ถังเฉารู้ว่าไม่สามารถลงมือทำอะไรพร่ำเพรื่อในราชวงศ์ต้าเซี่ยได้ มิฉะนั้นหากความผิดของตนเองถูกตรวจพบ การจะช่วยถังเยว่หวาออกมาก็เป็นเรื่องยาก
ดังนั้นถังเฉาจึงเตรียมวัสดุอุปกรณ์ไว้มากมาย และวัสดุอุปกรณ์เหล่านี้ถูกสร้างขึ้นสำหรับผู้ฝึกฝนโดยเฉพาะ
ทันใดนั้นเข็มเงินก็ปรากฏขึ้นในมือถังเฉา เข็มเงินนี้มีพิษที่ร้ายแรงมาก ซึ่งสามารถปิดผนึกกำลังภายในของคน ถังเฉากำลังเตรียมจะสั่งสอนโจวหลี่ที่อยู่ตรงหน้าด้วยวิธีนี้
เมื่อคำว่า ‘สั่งสอน’ ดังขึ้นข้างหูของโจวหลี่ โจวหลี่ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นขึ้นมา
ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เขากำลังหัวเราะเยาะถังเฉาที่อยู่ตรงหน้า
“ช่างน่าขำ แม้แต่อาจารย์ของผมก็ไม่กล้าพูดคำว่าสั่งสอนกับผม แต่เจ้าหนูที่เพิ่งออกมาสู่สังคมอย่างคุณกลับพูดจาบ้าคลั่งเช่นนี้ออกมา”
“ผมโจวหลี่ปกติเป็นคนที่มีน้ำใจต่อคนอื่น แต่วันนี้ผมจะคอยดูว่าเจ้าหนูอย่างคุณจะจัดการผมอย่างไร”
ขณะพูด โจวหลี่เอนศีรษะของตนเองไปอยู่ตรงหน้าถังเฉา ซึ่งเป็นการยั่วยุอย่างบ้าคลั่ง
ทันใดนั้น ถังเฉาก็แทงเข็มเงินไปที่หัวใจของโจวหลี่อย่างรวดเร็ว
และความเร็วนี้ทำให้โจวหลี่ไม่สามารถมีปฏิกิริยาได้ เขาตกตะลึงอยู่ที่เดิม แต่ภายหลังพบว่าถังเฉาแค่ตบหัวใจตนเอง และไม่มีความรู้สึกอะไร
“ไม่มั้ง คุณต้องการใช้วิธีนี้เพื่อต่อสู้กับผมหรือ? การตบหน้าอกเช่นนี้มีเพียงผู้หญิงเท่านั้นที่ทำไม่ใช่หรือ? ผมจะบอกคุณว่า ผมไม่ชอบผู้ชาย”
หลังจากถังเฉาได้ยินประโยคนี้ เขาก็ยิ้มอย่างเย็นชาและมองโจวหลี่ที่อยู่ตรงหน้า
“พี่โจว คุณลองใช้กำลังภายใน เพื่อดูว่าคุณสามารถปล่อยกำลังภายในออกมาได้ไหม?”
เห็นได้ชัดว่า โจวหลี่คิดว่าคำพูดถังเฉาเป็นการแอบอ้างบารมีข่มเหงผู้อื่น จึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก
ก่อนที่โจวหลี่จะกล่าวจบ ศิษย์น้องที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็หัวเราะเสียงดัง
“ศิษย์พี่ใหญ่ คู่ต่อสู้ของคุณแข็งแกร่งมาก เขาตบคุณแค่ทีเดียว ก็คิดว่ากำลังภายในทั้งหมดของคุณถูกเขาดูดไปหมดแล้ว เขาคงไม่คิดว่าตนเองมีอวิชชาดูดกำลังภายในมั้ง”
ผู้คนต่างวิพากษ์วิจารณ์ ส่วนใหญ่พวกเขาจะหัวเราะเยาะถังเฉาว่าเป็นคนที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ แต่ไม่มีใครคิดว่า ถังเฉาเป็นหนึ่งในเจ็ดของผู้บ้าการแพทย์ และเป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ ซึ่งทำให้เขาสามารถปรุงยาพิษง่ายเช่นนี้ได้อยู่แล้ว
แต่ขณะที่ทุกคนกำลังหัวเราะเยาะถังเฉา มีบุคคลหนึ่งแสดงสีหน้าที่เคร่งขรึมเป็นอย่างมาก และบุคคลนั้นก็คือโจวหลี่
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมผมถึงไม่สามารถปล่อยกำลังภายในได้?”
