะทะลุหัวใจของเธอได้
สายตาของเย่หรูอี้เฉยเมย”ไวน์แดงนั้นฉันซื้อเอง ฉันจะฟุ่มเฟือยยังไงก็เรื่องของฉัน”
“เป็นเพราะปิดฝาไม่ได้มั้ง?”
หลินชิงเสว่หัวเราะอย่างเย็นชา
“…”
ทันใดนั้น สีหน้าของเย่หรูอี้ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
แขกที่อยู่รอบๆต่างจ้องไปที่หลินชิงเสว่อย่างไม่ละสายตา
คดีนี้ ดูเหมือนจะมาถึงช่วงเวลาที่ฟ้าโปร่งแล้ว
“ฉันขอให้ตำรวจไปตรวจตราทดสอบองค์ประกอบของไวน์ในขวด พวกเขาเพิกเฉยต่อมัน คิดว่าไวน์หนึ่งขวดไม่มีอะไรควรค่าแก่การใส่ใจเลย”
สายตาของหลินชิงเสว่เรียบสงบ และเธอพูดช้าๆ “คุณเดาดู สิ่งที่พบในส่วนผสมคืออะไร?”
“อะไร?”
สีหน้าของเย่หรูอี้ซีด มือและเท้าของเธอเริ่มสั่น
ความเย็นปกคลุมทั่วร่างกายทันที
“เลือด”
หลินชิงเสว่มองไปที่เย่หรูอี้และพูดว่า “เลือดของคุณ”
เธอหยิบใบผลการทดสอบของเหลวออกมานำเสนอต่อหน้าทุกคน และพูดอย่างเย็นชา “คุณอธิบายได้ไหมว่าทำไม ขวดไวน์แดงมีเลือดของคุณ?”
บูม!
ในขณะนี้ เย่หรูอี้เหมือนถูกชนกระแทก ใบหน้าของเธอซีด
“ฉันคิดว่า ความจริงควรเป็นเช่นนี้”
หลินชิงเสว่มองไปที่เย่หรูอี้และพูดว่า “คุณจงใจรั้งถังเฉาไว้เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง เวลานี้ไม่นานไปหรือสั้นไป —-เพียงพอสำหรับคุณที่จะให้ครั้งแรกของคุณ คนที่เอาครั้งแรกของคุณไป ไม่ใช่คน แต่เป็นขวดไวน์นี้”
หลินชิงเสว่พูดอย่างเย็นชา”คุณเอง หยิบขวดไวน์แล้วแทงเข้าไป”
