การออกจากหว่างเหลี่ยงเป็นสิ่งที่เธอจำเป็นต้องทำ แล้วคุณล่ะ?
ประโยคที่ลึกล้ำเช่นนี้จากถังเฉา ทำให้บรรยากาศโดยรอบแปลกไปเล็กน้อย
เยี่ยนซื่อเฉิงหรี่ตาของเขาลึกๆ สีอันตรายวาบผ่าน”ผมอะไร?”
ได้ยินเช่นนั้น ถังเฉาก็ถอนสายตา เมื่อเขาถามประโยคนี้ เขาก็รู้ว่าลึกๆในใจเขาไม่ต้องการถอนตัวจากหว่างเหลี่ยง
อย่างไรก็ตาม ถังเฉาก็พูดให้ชัดเจนขึ้น
“ออกจากหว่างเหลี่ยง”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “คุณและไวโอเล็ตต่างก็รับผิดชอบตลาดต้าเว่ย ตอนนี้ไวโอเล็ตหมดประโยชน์แล้ว คุณคิดว่าคุณจะมีจุดจบที่ดีหรือไม่?”
“……”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเยี่ยนซื่อเฉิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังพูดว่า “แม้ว่าจะหมดประโยชน์ ก็ไม่นำความผิดมาถึงผมหรอก ทำไมผมต้องออกจากหว่างเหลี่ยงด้วย —- คุณต้องการให้ผมออกจากหว่างเหลี่ยง จากนั้นถูกไล่ล่า เพื่อยืมดาบฆ่าคนใช่มั้ย?
เยี่ยนซื่อเฉิงมองไปที่ถังเฉาอย่างไม่เป็นมิตร
สมาชิกคนใดที่เข้าร่วมหว่างเหลี่ยง ห้ามถอนตัวออกจากองค์กรเด็ดขาด การถอนตัวจากองค์กรถือเป็นการทรยศ และจะถูกองค์กรไล่ฆ่าอย่างไม่รู้จบ เป็นไปไม่ได้ที่ถังเฉาจะไม่รู้กฎนี้
ตัวอย่างเช่น เฟิ่งหวง เมื่อเธอยังเป็นนายหญิงแก๊งมืดที่เป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งของโลก เลือกที่จะติดตามถังเฉา และทรยศต่อองค์กร จนถึงตอนนี้ หว่างเหลี่ยงไม่เคยยอมแพ้ในการตามล่าเฟิ่งหวง
จนกว่าเฟิ่งหวงจะกลับมาที่องค์กรอีกครั้ง จึงจะหยุด
ยิ่งสมาชิกที่มีตำแหน่งสูงเท่าไร การลงโทษที่มาจากองค์กรของการทรยศก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
“ยืมดาบฆ่าคน?”
สำหรับคำถามของเยี่ยนซื่อเฉิง ถังเฉาก็หัวเราะอย่างเหยียดหยามด้วยรอยยิ้มที่ดูถูก “กับคุณ ผมต้องยืมดาบมาฆ่าคุณด้วยเหรอ ถ้าผมอยากฆ่าคุณจริงๆ คุณจะสามารถออกจากโรงพยาบาลนี้ได้ไหม?”
เยี่ยนซื่อเฉิงตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ใช่ ถ้าถังเฉาต้องการจะฆ่าเขาจริงๆ เขาก็ไม่มีทางต่อต้านได้เลย ช่องว่างระหว่างเขากับถังเฉานั้นมากเกินไป
“ในความคิดของผม โทษของคุณ หนักกว่าไวโอเล็ตเล็กน้อย”
เขาชี้ไปเยี่ยนซื่อเฉิง และพูดจางๆ”อยากมากความผิดของไวโอเล็ตคือคำสั่งที่ไม่เหมาะสม ส่วนคุณ เป็นผู้กระทำผิดตัวดีที่ทำให้เรื่องทั้งหมดผิดพลาด!”
“……”
ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ เยี่ยนซื่อเฉิงก็ตกใจ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก”คุณหมายความว่าอย่างไร?”
“จำได้ไหมว่าทำไมคุณกับไวโอเล็ตจึงมาที่ต้าเซี่ย?เพื่อฆ่าผม?”
