ถ้าหลังจากที่ตนเองปล่อยพลังออกมาทั้งหมด ถ้าหวางหรูเมิ่งยังสามารถใช้ประโยชน์ได้ หวางหรูเมิ่งก็ไม่จำเป็นต้องยืมพลังของหวางหวู่ตลอด แต่เนื่องจากพลังของหวางหวู่นั้นไม่สามารถควบคุมได้อย่างสมบูรณ์ หวางหรูเมิ่งจึงทำเช่นนี้
หลังจากที่ถังซานฉ่ายถูกเตะลงไปข้างล่างเวที หวางหวู่ก็เดินตามไป และเตรียมตัวจะลงมืออย่างรุนแรงเพื่อหมายจะฆ่าเขาให้ตาย
และขณะนั้น มีเสียงดังมาจากข้างหลังหวางหวู่
“หยุดนะ คราวที่แล้วพ่ายแพ้ให้ผม คุณยังไม่เข็ดอีกหรือ? ยังกล้ามาสร้างปัญหาให้ตระกูลในถังของเราอีก”
ทุกคนตกใจกับคำพูดยั่วยุประโยคนี้
สถานการณ์ตรงหน้าเช่นนี้ แม้แต่ผู้อาวุโสของตระกูลถังก็ยังไม่กล้าที่จะกล่าวเช่นนี้ แต่ถังเฉาที่เพิ่งมาถึงราชวงศ์ต้าเซี่ยได้ไม่กี่วัน กลับกล่าวยั่วยุหวางหวู่โดยเปิดเผย
ความโกรธของหวางหวู่พุ่งไปที่หัวใจทันที เมื่อหันหลังกลับ ที่แท้เป็นถังเฉาที่เอาชนะตนเองในวันนั้น
แต่ไหนแต่ไร หวางหวู่เชื่อว่าวันนั้นที่ตนเองพ่ายแพ้เป็นเพราะไม่ได้ต่อสู้อย่างจริงจัง ถ้าตนเองต้องการต่อสู้ ตนเองจะสามารถฆ่าถังเฉาได้โดยไม่ต้องถอดผ้าพันแผลเลย ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ได้ถอดผ้าพันแผลออกแล้วซึ่งมันทำให้ตนเองแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น
“คุณนั่นเอง ถังเชียว คุณไม่กลัวว่าผมจะฆ่าคุณตอนนี้หรือ? ตอนนี้ผมไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว หลายวันก่อนนั้นผมจงใจยอมให้คุณ คุณอย่าจริงจังเกินไป มิฉะนั้นคุณจะต้องตายอย่างน่าสังเวช”
หวางหวู่รู้ว่าเป้าหมายของตนเองคือถังซานฉ่าย หากไม่จัดการถังซานฉ่ายได้ทันเวลา เมื่อถึงเวลานั้นถังซานฉ่ายจะตอบโต้ตนเองอย่างแน่นอน และตระกูลหวางอาจจะมีปัญหา
“ผมขอแนะนำให้คุณอย่ารบกวนผม รอให้ผมจัดการกับชายชราคนนี้แล้ว จะค่อย ๆ คิดบัญชีกับคุณ”
หลังจากนั้นหวางหวู่ก็ยกกำปั้นของตนเองขึ้นมา และกำลังจะทุบไปที่ศีรษะของถังซานฉ่าย
หมัดที่รวดเร็วนี้ไม่ได้ทำให้ทุกคนมีปฏิกิริยาตอบสนอง แต่ในสายตาของถังเฉาแล้วหมัดนี้ดูเหมือนช้าไปหน่อย
เมื่อคราวที่แล้ว ถังเฉาไม่รู้สึกว่าหวางหวู่ที่อยู่ตรงหน้าจะอ่อนแอนัก แต่เมื่อวานหลังจากฝึกหนังสือล้ำค่า ตอนนี้เขาเห็นว่าการเคลื่อนไหวของหวางหวู่นั้นช้าไปนิด ชั่วขณะหนึ่งถังเฉาก็ไม่รู้หวางหวู่นั้นถดถอย หรือว่าตนเองพัฒนาขึ้น
ถังเฉาพุ่งไปที่หวางหวู่อย่างสบาย ๆ และคว้าแขนของหวางหวู่เอาไว้
หวางหวู่มองถังเฉาด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ และหลังจากนั้นเขาต้องการใช้พลังที่ตนเองภาคภูมิใจ เพื่อให้ถังเฉารู้อะไรที่เรียกว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริง
แต่ขณะนี้เอง หวางหวู่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และพลังที่ตนเองภาคภูมิใจนั้น ดูเหมือนว่าจะไม่คู่ควรที่จะกล่าวต่อหน้าถังเฉา
เห็นได้ชัดว่าตนเองใช้พลังของร่างกายไปทั้งหมด แต่ถังเฉาสามารถผลักแขนของตนเองออกไปได้อย่างง่ายดาย
ทุกคนต่างมองพลังของชายสองคนนี้ แต่ไม่มีใครคิดว่าถังเฉาจะเหนือกว่าเล็กน้อย กล่าวให้ถูกต้อง ไม่เพียงแค่เหนือกว่าเล็กน้อยเท่านั้น
“เป็นไปได้ยังไง ทำไมคุณถึงได้มีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้?”
หวางหวู่ใช้แรงขณะกล่าวอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่ถังเฉากลับมีท่าทางที่ผ่อนคลาย และมองหวางหวู่ด้วยรอยยิ้ม
หวางหรูเมิ่งมองทุกอย่างบนเวที แทบไม่อยากเชื่อเลยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าจะเป็นความจริง และตะโกนใส่หวางหวู่
“เจ้าหนู หยุดเล่นเถอะ รีบลงมือซะ มิเช่นนั้นอีกสักครู่จะเกิดปัญหา”
หวางหวู่จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าอีกสักครู่จะเกิดปัญหา แต่สถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเช่นนี้ ตนเองก็ทำอะไรไม่ได้
ทันใดนั้น หวางหวู่ก็นึกถึงเข็มฉีดยาที่อยู่ในชายเสื้อของตนเอง
เมื่อคืนหวางหรูเมิ่งเรียกหวางหวู่ไปพบ
“หวางหวู่ เมื่อถึงเวลานั้นหากลูกประสบปัญหาใด ๆ ลูกสามารถฉีดยานี้เข้าไปในเส้นเลือดของตนเองได้โดยตรง และลูกจะมีพลังมหาศาล เมื่อถึงเวลานั้นจะไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของลูก”
หวางหวู่มองหวางหรูเมิ่งด้วยความเหยียดหยามและกล่าวว่า
“ท่านพ่อ หรือว่าท่านพ่อไม่ทราบความแข็งแกร่งของผม? ท่านพ่อวางใจเถอะ ไม่มีใครในราชวงศ์ต้าเซี่ยสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของผมได้แม้แต่คนเดียว เมื่อถึงเวลานั้น ท่านพ่อคอยดูผมบดขยี้พวกมันได้อย่างง่ายดาย”
หวางหวู่ไม่ต้องการรับยานี้ แต่หวางหรูเมิ่งบังคับให้หวางหวู่รับของสิ่งนี้ไว้
และขณะนี้ หวางหวู่นึกถึงของสิ่งนี้ และใช้พลังเพียงเล็กน้อยของตนเองหมุนที่ข้อมือเล็กน้อย
เข็มฉีดยาเพิ่งแทงเข้าไปในเส้นเลือดของหวางหวู่
ทันใดนั้นพลังของหวางหวู่ดูเหมือนจะละลายไปหมด และเขาก็นอนนิ่งอยู่บนพื้น
ทุกคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และร่างกายของหวางหวู่ก็เริ่มสั่น
“เกิดอะไรขึ้น? หรือว่าหวางหวู่ถูกพิษ? ทำไมเขาถึงเป็นลมชักอยู่บนพื้นล่ะ?”