ตอนแรกโจวหลี่คิดที่จะลองดูเท่านั้น เพื่ออยากเห็นว่าถังเฉาจะหยิ่งผยองได้อีกต่อไปหรือไม่?
แต่เมื่อโจวหลี่ลองปล่อยกำลังภายในของตนเองถึงได้รู้
ปรากฏว่าสิ่งที่ถังเฉากล่าวนั้นไม่ใช่เรื่องเท็จแต่เป็นความจริง
เมื่อได้ยินคำพูดที่ตื่นตระหนกของโจวหลี่ ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชา
“ทำไมหรือพี่โจว? คุณไม่เชื่อคำพูดของผมไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมตอนนี้คุณถึงตื่นตระหนกเช่นนี้ล่ะ?”
โจวหลี่พยายามลองต่อไป แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ เขาไม่สามารถใช้กำลังภายในได้
ถังซานฉ่ายและถังเย่ที่อยู่อีกด้านหนึ่งดูด้วยความมึนงง พวกเขาไม่รู้ว่ามีผู้เชี่ยวชาญเรื่องพิษอยู่ในตระกูลถังของตนเอง ที่สามารถทำให้คนที่ทรงพลังเช่นนี้ยอมจำนนได้
หลังจากนั้นโจวหลี่ชี้ไปที่ถังเฉาและกล่าวอย่างตื่นตระหนก
“คุณมันเลวทรามต่ำช้า คุณทำอะไรผมกันแน่? รีบทำให้กำลังภายในของผมฟื้นฟูกลับมา มิฉะนั้นผมจะไม่ปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นผมก็จะฆ่าคุณ แล้วคุณจะรู้ว่าความเสียใจคืออะไร?”
หลังจากที่ถังเฉาได้ยินคำพูดของโจวหลี่ ก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้
“ความตายกำลังมาเยือนแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าคุณยังคงพูดจาหยาบคายเช่นนั้น ถ้าคุณต้องการจัดการผม คุณฟื้นฟูพลังของตนเองก่อนค่อยมาพูด มิฉะนั้นคุณพูดอะไรก็ไร้ประโยชน์”
เมื่อเห็นว่าถังเฉาทำให้พลังของศิษย์พี่ใหญ่สูญหายไปแล้ว ลูกศิษย์ทุกคนของตระกูลโจวก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา
แม้ว่าความสามารถของโจวหลี่จะสามารถบดขยี้เหล่าวีรบุรุษได้จริง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกคนในตระกูลโจวจะแข็งแกร่งเหมือนโจวหลี่
ตอนที่พวกเขารู้ว่าพลังของศิษย์พี่ใหญ่สูญไปแล้ว ศิษย์น้องทุกคนก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมา
“เกิดอะไรขึ้น? ศิษย์พี่ใหญ่ คุณอย่าทำให้พวกเราตกใจ นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาล้อเล่นได้”
“ใช่แล้ว ศิษย์พี่ใหญ่ ถ้าสิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง แล้วพวกเราตระกูลโจวจะมาอยู่ที่นี่ทำไมอีก?”
