สวบ……
ความเร็วของงูยักษ์นั้นเร็วมาก เกือบจะในพริบตา มันก็มาถึงต้นไม้ที่ถังเฉากับหงโฝและหลินจิ่วจิ่วเกาะอยู่
ร่างของงูนั้นหนาเท่ากับถังน้ำ กิ่งไม้ที่มันคลานทับก็ส่งเสียงดังกรอบแกรบและแตกละเอียดไป
รูม่านตาของถังเฉาหดตัวลงทันที หงโฝสะดุ้งตกใจ ส่วนหลินจิ่วจิ่วตกใจจนกลอกตาขาวและเป็นลมไป
งูยักษ์ตัวนี้เจอพวกเขาแล้วหรือ?
ถังเฉากัดฟันแน่นๆ ด้วยสีหน้าหม่นหมอง ร่างกายของเขาเกร็งจนตึงและพร้อมจะรับมือกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
แต่ในขณะที่ถังเฉากำลังจะทำอะไรสักอย่าง
ด้วยเสียงเสียดสีที่รวดเร็ว งูยักษ์กลายเป็นสีดำเงาและเลื้อยผ่านต้นไม้ที่ถังเฉาอยู่อย่างว่องไว
ดูเหมือนมันจะเห็นเหยื่ออยู่ตรงหน้า
“โฮก……”
เสียงคำรามที่ทุ้มต่ำดังขึ้น และเสือตัวใหญ่วิ่งเข้ามา
มันคือเสือตัวนั้นของหลินจิ่วจิ่ว
ขนาดของทั้งสองตัวไม่เท่ากันเลย และพวกมันก็พุ่งผ่านพวกเขาไปราวกับสายฟ้า
ซึ่งครั้งนี้การเคลื่อนไหวของงูยักษ์ไม่ใช่เสียงที่เบาอีก แต่มันกลับเหมือนรถถังหนักที่บดขยี้ทุกอย่างที่ขวางหน้า ทำให้พุ่มไม้ที่อยู่รอบๆ ถูกร่างของงูยักษ์บดขยี้เป็นชิ้นๆ
แม้แต่ต้นไม้ที่ถังเฉาเกาะอยู่ยังต้องสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ในการรับมือกับเสือโคร่ง งูสีดำตัวนี้ไม่จำเป็นต้องใช้ร่างกายของมันด้วยซ้ำ มันแค่เปิดกรามทั้งบนและล่างออก แล้วกลืนเสือทั้งเป็น
เสือยังคงดิ้นรนอย่างดุเดือดในปากของงูหลามยักษ์ตัวนี้ แต่งูหลามยักษ์ไม่ขยับไปไหน นัยน์ตาของมันยังมีแสงระยิบระยับอันเย็นเยือก ทำให้คนมองแล้วน่าขนลุกมาก
ภาพนี้มันได้เขย่าหัวใจของถังเฉาและหงโฝอย่างที่สุด พวกเขาไม่กล้าส่งเสียงใดๆ อีก
ใครจะคาดคิดว่าจะมีงูหลามดึกดำบรรพ์ที่มีขนาดยักษ์อาศัยอยู่ในป่าล่าสัตว์เทียมแห่งนี้
ถ้าข่าวนี้ถูกปล่อยออกไป คงต้องเป็นที่น่าสนใจของคนทั้งประเทศอย่างแน่นอน
แต่สิ่งที่ทำให้ถังเฉาต้องคิดไตร่ตรองมากกว่านั้นคือ ทำไมพื้นที่ล่าสัตว์เทียมถึงซ่อนงูหลามยักษ์เช่นนี้ได้?
หลังกลืนเหยื่อเข้าไป งูยักษ์ก็นอนพักผ่อนอยู่กับที่อย่างสงบ
ถังเฉากำลังคิดหาวิธีที่จะออกจากที่นั่น
แกร่ก……
ในเวลานี้ มีเสียงแตกเบาๆ จากลำต้นซึ่งเป็นกิ่งที่หงโฝอยู่
แต่จากนั้น เสียงแตกนี้ดังขึ้นเรื่อย ๆ และกระจายไปทั่วทั้งลำต้นของต้นไม้
รูม่านตาของหงโฝหดตัวลงอย่างกะทันหัน ปากของเธอเปิดออกเล็กน้อย เธออยากจะกรีดร้อง แต่ก็ทำไม่ได้
กรอกแกรก……
รอยแตกกระจายมากขึ้นเรื่อย ๆ และในที่สุดก็มีเสียงดังขึ้น และลำต้นของต้นไม้ก็แตกออก
“อ๊า……”
สีหน้าของหงโฝเปลี่ยนไปอย่างมาก เธอกำลังจะตกลงไปจากต้นไม้
“ระวัง!”