ถังเฉาเยาะเย้ยเล็กน้อย “ด้วยเหตุนี้ พวกคุณจึงลักพาตัวทั้งประชุมแดนเหนือ และฝังระเบิดกองใหญ่เพียงเพื่อบังคับให้ผมปรากฏตัว ผลก็คือ พวกคุณล้มเหลว ครั้งที่สอง พวกคุณต้องการจะยึดอำนาจกองทัพปราณมังกร เพื่อสนับสนุนคุณขึ้นครองตำแหน่ง —- ถ้าสูญเสียกองทัพปราณมังกร ต้าเซี่ยก็จะกลายเป็นเสือกระดาษ ไม่มีอะไรต้องกลัว แต่พวกคุณก็ยังล้มเหลว คุณแพ้ความเย่อหยิ่งและความเกลียดชังของคุณ คุณต้องการกลับไปยังกองทัพปราณมังกรมาก นี่คือสาเหตุที่ทำให้คุณล้มเหลว”
ถังเฉาพูด แต่เขาไม่รู้ว่า สีหน้าของเยี่ยนซื่อเฉิงเปลี่ยนไปอย่างมาก และในสายตาของเขายังคงมีความละอายที่มองไม่เห็น
ถังเฉาพูดถูก เขาอยู่ในต้าเซี่ยมาเป็นเวลานาน แต่ดูเหมือนว่าทำไม่สำเร็จสักเรื่อง
ทุกๆครั้ง อีกนิดเดียว แต่ก็ล้มเหลว
ถังเฉาไม่สนใจอะไร และพูดต่อไปว่า “ครั้งล่าสุด เป็นเรื่องของโอดะไอ คุณเองก็เป็นกำลังหลักไม่ใช่หรือ? คุณจะบอกได้ไหมว่าความพ่ายแพ้ครั้งนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย?”
“…”
สีหน้าของเยี่ยนซื่อเฉิงเปลี่ยนเป็นสีแดง และใบหน้าของเขาก็โกรธ แต่นอกจากความโกรธของเขาแล้ว ยังมีความตื่นตระหนกอีกด้วย
ถังเฉาระบุข้อผิดพลาดของเขาไว้มากมาย แม้แต่ถังเฉาก็รู้ และแน่นอนว่าองค์กรต้องรู้
แม้ว่าไวโอเล็ตจะเป็นผู้นำ และพูดตามหลักเหตุผล เขาเป็นแค่แพะรับบาปแทนเท่านั้น เขาคนนี้ที่มีความรับผิดชอบมาก จะไม่ปล่อยไปแน่นอน
“ตอนนี้รู้หรือยังว่าทำไมผมถึงถามคำถามนี้?”
ถังเฉามองมาที่เขาอย่างเรียบสงบและกล่าว “สถานการณ์ของคุณ แย่กว่าไวโอเล็ต”
“…”
เยี่ยนซื่อเฉิงกัดฟัน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปชั่วขณะ ครุ่นคิดเป็นเวลานาน แต่ก็ยังส่ายหัว “ผมจะไม่ถอนตัวจากองค์กร”
“ใช่เหรอ?”
ถังเฉาไม่แปลกใจกับคำตอบนี้ ยิ้มและกล่าวว่า “คุณยังมีความหวังริบหรี่อยู่ในใจ สามารถหลีกเลี่ยงการลงโทษได้”
เยี่ยนซื่อเฉิงมองไปที่ถังเฉาด้วยท่าทางที่เหลือเชื่อ ทำไมเขาถึงรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร?อยู่?
“โอเค ตามที่คุณคิด องค์กรปล่อยคุณไป แต่พวกเขาจะนำคุณกลับมาใช้อีกไหม?”