เมื่อเห็นศิษย์น้องของตนเองมีท่าทางที่กังวล โจวหลี่ก็รู้สึกตื่นตระหนกเช่นกัน
“พวกคุณอย่าพูดจาเหลวไหลอีก ผมก็เครียดมากแล้ว ตอนนี้ผมกำลังยุ่งกับการฟื้นฟูพลังของตนเอง ถ้าพวกคุณพูดเหลวไหลอีก หลังจากที่พลังของผมฟื้นฟูเรียบร้อยแล้ว ผมจะฉีกปากพวกคุณทีละคน”
ไม่มีใครเชื่อว่าโจวหลี่จะกล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมา อย่างไรเสียเวลาปกติโจวหลี่เป็นศิษย์พี่ที่ดี
มีแค่ถังเฉาคนเดียวเท่านั้นที่มองออกว่าโจวหลี่เป็นคนที่เสแสร้งอยู่ตลอดเวลา เมื่อมองถังเฉาที่หน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ในที่สุดโจวหลี่ก็รู้แล้วว่าถังเฉาจะต้องเป็นคนที่ทำกลอุบายแน่นอน และสีหน้าของเขาดูสิ้นหวังเล็กน้อย
แต่เมื่อเผชิญกับสถานการณ์ตอนนี้ของตนเอง โจวหลี่จะสามารถพูดอะไรได้อีก ทำได้เพียงแค่ขอร้องถังเฉาอย่างขมขื่น
“น้องชายอย่าล้อเล่นอีกเลย เมื่อสักครู่ผมล้อเล่นกับคุณเท่านั้น คุณรีบฟื้นฟูกำลังภายในให้ผมเถอะ”
“อีกสักครู่ผมยังต้องเข้าร่วมกันแข่งขัน อย่าให้ผมต้องพลาดงานสำคัญเพียงเพราะการพูดล้อเล่นเลย”
โจวหลี่รู้ความน่าสะพรึงกลัวของถังเฉาแล้ว กล่าวกับถังเฉาและแสดงท่าทางที่คล้อยตาม
แต่ถังเฉาจะสนใจเขาได้อย่างไร อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนที่ปิดผนึกกำลังภายในศิษย์น้องของตนเอง แล้วจะปล่อยเขาไปเช่นนี้ได้อย่างไร ถ้าทำเช่นนั้นจะเป็นการผิดต่อศิษย์น้องตนเอง?
“ทำเช่นนี้ไม่ได้ พลังของศิษย์น้องผมยังไม่ฟื้นฟู แล้วผมจะฟื้นฟูพลังของคุณได้อย่างไร?”
“ถ้าจะให้ผมพูดน่ะ รอให้กำลังภายในของศิษย์น้องผมฟื้นฟูแล้ว ผมค่อยฟื้นฟูกำลังภายในให้คุณ การทำเช่นนี้มันยุติธรรมแล้ว คุณว่าถูกไหม?”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าของโจวหลี่เปลี่ยนไป ตอนแรกหากตนเองมีกำลังภายใน มันเป็นเรื่องง่ายที่จะฟื้นฟูกำลังภายในให้ศิษย์น้องของถังเฉา แต่ตอนนี้กำลังภายในของตนเองถูกถังเฉาถังเฉาปิดผนึกไว้ โดยทั่วไปแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นฟูกำลังภายในให้ศิษย์น้องของเขา
“พี่ถัง คุณหยุดล้อเล่นได้แล้ว คุณปิดผนึกกำลังภายในของผมไว้ แล้วผมจะฟื้นฟูกำลังภายในให้ศิษย์น้องของคุณได้อย่างไร?”
“หรือคุณจะทำตามที่ผมบอก คุณฟื้นฟูพลังให้ผมก่อน”
“มิฉะนั้น……”
ถังเฉารู้ว่าโจวหลี่จะพูดอะไรต่อ จึงกล่าวขัดจังหวะทันที
“เอาล่ะ ไอ้เด็กเปรต คุณอย่ามาเสแสร้งกับผมอีก คุณคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ในใจหรือ? พวกเราสองคนมาคุยกันอย่างเปิดเผยกันดีกว่า”
“ถ้าคุณยังมายั่วยุพวกเราตระกูลถังอีก ผมจะทำให้คุณตายทั้งเป็น และจะไม่ปล่อยคุณไปง่าย ๆ แบบนี้?”