โชคดีที่ถังเฉาหูตาไว เขาจึงยื่นมือออกไปคว้าหงโฝที่กำลังจะตกลงพื้น
และสุดท้าย ทำให้หงโฝถูกแขวนไว้กลางอากาศโดยถังเฉา
ร่างกายของงูหลามยักษ์ด้านล่างยังคงดิ้นอยู่เล็กน้อย
แต่การเคลื่อนไหวด้านบนก็ดึงดูดความสนใจของงูหลามเช่นกัน
มันค่อยๆ ลืมตาขึ้นและเห็นถังเฉากับหงโฝทั้งสาม
“……”
ช่วงเวลาที่สบตากัน เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งอยู่ในขณะนี้ ถังเฉาสูดหายใจเข้าลึกๆ
แล้วตะโกนว่า “วิ่ง!”
ในทันทีทันใด ถังเฉากับหงโฝก็กระโดดลงไปพร้อมกับหลินจิ่วจิ่วที่สลบไป
งูยักษ์ที่นอนอยู่ด้านล่างเกือบจะคลุมพื้นที่ทั้งหมด ถังเฉากับหงโฝหาที่ลงเท้าแล้วรีบวิ่งหนีไป
“ฟ่อ!”
งูหลามยักษ์มีปฏิกิริยาทันที เมื่อมันเห็นคนอื่นปรากฏตัวอยู่ในอาณาเขตของมัน มันก็ส่งเสียงขู่ฟ่อด้วยความโกรธ หางงูที่พันอยู่ด้านหนึ่งเหมือนวังวนก็เหยียดตรงและกวาดฟาดไปทั้งสองข้างเหมือนแส้ที่ไม่เลือกหน้า
โครม!
ชั่วขณะหนึ่งที่แผ่นดินและโขดหินลอยขึ้น ต้นไม้ทั้งสองข้างถูกกวาดไป ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยควันและฝุ่น
งูหลามยักษ์เข้าสู่รูปแบบการป้องกันตัวเองทันที มันม้วนตัวเป็นวงกลม และมีเพียงหัวขนาดใหญ่เท่านั้นที่โผล่ออกมาข้างนอก
สายตาที่เย็นยะเยือกของมันก็จับจ้องไปที่ถังเฉากับหงโฝทั้งสาม
เมื่อเห็นว่าเป็นคนธรรมดาสามคน การป้องกันตัวของงูหลามยักษ์ก็ผ่อนลงทันที จากนั้นมันอาศัยรยางค์ล่างที่แข็งแรงของมันเพื่อยืนขึ้นเหมือนกับมนุษย์ ปากที่เต็มไปด้วยคราบเลือดก็เปิดออก และมันก็กัดไปที่พวกเขา
ความเร็วของมันเร็วมาก และหลังจากที่ถังเฉาตั้งตัวได้ มันก็กัดไปที่ถังเฉาด้วยความรุนแรงแล้ว
ระยะห่างระหว่างทั้งสองนั้นสั้นลงและสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
เมื่อเห็นว่าหนีไม่พ้น ถังเฉาเลือกที่จะหยุดลงและหันกลับมาอย่างช้าๆ จากนั้นดวงตาที่เย็นชาก็จ้องเขม็งไปที่งูสีดำตัวนั้น
ในเวลานี้ หลินจิ่วจิ่วก็ฟื้นคืนสติ เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง “นี่ คุณทำไมไม่รีบหนี……”
หงโฝก็รีบหันกลับมาอย่างรวดเร็ว และสายตาที่มองถังเฉาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก “เจ้านาย เจ้านายคิดจะทำอะไร?”