สิ่งนี้ทำให้ถังซานฉ่ายที่หมดสติอยู่บนฟื้นขึ้นมา
ถังซานฉ่ายมองถังเฉาด้วยท่าทางที่ไม่อยากจะเชื่อ
“ถัง… ถังเชียว เกิดอะไรขึ้นกันแน่? คุณวางยาเขาหรือเปล่า?”
ประโยคนี้ไม่ใช่การใส่ร้ายป้ายสี เพราะดูแล้วเหมือนกับว่าเขาถูกถังเฉาวางยาพิษ ถังเฉาก็ส่ายศีรษะอย่างช้า ๆ และกล่าวหนึ่งประโยค
“ผมไม่ได้เป็นคนวางยาเขา แต่เขาเป็นคนฉีดยาให้ตนเอง”
ครั้งก่อนตอนที่เผชิญหน้ากับหว่างเหลี่ยง ซึ่งทหารไม่ค่อยได้พบเห็นที่ความผิดปกติเช่นนี้ ดังนั้นเมื่อถังเฉาสภาพเช่นนี้ของหวางหวู่ ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการมีปฏิกิริยาตอบสนอง นี่มันเกิดอะไรขึ้น
“วางใจเถอะ เขาน่าจะยังไม่ตาย และอีกสักครู่เขาจะตื่นขึ้นมาเอง แล้วอาจจะสูญเสียสติ พวกคุณรีบออกไปเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นเมื่อถึงเวลานั้นเขาจะไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้น”
ถังเฉาทำสัญญาลักษณ์มือให้ถังเชียนเชียน เพื่อให้ถังเชียนเชียนวิ่งมาหาตนเอง จากนั้นถังเฉาก็ให้ถังเชียนเชียนพาถังซานฉ่ายออกไปจากที่นี่
“พี่ถังเฉา เกิดอะไรขึ้น เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?”
ดวงตาของถังเฉาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เพราะเขารู้เรื่องหนึ่งอย่างชัดเจน
นั้นคือเหตุการณ์ที่หว่างเหลี่ยงแอบเข้าไปในราชวงศ์ต้าเซี่ย
นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าเดิมราชวงศ์ต้าเซี่ยเป็นสถานที่ที่นับถือคนแข็งแกร่ง และกำลังจะถูกอำนาจอิทธิพลข้างนอกทำให้แปดเปื้อน
นับจากนี้เป็นต้นไป ราชวงศ์ต้าเซี่ยจะไม่เป็นสถานที่บริสุทธิ์อีกต่อไป
“อย่าถามมากอีกเลย รีบพาถังซานฉ่ายออกไป มิเช่นนั้นผลที่ตามมาจะเลวร้ายจนไม่กล้าคิด”
ถังเฉารู้ว่ายาของหว่างเหลี่ยงไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เดิมหวางหวู่ก็เป็นคนที่มีพลังมาก และถังเฉาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมา
ไม่นานนัก ผู้ชมจำนวนมากเฝ้าดูด้วยความตื่นเต้น และขณะนี้เอง ร่างกายของหวางหวู่ก็สั่นอย่างรุนแรงอีกครั้ง และส่งเสียงคำรามอย่างดุดัน
ขณะที่มองหวางหวู่ที่ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ ถังเฉาก็รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนั้นยากจะรับมือ
ก่อนที่ทุกคนจะเห็นหวางหวู่อย่างชัดเจน หวางหวู่ก็หายตัวไปต่อหน้าต่อตาทุกคน
ชั่วพริบตา ศีรษะของคนหลายคนที่นั่งอยู่ข้างล่างเวทีก็ตกไปที่พื้น
หลังจากที่ถังเฉามีปฏิกิริยาตอบสนอง เขาก็รีบตามหวางหวู่ซึ่งกำลังอยู่บนเวทีแข่งขันอย่างใกล้ชิด
