เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 349 ม้าที่วิ่งหนีพุ่งทะยานมาทางหลินเช่อ

ด้านใน ลู่ชูเซี่ยสังเกตเห็นทันทีเมื่อกู้จิ้งเจ๋อเดินเข้ามากับหลินเช่อ
 
 
เดิมทีเธอกำลังดึงบังเ**ยนอย่างมีความสุข แต่เธอคิดไม่ถึงว่าจะเห็นกู้จิ้งเจ๋อกับหลินเช่อเข้ามาในชุดสีเดียวกัน
 
 
ชุดหนึ่งสีเขียวเข้มขอบดำและอีกชุดเป็นสีดำขอบเขียว
 
 
นี่ทั้งสองคนใส่ชุดคู่มาที่นี่จริงๆ หรือ
 
 
สายตาของลู่ชูเซี่ยค้างอยู่ที่ใบหน้าของหลินเช่อ พอเห็นหลินเช่อดูเจิดจ้าในชุดที่เหมือนกันนั่นยิ่งทำให้เธอเดือดดาลอยู่ภายใน
 
 
เธอทำได้แค่เพียงปั้นหน้าเจื่อน
 
 
เธออยากรู้นักว่าหลินเช่อยังจะดึงดูดใจกู้จิ้งเจ๋ออยู่ไหมถ้าหน้าของหล่อนเสียโฉมยับเยิน
 
 
หลินเช่อเดินเข้ามากับกู้จิ้งเจ๋อ ด้วยว่าเธอเป็นห่วงแผลบาดเจ็บของเขา เธอจึงเงยหน้าขึ้นถาม “แผลของคุณเป็นยังไงบ้างคะ”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อพยักหน้าเล็กน้อย “ไม่มีปัญหาถ้าฉันไม่ขยับตัวแรงเกินไป”
 
 
แต่แล้วตาของกู้จิ้งเจ๋อก็ลุกวาวขึ้น
 
 
ด้านใน มีม้าตัวหนึ่งไม่ได้ใส่บังเ**ยน มันร้องครางและเริ่มพุ่งทะยานตรงมาทางพวกเขา
 
 
“อ้า! ม้าหนีออกมา!”
 
 
“ม้าหนี เร็วเข้า! ดูนั่น!”
 
 
“โอ้ ไม่นะ กู้จิ้งเจ๋ออยู่ตรงนั้น ตายแล้ว”
 
 
ก่อนที่หลินเช่อจะทันตั้งตัว เธอเห็นว่าม้าตัวนั้นวิ่งตรงมาทางพวกเขา
 
 
หลินเช่อร้อง “อ้า! เกิดอะไรขึ้น”
 
 
เธอเห็นม้าวิ่งเตลิดมุ่งหน้ามาทางที่เธอยืนอยู่ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้เธอคิดอะไรไม่ทัน
 
 
หญิงสาวรู้เพียงว่าม้าเจ้ากรรมกำลังจะพุ่งชนเธอ หลินเช่อยืนตัวแข็งทื่อไม่สามารถขยับเท้าของเธอได้เลย
 
 
ในเสี้ยววินาทีนั้น เธอรู้สึกได้ถึงท่อนแขนอันแข็งแกร่งคว้าเข้าที่เอวของเธอ
 
 
หลินเช่อมองขึ้นไปเห็นกู้จิ้งเจ๋อผู้ที่แขนข้างหนึ่งโอบเอวของเธอไว้และอีกข้างหนึ่งหยิบปืนออกมาอย่างรวดเร็ว เขาเล็งปืนไปที่ม้าตรงหน้าของพวกเขาและยิงออกไปสองนัด เสียงดังลั่นก้องเข้าไปในหูจนทำให้หูดับขณะที่กระสุนยิงเข้าไปที่สองขาหน้าของมัน
 
 
ม้าตัวนั้นหวีดร้องและขาพับลง มันทรุดลงกับพื้นขณะเดียวกันก็ยังไถลมาด้านหน้าผลจากความเร็วที่วิ่งพุ่งเข้ามาเมื่อครู่
 
 
หลินเช่อยกมือขึ้นปิดปากอยู่ในอาการช็อก ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เธอรวบตัวเธอไว้มือหนึ่ง เปิดประตู แล้วหมุนตัวขณะที่อุ้มหลินเช่อจากนั้นกระโดดลงไปด้านข้าง การเคลื่อนไหวของเขาทั้งนุ่มนวลและลงตัว เมื่อเขากระโดดลงถึงพื้น ทุกคนรู้สึกทึ่งตาค้าง
 
 
ในขณะเดียวกัน ในที่สุดเจ้าม้าตัวนั้นก็หยุดเคลื่อนไหว มีเลือดไหลออกมามากมายและหายใจฟืดฟาด
 
 
หัวใจของหลินเช่อสั่นระรัว ช่วงเสี้ยววินาทีนั้นรู้สึกเหมือนเธอกำลังอยู่ในความฝัน
 
 
แต่ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง
 
 
กู้จิ้งเจ๋อรีบจับหลินเช่อให้ทรงตัวแล้วถามว่า “เธอเป็นอะไรมั้ย”
 