“พวกคุณหนีไปก่อน เดี๋ยวผมตามไป”
ถังเฉาพูดโดยไม่หันกลับไปมองพวกเธอ
และนัยน์ตาก็ค่อยๆ กลายเป็นความแน่วแน่
เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปหางู และออร่าของความอาฆาตบนร่างกายก็ค่อยๆ แพร่กระจายออกมา
แม้ว่านี่จะเป็นงูยักษ์จากยุคก่อนประวัติศาสตร์ แต่ถังเฉาก็เป็นเจ้ามังกรด้วย เขาไม่จำเป็นต้องกลัวเลย
นอกจากนี้ เขายังไม่เคยเผชิญกับสัตว์ตัวใหญ่ขนาดนี้มาก่อน
ด้วยเหตุนี้ การต่อสู้ของคนกับงูก็กำลังจะเริ่มขึ้น
งูดำที่ยาวกว่า 20 เมตรเหมือนยักษ์ตนหนึ่ง ถังเฉาที่อยู่ตรงหน้ามันเป็นเพียงมดตัวน้อยไปแล้ว
ในขณะที่หงโฝคิดว่าการต่อสู้ที่สั่นสะเทือนไปทั้งโลกกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
“พอแล้ว”
ทันใดนั้น ในส่วนลึกของป่าก็มีเสียงที่ทุ้มต่ำพูดขึ้นด้วยความโกรธ
เมื่อได้ยินเสียงนี้ งูหลามยักษ์ที่กระหายเลือดก็เงียบลงทันที และมันไม่ได้มองถังเฉาเป็นศัตรูอีก
สีหน้าของถังเฉาก็เปลี่ยนไป เพราะเสียงนี้ทำให้เขารู้สึกคุ้นหูมาก
หลินจิ่วจิ่วถึงกับสะดุ้งและอดไม่ได้ที่จะมองไปตามเสียงที่ส่งมา
และในป่าทึบก็มีเงาดำปรากฏขึ้น
เขายืนนิ่งอยู่อย่างนั้น แต่ดวงตาของเขายังสะท้อนแสงวาบ ถ้าเจอตอนกลางคืน คงต้องคิดว่ามันเป็นผีอย่างแน่นอน
“พี่ชาย?!”
เมื่อมองดูเงามือของเขา สีหน้าของหลินจิ่วจิ่วก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง และเธอก็ค่อยๆ เดินเข้าไปหาเขาทีละก้าว
“หลินโป๋หลาย……”
เมื่อมองดูเงาดำด้วยสีหน้าที่ไม่แน่นอน ถังเฉาก็หรี่ตาลงลึก ๆ
แต่ถังเฉาไม่ได้ตั้งใจจะหยุดหลินจิ่วจิ่ว เพราะเขาไม่เห็นเจตนาฆ่าของหลินโป๋หลายในแววตาของเขา เขาคงไม่คิดทำร้ายหลินจิ่วจิ่วหรอก
“พี่!”
หลินจิ่วจิ่วเข้าไปกอดหลินโป๋หลายโดยที่ไม่คิดอะไร และหลินโป๋หลายก็ไม่ได้คิดทำร้ายเธอ และยังปล่อยให้เธอเข้ามากอด
ส่วนงูยักษ์ตัวนั้น หลังจากได้รับคำสั่งของหลินโป๋หลาย มันก็คลานหายไปในป่า
ถังเฉาได้แต่หรี่ตาลงแล้วสังเกตหลินโป๋หลายอย่างระมัดระวัง
ในตอนนี้ หลินโป๋หลายไม่ได้ดูเหมือนสัตว์อสูรอีก แต่เขากลับดูเหมือนคนปกติอย่างสมบูรณ์
ถังเฉานึกถึงคำพูดของหงโฝก่อนหน้านี้ ว่าการกลายร่างนั้นเป็นเพียงการพรางตัวเท่านั้น
หลินจิ่วจิ่วก็สังเกตเห็นปัญหานี้เช่นกัน เธอจึงเงยหน้าขึ้นแล้วถามหลินโป๋หลายด้วยความสงสัยว่า “พี่ ทำไมพี่ถึงไม่……”
หลินจิ่วจิ่วไม่ได้พูดที่เหลือให้จบ แต่เธอมองไปที่พี่ชายอย่างสงสัย
หลินโป๋หลายยิ้มจางๆ และไม่ได้พูดอะไร แต่เขาหันมองไปที่ถังเฉา
เมื่อสบตากันสักพัก เขาก็พูดกับหลินจิ่วจิ่วว่า “จิ่วจิ่ว รอพี่ก่อนนะ พี่ขอคุยกับเขาก่อน”
“ค่ะ”
หลินจิ่วจิ่วเดินออกไปอย่างเชื่อฟัง
หลินจิ่วจิ่วที่ห้าวหาญมาตลอด เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินโป๋หลายเธอกลับกลายเป็นคนเชื่อฟังมาก
ถังเฉาหรี่ตาแล้วมองดูหลินโป๋หลายเดินเข้ามาอย่างสงบ จากนั้นยิ้มพูดว่า “ปลอมตัวมาอย่างดีเลยนะ”