ถังเฉายิ้มจางๆและกล่าวว่า “แม้ว่าพวกเขาจะไม่ฆ่าคุณ แต่พวกเขาจะถอนตำแหน่งของคุณออก และหาใครบางคนมาแทนที่คุณ อย่างไรก็ตาม คุณเคยอยู่ในระดับสูงมาก่อน รู้ความลับมากมาย คนที่ต้องการฆ่าคุณ ไม่น้อยเลย —- อย่าถามผมว่าผมรู้ได้อย่างไร เพราะรอบตัวผมมีคนที่ทรยศหว่างเหลี่ยงมากมาย ”
สายตาของเยี่ยนซื่อเฉิงเหม่อลอย ในตอนนั้น เขาไม่สามารถพูดอะไรได้
ถังเฉาหยุดและพูดต่อ”อีกอย่าง คุณยังมีพ่ออยู่”
ว้า!
“พ่อ?!”
ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ ใบหน้าของเยี่ยนซื่อเฉิงเปลี่ยนไปอย่างมาก และดวงตาของเขาก็สูญเสียจุดโฟกัสไป
ในหัวของเขา ชายชราที่หลังค่อมก็ปรากฏตัวขึ้น
ภาพในอดีตปรากฏต่อหน้าเขา ราวกับขี่ม้าชมดูดอกไม้ปรากฏตรงหน้าเขา
เขาเข้าร่วมหว่างเหลี่ยง ด้านหนึ่งเพื่อแก้แค้น อีกด้านคือต้องการให้พ่อของเขามีชีวิตที่ดีขึ้นไม่ใช่หรือ?
น่าเสียดายที่มีข่าวร้ายของเขาส่งมา พ่อเฒ่าคิดว่าเขาตายแล้ว จนกระทั่งสงครามกองทัพปราณมังกรครั้งที่แล้ว จึงได้พบกันใหม่
“ลองคิดดูดีๆเถอะ”
ถังเฉามองลึกไปที่เขา ตบไหล่เขา แล้วหันหลังจากไป
“ผมไม่มีที่ไปแล้ว!”
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ก้าวไป ก็ได้ยินเสียงตะโกนของเยี่ยนซื่อเฉิงข้างหลังเขา
ด้วยความโกรธ เสียงคำรามที่หมดหนทางดังก้องไปทั่วพื้นที่ในโรงพยาบาล
ถังเฉาหยุดเดิน แต่ไม่หันหลังกลับ
“โลกนี้ช่างกว้างใหญ่นัก ไม่มีที่สำหรับผมแล้ว”
เยี่ยนซื่อเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง: “กองทัพปราณมังกรไม่ต้องการผม พ่อของผมไม่ยอมรับผม ตอนนี้ แม้แต่หว่างเหลี่ยงก็ยังโจมตีผม ผมไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ!”
“…”
ถังเฉาเงียบไปครู่หนึ่ง และในที่สุดก็พูดว่า “ถ้าถึงเวลานั้น ผมคิดว่าจะมีคนยอมรับคุณ”
ซ่า！
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เยี่ยนซื่อเฉิงก็ตกตะลึงและวิ่งขึ้นไป “ผมทำชั่วมามากขนาดนี้ ใครจะยอมรับผมล่ะ?”
อย่างไรก็ตาม ถังเฉาไม่ได้ตอบคำถามนี้ แต่ยิ้มอย่างมีความหมาย “ใช่ จะเป็นใครน๊า?”
โบกมือ ถังเฉาก็หายวับไปในสายตาของเยี่ยนซื่อเฉิง
คนหลังจ้องมองอยู่นานและดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง แรงทั้งร่างของเขาถูกเอาออกจากร่างกาย ร่างกายอ่อนตัวลง หลังของเขาพิงกับผนังของทางเดิน และล้มลงอย่างอ่อนแรง
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ……”
ทางเดินทั้งหมดเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของค้างคาว
น้ำตาของเขาไหลลงมาด้วยรอยยิ้ม
เหมือนคนบ้า ร้องไห้ หัวเราะ!
เขาชื่อค้างคาว แต่เขาก็มีชื่อของตัวเองเช่นกัน
เขาชื่อเยี่ยนซื่อเฉิง
เคยเป็นทหารมีเกียรติของกองทัพปราณมังกร
บางที ณ ตอนนี้ ถ้าเขาถอดหน้ากากของค้างคาวออก ดำรงด้วยตัวตนเยี่ยนซื่อเฉิง
แม้จะน่ารังเกียจ แต่ก็จริง