 
หลินเช่อส่ายหัวแต่ใบหน้าของเธอยังคงตกใจ
 
 
ทันใดนั้นเธอก็นึกบางอย่างขึ้นได้แล้วรีบกระตุกแขนของกู้จิ้งเจ๋อ “แขนของคุณ…”
 
 
“ไม่เป็นไร” กู้จิ้งเจ๋อแค่กวาดไปบนไหล่ตัวเองเบาๆ ใบหน้าของเขาแข็งทื่อและเยือกเย็นเหมือนค่ำคืนในฤดูหนาว
 
 
ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นเข้ามาล้อมวงดูคนทั้งสองอย่างรวดเร็ว
 
 
พวกเขาทุกคนช็อกหลังจากที่ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจากรอบนอก
 
 
ถ้าเมื่อกี้ม้านั่นวิ่งมาโดนกู้จิ้งเจ๋อ แล้ว…
 
 
โชคดีที่ไม่มีอะไรแล้ว
 
 
ทุกคนมองไปที่กู้จิ้งเจ๋อ ในหัวของพวกเขายังคงเห็นภาพท่าทางอ่อนโยนของชายหนุ่ม เขาเพิ่งจะได้รับบาดเจ็บ แต่การเคลื่อนไหวของเขาช่างคล่องแคล่ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ยิงปืนสองนัดนั่น มันทั้งเร็วและแม่นยำ เจ้าม้าเตลิดตัวนั้นล้มคว่ำทันที
 
 
และยังท่าทางที่มีเสน่ห์อย่างล้นเหลือนั่น ทุกคนมองดูด้วยความอิจฉาหญิงสาวที่ถูกเขาอุ้ม
 
 
ลู่ชูเซี่ยก็รีบตามมาจากทางด้านหลัง
 
 
ตอนที่ม้ากำลังจะชนเข้ากับหลินเช่อ ลู่ชูเซี่ยนึกว่าหลินเช่อไม่มีทางที่จะหยุดมันได้ เธอคิดไม่ถึงว่ากู้จิ้งเจ๋อจะเป็นคนหยุดมันเสียเอง
 
 
แล้วยิ่งตอนนั้นที่เขาอุ้มหลินเช่อในท่าที่ช่างมีเสน่ห์ วิธีที่เขาอุ้มมันช่าง…
 
 
เธอคิดไปว่ามันจะดีเพียงใดถ้าเขาอุ้มเธอแบบนั้น
 
 
น่าเสียดายที่หญิงสาวในวงแขนของเขาคือหลินเช่อ ขณะนี้ ทุกคนยังคุยกันเซ็งแซ่ถึงเรื่องนั้น เธอได้ยินเหล่าหญิงสาวพูดคุยกันด้วยความอิจฉา “ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครนะ เธอโชคดีชะมัดที่ถูกกู้จิ้งเจ๋ออุ้มแบบนั้น”
 
 
“ใช่ ฉันอยากถูกอุ้มแบบนั้นบ้างจัง ต้องรู้สึกสุดยอดไปเลย”
 
 
“เธอไม่เห็นหรือว่าผู้หญิงคนนั้นสวยขนาดไหน ไม่มีใครใกล้ตัวกู้จิ้งเจ๋อที่สู้ได้ เธอคิดว่าสู้เขาได้เหรอ”
 
 
“จริงด้วย ผู้หญิงคนนั้นสวยสง่าในชุดขี่ม้านั่น”
 
 
ลู่ชูเซี่ยทนฟังต่อไปไม่ได้ เธอรีบวิ่งเข้าไป
 
 
“โอ พระเจ้า! เกิดอะไรขึ้น จิ้งเจ๋อ พี่บาดเจ็บหรือเปล่า” ลู่ชูเซี่ยรีบวิ่งเข้าไปและคว้าแขนของกู้จิ้งเจ๋อมาสำรวจดู
 
 
กู้จิ้งเจ๋อกันมือเธอออกอย่างไม่ใส่ใจแล้วบอกเสียงเรียบ “ฉันไม่เป็นอะไร”
 
 
หลังจากนั้น เขารีบหันกลับไปอีกด้าน “ให้ฉันดูซิ เธอเป็นอะไรมั้ย”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อไม่แม้แต่จะมองมาทางลู่ชูเซี่ย และยังหันกลับไปให้ความสนใจหลินเช่อทันที ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ
 
 
อันที่จริง ในประเทศซีนี้ หากจะมีใครที่สามารถเมินเฉยต่อลู่ชูเซี่ยอย่างสิ้นเชิงได้ คนผู้นั้นคงมีเพียงกู้จิ้งเจ๋อเท่านั้น
 
 
กู้จิ้งเจ๋อไม่กลัวอะไรหรือใครหน้าไหน เขาไม่จำเป็นต้องไว้หน้าลู่ชูเซี่ยแม้แต่น้อยเช่นกัน
 
 
เขาผลักลู่ชูเซี่ยไปข้างๆ และสีหน้าของเธอตึงขึ้นมาทันที
 
 
เธอทำได้แค่มองไปยังหลินเช่อแล้วถาม “หลินเช่อ เธอเป็นอะไรมั้ย”
 
 
หลินเช่อไม่สามารถเมินเฉยต่อเธอได้ หญิงสาวมองไปที่เธออย่างรวดเร็วแล้วตอบ “ฉันไม่เป็นไร” จากนั้นก็หันไปจับกู้จิ้งเจ๋อแล้วว่า “ไปดูแขนของคุณกันเถอะค่ะ เมื่อกี้คุณใช้แขนข้างไหนอุ้มฉัน หวังว่าแผลจะไม่แย่ลงกว่าเดิมนะ”
 
 
หลินเช่อไม่เคยคิดว่ากู้จิ้งเจ๋อจะพกปืนไปด้วยทุกที่ แต่ก็อีกนั่นแหละ เป็นเรื่องธรรมดาเพราะตอนนี้เขากำลังตกอยู่ในอันตราย เพียงแต่ว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นปืนของจริงและได้เห็นระยะใกล้ขนาดนี้ เธอยังตกใจอยู่นิดหน่อย
 
 
กู้จิ้งเจ๋อบอกว่าเขาไม่เป็นไรและเดินเข้าไปกับเธอ
 
 
ลู่ชูเซี่ยรีบตามพวกเขาไป เธอมองไปยังม้าที่กองอยู่บนพื้น
 
 
ใครบางคนถอนใจ “โอ้ เสียดายเจ้าม้าตัวนี้ ม้าสีเกาลัดพันธุ์ฮาโนวีเรียนเป็นสายพันธุ์พิเศษ มันต้องราคาสูงลิ่วแน่นอน”
 
 
ใครอีกคนจากด้านหลังตอบ “อะไรแพงกว่ากัน: กู้จิ้งเจ๋อหรือม้าตัวนี้ ยิ่งไปกว่านั้น คุณคิดหรือว่ากู้จิ้งเจ๋อจะสนใจเจ้าม้านั่น”
 
 
อย่างไรก็ตาม ลู่ชูเซี่ยเพียงแค่เดินจากมาเงียบๆ ขณะที่มองกลับไปตรงส่วนของม้าที่ได้รับบาดเจ็บ
 
 
แผลบาดเจ็บพวกนี้เกิดขึ้นเพราะเธอในชั่วพริบตา น่าเสียดายที่ม้าชั้นดีตัวนี้ไม่สามารถฆ่าหลินเช่อได้ แม้แต่ปลายนิ้วก็ไม่โดนเธอ
 
 
สุดท้ายแล้ว หลินเช่อยังถูกกู้จิ้งเจ๋ออุ้มอย่างรักใคร่ทำให้คนมากมายต้องพากันอิจฉา ลู่ชูเซี่ยโกรธมากเสียจนรู้สึกเจ็บเสียดที่หน้าอก
 
 
โชคดีที่กู้จิ้งเจ๋อปลอดภัยดี มู่หว่านฉิงพาคนของเธอมาด้วยและมาเพื่อดูโดยเฉพาะ เมื่อได้เห็นชุดคู่ นางยิ้มกว้างและถามว่า “กู้จิ้งเจ๋อใส่เสื้อผ้าสีสดใสอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อหันไปขึงตาใส่หลินเช่อ
 
 
มู่หว่านฉิงสังเกตเห็น “ไม่เลวเลย เดี๋ยวนี้จิ้งเจ๋อหัดฟังคนอื่นพูดบ้างแล้วสินะ”
 
 
หลินเช่อว่า “หนูขอร้องให้เขาใส่น่ะค่ะ เขาไม่ยอมแต่หนูอ้อนวอนเขาอยู่ตั้งนานสองนาน”
 
 
คนฟังอยู่ใกล้ๆ ได้ยินแล้วก็คิดไปว่า สามารถเปลี่ยนใจกู้จิ้งเจ๋อด้วยการขอร้องได้ด้วยหรือ
 
 
ทุกคนรู้จักนิสัยของกู้จิ้งเจ๋อดี
 
 
เมื่อทุกคนคุยกันเรื่องจิปาถะแล้ว ลู่ชูเซี่ยก็เข้ามาหาหลินเช่ออีกครั้งแล้วกล่าวอย่างสุภาพ “หลินเช่อใส่ชุดนี้แล้วดูสวยมากเลยนะ”
 
 
หลินเช่อยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณที่ชมนะคะ”
 
 
“เธอมาฟาร์มเป็นครั้งแรกใช่ไหม” เธอถาม
 
 
หลินเช่อตอบ “ใช่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกของฉัน”
 
 
“ถ้างั้นฉันจะแนะนำม้าให้เธอขี่เอง พวกม้าทางโน้นก็ไม่เลวเลย; พวกมันนุ่มนวลมากและขี่ง่ายเป็นพิเศษ” ดวงตาของเธอฉายวาบเมื่อมองไปที่หลินเช่อ ริมฝีปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม ปกปิดความเลือดเย็นไว้อย่างมิดชิด